İçeriğe atla

101955 Bennu

101955 Bennu
2 Aralık 2018'de OSIRIS-REx tarafından 24 km mesafeden toplanan 12 PolyCam görüntüsünden oluşan Bennu'nun mozaik görüntüsü.
Keşif[1]
KeşfedenLINEAR
Keşif yeriLincoln Lab's ETS
Keşif tarihi11 Eylül 1999
Adlandırmalar
MPC belirtmesi(101955) Bennu
Adın kaynağı
Bennu
Alternatif adlandırma
1999 RQ36
Apollo · NEO · PHA
Yörünge özellikleri[1]
Dönem 1 Ocak 2011 (JD 2455562.5 )
Belirsizlik parametresi 0
Gözlem yayı21,06 y (7693 gün)
Günöte1,3559 au (202,84 Gm)
Günberi0,89689 au (134,173 Gm)
Yarı büyük eksen
1,1264 au (168,51 Gm)
Dış merkezlik0,20375
1,1955 y (436,65 g)
28,0 km/s (63.000 mph)
101,7039°
0° 49d 28.056s / gün
Eğiklik6,0349°
2,0609°
66,2231°
Dünya MOID0,0032228 au (482.120 km)
Venüs MOID0,194 au (29.000.000 km)[2]
Mars MOID0,168 au (25.100.000 km)[2]
Jüpiter MOID3,877 au (580,0 Gm)
TJüpiter5,525
Tam yörünge öğeleri[3]
0,21145
5,0415°
301.1345 derece / yıl
Tam yörünge süresi
1,19548 yıl
(436,649 g)
Fiziksel özellikler[4]
B[1][4]
F[5]
20,9
Boyutlar565 m × 535 m × 508 m[1]
Ortalama yarıçap
245,03±0,08 m
Ekvatoral yarıçap
282,37±0,06 m
Kutupsal yarıçap
249,25±0,06 m
0,782±0,004 km2
Hacim0,0615±0,0001 km3
Kütle(7,329±0,009)×1010 kg
Ortalama yoğunluk
1,190±0,013 g/cm3
Ekvatoral yerçekimi
6,27 mikro-g[6]
4,296057±0,000002 sa
177,6±0,11°
Kuzey kutbu sağ açıklık
+85,65±0,12°
Kuzey kutbu dik açıklık
−60,17±0,09°
0,044±0,002
Yüzey sıcaklığımin.ort.maks.
Kelvin[7]236259279
Fahrenheit-34,66,842,8
Celsius-37-146
  Wikimedia Commons'ta ilgili ortam

101955 Bennu, (geçici tanımı 1999 RQ36), 11 Eylül 1999'da LINEAR Projesi tarafından keşfedilen Apollo grubundaki karbon içerikli bir asteroittir.[1] Sentry Risk Tablosunda listelenen ve Palermo Skalasında en yüksek kümülatif dereceye sahip olan potansiyel olarak tehlikeli bir cisimdir.[8] 2178 ile 2290 yılları arasında Dünya'ya çarpma oranı kümülatif olarak 1.800'de 1'dir ve en riskli yıl 24 Eylül 2182'dir.[9][10] Adını Güneş, yaratılış ve yeniden doğuşla ilişkilendirilen eski Mısır mitolojik kuşu Bennu'dan almıştır. 101955 Bennu'nun ortalama çapı 490 m'dir ve Arecibo Gözlemevi gezegen radarı ve Goldstone Derin Uzay Ağı tarafından kapsamlı bir şekilde gözlemlenmiştir.

Kaynakça

  1. ^ a b c d e "JPL Small-Body Database Browser: 101955 Bennu (1999 RQ36)" (Solution #118: 2020-10-03 last observation. Solution includes non-gravitational parameters). Jet Propulsion Laboratory. 7 Ocak 2021. 19 Mart 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mart 2021. 
  2. ^ a b "(101955) Bennu=1999 RQ36 Orbit". Minor Planet Center. 23 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mart 2018. 
  3. ^ "(101955) Bennu". NEODyS. University of Pisa. 14 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Aralık 2015. 
  4. ^ a b Lauretta, D. S. (19 Mart 2019). "The unexpected surface of asteroid (101955) Bennu". Nature. 568 (7750): 55-60. Bibcode:2019Natur.568...55L. doi:10.1038/s41586-019-1033-6. PMC 6557581 $2. PMID 30890786. 
  5. ^ Hergenrother, Carl W; Maria Antonietta Barucci; Barnouin, Olivier; Bierhaus, Beau; Binzel, Richard P; Bottke, William F; Chesley, Steve; Clark, Ben C; Clark, Beth E; Cloutis, Ed; Christian Drouet d'Aubigny; Delbo, Marco; Emery, Josh; Gaskell, Bob; Howell, Ellen; Keller, Lindsay; Kelley, Michael; Marshall, John; Michel, Patrick; Nolan, Michael; Rizk, Bashar; Scheeres, Dan; Takir, Driss; Vokrouhlický, David D; Beshore, Ed; Lauretta, Dante S (2018). "Unusual polarimetric properties of (101955) Bennu: similarities with F-class asteroids and cometary bodies". Monthly Notices of the Royal Astronomical Society: Letters. 481 (1): L49-L53. arXiv:1808.07812 $2. Bibcode:2018MNRAS.481L..49C. doi:10.1093/mnrasl/sly156. 
  6. ^ Barnouin, O. S. (19 Mart 2019). "Shape of (101955) Bennu indicative of a rubble pile with internal stiffness". Nature Geoscience. 12 (4): 247-252. Bibcode:2019NatGe..12..247B. doi:10.1038/s41561-019-0330-x. PMC 6505705 $2. PMID 31080497. 
  7. ^ "Planetary Habitability Calculators". Planetary Habitability Laboratory. University of Puerto Rico at Arecibo. 21 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Aralık 2015. 
  8. ^ "Sentry Risk Table". NASA/JPL Near-Earth Object Program Office. 11 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mart 2018.  (Kısıtlanmamış Ayarları Kullanın)
  9. ^ "101955 1999 RQ36: Earth Impact Risk Summary". NASA. Jet Propulsion Laboratory. 14 Temmuz 2021. 25 Mart 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ağustos 2021. 
  10. ^ Farnocchia, Davide; Chesley, Steven R.; Takahashi, Yu (2021). "Ephemeris and hazard assessment for near-Earth asteroid (101955) Bennu based on OSIRIS-REx data". Icarus. 369: 114594. Bibcode:2021Icar..36914594F. doi:10.1016/j.icarus.2021.114594. 

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">39 Laetitia</span> Asteroit

39 Laetitia, 8 Şubat 1856 tarihinde Fransız astronom Jean Chacornac tarafından keşfedilen 6 Asteroit'ten biridir. Asteroit kuşağı'nda bulunan asteroit, adını eski Roma tanrıçası Laetitia'dan almıştır.

<span class="mw-page-title-main">99942 Apofis</span> Asteroit

99942 Apofis, (Geçici adlandırma:2004 MN4 ) 19 Haziran 2004'te R. A. Tucker, D. J. Tholen ve F. Bernardi tarafından Kitt Peak'de keşfedilen, Aten sınıfı Dünya'ya yakın bir yörüngesi bulunan bir meteorittir. Mısır kötülük tanrısı Apofis'in ismini taşır. NASA tarafından yapılan dikkatli ölçümlerle 2029 ve 2036 yıllarında dünyamızın çok yakınından geçeceği tespit edilmiştir. 13 Nisan 2029'te 300.000 kilometre Dünya'ya yakından geçerek Apollo sınıfı olacak, 2036 yılında ise 30-40 bin kilometre yakından geçecektir. 7 Ekim 2009 tarihinde yapılan hesaplamalara göre 2036 yılında Dünya'ya çarpma olasılığı 250.000'de 1'dir. Bir başka olası çarpışma tarihi ise 2037'dir. Bu tarihte dünyaya çarpma olasılığı 12,3 milyonda 1 olarak belirlenmiştir.

<span class="mw-page-title-main">1862 Apollo</span> Asteroit

1862 Apollo, Dünya'ya yakın cisim (NEO) olarak sınıflandırılan ve yaklaşık 1,5 kilometre çapa sahip olan taşsı bir asteroittir. Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından 24 Nisan 1932'de Heidelberg Gözlemevi'nde keşfedilmiş, fakat daha sonra kaybedilmiş ve 1973 yılına kadar tekrar bulunamamıştı.

<span style="white-space:nowrap;">2004 XP<sub>14</sub></span> Asteroit

2004 XP14 ya da 2004 XP14, Apollo asteroitleri olarak adlandırılan asteroid kümesinden Dünya'ya yakın bir asteroit.

<span class="mw-page-title-main">469219 Kamoʻoalewa</span> Asteroit

469219 Kamoʻoalewa (geçici adı: 2016 HO3), Apollo grubu içerisinde yer alan, yaklaşık olarak 40-100 metre (130-330 fit) çapa sahip, hızlı dönen ve Dünya'ya yakın çok küçük bir asteroittir. Şu anda Dünya'nın yarı uydusudur ve bilinen en kararlı, en yakın ve 2023 FW13'den sonra ikinci en küçük yarı uydudur. Asteroit, 27 Nisan 2016'da Haleakala Gözlemevi'ndeki Pan-STARRS tarafından keşfedildi. Kamoʻoalewa adı, salınım yapan bir gök cismini ifade eden Hawaiice bir kelimedir. Dünya benzeri yörüngesi ve Ay benzeri silikatları, muhtemelen Ay'dan fırlatılan bir parça olmasından kaynaklanıyor olabilir.

162173 Ryugu, yaklaşık bir kilometre çapında olan Apollo grubunun yakın Dünya nesnesi ve tehlikeli olabilecek cisim olarak sınıflandırılmış bir asteroittir. 1999'da LINEAR tarafından keşfedilmiş olup adını Ryūgū-jō'dan almaktadır.

<span class="mw-page-title-main">25143 Itokawa</span> Asteroit

25143 Itokawa, yaklaşık 350 metre çapında olan Apollo grubunun yakın Dünya nesnesi ve tehlikeli olabilecek cisim olarak sınıflandırılmış bir asteroittir. 1998'de LINEAR tarafından keşfedilmiş olup adını Japon roket mühendisi Hideo Itokawa'dan almaktadır.

<span class="mw-page-title-main">OSIRIS-REx</span>

OSIRIS-REx, Dünya'ya yakın karbonlu bir asteroit olan 101955 Bennu'yu ziyaret eden ve ondan örnekler toplayan bir NASA asteroit çalışması ve örnek getirme göreviydi. Eylül 2023'te getirilen malzemenin, bilim adamlarının Güneş Sistemi'nin oluşumu ve evrimi, gezegen oluşumunun ilk aşamaları ve Dünya'da yaşamın oluşumuna neden olan organik bileşiklerin kaynağı hakkında daha fazla bilgi edinmelerini sağlaması bekleniyor. Ana görevin tamamlanmasının ardından uzay aracının OSIRIS-APEX adlandırmasıyla, asteroit 99942 Apophis'e yakın bir geçiş yapması planlanmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">65803 Didymos</span> Asteroit

65803 Didymos, Apollo grubunda potansiyel olarak tehlikeli, Dünya'ya yakın bir asteroit ikili sistemdir. Asteroit, 1996 yılında Kitt Peak'teki Spacewatch araştırması tarafından keşfedildi. 2003 yılında ise Dimorphos adlı 160 metrelik küçük gezegen uydusu keşfedildi. İkili yapısı nedeniyle daha sonra Yunanca 'ikiz' anlamına gelen Didymos adı verildi.

<span class="mw-page-title-main">23 Thalia</span> Asteroit

Thalia, büyük bir ana kuşak asteroitidir.

<span class="mw-page-title-main">93 Minerva</span> Asteroit

Minerva üçlü büyük bir ana kuşak asteroitidir. Karanlık bir yüzeye ve muhtemelen ilkel bir karbonlu bileşime sahip olduğundan C-tipi asteroit olarak sınıflandırılır. 24 Ağustos 1867'de J.C. Watson tarafından keşfedildi ve bilgelik tanrıçası Athena'nın Roma'daki eşdeğeri Minerva'nın adı verildi. 22 Kasım 1982'de Fransa, İspanya ve Amerika Birleşik Devletleri'nde Minerva'nın bir yıldızı örttüğü gözlemlendi. Gözlemlerde ~170 km'lik bir örtülme çapı ölçülmüştür. O zamandan beri, tahmini çapı ~150 km olan iki örtülme daha gözlemlendi.

<span class="mw-page-title-main">Örnek getirme görevi</span> dünya dışındaki bir yerden örnekler toplanıp analiz için Dünyaya getirildiği bir uzay görevidir

Örnek getirme görevi, dünya dışındaki bir yerden örnekler toplayıp analiz için Dünya'ya getiren bir uzay aracı görevidir. Örnek getirme görevleri, yalnızca atomlar ve molekülleri veya gevşek malzeme ve kayalar gibi karmaşık bileşiklerden oluşmuş tortuyu geri getirebilir. Bu örnekler, toprak ve kayanın kazılması veya güneş rüzgarı parçacıkları ile kuyruklu yıldız birikintilerinin yakalanması için kullanılan bir toplayıcı paneli gibi çeşitli yollarla elde edilebilir. Bununla birlikte, bu tür örneklerin Dünya'ya getirilmesinin Dünya'nın kendisini tehlikeye atabileceğine dair endişeler dile getirilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">101 Helena</span> Asteroit

Helena büyük, kayalık bir ana kuşak asteroitidir. Kanadalı-Amerikalı astronom J. C. Watson tarafından 15 Ağustos 1868'de keşfedilmiş ve adını Yunan mitolojisindeki Truvalı Helen'den almıştır.

<span class="mw-page-title-main">109 Felicitas</span> Asteroit

Felicitas, karanlık ve oldukça büyük bir ana kuşak asteroitidir. Alman-Amerikalı astronom C. H. F. Peters tarafından 9 Ekim 1869'da keşfedildi ve adını Roma başarı tanrıçası Felicitas'tan aldı. Felicitas tarafından gerçekleşen tek yıldız örtülmesi gözlemi 29 Mart 2003'te Japonya'dan yapılmıştır.

Ate, Alman-Amerikalı astronom C. H. F. Peters tarafından 14 Ağustos 1870 tarihinde keşfedilen ve adını Yunan mitolojisindeki yaramazlık ve yıkım tanrıçası Ate'den alan bir ana kuşak asteroididir. Tholen sınıflandırma sisteminde, karbonlu C-tipi bir asteroid olarak kategorize edilirken, Bus asteroid taksonomi sistemi onu bir Ch asteroidi olarak listeler.

113 Amalthea, yaklaşık 50 kilometre (31 mi) çapında, asteroit kuşağının iç bölgelerinden gelen taşlı bir Florian asteroit ve ikili sistemdir. 12 Mart 1871'de Alman astronom Robert Luther tarafından Almanya'nın Düsseldorf kentindeki Bilk Gözlemevi'nde keşfedildi. Uzatılmış S-tipi asteroitin dönüş süresi 9,95 saattir. Adını Yunan mitolojisindeki Amalthea'dan almıştır. Amalthea'nın sözde bir uydusu Temmuz 2017'de duyuruldu, ancak daha sonra Temmuz 2021'de yazılım hatası olduğu anlaşıldı.

<span class="mw-page-title-main">127 Johanna</span> Asteroit

Johanna, Fransız gök bilimciler Paul Henry ve Prosper Henry tarafından 5 Kasım 1872'de keşfedilen ve adını Joan of Arc'dan aldığına inanılan büyük, karanlık bir ana kuşak asteroididir. Spektrumun hem karbonlu bir C tipi asteroit hem de metalik X tipi bir asteroidin özelliklerini göstermesi nedeniyle CX tipi bir asteroid olarak sınıflandırılmıştır.

<span class="mw-page-title-main">88 Thisbe</span> Asteroit

Thisbe, 13. en büyük ana asteroit kuşağı asteroididir.

Galatea, büyük bir C-tipi ana asteroit kuşağı asteroididir. Karbonlu yüzeyi, sadece 0,034'lük bir albedo ile çok koyu renge sahiptir.

<span class="mw-page-title-main">139 Juewa</span> Asteroit

139 Juewa büyük ve karanlık bir asteroit kuşağı asteroididir. Muhtemelen ilkel karbonlu malzemeden oluşur. Çin'de keşfedilen ilk asteroittir.