Türkiye'de yirmi bir tane UNESCO Dünya Mirası bulunmaktadır. İlk olarak 1985'te İstanbul'un Tarihî Alanları, Göreme Millî Parkı ve Kapadokya ile Divriği Ulu Camii ve Darüşşifası, son olarak da 2023'te Gordion ile Anadolu'nun Ortaçağ Dönemi Ahşap Hipostil Camileri listeye dâhil edildi. Listedeki varlıklardan on dokuzu kültürel, ikisi karma alandır. Türkiye'nin Dünya Mirası Geçici Listesi'nde ise yetmiş dokuz tane varlığı bulunmaktadır.
2024 yılı sonu itibarıyla, 195 "Taraf Devlet"te 1.223 Dünya Mirası Alanı bulunmaktadır. 1,223 Dünya Mirası Alanının 952'si kültürel, 231'i doğal, 40'ı karma özelliktedir. Bu Dünya Mirası Alanlarının 49'u sınıraşırı alan olup, birden fazla ülke tarafından paylaşılmaktadır. Sınıraşırı alanları paylaşan toplam 72 ülke bulunmaktadır. Ülkeler Dünya Miras Komitesi tarafından Afrika, Arap Devletleri, Asya ve Pasifik, Avrupa ve Kuzey Amerika ve Latin Amerika ve Karayipler olmak üzere beş coğrafi bölgeye ayrılmıştır.
1972 yılında imzalanan UNESCO Dünya Mirası Sözleşmesi ile Birleşmiş Milletler Eğitim, Bilim ve Kültür Örgütü (UNESCO), kültürel veya doğal miras açısından önem taşıyan yerler olan Dünya Mirasları kavramını tanımladı. Doğal özellikler, jeolojik ve fizyografik oluşumlar ve bilim, koruma veya doğal güzellik açısından önemli olan doğal alanlar doğal miras olarak tanımlanır. Azerbaycan, Dünya Kültürel ve Doğal Mirasının Korunmasına Dair Sözleşmeyi 16 Aralık 1993'te onaylamasıyla ülkedeki alanlar listeye dahil edilmiştir.
Dünya Mirası, UNESCO tarafından listelenen, özel kültürel veya fiziksel öneme sahip yerlerden her birine verilen addır. Genel Kurul tarafından seçilen 21 UNESCO üyesi ülkenin oluşturduğu Dünya Miras Komitesi tarafından yönetilen uluslararası Dünya Mirası Programı bu listeyi güncellemektedir.
Zeynel Abidin Camii ve Külliyesi, Mardin ilinin Nusaybin ilçesinde yer almaktadır. Külliye, cami, Zeynel Abidin ve kız kardeşi Sitti Zeynep türbeleri, şadırvan, medrese, mezarlık ve abdesthane yapılarından oluşmaktadır. Cami, yanında bulunan türbelerin üzerindeki kitabeye göre 1159 yılında Zengiler döneminde inşa edilmiştir. Türbelerin ithaf edildiği Zeynel Abidin ve Sitti Zeynep, Muhammed'in 13. kuşaktan torunudur.
Villa d'Este, teraslanmış yamaç İtalyan Rönesans bahçesi ve özellikle çeşmelerinin yoğunluğu ile ünlü, Roma yakınlarındaki Tivoli'de bulunan 16. yüzyıldan kalma bir villadır. Günümüzde bir İtalyan devlet müzesi ve UNESCO Dünya Mirası Alanı olarak listelenmektedir.
Furuichi kofungun (古市古墳群), Fujiidera ve Habikino, Osaka Prefektörlüğü, Japonya'da yer alan yüz yirmi üç kofun veya tümülüs grubudur. Mezar höyüklerinden otuz bir tanesi anahtar deliği şeklinde, otuz tanesi yuvarlak, kırk sekiz tanesi dikdörtgen şeklinded ve diğer 14 tanesi belirsiz şekillerdedir.
Birleşmiş Milletler Eğitim, Bilim ve Kültür Örgütü (UNESCO) Dünya Mirası, 1972'de kurulan UNESCO Dünya Mirası Sözleşmesi'nde açıklandığı gibi
Jože Plečnik'in Ljubljana'daki eserleri – İnsan Merkezli Kentsel Tasarım, Slovenya'nın Ljubljana şehrinde yer alan bir UNESCO Dünya Mirası Alanı'dır. 2021 yılında listelenmiştir. Alan, Sloven mimar Jože Plečnik'in Ljubljana'daki en önemli eserlerinden bazılarını içermektedir. Savaşlar arası dönemde, Plečnik, bir dizi kamusal alan ve kamu kurumu tasarlayarak ve bunları önceden var olan kentsel dokuya entegre ederek Ljubljana'yı bir taşra kentinden Sloven ulusunun başkentine dönüştürmek için çalıştı. Yapılar arasında Črna Vas'taki Mikail Kilisesi ve Ljubljana'daki şu yerler bulunmaktadır: Ljubljanica Nehri'nin kenarı boyunca uzanan gezinti yolu ve nehri aşan köprüler, "Yeşil gezinti yolu": Fransız Devrimi Meydanı'ndan Kongre Meydanı'na ve Yıldız Parkı'na kadar Slovenya Ulusal ve Üniversite Kütüphanesi ile Vegova Caddesi, Trnovo Köprüsü, Mirje'deki Roma Duvarları, Assisi Aziz Francis Kilisesi ve Žale Mezarlığı'ndaki Tüm Azizler Bahçesi.
Joze Plečnik (
Ljubljana Merkez Çarşısı Slovenya'nın başkentinde 1931-39'da Jože Plečnik tarafından tasarlanan yapıdır. Pazar binası, Ljubljanica Nehri'nin eğrisinin sağ tarafında, Tromostovje Köprüsü ile Ejderha Köprüsü arasında uzanmaktadır. Pazar ve içinde bulunduğu Vodnik Meydanı ulusal öneme sahip kültürel anıtlardır. Çarşı kısmen Adamic-Lunder Rıhtımı Slovence: Adamič-Lundrovo nabrežje ) ve Pogacar Meydanı'nda yer almaktadır.
Üçlü Köprü Ljubljanica Nehri üzerinde üç köprüden oluşan bir gruptur. Bir kıyıda Ljubljana'nın tarihi, Orta Çağ kentini, diğer yakasında Slovenya'nın başkenti olan modern Ljubljana şehrini birbirine bağlar.
Kongre Meydanı, Slovenya'nın başkenti Ljubljana'nın merkezi meydanlarından biridir. Jože Plečnik'in Ljubljana'daki eserleri - İnsan Merkezli Kentsel Tasarım Dünya Mirası alanının bir parçasıdır.
Trnovo Köprüsü Slovenya'nın başkenti Ljubljana'da Gradaščica Nehri'nin üzerinde yer alan köprüdür.
Ljubljanica Bent Kapağı veya Ara Duvar, , Slovenya'nın başkenti Ljubljana'daki Ljubljanica Nehri üzerindeki bir bent kapağı ve bir zafer takıdır. Cukrarna ile Vraz Meydanı arasında yer almaktadır. Merkez Bölgesi'nde, Ljubljana eski kentinin doğusunda, Ambrož Meydanı'nın biraz aşağısında yer almaktadır. 1939 yılında, Ljubljana şehir merkezinden çıkışında Ljubljanica Nehri'ne anıtsal bir veda olarak Sloven mimar Jože Plečnik tarafından tasarlandı. Yaya köprüsü olarak da kullanılması planlandı. Bent kapağı 1940'tan 1943'e kadar inşaatçı Matko Curk tarafından zorlukla inşa edildi. Temmuz 2009'dan bu yana, Plečnik'in diğer önemli eserleriyle birlikte ulusal öneme sahip bir anıt olarak korunmaktadır. Jože Plečnik'in Ljubljana'daki eserleri - İnsan Merkezli Kentsel Tasarım Dünya Mirası alanının bir parçasıdır.
Mikail Kilisesi, Črna Vas, Slovenya,'da yer alır ve Ljubljana Roma Katolik Başpiskoposluğundaki Roma Katolik Kilisesi'nin bir pariş kilisesidir. Mikâil'e adanmıştır, 20. yüzyıl Sloven mimar Jože Plečnik'in önde gelen eserlerinden biridir ve Slovenya'nın Somut Olmayan Kültürel Miras Kaydı'nda listelenmiştir. Jože Plečnik'in Ljubljana'daki eserleri - İnsan Merkezli Kentsel Tasarım Dünya Mirası alanının bir parçasıdır.
Ranthambore Kalesi, Sawai Madhopur şehri yakınlarındaki Ranthambore Ulusal Parkı içinde yer alan bir kaledir. Park, Hindistan'ın Bağımsızlığına kadar Jaipur mihracelerinin eski avlanma alanı olarak hizmet vermiştir. Kale, Racastan'ın tarihi gelişmelerinin odak noktası olmuştur. Kalenin Çahamanaları (Chauhans) tarafından yapıldığına inanılmaktadır. 13. yüzyılda Delhi Sultanlığı kaleyi ele geçirdi. Kale, çevredeki Ranthambore Ulusal Parkı'nın panoramik manzarasına karşı uzanır ve popüler bir turistik cazibe merkezidir.
Hawraman Kültürel Peyzajı veya Uramanat Kültürel Peyzajı, İran'ın 26. somut kültürel miras alanıdır. Bu el değmemiş ve dağlık peyzaj alanı, MÖ 3000'den beri bölgede yaşayan tarıma dayalı bir Kürt kabilesi olan Hawrami halkının geleneksel kültürüne tanıklık etmektedir. Miras alanı, İran'ın batı sınırı boyunca Kürdistan ve Kirmanşah eyaletlerinde, Zagros Dağları'nın merkezinde uzanmaktadır.
Birleşmiş Milletler Eğitim, Bilim ve Kültür Örgütü (UNESCO) Dünya Mirasları, 1972 yılında kurulan UNESCO Dünya Mirası Sözleşmesi'nde tanımlandığı şekliyle kültürel veya doğal miras açısından önem taşıyan yerlerdir. Ermenistan, Dünya Kültürel ve Doğal Mirasının Korunmasına Dair Sözleşme'yi 5 Eylül 1993'te onaylayarak, tarihî yerlerini listeye dâhil edilmeye uygun hâle getirdi.
Birleşmiş Milletler Eğitim, Bilim ve Kültür Örgütü (UNESCO) Dünya Mirasları, 1972 yılında kurulan UNESCO Dünya Mirası Sözleşmesi'nde tanımlandığı şekliyle kültürel veya doğal miras açısından önem taşıyan yerlerdir. Çekya, Dünya Kültürel ve Doğal Mirasının Korunmasına Dair Sözleşme'yi 26 Mart 1993'te onaylayarak, tarihî yerlerini listeye dâhil edilmeye uygun hâle getirdi.
Slovenya
