İçeriğe atla

1051 Merope

1051 Merope
Keşif[1]
KeşfedenK. Reinmuth
Keşif yeriHeidelberg Gözlemevi
Keşif tarihi16 Eylü 1925
Adlandırmalar
MPC belirtmesi(1051) Merope
Telaffuz/ˈmɛrəpiː/[2]
Adın kaynağı
Μερόπη Meropē[3]
(Yunan mitolojisi)
Alternatif adlandırma
1925 SA · 1926 XA
1931 TM3 · 1936 OG
A908 TE
Asteroit kuşağı[1] · (dış)[4][5]
Alauda[6]
Yörünge özellikleri[4]
Dönem 23 Mart 2018 (JG 2458200,5)
Belirsizlik parametresi 0
Gözlem yayı92,19 yıl (33.673 gün)
Günöte3,5341 AB
Günberi2,8948 AB
Yarı büyük eksen
3,2144 AB
Dış merkezlik0,0994
5,76 yıl (2.105 gün)
25.459°
0° 10d 15.6s / gün
Eğiklik23,507°
180,72°
152,97°
Fiziksel özellikler
P[7] · C[8]
9,90[7][9][10] · 10,0[4]
10,05±0,40[8]
10,051±0,001 (R)[11]
10,10[5][12] · 10,11[13]
Ortalama çap
60,439±0,146 km[14]
65,130±0,245 km[7]
67,11 km (derived)[5]
67,21±1,9 km[9]
69,22±21,30 km[12]
69,85±0,88 km[10]
74,36±28,24 km[13]
13,717±0,0164 sa[11]
27,2±0,3 sa[15]
0,03±0,05[13]
0.0358 (türetilmiş)[5]
0,040±0,001[10]
0,04±0,03[12]
0,0429±0,003[9]
0,0457±0,0058[7]
0,053±0,009[14]

1051 Merope /ˈmɛrəpiː/, asteroit kuşağının en dış bölgesinden gelen, yaklaşık 68 kilometre (42 mil) çapında koyu renkli bir Alauda asteroittir. 16 Eylül 1925'te Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından Heidelberg, Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedildi ve geçici olarak 1925 SA olarak adlandırıldı.[1] Reinmuth, asteoide Yunan mitolojisindeki nemfi Merope'nin adını verdi.[3] Asteroit 27,2 saatlik bir dönüş süresine sahiptir.[5]

Yörünge ve sınıflandırma

Merope, Alauda ailesinin (902) bir üyesidir,[6] büyük bir karbonlu asteroitler ailesidir ve adını a702 Alauda'dan alır.[16]:23

Güneş'in en dıştaki asteroit kuşağında 2,9-3,5 AB uzaklıkta; her 5 yıl ve 9 ayda bir (2.105 gün; 3.21 AB'lik yarı büyük eksen]]i vardır). Yörüngesi, ekliptik ile ilgili olarak 0,10 eksantrikliğe ve 24° eğime sahiptir.[4]

Asteroit ilk olarak Ekim 1908'de Taunton Gözlemevi'nde (803) A908 TE olarak gözlemlendi. Gövdenin gözlem yayı, Ekim 1925'te Heidelberg'de ya da resmi keşif gözleminden üç hafta sonra başlar.[1]

Fiziksel özellikler

Merope, Geniş Alan Kızılötesi Araştırma Gezgini (WISE),[7] tarafından ilkel bir P-tipi asteroit ve Pan-STARRS'ın fotometrik araştırması tarafından yaygın bir karbonlu C-tipi asteroit olarak karakterize edilmiştir.[8]

Rotasyon süresi

Mart 2009'da, Avustralya'daki Oakley Güney Gökyüzü Gözlemevi'ndeki gök bilimciler tarafından yapılan fotometrik gözlemlerden Merope'nin dönme ışık eğrisi elde edildi. Işık eğrisi analizi, 0,20 kadirlik (U=2) bir parlaklık değişimi ile 27,2 saatlik bir dönüş periyodu verdi.[15] Ekim 2012'de, Kaliforniya'daki Palomar Transient Factory'ndeki gök bilimciler, Avustralyalı gök bilimcilerin daha önce ölçtüğünün alternatif bir dönem çözümü (1:2 takma ad) gibi görünen R-bandında (U=2)[11] 0.11 büyüklük genliği ile 13.717 saatlik bir periyodu ölçtüler. Sırasıyla 2004 ve 2005 yıllarında Gino Farroni ve Federico Manzini tarafından yapılan önceki gözlemler geçici ve kalitesizdi (U=1/1).[5][17]

Çapı ve albedosu

Kızılötesi Astronomik Uydu IRAS, Japon Akari uydusu ve NASA'nın WISE teleskobunun NEOWISE misyonu tarafından gerçekleştirilen çalışmalara göre Merope, 60,439 ile 74,36 kilometre arasında bir çapa sahip ve yüzeyi 0,03 ile 0,053 arasında bir albedoya sahiptir.[14][7][9][12][10][13]

Collaborative Asteroid Lightcurve Link, 10,1 mutlak büyüklüğüne dayalı olarak 0,0358'lik bir albedo ve 67,11 kilometrelik bir çap elde etmiştir.[5]

İsimlendirme

Bu küçük gezegen, adını Yunan mitolojisindeki] nemf Merope'den ismini almıştır. Titan Atlas ve deniz nemfi Pleione'nin kızı olan yedi Pleione'den biridir (AN229;297).[3] Ülker yıldız kümesindeki Merope yıldızı da aynı şekilde adlandırılmıştır.

Kaynakça

  1. ^ a b c d "1051 Merope (1925 SA)". Minor Planet Center. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mart 2018. 
  2. ^ Noah Webster (1884) A Practical Dictionary of the English Language
  3. ^ a b c Schmadel, Lutz D. (2007). "(1051) Merope". Dictionary of Minor Planet Names – (1051) Merope. Springer Berlin Heidelberg. s. 90. doi:10.1007/978-3-540-29925-7_1052. ISBN 978-3-540-00238-3. 
  4. ^ a b c d "JPL Small-Body Database Browser: 1051 Merope (1925 SA)" (2017-11-25 last obs.). Jet Propulsion Laboratory. 30 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mart 2018. 
  5. ^ a b c d e f g "LCDB Data for (1051) Merope". Asteroid Lightcurve Database (LCDB). 18 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mart 2018. 
  6. ^ a b "Asteroid 1051 Merope – Nesvorny HCM Asteroid Families V3.0". Small Bodies Data Ferret. 4 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ekim 2019. 
  7. ^ a b c d e f Mainzer, A.; Grav, T.; Masiero, J.; Hand, E.; Bauer, J.; Tholen, D.; McMillan, R. S.; Spahr, T.; Cutri, R. M.; Wright, E.; Watkins, J.; Mo, W.; Maleszewski, C. (November 2011). "NEOWISE Studies of Spectrophotometrically Classified Asteroids: Preliminary Results". The Astrophysical Journal. 741 (2): 25. arXiv:1109.6407 $2. Bibcode:2011ApJ...741...90M. doi:10.1088/0004-637X/741/2/90. 
  8. ^ a b c Veres, Peter; Jedicke, Robert; Fitzsimmons, Alan; Denneau, Larry; Granvik, Mikael; Bolin, Bryce; Chastel, Serge; Wainscoat, Richard J.; Burgett, William S.; Chambers, Kenneth C.; Flewelling, Heather; Kaiser, Nick; Magnier, Eugen A.; Morgan, Jeff S.; Price, Paul A.; Tonry, John L.; Waters, Christopher (November 2015). "Absolute magnitudes and slope parameters for 250,000 asteroids observed by Pan-STARRS PS1 - Preliminary results". Icarus. 261: 34-47. arXiv:1506.00762 $2. Bibcode:2015Icar..261...34V. doi:10.1016/j.icarus.2015.08.007. 2 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mart 2018. 
  9. ^ a b c d Tedesco, E. F.; Noah, P. V.; Noah, M.; Price, S. D. (October 2004). "IRAS Minor Planet Survey V6.0". NASA Planetary Data System. 12: IRAS-A-FPA-3-RDR-IMPS-V6.0. Bibcode:2004PDSS...12.....T. 14 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ekim 2019. 
  10. ^ a b c d Usui, Fumihiko; Kuroda, Daisuke; Müller, Thomas G.; Hasegawa, Sunao; Ishiguro, Masateru; Ootsubo, Takafumi; Ishihara, Daisuke; Kataza, Hirokazu; Takita, Satoshi; Oyabu, Shinki; Ueno, Munetaka; Matsuhara, Hideo; Onaka, Takashi (October 2011). "Asteroid Catalog Using Akari: AKARI/IRC Mid-Infrared Asteroid Survey". Publications of the Astronomical Society of Japan. 63 (5): 1117-1138. Bibcode:2011PASJ...63.1117U. doi:10.1093/pasj/63.5.1117.  (online, AcuA catalog p. 153 25 Mart 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.)
  11. ^ a b c Waszczak, Adam; Chang, Chan-Kao; Ofek, Eran O.; Laher, Russ; Masci, Frank; Levitan, David; Surace, Jason; Cheng, Yu-Chi; Ip, Wing-Huen; Kinoshita, Daisuke; Helou, George; Prince, Thomas A.; Kulkarni, Shrinivas (September 2015). "Asteroid Light Curves from the Palomar Transient Factory Survey: Rotation Periods and Phase Functions from Sparse Photometry". The Astronomical Journal. 150 (3): 35. arXiv:1504.04041 $2. Bibcode:2015AJ....150...75W. doi:10.1088/0004-6256/150/3/75. 10 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mart 2018. 
  12. ^ a b c d Nugent, C. R.; Mainzer, A.; Masiero, J.; Bauer, J.; Cutri, R. M.; Grav, T.; Kramer, E.; Sonnett, S.; Stevenson, R.; Wright, E. L. (December 2015). "NEOWISE Reactivation Mission Year One: Preliminary Asteroid Diameters and Albedos". The Astrophysical Journal. 814 (2): 13. arXiv:1509.02522 $2. Bibcode:2015ApJ...814..117N. doi:10.1088/0004-637X/814/2/117. 25 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mart 2018. 
  13. ^ a b c d Nugent, C. R.; Mainzer, A.; Bauer, J.; Cutri, R. M.; Kramer, E. A.; Grav, T.; Masiero, J.; Sonnett, S.; Wright, E. L. (September 2016). "NEOWISE Reactivation Mission Year Two: Asteroid Diameters and Albedos". The Astronomical Journal. 152 (3): 12. arXiv:1606.08923 $2. Bibcode:2016AJ....152...63N. doi:10.3847/0004-6256/152/3/63. 11 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mart 2018. 
  14. ^ a b c Masiero, Joseph R.; Grav, T.; Mainzer, A. K.; Nugent, C. R.; Bauer, J. M.; Stevenson, R.; Sonnett, S. (August 2014). "Main-belt Asteroids with WISE/NEOWISE: Near-infrared Albedos". The Astrophysical Journal. 791 (2): 11. arXiv:1406.6645 $2. Bibcode:2014ApJ...791..121M. doi:10.1088/0004-637X/791/2/121. 
  15. ^ a b Carbo, Landry; Green, Dawson; Kragh, Katherine; Krotz, Jonathan; Meiers, Andrew; Patino, Bernadette; Pligge, Zachary; Shaffer, Nelson; Ditteon, Richard (October 2009). "Asteroid Lightcurve Analysis at the Oakley Southern Sky Observatory: 2008 October thru 2009 March". The Minor Planet Bulletin. 36 (4): 152-157. Bibcode:2009MPBu...36..152C. ISSN 1052-8091. Erişim tarihi: 21 Mart 2018. 
  16. ^ Nesvorný, D.; Broz, M.; Carruba, V. (December 2014). Identification and Dynamical Properties of Asteroid Families. Asteroids IV. ss. 297-321. arXiv:1502.01628 $2. Bibcode:2015aste.book..297N. doi:10.2458/azu_uapress_9780816532131-ch016. ISBN 9780816532131. 
  17. ^ Behrend, Raoul. "Asteroids and comets rotation curves – (1051) Merope". Geneva Observatory. 3 Aralık 2002 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mart 2018. 

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

1213 Algeria, asteroit kuşağının dış bölgesinde yaklaşık 32 kilometre çapındaki karbonlu bir asteroittir. Guy Reiss tarafından 1931 yılında Cezayir Gözlemevi'nde keşfedilen asteroit, adını Kuzey Afrika ülkesi Cezayir'den almıştır.

1726 Hoffmeister, geçici ismi 1933 OE, yaklaşık 23 kilometre çapında, asteroit kuşağının orta bölgesinde kendisi ile aynı adı taşıyan Hoffmeister ailesinden karbonlu bir asteroittir.

<span class="mw-page-title-main">1039 Sonneberga</span> Asteroit

1039 Sonneberga, geçici ismi 1924 TL, asteroit kuşağının orta bölgesinde yer alan, yaklaşık 34 kilometre çapında, karanlık bir arka plan asteroitidir. 24 Kasım 1924'te Alman astronom Max Wolf tarafından güneybatı Almanya'daki Heidelberg Gözlemevi'nde keşfedildi. Asteroit, Sonneberg Gözlemevi'nin bulunduğu Almanya'nın Sonneberg şehrinin adını taşır.

1308 Halleria, geçici ismi 1931 EB, asteroit kuşağının dış bölgelerinden, yaklaşık 43 kilometre çapında, karbonlu bir Charis asteroitidir. 12 Mart 1931'de Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedilmiştir. Asteroide, İsviçreli bir doktor, botanikçi ve şair Albrecht von Haller'in adı verildi.

1041 Asta, geçici ismi 1925 FA, yaklaşık 57 kilometre çapında, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen karbonlu bir arka plan asteroitidir. 22 Mart 1925'te, Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevi'nde Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından keşfedilmiştir. Asteroit muhtemelen Danimarkalı aktris Asta Nielsen'in adını almıştır.

1047 Geisha, geçici ismi 1924 TE, yaklaşık 11 kilometre çapında, asteroit kuşağının iç bölgelerinden gelen taşlı bir Flora asteroittir. 17 Kasım 1924'te Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından güneybatı Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedilmiştir. Asteroit, İngiliz müzikal The Geisha'nın adını almıştır.

1049 Gotho, geçici ismi 1925 RB, asteroit kuşağının dış bölgesinden, yaklaşık 53 kilometre çapında karbonlu bir asteroittir. 14 Eylül 1925'te, Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevi'nde Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından keşfedilmiştir. Asteroidin adı bir erkek Alman adı olmasına rağmen, ismini aldığı kişi ile ilgili herhangi bir referans bilinmemektedir.

<span class="mw-page-title-main">1054 Forsytia</span> Asteroit

1054 Forsytia, asteroit kuşağının dış bölgelerinden yaklaşık 46 kilometre çapında, karanlık bir arka plan asteroididir. 20 Kasım 1925'te astronom Karl Reinmuth tarafından güneybatı Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevinde keşfedildi ve geçici isim 1925 WD verildi. Adını çiçekli bitki Forsythia (Altınçanak) alır ve kaşif tarafından tematik olarak adlandırılmış 28 asteroit dizisinin başlangıcını işaret eder.

<span class="mw-page-title-main">1056 Azalea</span> Asteroit

1056 Azalea, asteroit kuşağının iç bölgelerinden, yaklaşık 12 kilometre çapında taşsı bir Flora ailesi asteroitidir. 31 Ocak 1924'te astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedildi. Asteroit, adını Azalea (Açelya) çiçeğinden almıştır.

1057 Wanda, geçici ismi 1925 QB, asteroit kuşağının dış bölgesinden, yaklaşık 43 kilometre çapında karbonlu bir arka plan asteroitidir. Grigori Şayn tarafından 1925'te Simeiz Gözlemevi'nde keşfedildi ve daha sonra Leh-Sovyet yazar Wanda Wasilewska'nın adını aldı. Asteroidin dönme süresi 28,8 saattir.

<span class="mw-page-title-main">1061 Paeonia</span> Asteroit

1061 Paeonia, geçici ismi 1925 TB, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen karbonlu bir arka plan asteroididir, yaklaşık 19 kilometre (12 mi) çapında. 10 Ekim 1925'te Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın Heidelberg kentindeki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevinde keşfedildi. C-tipi asteroitin 8 saatlik bir dönme süresi vardır ve muhtemelen çok uzundur. Adını genellikle şakayık olarak bilinen çiçekli bitki Paeonia'dan almıştır.

1062 Ljuba, geçici ismi 1925 TD, asteroit kuşağının dış bölgelerinden, yaklaşık 58 kilometre (36 mi) çapında karbonlu bir arka plan asteroitidir. Asteroit, 11 Ekim 1925'te Sovyet-Rus astronom Sergey Belyavski tarafından Kırım yarımadasındaki Simeiz Gözlemevinde keşfedildi. Adını erken yaşta ölen kadın paraşütçü Ljuba Berlin'den almıştır. C-tipi asteroit, 33,8 saatlik ortalamadan daha uzun bir dönme süresine sahiptir.

Croatia, asteroit kuşağının dış bölgelerinde yer alan, yaklaşık 88 kilometre çapında, Croatia ailesinin üyesi olan karanlık bir asteroittir.

<span class="mw-page-title-main">810 Atossa</span> Asteroit

Atossa, asteroit kuşağının iç kısmında bulunan Flora ailesinin yörüngesinde yer alan parlak ve uzun bir arka plan asteroitidir.

1064 Aethusa, geçici ismi 1926 PA, asteroit kuşağının merkez bölgelerinden gelen, yaklaşık 19 kilometre çapında taştan bir arka plan asteroitidir. 2 Ağustos 1926'da astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedildi. Asteroit, adını Aethusa cynapium bitkisinden almıştır.

1070 Tunica, geçici ismi 1926 RB, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen, yaklaşık 35 kilometre çapında, karanlık bir arka plan asteroitidir. 1 Eylül 1926'da Alman astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevinde keşfedildi. Asteroit, adını "Tunica" olarak da bilinen çiçekli bir bitki olan Petrorhagia'dan almıştır.

<span class="mw-page-title-main">1073 Gellivara</span> Asteroit

1073 Gellivara, geçici ismi 1923 OW, asteroit kuşağının dış bölgelerinde yer alan, yaklaşık 27 kilometre (17 mi) çapında karanlık Themis ailesinden bir asteroittir. Avusturyalı astronom Johann Palisa tarafından 14 Eylül 1923'te Viyana Gözlemevi'nde keşfedildi ve daha sonra İsveç kasabası Gällivare'nin adını aldı.

1076 Viyola, geçici ismi 1926 TE, asteroit kuşağının iç bölgelerinden gelen, yaklaşık 22 kilometre çapında bir Nysa asteroitidir. 5 Ekim 1926'da Alman astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevinde keşfedildi. Asteroit, adını Viola (Menekşe) çiçekli bitkisinden almıştır.

<span class="mw-page-title-main">1077 Campanula</span> Asteroit

1077 Campanula, geçici ismi 1926 TK, asteroit kuşağının iç bölgesinde yer alan, yaklaşık 9 kilometre (5,6 mi) çapında bir Erigone asteroitidir. 6 Ekim 1926'da Alman astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevinde keşfedildi. Asteroide Campanula çiçeğinin adı verilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">702 Alauda</span> Asteroit

702 Alauda, dış asteroit kuşağından yaklaşık 190 kilometre çapında karbonlu bir asteroit ve ikili sistemdir. Alauda ailesinin ana cismidir. 1910 yılında Heidelberg Gözlemevi'nde Alman gök bilimci Joseph Helffrich tarafından keşfedilen asteroit, adını bir tarlakuşu cinsi olan Alauda'dan almıştır. 2007 yılında keşfedilen küçük uydusu ise Pichi üñëm olarak adlandırılmıştır.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.