İçeriğe atla

104 Klymene

104 Klymene
104 Klymene'nin 3 boyutlu dışbükey şekil modeli
Keşif
KeşfedenJames Craig Watson
Keşif tarihi13 Eylül 1868
Adlandırmalar
MPC belirtmesi(104) Klymene
Alternatif adlandırma
A868 RB, 1893 FA
1951 OE, 1968 OS[1]
Ana kuşak
Sembol⯲ (astrolojik)
Yörünge özellikleri[2]
Dönem 31 Temmuz 2016 (JD 2457600.5)
Belirsizlik parametresi 0
Gözlem yayı130,58 y (47.693 g)
Günöte3,6499 AU (546,02 Gm)
Günberi2,65525 AU (397,220 Gm)
Yarı büyük eksen
3,15256 AU (471,616 Gm)
Dış merkezlik0,15775
5,60 y (2044.5 g)
16,67 km/s
101,498°
0° 10d 33.888s / gün
Eğiklik2,7905°
41,698°
32,134°
Dünya MOID1,66901 AU (249,680 Gm)
Jüpiter MOID1,63907 AU (245,201 Gm)
TJüpiter3,186
Fiziksel özellikler
C
8,27
Boyutlar123,68±3,1 km
Kütle2,0×1018 kg
Ekvatoral yerçekimi
0,0346 m/s2
Ekvatoral kurtulma hızı
0,0654 km/s
8,984 sa (0,3743 g)
0,0568±0,003
Sıcaklık~157 K
  Wikimedia Commons'ta ilgili ortam

Klymene (küçük gezegen tanımı: 104 Klymene), 13 Eylül 1868'de J. C. Watson tarafından keşfedilen ve adını Yunan mitolojisindeki birçok Klymene'den birinden alan[3] büyük, koyu renkli bir Themistian asteroitidir. Güneş'in etrafında 5,60 yıllık bir periyot ve 0,16'lık bir dışmerkezlikle döner. Yörünge düzlemi, tutulum düzlemine 2,8° eğiktir. C-tipi asteroit olarak sınıflandırılmıştır ve bu da muhtemelen karbonlu bir bileşime sahip olduğunu gösterir. Spektrumu, 3 μm dalga boyundaki belirgin bir özelliğe dayanarak yüzeyde suyla değişime uğramış minerallerin varlığına işaret eder[4] ve 2015 itibarıyla Themis ailesinin bu emilimi gösterdiği tespit edilen tek üyesidir.[5]

W. M. Keck Gözlemevi'nde uyarlanabilir optik kullanılarak yapılan ölçümlere dayanarak bu cismin ortalama 133 km'lik bir boyutla, 163 ± 3 km uzunluğunda ve 103 ± 5 km genişliğinde iki loblu bir şekle sahip olabileceği düşünülmektedir.[6] Bu asteroit Themis ailesi bölgesinin yakınında yer alır, fakat HCM-analizi kullanılarak yalnız başına bir arka plan asteroiti olarak nitelendirilir.[7] Jüpiter ile 2:1 ortalama hareket rezonansına yakın bir yörüngede dönen Hecuba asteroit grubunun bir üyesi olarak listelenmiştir.[8]

104 Klymene'nin 2009-2023 yılları arasında 6 yıldızın önünden geçişi gözlemlenmiştir.

Kaynakça

  1. ^ Bowen, Eliza A. (1893), "Visualizing the Earth's annual motion", Popular Astronomy, cilt 1, ss. 178-179, Bibcode:1893PA......1..178B. 
  2. ^ Yeomans, Donald K., "104 Klymene", JPL Small-Body Database Browser, NASA Jet Propulsion Laboratory, 3 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 12 Mayıs 2016. 
  3. ^ Dictionary of minor planet names, International Astronomical Union. Springer, 2003, s. 25 
  4. ^ Fornasier, S.; Lazzarin, M.; Barbieri, C.; Barucci, M. A. (February 1999), "Spectroscopic comparison of aqueous altered asteroids with CM2 carbonaceous chondrite meteorites", Astronomy and Astrophysics Supplement Series, 135 (1), ss. 65-73, Bibcode:1999A&AS..135...65F, doi:10.1051/aas:1999161. 
  5. ^ Hargrove, Kelsey D.; Emery, Joshua P.; Campins, Humberto; Kelley, Michael S. P. (July 2015), "Asteroid (90) Antiope: Another icy member of the Themis family?", Icarus, cilt 254, ss. 150-156, Bibcode:2015Icar..254..150H, doi:10.1016/j.icarus.2015.03.008. 
  6. ^ Marchis, F.; Kaasalainen, M.; Hom, E. F. Y.; Berthier, J.; Enriquez, J.; Hestroffer, D.; Lemignant, D.; Depater, I. (November 2006), "Shape, size and multiplicity of main-belt asteroids. I. Keck Adaptive Optics survey", Icarus, 185 (1), ss. 39-63, Bibcode:2006Icar..185...39M, doi:10.1016/j.icarus.2006.06.001, PMC 2600456 $2, PMID 19081813. 
  7. ^ Moore, Patrick; Rees, Robin, (Ed.) (2011), "Patrick Moore's Data Book of Astronomy", Patrick Moore's Data Book of Astronomy by Patrick Moore and Robin Rees. Cambridge University Press (2. bas.), Cambridge University Press, s. 165, Bibcode:2011pmdb.book.....M, ISBN 9781139495226. 
  8. ^ McDonald, Sophia Levy (June 1948), "General perturbations and mean elements, with representations of 35 minor planets of the Hecuba group", Astronomical Journal, 53, s. 199, Bibcode:1948AJ.....53..199M, doi:10.1086/106097. 

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">16 Psyche</span> Asteroit

16 Psyche, İtalyan gök bilimci Annibale de Gasparis tarafından 17 Mart 1852'de keşfedilen ve Yunan tanrıçası Psyche'den adını alan büyük bir M-tipi asteroittir. "16" ön eki, keşfedilme sırasına göre on altıncı küçük gezegen olduğunu belirtir. M-tipi asteroitlerin en büyüğü ve en kütleli olanıdır ve en büyük on iki asteroitten biridir. Ortalama çapı yaklaşık 220 km 'dir (140 mi) ve asteroit kuşağı kütlesinin yaklaşık yüzde birini içerir. Eskiden bir öngezegennin açığa çıkmış çekirdeği olduğu düşünülüyordu, fakat son gözlemler bu varsayımı sorgulamaktadır. Psyche, NASA tarafından aynı adı taşıyan bir uzay aracıyla araştırılacak. Bu, insan yapımı bir nesnenin metalik bir asteroide yolculuk ettiği ilk sefer olacak. Uzay aracı 13 Ekim 2023'te fırlatıldı ve 2029 yılında asteroide ulaşması bekleniyor.

<span class="mw-page-title-main">24 Themis</span> Asteroit

Themis asteroit kuşağındaki en büyük asteroitlerden biridir. Aynı zamanda Themis ailesinin en büyük üyesidir. Annibale de Gasparis tarafından 5 Nisan 1853 tarihinde keşfedildi. Adını Yunan mitolojisinde doğa yasası ve ilahi adaletin (düzenin) kişileşmiş hali olan Themis'ten almıştır.

<span class="mw-page-title-main">128 Nemesis</span> Asteroit

128 Nemesis, karbonlu bileşime sahip 180 km'lik büyük bir ana kuşak asteroitidir. 78 saat süren bir tur dönüşü ile oldukça yavaş dönmektedir. Nemesis, adını taşıyan Nemesian asteroit ailesinin en büyük üyesidir. 25 Kasım 1872'de J. C. Watson tarafından keşfedildi ve Yunan mitolojisinde intikam tanrıçası olan Nemesis'in adını aldı.

<span class="mw-page-title-main">72 Feronia</span> Asteroit

72 Feronia, oldukça büyük ve karanlık bir ana kuşak asteroitidir. Bu, 29 Mayıs 1861'de New York Eyaleti, Hamilton Koleji'inden C. H. F. Peters tarafından yapılan ilk asteroit keşfiydi. Başlangıçta Peters'ın zaten bilinen 66 Maja asteroidini gördüğü düşünülüyordu ancak Truman Henry Safford bunun yeni bir gök cismi olduğunu gösterdi. Safford bu asteroide Roma doğurganlık tanrıçasının adı olan Feronia'nın adını verdi.

Cyrene, küçük gezegen tanımı 133 Cyrene, JC Watson tarafından 16 Ağustos 1873'te Michigan, Ann Arbor'da keşfedilen ve adını kral Hypseus'un kızı Cyrene'den alan oldukça büyük ve çok parlak bir ana kuşak asteroididir. Spektrumuna göre S-tipi bir asteroit olarak sınıflandırılır. Jüpiter ile 2:1 ortalama hareket rezonansının yakınında yörüngede dönen Hecuba asteroit grubunun bir üyesi olarak listelenir.

<span class="mw-page-title-main">150 Nuwa</span> Asteroit

Nuwa, yörünge periyodu 5,15 yıl olan büyük bir ana kuşak asteroididir. Kanada asıllı Amerikan gökbilimci James Craig Watson tarafından 18 Ekim 1875 tarihinde keşfedildi. Adını Çin mitolojisinde bulunan yaratıcı tanrıça Nü Wa'dan alır. Nuwwa, Jüpiter ile 2:1 ortalama yörüngesel rezonansının yakınında yörüngede dönen ve Hecuba asteroit grubunun üyesi olmaya aday bir asteroittir. Spektruma göre C-tipi Asteroit olarak sınıflandırılır, bunun nedeni muhtemelen ilkel karbonlu kondritik malzemeden oluşması ve yüzeyinin fazlasıyla karanlık olmasıdır.

<span class="mw-page-title-main">25 Phocaea</span> ana kuşak asteroidi

Phocaea, asteroit kuşağının iç bölgelerinden yaklaşık 75 kilometre çapında taşlı bir asteroittir. Phocaea ailesinin ana organıdır. 1853 yılında Fransız gök bilimci Jean Chacornac tarafından keşfedildi. Adını, günümüzde Foça olan Antik Yunan şehri Fokaia'dan almaktadır.

<span class="mw-page-title-main">52 Europa</span> Asteroit

Europa, asteroit kuşağındaki en büyük 6. asteroittir. Çapı 300 km'nin üzerindedir, fakat buna uygun bir kütleye sahip değildir. Yuvarlak olmayıp, yaklaşık 380 × 330 × 250 km boyutlarında elipsoid şeklindedir. 4 Şubat 1858'de Hermann Goldschmidt tarafından Paris'teki evinin balkonunda keşfedildi. Adını Yunan mitolojisinde Zeus'un fetihlerinden biri olan ve Jüpiter'in uydusu Europa'ya da adını veren Europa'dan almıştır.

<span class="mw-page-title-main">29 Amphitrite</span> asteroit

Amphitrite 200 kilometre çapı ile en büyük S-tipi asteroitlerden biri ve muhtemelen Eunomia, Juno, Iris ve Herculina'dan sonraki en büyük 5. asteroittir.

<span class="mw-page-title-main">30 Urania</span> asteroit

Urania, 22 Temmuz 1854 tarihinde İngiliz gök bilimci John Russell Hind tarafından keşfedilen bir ana kuşak asteroitidir. Bu keşif, Hind'in son asteroit keşfiydi. Adını Yunan mitolojisindeki bir tanrıça olan Urania'dan almıştır. 30 Urania'nın ilk yörünge ögeleri, Wroclaw Gözlemevi'nde asistan olan Wilhelm Günther tarafından yayınlandı. Güneş'in etrafında 3,64 yıllık bir periyotla dolanmakta ve kendi ekseni etrafında her 13,7 saatte bir dönmektedir.

<span class="mw-page-title-main">100 Hekate</span> Asteroit

Hekate, büyük bir ana kuşak asteroitidir.

<span class="mw-page-title-main">122 Gerda</span> Asteroit

Gerda, Alman-Amerikalı gök bilimci Christian Heinrich Friedrich Peters tarafından 31 Temmuz 1872'de keşfedilen ve adını İskandinav mitolojisinde yer alan Freyr'in karısı Gerðr'den alan büyük bir dış ana kuşak asteroididir. Spektrumuna bağlı olarak, bu asteroid, S-tipi asteroit olarak sınıflandırılır. Jüpiter ile 2:1 ortalama hareket rezonansına yakın yörüngede dönen Hecuba asteroit kümesinin bir üyesi olarak listelenmiştir.

Hecuba, oldukça büyük ve parlak bir ana kuşak asteroitidir. 2 Nisan 1869'da Karl Theodor Robert Luther tarafından keşfedildi ve Yunan Mitolojisindeki Truva Savaşı efsanelerinde Kral Priamos'un karısı Hecuba'nın adını almıştır. Bu nesne Güneş'in yörüngesinde 5,83 yıl periyodu ve 0,06 eksantriklik ile döner. Jüpiter gezegeniyle 2:1 ortalama hareket rezonansının yakınında yörüngede döndüğü keşfedilen ilk asteroit olup Hecuba asteroit grubunun adaşıdır.

<span class="mw-page-title-main">110 Lydia</span> Asteroit

Lydia, M-tipi bir spektruma sahip büyük bir kuşak asteroittir ve bu nedenle, esas olarak nikel - demirden oluşan, metalik bir bileşime sahip olduğu düşünülmektedir. Fransız astronom Alphonse Borrelly tarafından 19 Nisan 1870'de keşfedildi ve adını Friglerin yaşadığı Küçük Asya ülkesi Lidya'dan almıştır. Lydia asteroit ailesi de ismini ondan alır.

<span class="mw-page-title-main">69 Hesperia</span> Asteroit

Hesperia büyük, M tipi bir ana kuşak asteroididir.İtalyan astronom Giovanni Schiaparelli tarafından 29 Nisan 1861'de Milano'da yakın zamanda keşfedilen 63 Ausonia'yı ararken keşfedildi. Bu onun tek asteroit keşfiydi. Schiaparelli, İtalya'nın onuruna Hesperia adını verdi Asteroid, 1,879 gün periyodu, 2,980 yarı ana ekseni ve 0,165 eksantrikliği ile Güneş'in yörüngesinde dönüyor. Yörünge düzlemi, ekliptik düzlemine 8,59 ° 'lik bir açıyla eğimlidir.

Zwetana, Güneş'in yörüngesinde dönen küçük bir ana asteroit kuşağı asteroitidir.

<span class="mw-page-title-main">167 Urda</span> Asteroit

Urda, Alman-Amerikalı astronom Christian Heinrich Friedrich Peters tarafından 28 Ağustos 1876'da Clinton, New York'ta keşfedilen ve adını İskandinav dilindeki Nornlardan biri olan Urd'dan alan bir ana kuşak asteroididir. 1905'te Avusturyalı astronom Johann Palisa, asteroidin parlaklığının değişken olduğunu gösterdi.

<span class="mw-page-title-main">171 Ophelia</span> Asteroit

Ophelia, Fransız astronom Alphonse Borrelly tarafından 13 Ocak 1877'de keşfedilen ve adını Shakespeare'in Hamlet 'indeki Ophelia'dan alan, büyük, karanlık bir Themistian asteroittir.

175 Andromache, Kanadalı-Amerikalı astronom J. C. Watson tarafından 1 Ekim 1877'de keşfedilen ve adını Hector'un Truva Savaşı sırasındaki karısı Andromache'den alan bir ana kuşak asteroididir. Watson'ın Avrupa'ya keşfi duyuran telgrafı kaybolunca, bildirim birkaç hafta sonrasına kadar ulaşmadı. Sonuç olarak, daha sonra 176 Iduna olarak adlandırılan başka bir küçük gezegene başlangıçta 175 numarası verildi.

Themis ailesi, asteroit kuşağının dış kısmında, Güneş'ten ortalama 3,13 AU uzaklıkta bulunan karbonlu asteroitlerden oluşan bir ailedir. Bilinen 4700'den fazla üyesiyle en büyük ailelerden biridir ve daha küçük cisimlerden oluşan bir bölgeyle çevrili olan daha büyük cisimlerin iyi tanımlanmış çekirdeğinden oluşur. Çarpışma sonucu oluşmuş olan Themis ailesi adını, 5 Nisan 1853'te İtalyan astronom Annibale de Gasparis tarafından keşfedilen ana cismi 24 Themis asteroidinden alır.