İçeriğe atla

10199 Chariklo

10199 Chariklo
HUT tarafından 2015'te elde edilen Chariklo fotoğrafı
Keşif [1][2]
KeşfedenSpacewatch (J. Scotti)
Keşif yeriKitt Zirvesi Ulusal Gözlemevi
Keşif tarihi15 Şubat 1997
Adlandırmalar
MPC belirtmesi(10199) Chariklo
Adın kaynağı
Χαρικλώ Khariklō
(Antik Yunan perisi)[3]
Alternatif adlandırma
1997 CU26
centaur [1][4] · uzak [2]
SıfatlarCharikloan, Charikloian
Sembol
Yörünge özellikleri [1]
Dönem 4 Eylül 2017 (JD 2458000.5)
Belirsizlik parametresi 1
Gözlem yayı26,51 y (9.684 gün)
Günöte18,545 AU
Günberi13,099 AU
Yarı büyük eksen
15,822 AU
Dış merkezlik0,1721
62,93 y (22.987 gün)
77,670°
0° 0d 56,52sn / gün
Eğiklik23,382°
300,42°
242,90°
Bilinen doğal uydusu2 (keşfedilmemiş gömülü veya çoban uyduları?)[5]
Jüpiter MOID8,1850 AU
TJüpiter3,4820
Fiziksel özellikler
SMASS = D [1] · D [4]
BR (G-modu)[6][7][8]
B−V = 0,84[8]
V−R = 0,50 ± 0,03[8]
B−R = 1,34[8]
V−I = 1,02 ± 0,02[8]
R−J = 0,99[8]
V−J = 1,49 ± 0,07[8]
J−H = 0,49[8]
V−H = 1,98 ± 0,08[8]
18,3[9]
6,569 ± 0,015 (R)[10] · 6,6[1] · 6,65[4][11] · 6,75[12] · 6,76[13][14] · 7,07 ± 0,04[6] · 7,08 ± 0,04[15] · 7,03 ± 0,10[4] · 7,40 ± 0,25[16]
Boyutlar225±25 km[17]
238±10 km[4]
248±18 km[16]
254 km[5]
260,35 km (türetilmiş)[4]
302±30 km[1]
(296 x 264 x 204 km)[18]
7,004 ± 0,036 sa[4]
0,045 ± 0,010
0,10 ± 0,02[17]
0,035 ± 0,010[16]
0,042 ± 0,005[4]
0,057 (varsayılan)[4]
  Wikimedia Commons'ta ilgili ortam

10199 Chariklo, Satürn ve Uranüs arasında Uranüs'ün yörüngesine yakın şekilde Güneş etrafında dönen bir centaur gökcismidir.[1] Centaur grubu içinde bilinen en büyük küçük gezegendir. 26 Mart 2014 tarihinde gök bilimciler bir yıldız örtülmesi gözlemleyerek Chariklo'nun etrafında iki halka (Brezilya'nın sınırlarını belirleyen nehirlerin adları olan Oiapoque ve Chuí lakaplı)[19] keşfettiklerini duyurdular.[20][21] Halkaları olduğu keşfedilen ilk küçük gezegendir.[22][23]

2001 yılında yapılan bir fotometrik çalışma, kesin bir dönüş periyodu tespit edemedi.[24] Chariklo'nun kızılötesi gözlemleri su buzunun varlığını göstermektedir[25] ve bu su buzları halkalarda bulunuyor olabilir.[26] Chariklo bir cüce gezegen adayıdır.[27]

Keşif ve isimlendirme

Chariklo, 15 Şubat 1997'de Spacewatch projesinin bir parçası olan James V. Scotti tarafından keşfedildi. Chariklo'nun adı, Heiron'un eşi ve Apollon'un kızı olan peri Chariclo'dan (Grekçe: Χαρικλώ) gelir.[2][3]

2060 Chiron için kullanılan () sembolünden türetilen () sembolü, 1990'ların sonlarında Alman astrolog Robert von Heeren tarafından tasarlanmıştır. Chiron'un sembolündeki K harfi, Chariklo sembolünde C ile değiştirilmiştir.[28]

Büyüklük ve şekil

Chariklo, 250 km'lik[29] hacim-eşdeğer çapı ile günümüzde bilinen en büyük Centaur'dur. Şekli muhtemelen 287,6 × 270,4 × 198,2 km boyutlarında uzamıştır.[29] (523727) 2014 NW65, 225 km (140 mi) olan çapı ile muhtemelen en büyük ikinci ve 2060 Chiron ise 220 km (140 mi) çapı ile muhtemelen en büyük üçüncü centaurdur.[16]

Yörünge

Centaurlar Kuiper Kuşağı'nda ortaya çıkmışlardır ve Güneş Sistemi'nden fırlatılmaya, bir gezegen veya Güneş ile çarpışmaya ya da kısa dönemli bir kuyruklu yıldıza dönüşmeye yol açabilecek dinamik olarak kararsız yörüngelerde bulunurlar.[30]

Chariklo'nun yörüngesi Nessus, Chiron ve Pholus'un yörüngelerinden daha kararlıdır. Uranüs'ün 4:3 rezonansının 0,09 AU içinde yer alır ve yaklaşık 10,3 milyon yıl görece uzun bir yörünge yarı ömrüne sahip olduğu tahmin edilmektedir.[31] Chariklo'nun yirmi kopyasının yörünge simülasyonları, yaklaşık otuz bin yıl boyunca düzenli olarak Uranüs'ün 3 AU (450 Gm) yakınına gelmeyeceğini göstermektedir.[32]

2003-2004 yıllarındaki günberi karşı konumları sırasında Chariklo'nun görünür büyüklüğü +17,7 idi.[33] Chariklo, 2014 yılı itibarıyla Güneş'ten 14,8 AU uzaklıktaydı.[9]


       Güneş ·        Jüpiter ·       Satürn  ·        Uranüs  ·        10199 Chariklo
Chariklo, Uranüs ile 4:3 ortalama hareket rezonansının sadece 0,09 AU içinde dolanır.

Kaynakça

  1. ^ a b c d e f g "JPL Small-Body Database Browser: 10199 Chariklo (1997 CU26)" (12 Mayıs 2015 son gözlem). Jet İtki Laboratuvarı. 25 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ağustos 2017. 
  2. ^ a b c "10199 Chariklo (1997 CU26)". Minor Planet Center. 2 Ocak 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ağustos 2017. 
  3. ^ a b Schmadel, Lutz D. (2007). "(10199) Chariklo". Dictionary of Minor Planet Names - (10199) Chariklo. Springer Berlin Heidelberg. s. 725. doi:10.1007/978-3-540-29925-7_7876. ISBN 978-3-540-00238-3. 
  4. ^ a b c d e f g h i "LCDB Data for (10199) Chariklo". Asteroid Lightcurve Database (LCDB). 18 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ağustos 2017. 
  5. ^ a b Braga-Ribas, F.; Sicardy, B.; Ortiz, J. L.; Snodgrass, C.; Roques, F.; Vieira-Martins, R.; Camargo, J. I. B.; Assafin, M.; Duffard, R.; Jehin, E.; Pollock, J.; Leiva, R.; Emilio, M.; Machado, D. I.; Colazo, C.; Lellouch, E.; Skottfelt, J.; Gillon, M.; Ligier, N.; Maquet, L.; Benedetti-Rossi, G.; Gomes, A. R.; Kervella, P.; Monteiro, H.; Sfair, R.; Moutamid, M. E.; Tancredi, G.; Spagnotto, J.; Maury, A.; Morales, N. (26 Mart 2014). "A ring system detected around the Centaur (10199) Chariklo". Nature. 508 (7494). ss. 72-75. arXiv:1409.7259 $2. Bibcode:2014Natur.508...72B. doi:10.1038/nature13155. PMID 24670644. 
  6. ^ a b Perna, D.; Barucci, M. A.; Fornasier, S.; DeMeo, F. E.; Alvarez-Candal, A.; Merlin, F.; Dotto, E.; Doressoundiram, A.; de Bergh, C. (Şubat 2010). "Colors and taxonomy of Centaurs and trans-Neptunian objects". Astronomy and Astrophysics. Cilt 510. s. A53. arXiv:0912.2621 $2. Bibcode:2010A&A...510A..53P. doi:10.1051/0004-6361/200913654. 
  7. ^ Belskaya, Irina N.; Barucci, Maria A.; Fulchignoni, Marcello; Dovgopol, Anatolij N. (April 2015). "Updated taxonomy of trans-neptunian objects and centaurs: Influence of albedo". Icarus. Cilt 250. ss. 482-491. Bibcode:2015Icar..250..482B. doi:10.1016/j.icarus.2014.12.004. 
  8. ^ a b c d e f g h i "(10199) Chariklo and ring system". www.johnstonsarchive.net. 30 Mart 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  9. ^ a b "AstDys (10199) Chariklo Ephemerides". Department of Mathematics, University of Pisa, Italy. 20 Mart 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Şubat 2010. 
  10. ^ Peixinho, N.; Delsanti, A.; Guilbert-Lepoutre, A.; Gafeira, R.; Lacerda, P. (Ekim 2012). "The bimodal colors of Centaurs and small Kuiper belt objects". Astronomy and Astrophysics. Cilt 546. s. 12. arXiv:1206.3153 $2. Bibcode:2012A&A...546A..86P. doi:10.1051/0004-6361/201219057. 
  11. ^ Davies, John K.; McBride, Neil; Ellison, Sara L.; Green, Simon F.; Ballantyne, David R. (Ağustos 1998). "Visible and Infrared Photometry of Six Centaurs". Icarus. 134 (2). ss. 213-227. Bibcode:1998Icar..134..213D. doi:10.1006/icar.1998.5931. 
  12. ^ Romanishin, W.; Tegler, S. C. (Mart 1999). "Rotation rates of Kuiper-belt objects from their light curves". Nature. 398 (6723). ss. 129-132.(NatureHomepage). Bibcode:1999Natur.398..129R. doi:10.1038/18168. 
  13. ^ Peixinho, N.; Lacerda, P.; Ortiz, J. L.; Doressoundiram, A.; Roos-Serote, M.; Gutiérrez, P. J. (Mayıs 2001). "Photometric study of Centaurs 10199 Chariklo (1997 CU26) and 1999 UG5". Astronomy and Astrophysics. 371 (2). ss. 753-759. Bibcode:2001A&A...371..753P. doi:10.1051/0004-6361:20010382. 
  14. ^ Romanishin, W.; Tegler, S. C. (Aralık 2005). "Accurate absolute magnitudes for Kuiper belt objects and Centaurs". Icarus. 179 (2). ss. 523-526. Bibcode:2005Icar..179..523R. doi:10.1016/j.icarus.2005.06.016. 
  15. ^ Belskaya, I. N.; Bagnulo, S.; Barucci, M. A.; Muinonen, K.; Tozzi, G. P.; Fornasier, S.; Kolokolova, L. (Kasım 2010). "Polarimetry of Centaurs (2060) Chiron, (5145) Pholus and (10199) Chariklo". Icarus. 210 (1). ss. 472-479. Bibcode:2010Icar..210..472B. doi:10.1016/j.icarus.2010.06.005. 
  16. ^ a b c d Fornasier, S.; Lellouch, E.; Müller, T.; Santos-Sanz, P.; Panuzzo, P.; Kiss, C.; Lim, T.; Mommert, M.; Bockelée-Morvan, D.; Vilenius, E.; Stansberry, J.; Tozzi, G. P.; Mottola, S.; Delsanti, A.; Crovisier, J.; Duffard, R.; Henry, F.; Lacerda, P.; Barucci, A.; Gicquel, A. (Temmuz 2013). "TNOs are Cool: A survey of the trans-Neptunian region. VIII. Combined Herschel PACS and SPIRE observations of nine bright targets at 70-500 µm". Astronomy and Astrophysics. Cilt 555. s. 22. arXiv:1305.0449 $2. Bibcode:2013A&A...555A..15F. doi:10.1051/0004-6361/201321329. 
  17. ^ a b Stansberry, J. A.; Cruikshank, D. P.; Grundy, W. G.; Margot, J. L.; Emery, J. P.; Fernandez, Y. R.; Rieke, G. H. (Ağustos 2005). "Albedos, Diameters (and a Density) of Kuiper Belt and Centaur Objects". American Astronomical Society. Cilt 37. s. 737. Bibcode:2005DPS....37.5205S. 
  18. ^ Leiva, R.; Sicardy, B.; Camargo, J.I.B (Ağustos 2017). "Size and shape of Chariklo from multi-epoch stellar occultations". The Astronomical Journal. 154 (4). s. 159. arXiv:1708.08934 $2. Bibcode:2017AJ....154..159L. doi:10.3847/1538-3881/aa8956. 
  19. ^ "Asteroid Chariklo's rings surprise astronomers". CBC News. 26 Mart 2014. 11 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mart 2014. 
  20. ^ "First Ring System Around Asteroid". ESO. 26 Mart 2014. 24 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Nisan 2014. 
  21. ^ Woo, Marcus (26 Mart 2014). "First Asteroid With Rings Discovered". National Geographic. 21 Haziran 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mart 2014. 
  22. ^ "A second minor planet may possess Saturn-like rings". Space Daily. 17 Mart 2015. 20 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Kasım 2023. 
  23. ^ Sokol, J. (20 Şubat 2017). "The upstart asteroid who showed rings are for everybody". New Scientist. 29 Ocak 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Şubat 2017. 
  24. ^ Peixinho; Doressoundiram (9 Kasım 2000). "Photometric study of Centaurs 10199 Chariklo (1997CU26) and 1999UG5". 23 Haziran 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Kasım 2006. 
  25. ^ Jewitt; Brown (17 Nisan 2001). "Infrared Observations of Centaur 10119 Chariklo with possible surface variation" (PDF). 29 Kasım 2004 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Kasım 2006. 
  26. ^ Braga-Ribas, F.; Sicardy, B.; Ortiz, J. L.; Snodgrass, C.; Roques, F.; Vieira-Martins, R.; Camargo, J. I. B.; Assafin, M.; Duffard, R.; Jehin, E.; Pollock, J.; Leiva, R.; Emilio, M.; Machado, D. I.; Colazo, C.; Lellouch, E.; Skottfelt, J.; Gillon, M.; Ligier, N.; Maquet, L.; Benedetti-Rossi, G.; Gomes, A. Ramos; Kervella, P.; Monteiro, H.; Sfair, R.; El Moutamid, M.; Tancredi, G.; Spagnotto, J.; Maury, A.; Morales, N.; Gil-Hutton, R.; Roland, S.; Ceretta, A.; Gu, S. -H.; Wang, X. -B.; Harpsøe, K.; Rabus, M.; Manfroid, J.; Opitom, C.; Vanzi, L.; Mehret, L.; Lorenzini, L.; Schneiter, E. M.; Melia, R.; Lecacheux, J.; Colas, F.; Vachier, F.; Widemann, T.; Almenares, L.; Sandness, R. G.; Char, F.; Perez, V.; Lemos, P.; Martinez, N.; Jørgensen, U. G.; Dominik, M.; Roig, F.; Reichart, D. E.; Lacluyze, A. P.; Haislip, J. B.; Ivarsen, K. M.; Moore, J. P.; Frank, N. R.; Lambas, D. G. (Nisan 2014). "A ring system detected around the Centaur (10199) Chariklo". Nature. 508 (7494): 72-75. arXiv:1409.7259 $2. Bibcode:2014Natur.508...72B. doi:10.1038/nature13155. ISSN 0028-0836. PMID 24670644. 
  27. ^ Michael E. Brown. "How many dwarf planets are there in the outer solar system? (updates daily)". Kaliforniya Teknoloji Enstitüsü. 6 Mart 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ağustos 2017. 
  28. ^ Miller, Kirk; Stein, Zane (26 Ağustos 2021). "Comment on U+26B7 CHIRON" (PDF). L2/21-225. 26 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 4 Kasım 2023. 
  29. ^ a b Morgado, B. E.; Sicardy, B.; Braga-Ribas, F.; Desmars, J.; Gomes-Júnior, A. R.; Bérard, D.; Leiva, R.; Ortiz, J. L.; Vieira-Martins, R.; Benedetti-Rossi, G.; Santos-Sanz, P.; Camargo, J. I. B.; Duffard, R.; Rommel, F. L.; Assafin, M.; Boufleur, R. C.; Colas, F.; Kretlow, M.; Beisker, W.; Sfair, R.; Snodgrass, C.; Morales, N.; Fernández-Valenzuela, E.; Amaral, L. S.; Amarante, A.; Artola, R. A.; Backes, M.; Bath, K.-L.; Bouley, S.; Buie, M. W. (2021). "Refined physical parameters for Chariklo's body and rings from stellar occultations observed between 2013 and 2020". Astronomy & Astrophysics. 652: A141. arXiv:2107.07904 $2. Bibcode:2021A&A...652A.141M. doi:10.1051/0004-6361/202141543. 
  30. ^ Sheppard, Scott S.; Jewitt, David C.; Trujillo, Chadwick A.; Brown, Michael J. I.; Ashley, Michael C. B. (2000). "A Wide-Field CCD Survey for Centaurs and Kuiper Belt Objects". The Astronomical Journal. 120 (5): 2687-2694. arXiv:astro-ph/0008445 $2. Bibcode:2000AJ....120.2687S. doi:10.1086/316805. 
  31. ^ Horner, J.; Evans, N.W.; Bailey, M. E. (2004). "Simulations of the Population of Centaurs I: The Bulk Statistics". Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 354 (3): 798-810. arXiv:astro-ph/0407400 $2. Bibcode:2004MNRAS.354..798H. doi:10.1111/j.1365-2966.2004.08240.x. 
  32. ^ "Twenty clones of Centaur 10199 Chariklo making passes within 450Gm". 25 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mayıs 2009. (Solex 10) 20 Aralık 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. 10 Mayıs 2009 tarihinde erişilmiştir.
  33. ^ "AstDys (10199) Chariklo (March 2003) Ephemerides". Department of Mathematics, University of Pisa, Italy. 29 Ocak 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Nisan 2009. 

Dış bağlantılar

Wikimedia Commons'ta 10199 Chariklo ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır.

İlgili Araştırma Makaleleri

Neptün ötesi cisim Güneş Sistemi'nde bulunup ortalama yörüngesi Neptün'ün yarı büyük ekseninden daha büyük olan küçük gezegenlerin genel ismidir. Uzayın bu bölümünde kalan Kuiper kuşağı, Oort bulutu ve dağınık disk cisimleri bu kategoridendir.

<span class="mw-page-title-main">90377 Sedna</span> Asteroit

Sedna Güneş Sistemi'nin en dışında yer alan ve 2003 yılında keşfedilen bir cüce gezegendir. Spektroskopisi, Sedna'nın yüzey bileşiminin diğer bazı Neptün ötesi cisimlere benzer şekilde büyük ölçüde su, metan ve azot buzları ile tholinlerin bir karışımı olduğunu ortaya koymuştur. Yüzeyi Güneş Sistemi nesneleri arasında en kırmızı olanlardan biridir. Sedna, tahmini belirsizlikler dahilinde bir uyduya sahip olduğu bilinmeyen en büyük gezegenimsi olarak Ceres ile eşdeğerdir. Yaklaşık 1.000 km'lik bir çapa sahiptir ve kütlesi bilinmemektedir.

<span class="mw-page-title-main">Büyük yıldızlar listesi</span> Vikimedya liste maddesi

Aşağıdaki liste yarıçapına göre bilinen en büyük yıldızları göstermektedir. Kullanılan ölçü birimi güneş yarıçapıdır.

<span class="mw-page-title-main">Alfa Centauri</span> Erboğa takımyıldızında bulunan üçlü yıldız sistemi, üç yıldızdan biri olan Proxima Centauri, Dünyaya en yakın yıldız olmasıyla bilinir

Alfa Centauri, Erboğa takımyıldızının güneyinde bulunan bir yıldız sistemidir. Sistem üç yıldızdan oluşur: Rigil Kentaurus, Toliman (B) ve Proxima Centauri (C). Proxima Centauri, 4,2465 ışık yılı uzaklığıyla aynı zamanda Güneş'e en yakın yıldızdır.

<span class="mw-page-title-main">2060 Chiron</span> Asteroit

2060 Chiron, Dış Güneş Sistemi'nde Satürn ve Uranüs arasında yörüngede olan bir küçük Güneş Sistemi cismidir. Charles T. Kowal tarafından 1977 yılında keşfedilen cisim, Centaur cisimleri olarak bilinen yeni bir nesne sınıfının ilk tanımlanmış üyesidir. İlk önceleri asteroit olarak sınıflandırılmış ancak daha sonra aslında kuyruklu yıldız olduğu konusunda tartışma açılmıştır. Günümüzde her iki sınıfta da yer almaktadır. Chiron, adını Yunan mitolojisindeki centaur Chiron'dan almıştır.

<span class="mw-page-title-main">20000 Varuna</span> Asteroit

20000 Varuna ya da geçici adıyla 2000 WR106, bir neptün ötesi cisimdir. 2000 yılında Amerikalı gök bilimci Robert McMillan tarafından keşfedilmiştir. Adı Hindu tanrısı Varuna'dan gelmektedir. Varuna gökyüzü, yağmur, okyanuslar ve ırmaklar ile gökteki kutsal okyanusun tanrısıdır.

<span class="mw-page-title-main">Eris (cüce gezegen)</span> Güneş Sistemindeki 2. en büyük cüce gezegen

Eris, Güneş Sistemi'nde bilinen en kütleli ve ikinci en büyük cüce gezegendir. Dağınık diskte bulunan bir Neptün ötesi cisimdir (TNO) ve yüksek bir yörünge dışmerkezliğine sahiptir.

<span class="mw-page-title-main">Haumea</span> Neptünün yörüngesinin ötesinde bulunan bir cüce gezegen

Haumea Neptün'ün yörüngesinin ötesinde bulunan bir cüce gezegendir. 2004 yılında Caltech'ten Michael E. Brown liderliğindeki bir ekip tarafından Palomar Gözlemevi'nde keşfedildi ve resmi olarak 2005 yılında İspanya'daki Sierra Nevada Gözlemevi'nden José Luis Ortiz Moreno liderliğindeki bir ekip tarafından duyuruldu. Moreno'nun ekibi, 2003 yılında aynı ekip tarafından çekilen ön keşif görüntülerinde gök cismini keşfetmişti. Bu duyurudan sonra 2003 EL61 geçici adını almıştır. 17 Eylül 2008'de, Uluslararası Astronomi Birliği (IAU) tarafından cüce gezegen olarak kabul edildi ve Hawaii doğum tanrıçasının adı olan Haumea olarak adlandırıldı. Plüton'un sadece üçte biri kütlesindedir.

<span class="mw-page-title-main">Makemake</span> Güneş Sisteminde bir cüce gezegen

Makemake Güneş Sistemi'ndeki bilinen dördüncü büyük cüce gezegen ve Klasik Kuiper kuşağı cismi popülasyonundaki ikinci büyük Kuiper kuşağı cismidir. Makemake'nin çapı kabaca Plüton'un dörtte üçü kadardır. S/2015 (136472) 1 adında bir uydusu vardır. Bu gezegenin ortalama 30 K olan aşırı düşük sıcaklığı bize yüzeyi hakkında bazı detaylar vermektedir. Tahminlere göre yüzeyi; metan, etan ve olasılıkla nitrojen buzulları ile kaplıdır.

Bu liste, Güneş Sistemi'ne 3,8 megaparsek uzaklıktaki bilinen gökadaları, güneş merkezli veya Güneş'e olan mesafeye göre artan sırada göstermektedir. Bu liste, yaklaşık 50 büyük Yerel Grup gökadasını ve komşu gökada gruplarının üyeleri olan bazı gökadaları ve şu anda tanımlanmış herhangi bir gökada grubunda olmayan bazı gökadaları içermektedir.

<span class="mw-page-title-main">Gliese 876</span>

Gliese 876, Kova takımyıldızı yönünde yaklaşık olarak 15 ışık yılı uzaklıkta bulunan bir kırmızı cüce yıldızdır. 2011 yılında yıldızı yörüngeleyen dört güneş dışı gezegen onaylanmıştır. Orta gezegenlerin ikisi Jüpiter benzeri iken, en yakın gezegenin küçük bir Neptüne ya da geniş bir karasal gezegene benzediği, en dıştaki gezegeninse kütlece Uranüs'e benzediği düşünülmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Dağınık disk</span>

Dağınık disk veya saçılmış disk, geniş Neptün ötesi cisimler ailesinin bir alt kümesi olarak genel itibarıyla buzlu küçük Güneş Sistemi cismi popülasyonuna sahip olan Güneş Sistemi'ndeki uzak bir çöküntü çemberidir. Dağınık disk cisimleri (SDO'lar-Scatterd Disk Objects) 0,8'e kadar değişen yörünge dışmerkezliklerine, 40°'ye kadar yüksek eğimlere ve 30 astronomik birim (4,5×109 km; 2,8×109 mi) daha büyük günberi mesafelerine sahiptir. Bu aşırı yörüngelerin gaz devleri tarafından kütleçekimsel “saçılmanın” bir sonucu olduğu düşünülmektedir ve bu nesneler Neptün tarafından tedirgin edilmeye devam etmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Klasik Kuiper Kuşağı cismi</span>

Klâsik Kuiper Kuşağı cismi (aynı zamada kubvano , düşük dış merkezlikli Kuiper Kuşağı cisimlerinden olup yörüngesi Neptün'ün dışında ve onunla yörüngesel rezonans hâlinde olmayan gök cisimlerine verilen addır. Kubvano yörüngelerinin ana eksenleri 40–50 AB civarında oyup Plüton'nun hilafına Neptün'ün yörüngesini geçmezler. Başka bir ifadeyle düşük dış merkezlikleri ve bazen klâsik gezegenler gibi düşük eğimli yörüngeleri vardır.

<span class="mw-page-title-main">Centaur (küçük gezegen)</span>

Centaur, Güneş Sisteminin dış bölgesindeki gaz devleri Jüpiter ve Neptün gezegenleri arasında, tutarlı olmayan yörüngelerde bulunan bir küçük Güneş Sistemi cismidir. Bu cisimlerin yörüngelerindeki tutarsızlık, bir veya birden çok büyük gezegenin yörüngeleriyle kesişmelerinden kaynaklanır. Centaur'ların kendileri, kısa ömürlü kararsız yörüngelere sahiptir ve birkaç milyon yıl içinde Kuiper kuşağı nesnelerinin aktif olmayan popülasyonundan Jüpiter ailesi kuyruklu yıldızlarının aktif grubuna geçiş yaparlar.

<span class="mw-page-title-main">Barnard Yıldızı</span>

Barnard Yıldızı, Dünya'dan altı ışık yılı uzaklıkta Ophiuchus takımyıldızında yer alan çok düşük kütleli bir kırmızı cücedir. Barnard Yıldızı Güneş'e dördüncü en yakın bilinen bireysel yıldızdır. Buna karşın karanlıktan dolayı çıplak gözle görülemez. Adını Amerikalı astronom Edward Emerson Barnard'dan almaktadır. Barnard Yıldızı özellikle özdevinimi 10.3 ark saniyesi ile diğer yıldızlara kıyasla daha yüksektir.

<span class="mw-page-title-main">Haumea'nın uyduları</span> Cüce gezegen Haumeanın yörüngesindeki doğal uydular

Hiʻiaka ve Namaka, Dış Güneş Sistemi'nde yer alan cüce gezegen Haumea'nın Hawaii tanrıçalarının adını taşıyan iki bilinen uydusudur. Bu küçük uydular 2005 yılında Hawaii'deki WM Keck Gözlemevinin büyük teleskoplarıyla yapılan Haumea gözlemlerinden keşfedildi.

<span class="mw-page-title-main">Büyük kütleli yıldızlar listesi</span> Vikimedya liste maddesi

Güneş kütlesine (M☉) göre keşfedilen en büyük yıldızların listesidir.

Derin Ekliptik Araştırması (DES) Ulusal Optik Astronomi Gözlemevi'nin (NOAO) olanaklarını kullanarak Kuiper kuşağı nesnelerini (KBO'lar) bulmaya yönelik bir projedir. Baş araştırmacı Robert L. Millis'tir.

Aşağıda, Güneş etrafındaki yörüngeleri tipik olarak Jüpiter ve Neptün'ün yörüngeleri arasında yer alan ve rezonans göstermeyen bir grup küçük Güneş Sistemi cismi olan centaurların bir listesi yer almaktadır. Centaurlar kuyruklu yıldızların özelliklerine sahip küçük gezegenlerdir ve genellikle bu şekilde sınıflandırılırlar. Dinamik grup, Neptün'ün Kuiper kuşağı üzerindeki aşındırıcı etkisi nedeniyle, kütleçekimsel saçılma yoluyla, nesneleri centaur olmak üzere içe doğru veya dağınık disk nesneleri olmak üzere dışa doğru göndererek veya onları Güneş Sistemi'nden tamamen çıkararak oluşur. Centaurların kendileri kısa ömürlü kararsız yörüngelere sahiptir ve birkaç milyon yıl içinde Kuiper kuşağı nesnelerinin inaktif popülasyonundan Jüpiter ailesi kuyruklu yıldızlarının aktif grubuna geçiş yaparlar.

<span class="mw-page-title-main">Chariklo'nun halkaları</span> küçük gezegen Chariklonun etrafındaki halka sistemi

Yaklaşık 250 kilometre (160 mi) çapındaki küçük gezegen ve centaur 10199 Chariklo, doğrulanmış halkalara sahip en küçük ikinci gök cismi ve gaz devleri ile buz devlerinden sonra Güneş Sistemi'nde keşfedilen beşinci halkalı gök cismidir. Chariklo'nun etrafında, 9 kilometrelik (6 mi) bir boşlukla ayrılmış, 6–7 km ve 2–4 km genişliğinde iki dar ve yoğun banttan oluşan parlak bir halka sistemi bulunur. Halkalar, Chariklo'nun merkezinden yaklaşık 400 kilometre (250 mi) mesafede, Dünya ile Ay arasındaki mesafenin binde biri kadar bir uzaklıkta dönerler. Keşif, 3 Haziran 2013 tarihinde bir yıldız örtülmesi gözlemi sırasında Güney Amerika'da Arjantin, Brezilya, Şili ve Uruguay'ın çeşitli yerlerindeki on teleskobu kullanan bir gök bilimci ekibi tarafından yapıldı ve 26 Mart 2014'te duyuruldu.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.