İçeriğe atla

1046 Edwin

1046 Edwin
1046 Edwin'in yörünge diyagramı
Keşif[1]
KeşfedenG. van Biesbroeck
Keşif yeriYerkes Gözlemevi
Keşif tarihi1 Aralık 1924
Adlandırmalar
MPC belirtmesi(1046) Edwin
Adın kaynağı
Edwin Van Biesbroeck[2]
(kaşifin oğlu)
Alternatif adlandırma
1924 UA · 1949 RB
1949 YL
Asteroit kuşağı[1][3] · (dış)[4]
arka plan[5]
Yörünge özellikleri[3]
Dönem 23 Mart 2018 (JG 2458200,5)
Belirsizlik parametresi 0
Gözlem yayı91,86 yıl (33.553 gün)
Günöte3,1769 AB
Günberi2,7895 AB
Yarı büyük eksen
2,9832 AB
Dış merkezlik0,0649
5,15 yıl (1.882 gün)
53,846°
0° 11d 28.68s / gün
Eğiklik7,8991°
10,745°
47,898°
Fiziksel özellikler
SMASS = Xe[3] · M[6]
10,20[7][6] · 10.6[3][4]
11,08±0,29[8]
Ortalama çap
25,15±0,66 km[7]
29,084±0,405 km[9]
36,355±0,604 km[6]
42,23 km (hesaplanmış)[4]
5,29±0,01 sa[10][a]
5,2906±0,0001 sa[11]
5,296±0,006 sa[11]
5,30±0,02 sa[12]
0,057 (var sayılan)[4]
0,1113±0,0145[6]
0,201±0,039[9]
0,235±0,014[7]

1046 Edwin, geçici ismi 1924 UA, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen, yaklaşık 30 kilometre (19 mi) kilometre çapında bir arka plan asteroitidir. 1 Aralık 1924'te ABD'nin Wisconsin kentindeki Yerkes Gözlemevi'nde Belçikalı-Amerikalı astronom George Van Biesbroeck tarafından keşfedilmiş ve oğlu Edwin Van Biesbroeck'in adını almıştır.[1] Potansiyel olarak metalik asteroit, 5,29 saatlik kısa bir dönüş periyoduna sahiptir.[4]

Yörünge ve sınıflandırma

Edwin, ana kuşağın arka plan asteroitlerinden, asteroit ailesinden olmayan asteroittir.[5] Dış asteroit kuşağında Güneş'in yörüngesinde 2,8–3,2 AB uzaklıkta; her 5 yıl ve 2 ayda bir (1.882 gün; 2.98 AB yarı büyük ekseni vardır) döner. Yörüngesi, ekliptik ile ilgili olarak 0,06'lık bir eksantrikliğe ve 8°'lik bir eğime sahiptir.[3] Gövdenin gözlem yayı, Mart 1926'da Heidelberg Gözlemevi'nde kaydedilen ilk gözlemiyle veya Yerkes Gözlemevi'ndeki resmi keşif gözleminden 15 ay sonra başlar.[1]

Fiziksel özellikler

SMASS sınıflandırmasında Edwin, X tipinden çok parlak E tipi asteroide geçiş yapan bir Xe alt tipidir.[3] Ayrıca Geniş Alan Kızılötesi Araştırma Gezgini tarafından metalik M tipi bir asteroit olarak karakterize edilmiştir (WISE).[6]

Rotasyon periyodu

2001'den beri, Edwin'in birkaç rotasyonel ışık eğrisi, Colorado'daki Antelope Hills Gözlemevi'nde (H09) Amerikalı William Koff,[10][a] Richard Ditteon, Indiana'daki Oakley Gözlemevinde[12] ve Fransız amatör gök bilimciler Pierre Antonini, René Roy ve Stéphane Charbonnel[11] tarafından fotometrik gözlemlerden elde edilmiştir.

Kasım 2006'da Pierre Antonini tarafından en iyi derecelendirilmiş ışık eğrisinin analizi, 0,27 kadir parlaklık genliği (U=3) ile 5,2906 saatlik bir dönüş periyodu verdi.[4][11] Hızlı bir rotator olmasa da, kendi boyutundaki bir asteroit için nispeten kısa bir dönüş hızına sahiptir.

Çapı ve albedosu

Japon Akari uydusu ve NASA'nın WISE teleskobunun NEOWISE misyonu tarafından gerçekleştirilen anketlere göre Edwin, 25,15 ile 36,355 kilometre arasında bir çapa sahip ve yüzeyi 0,1113 ile 0,235 arasında bir albedoya sahiptir.[7][9][6]

Collaborative Asteroid Lightcurve Link, karbonlu asteroitler için 0,057'lik standart bir albedo varsayıp; sonuç olarak, 10,6'lık mutlak büyüklüğe dayalı olarak 42,23 kilometrelik daha büyük bir çap hesaplar.[4]

İsimlendirme

Bu küçük gezegen, kaşif George Van Biesbroeck'in oğlu Edwin Van Biesbroeck'in adını almıştır. Resmi adlandırma, 1955'te Paul Herget tarafından Küçük Gezegenlerin İsimleri'nde belirtilmiştir (H 99).[2]

Notlar

  1. ^ a b 1046 Edwin ışık eğrisi grafiği; Robert A. Koff tarafından Antelope Hills Gözlemevi'nde alınan gözlemler.[10] Dönme periyodu 5,29±0,01 saat. Kalite kodu 2+.

Kaynakça

  1. ^ a b c d "1046 Edwin (1924 UA)". Minor Planet Center. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mart 2018. 
  2. ^ a b Schmadel, Lutz D. (2007). "(1046) Edwin". Dictionary of Minor Planet Names. Springer Berlin Heidelberg. s. 89. doi:10.1007/978-3-540-29925-7_1047. ISBN 978-3-540-00238-3. 
  3. ^ a b c d e f "JPL Small-Body Database Browser: 1046 Edwin (1924 UA)" (2018-01-26 last obs.). Jet Propulsion Laboratory. 30 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mart 2018. 
  4. ^ a b c d e f g "LCDB Data for (1046) Edwin". Asteroid Lightcurve Database (LCDB). 18 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mart 2018. 
  5. ^ a b "Asteroid 1046 Edwin – Nesvorny HCM Asteroid Families V3.0". Small Bodies Data Ferret. 3 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ekim 2019. 
  6. ^ a b c d e f Mainzer, A.; Grav, T.; Masiero, J.; Hand, E.; Bauer, J.; Tholen, D.; McMillan, R. S.; Spahr, T.; Cutri, R. M.; Wright, E.; Watkins, J.; Mo, W.; Maleszewski, C. (November 2011). "NEOWISE Studies of Spectrophotometrically Classified Asteroids: Preliminary Results". The Astrophysical Journal. 741 (2): 25. arXiv:1109.6407 $2. Bibcode:2011ApJ...741...90M. doi:10.1088/0004-637X/741/2/90. 
  7. ^ a b c d Usui, Fumihiko; Kuroda, Daisuke; Müller, Thomas G.; Hasegawa, Sunao; Ishiguro, Masateru; Ootsubo, Takafumi; Ishihara, Daisuke; Kataza, Hirokazu; Takita, Satoshi; Oyabu, Shinki; Ueno, Munetaka; Matsuhara, Hideo; Onaka, Takashi (October 2011). "Asteroid Catalog Using Akari: AKARI/IRC Mid-Infrared Asteroid Survey". Publications of the Astronomical Society of Japan. 63 (5): 1117-1138. Bibcode:2011PASJ...63.1117U. doi:10.1093/pasj/63.5.1117.  Online catalog 24 Temmuz 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  8. ^ Veres, Peter; Jedicke, Robert; Fitzsimmons, Alan; Denneau, Larry; Granvik, Mikael; Bolin, Bryce; Chastel, Serge; Wainscoat, Richard J.; Burgett, William S.; Chambers, Kenneth C.; Flewelling, Heather; Kaiser, Nick; Magnier, Eugen A.; Morgan, Jeff S.; Price, Paul A.; Tonry, John L.; Waters, Christopher (November 2015). "Absolute magnitudes and slope parameters for 250,000 asteroids observed by Pan-STARRS PS1 - Preliminary results". Icarus. 261: 34-47. arXiv:1506.00762 $2. Bibcode:2015Icar..261...34V. doi:10.1016/j.icarus.2015.08.007. 
  9. ^ a b c Masiero, Joseph R.; Grav, T.; Mainzer, A. K.; Nugent, C. R.; Bauer, J. M.; Stevenson, R.; Sonnett, S. (August 2014). "Main-belt Asteroids with WISE/NEOWISE: Near-infrared Albedos". The Astrophysical Journal. 791 (2): 11. arXiv:1406.6645 $2. Bibcode:2014ApJ...791..121M. doi:10.1088/0004-637X/791/2/121. 
  10. ^ a b c Koff, R. A. (June 2002). "Lightcurve Photometry of 492 Gismonda, 1046 Edwin, and 1310 Villigera". The Minor Planet Bulletin. 29: 25-26. Bibcode:2002MPBu...29...25K. 
  11. ^ a b c d Behrend, Raoul. "Asteroids and comets rotation curves – (1046) Edwin". Geneva Observatory. 3 Aralık 2002 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mart 2018. 
  12. ^ a b Ditteon, Richard; Hawkins, Scot (September 2007). "Asteroid Lightcurve Analysis at the Oakley Observatory - October-November 2006". The Minor Planet Bulletin. 34 (3): 59-64. Bibcode:2007MPBu...34...59D. ISSN 1052-8091. 

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">1457 Ankara</span> Asteroit

1457 Ankara, geçici adı 1937 PA, asteroit kuşağının orta bölgesinde yer alan yaklaşık 18 kilometre çapında taşlı bir asteroittir. 3 Ağustos 1937'de Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından Heidelberg Gözlemevi'nde keşfedilmiştir ve sonradan Ankara olarak adlandırıldı.

1213 Algeria, asteroit kuşağının dış bölgesinde yaklaşık 32 kilometre çapındaki karbonlu bir asteroittir. Guy Reiss tarafından 1931 yılında Cezayir Gözlemevi'nde keşfedilen asteroit, adını Kuzey Afrika ülkesi Cezayir'den almıştır.

<span class="mw-page-title-main">1039 Sonneberga</span> Asteroit

1039 Sonneberga, geçici ismi 1924 TL, asteroit kuşağının orta bölgesinde yer alan, yaklaşık 34 kilometre çapında, karanlık bir arka plan asteroitidir. 24 Kasım 1924'te Alman astronom Max Wolf tarafından güneybatı Almanya'daki Heidelberg Gözlemevi'nde keşfedildi. Asteroit, Sonneberg Gözlemevi'nin bulunduğu Almanya'nın Sonneberg şehrinin adını taşır.

1041 Asta, geçici ismi 1925 FA, yaklaşık 57 kilometre çapında, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen karbonlu bir arka plan asteroitidir. 22 Mart 1925'te, Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevi'nde Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından keşfedilmiştir. Asteroit muhtemelen Danimarkalı aktris Asta Nielsen'in adını almıştır.

<span class="mw-page-title-main">1042 Amazone</span> Asteroit

1042 Amazone, geçici ismi 1925 HA, yaklaşık 70 kilometre çapında, dış asteroit kuşağında karanlık bir asteroit ve yavaş dönendir. 22 Nisan 1925'te Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından güney Almanya'daki Heidelberg Gözlemevi'nde keşfedilmiştir. Adını Yunan mitolojisindeki Amazonlardan almıştır.

1044 Teutonia, geçici ismi 1924 RO, asteroit kuşağının orta bölgelerinden gelen, yaklaşık 16 kilometre çapında taşlı bir asteroittir. 10 Mayıs 1924'te, güneybatı Almanya'daki Heidelberg Gözlemevi'nde gök bilimci Karl Reinmuth tarafından keşfedilmiştir. Asteroit, adını Cermen halkının yaşadığı toprakların adından almıştır.

1043 Beate, geçici ismi 1925 HB, asteroit kuşağının dış bölgesinden yaklaşık 32 kilometre çapında taşlı bir asteroittir. Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından 22 Nisan 1925'te Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedildi. İsmini aldığı kişi ile ilgili herhangi bir referans bilinmemektedir.

1045 Michela, geçici ismi 1924 TR, asteroit kuşağının iç bölgelerinden, yaklaşık 6 kilometre (3,7 mi) kilometre çapında taşlı bir Massalia asteroitidir. 19 Kasım 1924'te Belçikalı-Amerikalı astronom George Van Biesbroeck tarafından Williams Bay, Wisconsin, ABD'deki Yerkes Gözlemevi'nde keşfedilmiştir. S-tipi asteroit, kaşifin kızı Micheline van Biesbroeck'in adını almıştır.

1047 Geisha, geçici ismi 1924 TE, yaklaşık 11 kilometre çapında, asteroit kuşağının iç bölgelerinden gelen taşlı bir Flora asteroittir. 17 Kasım 1924'te Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından güneybatı Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedilmiştir. Asteroit, İngiliz müzikal The Geisha'nın adını almıştır.

1049 Gotho, geçici ismi 1925 RB, asteroit kuşağının dış bölgesinden, yaklaşık 53 kilometre çapında karbonlu bir asteroittir. 14 Eylül 1925'te, Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevi'nde Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından keşfedilmiştir. Asteroidin adı bir erkek Alman adı olmasına rağmen, ismini aldığı kişi ile ilgili herhangi bir referans bilinmemektedir.

<span class="mw-page-title-main">1322 Coppernicus</span> Asteroit

1322 Coppernicus, geçici ismiyle 1934 LA, yaklaşık 10 kilometre çapında, asteroit kuşağının iç bölgelerinden gelen taşlı bir arka plan asteroididir. 1934'te Heidelberg Gözlemevinde Karl Reinmuth tarafından keşfedilen asteroit, daha sonra Polonyalı astronom Nicolaus Copernicus'un adını aldı.

1051 Merope, asteroit kuşağının en dış bölgesinden gelen, yaklaşık 68 kilometre çapında koyu renkli bir Alauda asteroittir. 16 Eylül 1925'te Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından Heidelberg, Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedildi ve geçici olarak 1925 SA olarak adlandırıldı. Reinmuth, asteoide Yunan mitolojisindeki nemfi Merope'nin adını verdi. Asteroit 27,2 saatlik bir dönüş süresine sahiptir.

<span class="mw-page-title-main">1552 Bessel</span> Asteroit

1552 Bessel, geçici atama 1938 DE1, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen, yaklaşık 18 kilometre çapında taşlı bir Eoan asteroittir. 24 Şubat 1938'de Finlandiyalı gök bilimci Yrjö Väisälä tarafından Güneybatı Finlandiya'daki Turku Gözlemevi'nde keşfedildi ve Alman gök bilimci Friedrich Wilhelm Bessel'in adı verildi.

1062 Ljuba, geçici ismi 1925 TD, asteroit kuşağının dış bölgelerinden, yaklaşık 58 kilometre (36 mi) çapında karbonlu bir arka plan asteroitidir. Asteroit, 11 Ekim 1925'te Sovyet-Rus astronom Sergey Belyavski tarafından Kırım yarımadasındaki Simeiz Gözlemevinde keşfedildi. Adını erken yaşta ölen kadın paraşütçü Ljuba Berlin'den almıştır. C-tipi asteroit, 33,8 saatlik ortalamadan daha uzun bir dönme süresine sahiptir.

Croatia, asteroit kuşağının dış bölgelerinde yer alan, yaklaşık 88 kilometre çapında, Croatia ailesinin üyesi olan karanlık bir asteroittir.

1064 Aethusa, geçici ismi 1926 PA, asteroit kuşağının merkez bölgelerinden gelen, yaklaşık 19 kilometre çapında taştan bir arka plan asteroitidir. 2 Ağustos 1926'da astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedildi. Asteroit, adını Aethusa cynapium bitkisinden almıştır.

1067 Lunaria, geçici ismi 1926 RG, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen, yaklaşık 18 kilometre çapında taşlı bir Itha asteroitidir. 9 Eylül 1926'da astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevinde keşfedildi. Asteroit, adını Lunaria çiçekli bitkisinden almıştır.

<span class="mw-page-title-main">1069 Planckia</span> Asteroit

1069 Planckia, geçici ismi 1927 BC, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen, yaklaşık 39 kilometre (24 mi) çapında bir arka plan asteroitidir. 28 Ocak 1927'de astronom Max Wolf tarafından Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevinde keşfedildi. Asteroide Alman fizikçi Max Planck'ın adı verildi.

1076 Viyola, geçici ismi 1926 TE, asteroit kuşağının iç bölgelerinden gelen, yaklaşık 22 kilometre çapında bir Nysa asteroitidir. 5 Ekim 1926'da Alman astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevinde keşfedildi. Asteroit, adını Viola (Menekşe) çiçekli bitkisinden almıştır.

<span class="mw-page-title-main">1077 Campanula</span> Asteroit

1077 Campanula, geçici ismi 1926 TK, asteroit kuşağının iç bölgesinde yer alan, yaklaşık 9 kilometre (5,6 mi) çapında bir Erigone asteroitidir. 6 Ekim 1926'da Alman astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevinde keşfedildi. Asteroide Campanula çiçeğinin adı verilmiştir.