İçeriğe atla

Şeftali

Şeftali
Sonbahar Kırmızı Şeftalisi, çekirdek çeşitliliğini gösteren enine kesit
Otto Wilhelm Thomé (1885) tarafından gösterildiği gibi şeftali çiçeği, meyvesi, tohumu ve yaprakları (1885)
Biyolojik sınıflandırma Bu sınıflandırmayı düzenle
Âlem:Plantae
Şube:Tracheophyta
Sınıf:Magnoliopsida
Takım:Rosales
Familya:Rosaceae
Oymak:Amygdaleae
Cins:Prunus
Tür: P. persica
İkili adlandırma
Prunus persica
(L.) Batsch 1801 not Stokes 1812 nor (L.) Siebold & Zucc. 1845[1]
Sinonimler
  • Amygdalus persica L. 1753
  • Amygdalus persica var. aganonucipersica (Schübl. & G.Martens) T.T.Yu & L.T.Lu
  • Amygdalus persica var. compressa (Loudon) T.T.Yu & L.T.Lu
  • Amygdalus persica var. scleronucipersica (Schübl. & G.Martens) T.T.Yu & L.T.Lu
  • Amygdalus persica var. scleropersica (Rchb.) T.T.Yu & L.T.Lu
  • Persica platycarpa Decne.
  • Persica vulgaris Mill.
  • Persica vulgaris var. compressa Loudon
  • Prunus daemonifuga H.Lév. & Vaniot
  • Prunus persica (L.) Stokes
  • Prunus persica (L.) Siebold & Zucc.
  • Prunus persica f. aganonucipersica (Schübl. & G.Martens) Rehder
  • Prunus persica var. compressa (Loudon) Bean
  • Prunus persica var. lasiocalyx H.Lév. & Vaniot
  • Prunus persica var. platycarpa (Decne.) L.H.Bailey
  • Prunus persica subsp. platycarpa (Decne.) D. Rivera, Obón, S. Ríos, Selma, F. Mendez, Verde & F.Cano
  • Prunus persica f. scleropersica (Rchb.) Voss
  • Amygdalus nucipersica (L.) Rchb.
  • Persica nucipersica (L.) Borkh.
  • Amygdalus potanini (Batalin) T.T.Yu
  • Persica potaninii (Batalin) Kovalev & Kostina

Şeftali (Prunus persica), ilk evcilleştirildiği ve ekildiği Kunlun Dağları'nın kuzey yamaçları ve Tarim Havzası arasındaki Kuzeybatı Çin bölgesine has, yerli yaprak döken bir ağaçtır.[2]

En çok "şeftali" ve parlak kabuklu çeşit "nektarin" denilen çeşitli özelliklere sahip yenilebilir sulu meyveleri vardır. Bazı çeşitleri bol sulu ve tatlıdır.

Şeftali, gülgiller (Rosaceae) familyasından bir yaz meyvesidir. Şeftali uzun yaşam ve ölümsüzlük sembolüdür.[]

"Persika" özel adı, Avrupa'ya nakledildiği Pers (günümüzde İran)'da yaygın olarak yetiştirilmesine atıfta bulunur. Gülgiller familyası‘ndaki kiraz, kayısı, badem ve erik'i içeren cins Prunusa aittir. Şeftali, oluklu tohum çekirdeğiyle diğer alt türlerden ayırt edilen “Amygdalus” alt cinsinde badem ile sınıflandırılır. Yakın akrabalıkları nedeniyle, şeftali çekirdeğinin tadı bademe oldukça benzer ve şeftali çekirdekleri, marzipan‘ın persipan adlı ucuz çeşidini yapmak için sık kullanılır.[3]

Şeftali ve nektarin aynı türdür ancak ticari olarak farklı meyveler olarak kabul edilirler.

Nektarin kabuğu, şeftali kabuğunun sahip olduğu tüyden (meyve kabuğu trikomlar) yoksundur; tek bir gen (MYB25) mutasyonunun ikisi arasındaki farktan sorumlu olduğu düşünülür.[4][5]

2018'de Çin dünya toplam şeftali ve nektarin üretiminin %62'sini üretti.[6]

Ilıman iklimi seven bir bitkidir. Genellikle 30 yıl yaşar. Türkiye'de en çok Bursa ve Akdeniz bölgelerinde tarımı yapılır. Meyvesi taze tüketildiği gibi suyu çıkarılarak meyve suyu yapılır. Bu meyvenin ekonomik değeri yüksek olup çok tüketilmektedir. Ağaç boyu genellikle 2 ve 2.5 metre olup yaz mevsiminde meyve verir. Dona karşı dayanıksızdır. Çok sayıda olan ve ağacı örten yaprakları, sapında 2-5 adet balozu bezi bulunan kenarları dişli, yeşil renkli ve ok ucu biçimlidir. İlkbaharda erkenden ve yaprağından önce açan pembe renkli çiçekleri yabani güle benzer. Çeşitlerine göre Haziran'dan Eylül ayına kadar olgunlaşan şeftali meyvelerinin pek çok çeşidi (Türkiye'de yaklaşık 64 çeşit) vardır.

Şeftali çekirdeği, kabuğu yakıt olarak kullanılabilir ayrıca bazı fiziksel işlemlerden sonra çekirdeğin içerisindeki tanecik hayvan yemi olarak da kullanılabilir. Şeftali çekirdeğinin kabuğu yakacak olarak kül oranı az ve kükürt oranı düşük bir temiz enerji kaynağıdır. Fırınlarda, seralarda, hamamlarda, kalorifer sistemlerinde, tavuk çiftliklerinde kullanılabilen alternatif bir enerji kaynağıdır. Şeftali çekirdeği gibi ürünler biyokütle olarak adlandırılan sıvı ve gaz yakıtların dışında tutulan yenilenebilir bir enerji kaynağı olarak küresel ısınma, kirlilik, doğal kaynakların azalması gibi sebeplerden dolayı tavsiye edilmektedir.

Şeftali fidanı, killi topraklar haricinde diğer tüm toprak çeşitlerinde yetiştirilebilir. Organik madde oranının yüksek olduğu topraklarda hem rekolte, hem de kalite artar. Yetiştirilen şeftalinin cinsine göre yanmış çiftlik gübresi ya da yeşil gübre kullanılabilir. Sık aralıklarla ağaçlar budanmalı ve haşerelere karşı önlemler alınmalıdır. Diğer yaz meyvelerine kıyasla erken uyanan bir meyve olan şeftali, en iyi kumlu ve çakıllı topraklarda yetişir. Kış mevsiminde sıcaklığın-10 derecenin altına düşmediği tüm bölgelerde kolaylıkla yetiştirilebilir. Çiçeklenme döneminde ise havaların soğuması, bitkinin köklerini böceklere karşı korur.

Etimoloji

Şeftali Farsça kökenli bir sözcüktür. Orijinali şaft-alu biçimindedir ve etli erik demektir.

Dünyadaki şeftali üretimi

Şeftali (ve nektarin) üretimi, 2018
ÜlkeÜretim
(milyon ton)
 Çin15.19
 İtalya1.09
 Yunanistan0.96
 İspanya0.90
 Türkiye0.78
 ABD0.70
 İran0.64
 Şili0.31
 Hindistan0.27
 Mısır0.24
Dünya24.45
Kaynak: Birleşmiş Milletler, FAOSTAT[6]

2018'de dünya şeftali üretimi (raporlama için nektarin ile birlikte) 24,5 milyon ton idi ve dünya toplamının (tablo) %62'si ile Çin liderliğindeydi.

ABD'nin Georgia eyaleti, 1571 gibi erken bir tarihte önemli şeftali üretimi nedeniyle "Şeftali Devleti" olarak bilinir,[7] diğer eyaletlere ihracatı 1858 civarında gerçekleşmiştir.[8]

2014'te Georgia, ABD şeftali üretiminde Kaliforniya ve Güney Karolina'nın ardından üçüncü oldu.[7]

Dış bağlantılar

Aroma

Alkoller, ketonlar, aldehitler, esterler, polifenoller ve terpenoidler dahil olmak üzere yaklaşık 110 kimyasal bileşik şeftali aromasına katkıda bulunur.[9]

Galeri

Dış bağlantılar

Wikimedia Commons'ta Şeftali ile ilgili çoklu ortam belgeleri bulunur.
Wikispecies'te Şeftali ile ilgili detaylı taksonomi bilgileri bulunur.

Kaynakça

  1. ^ "IPNI Plant name Query Results". ipni.org. 25 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  2. ^ Faust, M.; Timon, B. L. (2010). "Origin and Dissemination of Peach". Horticultural Reviews. s. 331. doi:10.1002/9780470650585.ch10. ISBN 978-0-470-65058-5. 
  3. ^ Haase, Ilka; Brüning, Philipp; Matissek, Reinhard; Fischer, Markus (10 Nisan 2013). "Real-time PCR assays for the quantitation of rDNA from apricot and other plant species in marzipan". Journal of Agricultural and Food Chemistry. 61 (14): 3414-3418. doi:10.1021/jf3052175. ISSN 1520-5118. PMID 23495652. 
  4. ^ "Frequently Asked Questions". Oregon State University. 14 Temmuz 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  5. ^ Vendramin, Elisa; Pea, Giorgio; Dondini, Luca; Pacheco, Igor; Dettori, Maria Teresa; Gazza, Laura; Scalabrin, Simone; Strozzi, Francesco; Tartarini, Stefano (3 Mart 2014). "A Unique Mutation in a MYB Gene Cosegregates with the Nectarine Phenotype in Peach". PLOS ONE (İngilizce). 9 (3): e90574. Bibcode:2014PLoSO...990574V. doi:10.1371/journal.pone.0090574. ISSN 1932-6203. PMC 3940905 $2. PMID 24595269. 
  6. ^ a b "Production of peaches and nectarines in 2018; Crops/Regions/World/Production Quantity (from pick lists)". United Nations, Food and Agricultural Organization, Statistics Division (FAOSTAT). 2019. 12 Kasım 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Nisan 2020. 
  7. ^ a b Kathryn C. Taylor (15 Ağustos 2003). "Peaches". New Georgia Encyclopedia. Georgia Humanities Council and the University of Georgia Press. 5 July 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ağustos 2015. 
  8. ^ Fair, John D. (2002). "The Georgia Peach and the Southern Quest for Commercial Equity and Independence, 1843-1861". Georgia Historical Quarterly. 86 (3): 372. Erişim tarihi: 19 Şubat 2018. 
  9. ^ Sánchez G, Besada C, Badenes ML, Monforte AJ, Granell A (2012). "A non-targeted approach unravels the volatile network in peach fruit". PLOS ONE. 7 (6): e38992. Bibcode:2012PLoSO...738992S. doi:10.1371/journal.pone.0038992. PMC 3382205 $2. PMID 22761719. 

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Prunus avium</span> gülgiller (Rosaceae) familyasından meyve ağacı

Prunus avium, gülgiller (Rosaceae) familyasından Kuzey Akdeniz kıyıları, Güney Kafkasya, Hazar Denizi ve Kuzeydoğu Anadolu'da doğal olarak bulunan meyve ağacı. Meyvesi olgunlaşmadan önce pembe bir çiçek açar. Kiraz meyvesini veren temel ağaç türüdür ve meyvesi tatlı kiraz olarak adlandırılır. Kiraz meyvesi veren diğer ağaç türleriyle birlikte Prunus subg. Cerasus alt cinsini oluşturur ve bu cinsin en bilinen üyesidir.

<span class="mw-page-title-main">Erik</span> meyve

Erik, gülgiller (Rosaceae) familyasından Prunus cinsinden meyvesi yenen bazı ağaç türlerinin ortak adı.

<span class="mw-page-title-main">Kayısı</span> Prunus armeniaca

Kayısı, Rosaceae (gülgiller) familyasından, 2–10 m yüksekliğinde, dikensi ve tüysüz, Prunus cinsinden bir ağaçtır. Yerli yayılımı, kapsamlı tarih öncesi ekimi nedeniyle biraz belirsizdir. Genetik araştırmalar, Orta Asya'nın ana vatanı olduğunu göstermektedir. Birçok ülkede yaygın olarak yetiştirilir ve birçok yerde yabani olarak bulunur.

<span class="mw-page-title-main">Vişne</span> meyve

Vişne, gülgiller (Rosaceae) familyasından kiraza benzeyen ve tadı kiraz tadından daha ekşi olan bir meyve türü.

<span class="mw-page-title-main">Karayemiş</span>

Karayemiş (Prunus laurocerasus), gülgiller (Rosaceae) familyasından küçük beyaz renkli çiçekler açan, daha çok rutubetli ve gölgeli yerlerde yetişen 5–15 m boyunda, yaprak dökmeyen bir ağaç türü. Türkiye'de çeşitli yöresel adlarla bilinmektedir. Yaygın olarak "Karayemiş" adıyla bilinen bitki, "Gürcü kirazı", "Laz kirazı", "Laz üzümü", "Laz yemişi", "Tanal", "Tçkoo" adlarıyla da bilinmektedir.

<i>Prunus</i>

Prunus, gülgiller (Rosaceae) familyasından kiraz, karayemiş, kayısı, şeftali, badem ve erik gibi meyve ağaçlarını içeren cins.

<span class="mw-page-title-main">Ayva</span>

Ayva, gülgiller (Rosaceae) familyasından 4–5 m boylanan, kırmızı kahverengi gövdeli meyve ağacıdır. Derine gitmeyen yüzeysel kök sistemine sahiptir.

<span class="mw-page-title-main">Limon</span> turunçgillerden bir meyve

Limon, yıl boyunca büyümeyi sürdüren, küçük bir ağaç türü ve bu ağacın meyvesidir. Halk dilinde suluzırtlak, cıcık ve zıvrak da denilmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Hünnap</span> Bitki türü

Hünnap, cehrigiller (Rhamnaceae) ailesinden bahar aylarında hoş kokulu sarı renkli çiçekler açan, dikenli bir ağaç türüdür.

<span class="mw-page-title-main">İncir</span>

İncir, dut familyası'ndaki küçük ağaç türleri olan Ficus caricanın yenilebilir meyvesidir. İncir, Akdeniz ve batı Asya'ya kadar yerlisi ağacı olup eski zamanlardan beri yetiştirilir. Şimdi hem meyvesi hem de süs bitkisi olarak dünya çapında yaygın olarak yetiştirilir. Ficus carica 800'den fazla tropikal ve subtropikal bitki içeren Ficus cinsinin tip türüdür.

<span class="mw-page-title-main">Rosaceae</span> çilek, armut, elma, badem ve benzeri türleri içine alan, ayrı taç yapraklı iki çeneklilerden, örneği gül olan bir bitki familyası

Rosaceae (gülgiller), Rosales takımına bağlı bir bitki familyasıdır.

<span class="mw-page-title-main">Elma</span> gülgillerden bir meyve

Elma, gülgiller (Rosaceae) familyasından kültürü yapılan bir meyve türü.

<span class="mw-page-title-main">Badem</span>

Badem, gülgiller (Rosaceae) familyasının Prunoideae alt familyasından meyvesi yenebilen küçük bir ağaç türüdür. Badem bu ağacın meyvesidir. Şeftali ile birlikte Prunus'un alt cinsi Amygdalusun içinde yer alır.

<span class="mw-page-title-main">Karabiber</span>

Karabiber, çiçekli bitkilerden Piperaceae familyasına ait Piper nigrum bitkisinin meyvelerinin kurutulup, baharat şeklinde kullanılmasıyla elde edilen toz şeklidir. Beyaz biber, yeşil biber gibi çeşitleri de vardır. Kökeni Hindistan olmasına karşılık, tüm sıcak iklimlerde yetiştirilebilir.

<span class="mw-page-title-main">Adi alıç</span> gülgiller (Rosaceae) familyasından bir alıç türü

Adi alıç, gülgiller (Rosaceae) familyasından bir alıç türü. Ormanlarda yetişir. İlkbaharda açan çiçekleri beyaz ve pembedir. Meyveleri 6–10 mm çapında kırmızı ya da esmer kırmızıdır. Meyvelerinden reçel, marmelat ve macun yapılır. Kurutulan çiçek ve meyvelerinden infüzyon yolu ile de yararlanılır. Sıtasterin, adenozin, adenin ve guanin içerir.

<span class="mw-page-title-main">Kiraz eriği</span>

Kiraz eriği, gülgiller (Rosaceae) familyasından Doğu Avrupa, Güneybatı ve Orta Asya'ya özgü bir ağaç türü.

<span class="mw-page-title-main">Liçi</span>

Liçi, başlıca olarak Çin'in güneyinde yetişen bir meyve. Geçmişte kral meyvesi olarak anılmış olan bu meyve Çin'de vergi olarak da halktan toplanmıştır.

<i>Prunus subg. Amygdalus</i> bitki alt cinsi

Prunus subg. Amygdalus, gülgiller (Rosaceae) familyasından badem ve şeftali türlerini içren Prunus'un bir alt cinsi.

<span class="mw-page-title-main">Beyaz sapot</span>

Beyaz sapot, Rutaceae familyasından tropikal bir ağaç türü. Turunçgillerle de uzaktan akrabadır. Doğu Meksika, Orta Amerika, Kosta Rika'nın güneyi anavatanıdır.

<span class="mw-page-title-main">Myzus persicae</span>

Yeşil şeftali yaprak biti, yeşil sinek veya şeftali-patates yaprak biti olarak bilinen Myzus persicae Hemiptera takımına ait küçük yeşil bir yaprak bitidir. Şeftali ağaçlarının en önemli yaprak biti zararlısıdır, büyümenin azalmasına, yaprakların buruşmasına ve çeşitli dokuların ölümüne neden olur. Ayrıca salatalık mozaik virüsü (CMV), patates virüsü Y (PVY) ve tütün aşındırma virüsü (TEV) gibi bitki virüslerinin taşınması için bir vektör görevi görür. Patates virüsü Y ve patates yaprak kıvırcıklığı virüsü, itüzümü/patates ailesinin (Solanaceae) üyelerine ve çeşitli mozaik virüsleri diğer birçok gıda ürününe geçebilir.