İçeriğe atla

1041 Asta

1041 Asta
Keşif[1]
KeşfedenK. Reinmuth
Keşif yeriHeidelberg Gözlemevi
Keşif tarihi22 Mart 1925
Adlandırmalar
MPC belirtmesi(1041) Asta
Adın kaynağı
Asta Nielsen[2]
(Danimarkalı aktris)
Alternatif adlandırma
1925 FA · 1938 SJ1
1949 UQ · 1949 UX
1951 CQ1 · 1956 AT
A906 VA · A917 YB
Asteroit kuşağı · (dış)[3]
arka plan[4]
Yörünge özellikleri[1]
Dönem 4 Eylül 2017 (JG 2458000,5)
Belirsizlik parametresi 0
Gözlem yayı110,65 yıl (40.416 gün)
Günöte3,5142 AB
Günberi2,6335 AB
Yarı büyük eksen
3,0738 AB
Dış merkezlik0,1433
5,39 yıl (1.968 gün)
203,59°
0° 10d 58.44s / gün
Eğiklik13,934°
60,001°
343,95°
Fiziksel özellikler
SMASS = C[1][3] · C[5]
10,08±0,31[5] · 10.10[1][3][6][7][8][9] · 10.17[10]
Boyutlar43,46±10,89 km[6]
44,05±11,20 km[10]
49,43±0,78 km[7]
57.16 km (türetilmiş)[3]
58,88±0,87 km[8]
60,571±0,199 km[11]
61,852±1,162 km[9]
7,554±0,001 h[12]
7,99±0,02 s[13]
0,0421±0,0028[9]
0,047±0,002[8]
0,047±0,006[11]
0.0493 (türetilmiş)[3]
0,066±0,010[7]
0,07±0,04[6]
0,08±0,06[10]

1041 Asta, geçici ismi 1925 FA, yaklaşık 57 kilometre çapında, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen karbonlu bir arka plan asteroitidir. 22 Mart 1925'te, Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevi'nde Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından keşfedilmiştir.[14] Asteroit muhtemelen Danimarkalı aktris Asta Nielsen'in adını almıştır.

Yörünge ve sınıflandırma

Asta, ana kuşağın arka plan asteroitlerinden, asteroit ailesinden olmayan asteroittir.[4] Dış asteroit kuşağında Güneş'in yörüngesinde 2,6–3,5 AB uzaklıkta; her 5 yıl ve 5 ayda bir (1.968 gün; 3,07'lik yarı büyük eksen AB) döner. Yörüngesi, ekliptik ile ilgili olarak 0,14'lük bir eksantrikliğe ve 14°'lik bir eğime sahiptir.[1] Gövdenin gözlem yayı Heidelberg'de Kasım 1906'da A906 VA olarak gözlemlendi ve burada vücudun gözlem arkı bir ay sonra Aralık 1906'da başladı.[14]

Fiziksel özellikler

SMASS sınıflandırmasında Asta, karbonlu C tipi bir asteroittir.[1] Pan-STARRS fotometrik incelemesi, asteroiti C tipi olarak da karakterize etmektedir.[5]

Rotasyon periyodu

Avustralya Oakley Güney Gökyüzü Gözlemevi ve ABD Oakley Gözlemevi'nde Ekim 2008'de toplanan Asta'nın fotometrik gözlemleri, 0.22 kadir parlaklık değişimiyle (U=2+) 7,99 saatlik bir dönme periyodu göstermektedir.[13] Şubat 2010'da, alternatif bir periyot çözümü olasılığından da bahseden Fransız amatör astronom Pierre Antonini tarafından 7,554 saatlik periyodu ve 0,14 büyüklük genliği olan rafine bir ışık eğrisi elde edildi (U=3-).[12]

Çapı ve albedosu

Japon Akari uydusu ve NASA'nın Geniş Alan Kızılötesi Araştırma Gezgini'nin NEOWISE misyonu tarafından gerçekleştirilen araştırmaya göre Asta, 43,46 ile 61,852 kilometre arasında bir çapa ve yüzeyi 0,0421 ile 0,08 arasında bir albedoya sahiptir.[6][10][7][8][11][9]

Collaborative Asteroid Lightcurve Link, 10,1 mutlak büyüklüğe dayalı olarak 0,0493'lük bir albedo ve 57,16 kilometrelik bir çap elde etmiştir.[3]

İsimlendirme

Küçük Gezegen İsimleri Sözlüğü'nün (LDS) yazarı Lutz Schmadel'in (LDS) araştırmasına göre, bu küçük gezegenin adını muhtemelen Danimarkalı aktris Asta Nielsen'den (1881–1972) almıştır. Adlandırma, ARI-astronomu Gustav Stracke tarafından önerilmiştir.[2]

Kaynakça

  1. ^ a b c d e f "JPL Small-Body Database Browser: 1041 Asta (1925 FA)" (2017-07-05 last obs.). Jet Propulsion Laboratory. 29 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ocak 2018. 
  2. ^ a b Schmadel, Lutz D. (2007). "(1041) Asta". Dictionary of Minor Planet Names – (1041) Asta. Springer Berlin Heidelberg. s. 89. doi:10.1007/978-3-540-29925-7_1042. ISBN 978-3-540-00238-3. 
  3. ^ a b c d e f "LCDB Data for (1041) Asta". Asteroid Lightcurve Database (LCDB). 18 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ocak 2018. 
  4. ^ a b "Asteroid 1041 Asta – Nesvorny HCM Asteroid Families V3.0". Small Bodies Data Ferret. 4 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ekim 2019. 
  5. ^ a b c Veres, Peter; Jedicke, Robert; Fitzsimmons, Alan; Denneau, Larry; Granvik, Mikael; Bolin, Bryce; Chastel, Serge; Wainscoat, Richard J.; Burgett, William S.; Chambers, Kenneth C.; Flewelling, Heather; Kaiser, Nick; Magnier, Eugen A.; Morgan, Jeff S.; Price, Paul A.; Tonry, John L.; Waters, Christopher (Kasım 2015). "Absolute magnitudes and slope parameters for 250,000 asteroids observed by Pan-STARRS PS1 - Preliminary results". Icarus. 261: 34-47. arXiv:1506.00762 $2. Bibcode:2015Icar..261...34V. doi:10.1016/j.icarus.2015.08.007. 2 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ocak 2018. 
  6. ^ a b c d Nugent, C. R.; Mainzer, A.; Masiero, J.; Bauer, J.; Cutri, R. M.; Grav, T.; Kramer, E.; Sonnett, S.; Stevenson, R.; Wright, E. L. (Aralık 2015). "NEOWISE Reactivation Mission Year One: Preliminary Asteroid Diameters and Albedos". The Astrophysical Journal. 814 (2): 13. arXiv:1509.02522 $2. Bibcode:2015ApJ...814..117N. doi:10.1088/0004-637X/814/2/117. 25 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ocak 2018. 
  7. ^ a b c d Masiero, Joseph R.; Mainzer, A. K.; Grav, T.; Bauer, J. M.; Cutri, R. M.; Nugent, C.; Cabrera, M. S. (Kasım 2012). "Preliminary Analysis of WISE/NEOWISE 3-Band Cryogenic and Post-cryogenic Observations of Main Belt Asteroids". The Astrophysical Journal Letters. 759 (1): 5. arXiv:1209.5794 $2. Bibcode:2012ApJ...759L...8M. doi:10.1088/2041-8205/759/1/L8. 2 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ocak 2018. 
  8. ^ a b c d Usui, Fumihiko; Kuroda, Daisuke; Müller, Thomas G.; Hasegawa, Sunao; Ishiguro, Masateru; Ootsubo, Takafumi; Ishihara, Daisuke; Kataza, Hirokazu; Takita, Satoshi; Oyabu, Shinki; Ueno, Munetaka; Matsuhara, Hideo; Onaka, Takashi (Ekim 2011). "Asteroid Catalog Using Akari: AKARI/IRC Mid-Infrared Asteroid Survey". Publications of the Astronomical Society of Japan. 63 (5): 1117-1138. Bibcode:2011PASJ...63.1117U. doi:10.1093/pasj/63.5.1117.  (online, AcuA catalog p. 153 25 Mart 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.)
  9. ^ a b c d Mainzer, A.; Grav, T.; Masiero, J.; Hand, E.; Bauer, J.; Tholen, D.; McMillan, R. S.; Spahr, T.; Cutri, R. M.; Wright, E.; Watkins, J.; Mo, W.; Maleszewski, C. (Kasım 2011). "NEOWISE Studies of Spectrophotometrically Classified Asteroids: Preliminary Results". The Astrophysical Journal. 741 (2): 25. arXiv:1109.6407 $2. Bibcode:2011ApJ...741...90M. doi:10.1088/0004-637X/741/2/90. 
  10. ^ a b c d Nugent, C. R.; Mainzer, A.; Bauer, J.; Cutri, R. M.; Kramer, E. A.; Grav, T.; Masiero, J.; Sonnett, S.; Wright, E. L. (Eylül 2016). "NEOWISE Reactivation Mission Year Two: Asteroid Diameters and Albedos". The Astronomical Journal. 152 (3): 12. arXiv:1606.08923 $2. Bibcode:2016AJ....152...63N. doi:10.3847/0004-6256/152/3/63. 11 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ocak 2018. 
  11. ^ a b c Masiero, Joseph R.; Grav, T.; Mainzer, A. K.; Nugent, C. R.; Bauer, J. M.; Stevenson, R.; Sonnett, S. (Ağustos 2014). "Main-belt Asteroids with WISE/NEOWISE: Near-infrared Albedos". The Astrophysical Journal. 791 (2): 11. arXiv:1406.6645 $2. Bibcode:2014ApJ...791..121M. doi:10.1088/0004-637X/791/2/121. 
  12. ^ a b Behrend, Raoul. "Asteroids and comets rotation curves – (1041) Asta". Geneva Observatory. 3 Aralık 2002 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ocak 2018. 
  13. ^ a b Carbo, Landy; Kragh, Katherine; Krotz, Jonathan; Meiers, Andrew; Shaffer, Nelson; Torno, Steven; Sauppe, Jason; Ditteon, Richard (Temmuz 2009). "Asteroid Lightcurve Analysis at the Oakley Southern Sky Observatory and Oakley Observatory: 2008 September and October". The Minor Planet Bulletin. 36 (3): 91-94. Bibcode:2009MPBu...36...91C. ISSN 1052-8091. Erişim tarihi: 10 Ocak 2018. 
  14. ^ a b "1041 Asta (1925 FA)". Minor Planet Center. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ocak 2018. 

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">1457 Ankara</span> Asteroit

1457 Ankara, geçici adı 1937 PA, asteroit kuşağının orta bölgesinde yer alan yaklaşık 18 kilometre çapında taşlı bir asteroittir. 3 Ağustos 1937'de Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından Heidelberg Gözlemevi'nde keşfedilmiştir ve sonradan Ankara olarak adlandırıldı.

1726 Hoffmeister, geçici ismi 1933 OE, yaklaşık 23 kilometre çapında, asteroit kuşağının orta bölgesinde kendisi ile aynı adı taşıyan Hoffmeister ailesinden karbonlu bir asteroittir.

<span class="mw-page-title-main">1039 Sonneberga</span> Asteroit

1039 Sonneberga, geçici ismi 1924 TL, asteroit kuşağının orta bölgesinde yer alan, yaklaşık 34 kilometre çapında, karanlık bir arka plan asteroitidir. 24 Kasım 1924'te Alman astronom Max Wolf tarafından güneybatı Almanya'daki Heidelberg Gözlemevi'nde keşfedildi. Asteroit, Sonneberg Gözlemevi'nin bulunduğu Almanya'nın Sonneberg şehrinin adını taşır.

1308 Halleria, geçici ismi 1931 EB, asteroit kuşağının dış bölgelerinden, yaklaşık 43 kilometre çapında, karbonlu bir Charis asteroitidir. 12 Mart 1931'de Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedilmiştir. Asteroide, İsviçreli bir doktor, botanikçi ve şair Albrecht von Haller'in adı verildi.

1047 Geisha, geçici ismi 1924 TE, yaklaşık 11 kilometre çapında, asteroit kuşağının iç bölgelerinden gelen taşlı bir Flora asteroittir. 17 Kasım 1924'te Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından güneybatı Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedilmiştir. Asteroit, İngiliz müzikal The Geisha'nın adını almıştır.

1049 Gotho, geçici ismi 1925 RB, asteroit kuşağının dış bölgesinden, yaklaşık 53 kilometre çapında karbonlu bir asteroittir. 14 Eylül 1925'te, Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevi'nde Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından keşfedilmiştir. Asteroidin adı bir erkek Alman adı olmasına rağmen, ismini aldığı kişi ile ilgili herhangi bir referans bilinmemektedir.

1051 Merope, asteroit kuşağının en dış bölgesinden gelen, yaklaşık 68 kilometre çapında koyu renkli bir Alauda asteroittir. 16 Eylül 1925'te Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından Heidelberg, Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedildi ve geçici olarak 1925 SA olarak adlandırıldı. Reinmuth, asteoide Yunan mitolojisindeki nemfi Merope'nin adını verdi. Asteroit 27,2 saatlik bir dönüş süresine sahiptir.

<span class="mw-page-title-main">1054 Forsytia</span> Asteroit

1054 Forsytia, asteroit kuşağının dış bölgelerinden yaklaşık 46 kilometre çapında, karanlık bir arka plan asteroididir. 20 Kasım 1925'te astronom Karl Reinmuth tarafından güneybatı Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevinde keşfedildi ve geçici isim 1925 WD verildi. Adını çiçekli bitki Forsythia (Altınçanak) alır ve kaşif tarafından tematik olarak adlandırılmış 28 asteroit dizisinin başlangıcını işaret eder.

<span class="mw-page-title-main">1056 Azalea</span> Asteroit

1056 Azalea, asteroit kuşağının iç bölgelerinden, yaklaşık 12 kilometre çapında taşsı bir Flora ailesi asteroitidir. 31 Ocak 1924'te astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedildi. Asteroit, adını Azalea (Açelya) çiçeğinden almıştır.

1057 Wanda, geçici ismi 1925 QB, asteroit kuşağının dış bölgesinden, yaklaşık 43 kilometre çapında karbonlu bir arka plan asteroitidir. Grigori Şayn tarafından 1925'te Simeiz Gözlemevi'nde keşfedildi ve daha sonra Leh-Sovyet yazar Wanda Wasilewska'nın adını aldı. Asteroidin dönme süresi 28,8 saattir.

1062 Ljuba, geçici ismi 1925 TD, asteroit kuşağının dış bölgelerinden, yaklaşık 58 kilometre (36 mi) çapında karbonlu bir arka plan asteroitidir. Asteroit, 11 Ekim 1925'te Sovyet-Rus astronom Sergey Belyavski tarafından Kırım yarımadasındaki Simeiz Gözlemevinde keşfedildi. Adını erken yaşta ölen kadın paraşütçü Ljuba Berlin'den almıştır. C-tipi asteroit, 33,8 saatlik ortalamadan daha uzun bir dönme süresine sahiptir.

<span class="mw-page-title-main">61 Danaë</span> Asteroit

Danaë, dış asteroit kuşağının arka plan popülasyonunda yaklaşık 84 kilometre çapında taşlı bir asteroittir.

Croatia, asteroit kuşağının dış bölgelerinde yer alan, yaklaşık 88 kilometre çapında, Croatia ailesinin üyesi olan karanlık bir asteroittir.

Xanthippe, asteroit kuşağının merkez bölgelerinden gelen, yaklaşık 120 kilometre (75 mi) çapında, karanlık bir arka plan asteroididir. 22 Kasım 1875'te Avusturyalı astronom Johann Palisa tarafından, günümüzde Hırvatistan'da bulunan Austrian Naval Gözlemevi'nde keşfedildi. Adını Yunan filozofu Socrates'in karısı Xanthippe'den almıştır.

<span class="mw-page-title-main">166 Rhodope</span> Asteroit

Rhodope, asteroit kuşağının merkez bölgesinden, yaklaşık 55 kilometre çapında, karanlık bir arka plan asteroididir. 15 Ağustos 1876'da Alman-Amerikalı astronom Christian Peters tarafından Clinton, New York, Amerika Birleşik Devletleri'ndeki Litchfield Gözlemevi'nde keşfedildi. Asteroit, Yunan mitolojisinden Kraliçe Rhodope'un adını almıştır.

<span class="mw-page-title-main">1069 Planckia</span> Asteroit

1069 Planckia, geçici ismi 1927 BC, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen, yaklaşık 39 kilometre (24 mi) çapında bir arka plan asteroitidir. 28 Ocak 1927'de astronom Max Wolf tarafından Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevinde keşfedildi. Asteroide Alman fizikçi Max Planck'ın adı verildi.

1070 Tunica, geçici ismi 1926 RB, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen, yaklaşık 35 kilometre çapında, karanlık bir arka plan asteroitidir. 1 Eylül 1926'da Alman astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevinde keşfedildi. Asteroit, adını "Tunica" olarak da bilinen çiçekli bir bitki olan Petrorhagia'dan almıştır.

1071 Brita, geçici ismi 1924 RE, orta asteroit kuşağının arka plan popülasyonundan, yaklaşık 50 kilometre çapında, karanlık bir asteroittir. 3 Mart 1924'te Sovyet astronom Vladimir Albitsky tarafından Kırım yarımadasındaki Simeiz Gözlemevinde keşfedildi. Asteroide Büyük Britanya adasının adı verildi.

<span class="mw-page-title-main">1073 Gellivara</span> Asteroit

1073 Gellivara, geçici ismi 1923 OW, asteroit kuşağının dış bölgelerinde yer alan, yaklaşık 27 kilometre (17 mi) çapında karanlık Themis ailesinden bir asteroittir. Avusturyalı astronom Johann Palisa tarafından 14 Eylül 1923'te Viyana Gözlemevi'nde keşfedildi ve daha sonra İsveç kasabası Gällivare'nin adını aldı.

1076 Viyola, geçici ismi 1926 TE, asteroit kuşağının iç bölgelerinden gelen, yaklaşık 22 kilometre çapında bir Nysa asteroitidir. 5 Ekim 1926'da Alman astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevinde keşfedildi. Asteroit, adını Viola (Menekşe) çiçekli bitkisinden almıştır.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.