İçeriğe atla

1049 Gotho

1049 Gotho
Keşif[1]
KeşfedenK. Reinmuth
Keşif yeriHeidelberg Gözlemevi
Keşif tarihi14 Eylül 1925
Adlandırmalar
MPC belirtmesi(1049) Gotho
Adın kaynağı
bilinmiyor[2]
Alternatif adlandırma
1925 RB · A906 DD
Asteroit kuşağı · (dış)[3]
Yörünge özellikleri[1]
Dönem 4 Eylül 2017 (JG 2458000,5)
Belirsizlik parametresi 0
Gözlem yayı91,64 yıl (33.470 gün)
Günöte3,5133 AB
Günberi2,6726 AB
Yarı büyük eksen
3,0930 AB
Dış merkezlik0,1359
5,44 yıl (1.987 gün)
295,00°
0° 10d 52.32s / gün
Eğiklik15,110°
342,86°
41,244°
Fiziksel özellikler
C[3]
10,30[4] · 10,4[1][3][5] · 10,42[6] · 12,0[7]
Boyutlar51,05 km (türetilmiş)[3]
53,56±16,68 km[5]
53,84±19,48 km[6]
54,77±0,76 km[4]
56,296±0,204 km[8]
63,874±0,177 km[7]
8,470±0,007 s[9]
0,0069±0,0005[7]
0,008±0,001[8]
0,03±0,03[5]
0,04±0,06[6]
0,045±0,001[4]
0.0469 (türetilmiş)[3]

1049 Gotho, geçici ismi 1925 RB, asteroit kuşağının dış bölgesinden, yaklaşık 53 kilometre çapında karbonlu bir asteroittir. 14 Eylül 1925'te, Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevi'nde Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından keşfedilmiştir.[10] Asteroidin adı bir erkek Alman adı olmasına rağmen, ismini aldığı kişi ile ilgili herhangi bir referans bilinmemektedir.[2]

Yörünge ve sınıflandırma

Gotho, Güneş'in dış asteroit kuşağında 2,7–3,5 AB uzaklıkta; her 5 yıl ve 5 ayda bir (1.987 gün) döner. Yörüngesi, ekliptik ile ilgili olarak 0,14'lük bir eksantrikliğe ve 15°'lik bir eğime sahiptir.[1] İlk olarak Şubat 1906'da Heidelberg'de A906 DD olarak tanımlanan gövdenin gözlem yayı, çok daha sonra Johannesburg'da 1952'de veya resmi keşif gözleminden 27 yıl sonra başlar.[10]

Fiziksel özellikler

Gotho, C tipi bir asteroit olarak karakterize edilmiştir.[3]

Işık eğrileri

Nisan 2010'da, Avustralya'daki Oakley Southern Sky Observatory'de gök bilimci Kenda Albers tarafından Gotho'nun dönen bir ışık eğrisi elde edildi. Işık eğrisi analizi, 0,17 büyüklük (U=3-) parlaklık değişimi ile 8,470 saatlik bir dönüş periyodu verdi.[9]

Çapı ve albedosu

Japon Akari uydusu ve sonraki NEOWISE göreviyle NASA'nın Geniş Alan Kızılötesi Araştırma Gezgini tarafından gerçekleştirilen çalışmalara göre, Gotho 53,56 ile 56,296 kilometre çapa sahip ve yüzeyi 0,008 ila 0,045 arasında bir albedoya sahiptir (ön sonuçlar olmadan).[5][6][4][8] Collaborative Asteroid Lightcurve Link, 0,0469'luk bir albedo ve 10,4 mutlak büyüklüğü kullanarak 51,05 kilometrelik bir çap elde etmiştir.[3]

İsimlendirme

Bu küçük gezegen için, ismini aldığı kişi veya oluşumla ile ilgili herhangi bir referans bilinmemektedir.[2]

Bilinmeyen anlamı

Binlerce adlandırılmış küçük gezegen arasında, Gotho, hiçbir resmi adlandırma alıntısı yayımlanmayan 120 asteroitten biridir. Tüm bu düşük numaralı asteroitlerin sayıları 164 Eva ile 1514 Ricouxa arasındadır ve 1876 ile 1930'lar arasında, ağırlıklı olarak gök bilimciler Auguste Charlois, Johann Palisa, Max Wolf ve Karl Reinmuth tarafından keşfedilmişlerdir (ayrıca kategoriye bakınız).[11]

Kaynakça

  1. ^ a b c d "JPL Small-Body Database Browser: 1049 Gotho (1925 RB)" (2017-05-04 last obs.). Jet Propulsion Laboratory. 13 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Temmuz 2017. 
  2. ^ a b c Schmadel, Lutz D. (2007). "(1049) Gotho". Dictionary of Minor Planet Names – (1049) Gotho. Springer Berlin Heidelberg. s. 90. doi:10.1007/978-3-540-29925-7_1050. ISBN 978-3-540-00238-3. 
  3. ^ a b c d e f g "LCDB Data for (1049) Gotho". Asteroid Lightcurve Database (LCDB). 18 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Şubat 2017. 
  4. ^ a b c d Usui, Fumihiko; Kuroda, Daisuke; Müller, Thomas G.; Hasegawa, Sunao; Ishiguro, Masateru; Ootsubo, Takafumi; Ishihara, Daisuke; Kataza, Hirokazu; Takita, Satoshi; Oyabu, Shinki; Ueno, Munetaka; Matsuhara, Hideo; Onaka, Takashi (October 2011). "Asteroid Catalog Using Akari: AKARI/IRC Mid-Infrared Asteroid Survey". Publications of the Astronomical Society of Japan. 63 (5): 1117-1138. Bibcode:2011PASJ...63.1117U. doi:10.1093/pasj/63.5.1117.  (online, AcuA catalog p. 153 25 Mart 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.)
  5. ^ a b c d Nugent, C. R.; Mainzer, A.; Masiero, J.; Bauer, J.; Cutri, R. M.; Grav, T.; Kramer, E.; Sonnett, S.; Stevenson, R.; Wright, E. L. (December 2015). "NEOWISE Reactivation Mission Year One: Preliminary Asteroid Diameters and Albedos". The Astrophysical Journal. 814 (2): 13. arXiv:1509.02522 $2. Bibcode:2015ApJ...814..117N. doi:10.1088/0004-637X/814/2/117. 25 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Şubat 2017. 
  6. ^ a b c d Nugent, C. R.; Mainzer, A.; Bauer, J.; Cutri, R. M.; Kramer, E. A.; Grav, T.; Masiero, J.; Sonnett, S.; Wright, E. L. (September 2016). "NEOWISE Reactivation Mission Year Two: Asteroid Diameters and Albedos". The Astronomical Journal. 152 (3): 12. arXiv:1606.08923 $2. Bibcode:2016AJ....152...63N. doi:10.3847/0004-6256/152/3/63. 11 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Şubat 2017. 
  7. ^ a b c Mainzer, A.; Grav, T.; Masiero, J.; Hand, E.; Bauer, J.; Tholen, D.; McMillan, R. S.; Spahr, T.; Cutri, R. M.; Wright, E.; Watkins, J.; Mo, W.; Maleszewski, C. (November 2011). "NEOWISE Studies of Spectrophotometrically Classified Asteroids: Preliminary Results". The Astrophysical Journal. 741 (2): 25. arXiv:1109.6407 $2. Bibcode:2011ApJ...741...90M. doi:10.1088/0004-637X/741/2/90. 
  8. ^ a b c Masiero, Joseph R.; Grav, T.; Mainzer, A. K.; Nugent, C. R.; Bauer, J. M.; Stevenson, R.; Sonnett, S. (August 2014). "Main-belt Asteroids with WISE/NEOWISE: Near-infrared Albedos". The Astrophysical Journal. 791 (2): 11. arXiv:1406.6645 $2. Bibcode:2014ApJ...791..121M. doi:10.1088/0004-637X/791/2/121. 23 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Şubat 2017. 
  9. ^ a b Albers, Kenda; Kragh, Katherine; Monnier, Adam; Pligge, Zachary; Stolze, Kellen; West, Josh; Yim, Arnold; Ditteon, Richard (October 2010). "Asteroid Lightcurve Analysis at the Oakley Southern Sky Observatory: 2009 October thru 2010 April". The Minor Planet Bulletin. 37 (4): 152-158. Bibcode:2010MPBu...37..152A. ISSN 1052-8091. Erişim tarihi: 12 Şubat 2017. 
  10. ^ a b "1049 Gotho (1925 RB)". Minor Planet Center. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Şubat 2017. 
  11. ^ Schmadel, Lutz D. (2007). "Appendix 11 – Minor Planet Names with Unknown Meaning". Dictionary of Minor Planet Names – Fifth Revised and Enlarged revision. Springer Berlin Heidelberg. ss. 927-929. ISBN 978-3-540-00238-3. 

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">1457 Ankara</span> Asteroit

1457 Ankara, geçici adı 1937 PA, asteroit kuşağının orta bölgesinde yer alan yaklaşık 18 kilometre çapında taşlı bir asteroittir. 3 Ağustos 1937'de Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından Heidelberg Gözlemevi'nde keşfedilmiştir ve sonradan Ankara olarak adlandırıldı.

1512 Oulu, nadir bir Hilda asteroitidir. Yaklaşık 80 kilometrelik çapı ile dış ana-kuşağın 50. büyük asteroitten biridir. 18 Mart 1939 tarihinde Fin astronom Heikki A. Alikoski tarafından keşfedilmiştir.

1726 Hoffmeister, geçici ismi 1933 OE, yaklaşık 23 kilometre çapında, asteroit kuşağının orta bölgesinde kendisi ile aynı adı taşıyan Hoffmeister ailesinden karbonlu bir asteroittir.

<span class="mw-page-title-main">1039 Sonneberga</span> Asteroit

1039 Sonneberga, geçici ismi 1924 TL, asteroit kuşağının orta bölgesinde yer alan, yaklaşık 34 kilometre çapında, karanlık bir arka plan asteroitidir. 24 Kasım 1924'te Alman astronom Max Wolf tarafından güneybatı Almanya'daki Heidelberg Gözlemevi'nde keşfedildi. Asteroit, Sonneberg Gözlemevi'nin bulunduğu Almanya'nın Sonneberg şehrinin adını taşır.

1308 Halleria, geçici ismi 1931 EB, asteroit kuşağının dış bölgelerinden, yaklaşık 43 kilometre çapında, karbonlu bir Charis asteroitidir. 12 Mart 1931'de Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedilmiştir. Asteroide, İsviçreli bir doktor, botanikçi ve şair Albrecht von Haller'in adı verildi.

1041 Asta, geçici ismi 1925 FA, yaklaşık 57 kilometre çapında, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen karbonlu bir arka plan asteroitidir. 22 Mart 1925'te, Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevi'nde Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından keşfedilmiştir. Asteroit muhtemelen Danimarkalı aktris Asta Nielsen'in adını almıştır.

1047 Geisha, geçici ismi 1924 TE, yaklaşık 11 kilometre çapında, asteroit kuşağının iç bölgelerinden gelen taşlı bir Flora asteroittir. 17 Kasım 1924'te Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından güneybatı Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedilmiştir. Asteroit, İngiliz müzikal The Geisha'nın adını almıştır.

1048 Feodosia, geçici ismi 1924 TP, yaklaşık 70 kilometre çapında, asteroit kuşağının orta bölgesinden gelen karbonlu bir asteroittir.

1051 Merope, asteroit kuşağının en dış bölgesinden gelen, yaklaşık 68 kilometre çapında koyu renkli bir Alauda asteroittir. 16 Eylül 1925'te Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından Heidelberg, Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedildi ve geçici olarak 1925 SA olarak adlandırıldı. Reinmuth, asteoide Yunan mitolojisindeki nemfi Merope'nin adını verdi. Asteroit 27,2 saatlik bir dönüş süresine sahiptir.

<span class="mw-page-title-main">1054 Forsytia</span> Asteroit

1054 Forsytia, asteroit kuşağının dış bölgelerinden yaklaşık 46 kilometre çapında, karanlık bir arka plan asteroididir. 20 Kasım 1925'te astronom Karl Reinmuth tarafından güneybatı Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevinde keşfedildi ve geçici isim 1925 WD verildi. Adını çiçekli bitki Forsythia (Altınçanak) alır ve kaşif tarafından tematik olarak adlandırılmış 28 asteroit dizisinin başlangıcını işaret eder.

1057 Wanda, geçici ismi 1925 QB, asteroit kuşağının dış bölgesinden, yaklaşık 43 kilometre çapında karbonlu bir arka plan asteroitidir. Grigori Şayn tarafından 1925'te Simeiz Gözlemevi'nde keşfedildi ve daha sonra Leh-Sovyet yazar Wanda Wasilewska'nın adını aldı. Asteroidin dönme süresi 28,8 saattir.

1059 Mussorgskia, geçici ismi 1925 OA, asteroit kuşağının merkez bölgelerinden, yaklaşık 25 kilometre (16 mi) çapında bir arka plan asteroitidir. 19 Temmuz 1925'te Sovyet astronom Vladimir Albitski tarafından Kırım yarımadasındaki Simeiz Gözlemevinde keşfedildi. Asteroide Rus besteci Modest Musorgski'nin adı verildi. X veya C-tipi asteroitin 5.636 saatlik bir dönme süresi vardır.

1060 Magnolia, geçici ismi 1925 PA, asteroit kuşağının iç bölgelerinden, yaklaşık 7 kilometre çapında, taşlı bir Flora ailesi asteroitidir. 13 Ağustos 1925'te Alman astronom Karl Reinmuth tarafından Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedildi. Asteroit, adını Magnolia (Manolya) çiçekli bitkisinden almıştır.

1062 Ljuba, geçici ismi 1925 TD, asteroit kuşağının dış bölgelerinden, yaklaşık 58 kilometre (36 mi) çapında karbonlu bir arka plan asteroitidir. Asteroit, 11 Ekim 1925'te Sovyet-Rus astronom Sergey Belyavski tarafından Kırım yarımadasındaki Simeiz Gözlemevinde keşfedildi. Adını erken yaşta ölen kadın paraşütçü Ljuba Berlin'den almıştır. C-tipi asteroit, 33,8 saatlik ortalamadan daha uzun bir dönme süresine sahiptir.

Croatia, asteroit kuşağının dış bölgelerinde yer alan, yaklaşık 88 kilometre çapında, Croatia ailesinin üyesi olan karanlık bir asteroittir.

<span class="mw-page-title-main">810 Atossa</span> Asteroit

Atossa, asteroit kuşağının iç kısmında bulunan Flora ailesinin yörüngesinde yer alan parlak ve uzun bir arka plan asteroitidir.

1070 Tunica, geçici ismi 1926 RB, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen, yaklaşık 35 kilometre çapında, karanlık bir arka plan asteroitidir. 1 Eylül 1926'da Alman astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevinde keşfedildi. Asteroit, adını "Tunica" olarak da bilinen çiçekli bir bitki olan Petrorhagia'dan almıştır.

1071 Brita, geçici ismi 1924 RE, orta asteroit kuşağının arka plan popülasyonundan, yaklaşık 50 kilometre çapında, karanlık bir asteroittir. 3 Mart 1924'te Sovyet astronom Vladimir Albitsky tarafından Kırım yarımadasındaki Simeiz Gözlemevinde keşfedildi. Asteroide Büyük Britanya adasının adı verildi.

1076 Viyola, geçici ismi 1926 TE, asteroit kuşağının iç bölgelerinden gelen, yaklaşık 22 kilometre çapında bir Nysa asteroitidir. 5 Ekim 1926'da Alman astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevinde keşfedildi. Asteroit, adını Viola (Menekşe) çiçekli bitkisinden almıştır.

<span class="mw-page-title-main">1077 Campanula</span> Asteroit

1077 Campanula, geçici ismi 1926 TK, asteroit kuşağının iç bölgesinde yer alan, yaklaşık 9 kilometre (5,6 mi) çapında bir Erigone asteroitidir. 6 Ekim 1926'da Alman astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevinde keşfedildi. Asteroide Campanula çiçeğinin adı verilmiştir.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.