İçeriğe atla

Şala (aşiret)

Kuzey Arnavut aşiret bölgelerini gösteren harita. ShalaDukagjin dağlarında, İşkodra'ın kuzeydoğusunda ve Drina Nehri'nin kuzeyinde bulunur.

Şala (ArnavutçaShala), Dukagjin yaylalarında, Şala nehri vadisinde kuzey Arnavutluk'un tarihi bir aşireti ve bölgesidir.[1] Aşiretten ilk olarak 1634'te bahsedildi ve sözlü gelenek ve arkeoloji, atalarının vadiye göç ettiğini doğruladı. 19. yüzyılın sonunda aşiret Katolikti ve yaklaşık 3.000 üyesi bulunmaktaydı. Bugün, aşiretin torunları Kosova'da yaygındır.

Etimoloji

Robert Elsie'ye göre, isimleri Arnavutça "verimsiz toprak" anlamına gelen shalës(inë) kelimesinden türemiştir. Şala adı ilk kez 1634 yılında İtalyancada "Sciala" olarak kaydedilmiştir.[2]

Shala Vadisi

Aşiret bölgesi nehir vadisinde, kuzey Arnavutluk'ta yer alan Shalë nehri, kuzeyindeki Dirin ve güneyindeki Theth içinde, Dukagjin'de yer alır.[1]

Şala aşireti dört bajraka (Theth, Pecaj, Lothaj ve Lekaj) veya üç bajraka (Shala, Gemaj ve Theth) bölünmüştür, son iki bajrak kendi başlarına aşiret olarak kabul edilir.[3]

17. yüzyılın son on yılından bu yana, Kosova bölgesi ve Kuzeybatı Makedonya, Arnavut aşiretlerine mensup aileler tarafından göçe uğradı. Bu göçün en yoğun aşaması 18. yüzyılın ortalarından 1840'lara kadar olmuştur. Bu, Şala da dahil olmak üzere birçok aşiretin bölünmesine yol açtı.[4]

Bugün Kosova'da Şala, esas olarak Shala e Bajgorës olarak bilinen tepelik bölgede Volçetrin, Mitrovitsa ve Trepça çevresinde yoğunlaşmıştır, Bajgora 37 yerleşim biriminin en büyüğüdür. Dört aşirete veya vllazni'ye (kardeşlere) ayrılırlar: Gima, Peci, Maleti (Arnavutluk'taki Lotaj ile alakalı) ve Lopçi. Isniq, Deçan içinde, Klina ve Drenica'da, Ulët'te Lluka e Epërme ve Strellç içinde çok fazla Şala vardır.[3]

Tarih

Shala ve Bajgorës

Shala'nın efsanevi atası Zog Diti idi, kardeşleri Mark Diti ise Shoshi'nin ve Mir Diti, Mirdita'nın atasıydı. Ayrıca başka kurucu gelenekler de vardır. [3] Tarihsel ve arkeolojik araştırmaların sonuçları, Şala'nın atalarının birkaç yüzyıl önce vadiye geldiğine dair sözlü iddialarını doğrulamaktadır.[5] Bazı kaynaklar, Şala'nın atalarının Arnavutluk'a Kuçi bölgesinden (günümüz Karadağ) geldiğini, bu yüzden onların Kuciler ile akraba olarak kabul edildiğini göstermektedir.[6] Şala aşireti, Osmanlı padişahının emriyle 1879 Ağustos'unda barış yapana kadar Gashi aşireti ile çatışma halindeydi.[7] Rus bilim insanı J. V. Ivanova, 1956-58'de Kuzey Arnavutluk'ta araştırma yaptı ve yerel halktan, Şala'nın Şala vadisine yerleştiğinde, 15. yüzyılda Puka dağlarından yerli "Mavriqi" ile karşılaştıklarını kaydetti. Aşiretin dini Katoliktir ve 19. yüzyılın sonunda aşiretin yaklaşık 3.000 üyesi olduğu belirtilmiştir. [8]

Osmanlı Dönemi

Osmanlı'nın son dönemlerinde Şala aşireti yalnızca Katolikti ve ünlü bir Arnavut aşiretiydi. Şala için kan davası suçu, adil bir oyun olarak kabul edilen hanenin erkekleriyle sınırlıydı.[9]

Jön Türk Devrimi (1908) ve ardından Osmanlı anayasasının düzenlenmesinden sonra, Şala aşireti belgeyi desteklemek ve diğer aşiretlerle olan kan davasını 6 Kasım'a kadar durdurmak için bir söz verdi.[9]

1910 yılında, Şala, diğer bazı Arnavut aşiretleriyle birlikte, 1910 Arnavutluk isyanına katıldı ve İşkodra'ya ulaşmaya çalışan Şevket Turgut Paşa'nın Osmanlı kuvvetlerine karşı aralarında çok sert bir savaş oldu.[10] [9]

1911'deki 23 Haziran Arnavut isyanı sırasında, Arnavut aşiret üyeleri ve diğer devrimciler Karadağ'da toplandılar ve imzacılardan ikisinin Şala'dan olduğu Arnavut sosyopolitik ve dil haklarını talep eden Greçë Muhtırası'nı hazırladılar. Daha sonra Osmanlılarla yapılan görüşmelerde, devletin Şala nahiyesine bir veya iki ilkokul yapılması ve kendilerine tahsis edilen öğretmen maaşlarının ödenmesi vaadiyle aşiret mensuplarına af çıkarılmıştır. [9]

Bağımsız Arnavutluk Dönemi

1913'te Şala aşireti, İşkodra Kuşatması sırasında Karadağ güçlerine katıldı. Karadağ güçleri şehri aldıktan sonra aşireti silahsızlandırmaya başlayınca Şala aşireti isyan etti.[11] 1918'de Avusturya-Macaristan nüfus sayımı, Abat, Lekaj, Lotaj, Nenmavriq, Nicaj, Pecaj ve Theth yerleşim yerlerinde ve çevresinde yaşayan 431 hane ve 2.512 nüfus kaydetti. [3] 1926'da Şala ve Shoshi aşireti yeniden ayaklandı, ancak bu isyan Muharrem Bajraktari liderliğindeki jandarma ve Dibra ve Mat savaşçıları tarafından bastırıldı.[12] İkinci Dünya Savaşı'ndan sonra komünistler, Arnavutluk'un milliyetçi güçlerini 1945 ve 1946 boyunca kontrol ettikleri Şala'ya çekilmeye zorladılar.[13]

Ekonomi

Şala erkekleri, Edith Durham tarafından 1909'dan önce çekilmiş bir fotoğraf.

Şala aşiretinin üyeleri sulama işinde çok becerikliydi.[14] Branislav Nušić, Şala'nın, Deçan yakınlarındaki İstinić köyünde yaşayan yaklaşık 400 aile dışında, Arnavutluk'un en fakir aşireti olduğunu kaydetti.[15]

Din

Theth'deki Katolik kilisesi

Şala'nın koruyucu azizi, bayram günü 27 Aralık'ta kutlanan Evangelist Aziz Yohanna'dır.[3]

Aşiretin dini Katolik iken, 19. yüzyılın sonunda aşiretin yaklaşık 3.000 üyesi vardı.[1] Bugün Kosova'daki aşiretin torunları Müslümanlık dinine mensuptur. [3]

Önemli insanlar

  • İsa Bolatin - Arnavut devrimci ve milliyetçi
  • Ndok Gjeloshi - Arnavut subayı
  • Mehmet Şpendi - Gerilla savaşçısı

Galeri

Ayrıca bakınız

Kitaplar

Kaynakça

  1. ^ a b c Elsie 2003
  2. ^ The Albanians: A Modern History. I.B.Tauris. 1999. ss. 103-. ISBN 978-1-86064-541-9. 31 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Haziran 2013. 
  3. ^ a b c d e f Elsie 2015.
  4. ^ Kaser 2012.
  5. ^ Contested Cultural Heritage: Religion, Nationalism, Erasure, and Exclusion in a Global World. Springer. 1 Ocak 2011. s. 120. ISBN 978-1-4419-7305-4. 31 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Haziran 2013. Oral histories indicate that they arrived in the valley several centuries ago....... our historical and archeological data confirm these oral histories 
  6. ^ Prilozi za književnost, jezik, istoriju i folklor. Drzhavna štamparija Kralevine srba, khrbata i slovent͡sa. 1992. s. 156. 31 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Haziran 2013. За „близику " се са Кучима држе и арбанашка племена Шаљани и Берише јер су и њихови преци некада досељени из Куча . 
  7. ^ Društvene i ekonomske prilike kosovskih srba u XIX i početkom XX veka. Srpska akademija nauka i umetnosti. 1988. s. 40. 8 Kasım 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Haziran 2013. 
  8. ^ Elsie 2003.
  9. ^ a b c d Gawrych 2006.
  10. ^ Balkanski Džoker: Albanija i Albanci : istorijska hronika nastajanja i razvoja albanskog pitanja. Kulturni centar. 1 Ocak 1995. s. 181. 2 Ocak 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Temmuz 2013. Sačekala su je planinska plemena Malisori, Gaši, Krasnići i Šalje 
  11. ^ Das Buch vom grossen Krieg. Union Deutsche Verlagsgesellschaft. s. 238. 2 Ocak 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Haziran 2013. Приликом зау- зимања Скадра Црногорцима се придружило албан- ско племе Шаља, које су, међутим, они касније по- чели разоружавати. То је Шаљане увредило и изазвало на побуне и акције против црногорских је- диница и посада 
  12. ^ King Zog: self made monarch of Albania. Sutton. 26 Eylül 2003. s. 95. ISBN 978-0-7509-3077-2. 23 Ocak 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Ocak 2022. 
  13. ^ Glasnik Srpskog istorijsko-kulturnog društva "Njegoš" (Sırpça). Njegoš. 1996. s. 12. 2 Ocak 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Temmuz 2013. Предјаким комунистичкимснагама, албански националисти морали су да се повуку у племе Шаља. То племе остало је у њиховим рукама читаве 1945. и 1946. године. 
  14. ^ Glasnik Etnografskog muzeja u Beogradu. Muzej. 1937. s. 167. 26 Haziran 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Haziran 2013. Шаљани су били врло вешти за извођење воде 
  15. ^ Sabrana dela. NIP "Jež,". 1966. s. 242. 7 Ocak 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Haziran 2013. Шаљани су најсиротније племе у целој Арбанији, од којих у богатству једва чине неки мали изузетак четири стотине кућа Шаљана који насеља- вају село Истиниће код Дечана. 

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Büyük Arnavutluk</span> Katolik, Müslüman ve Ortodoks Arnavutların bağımsızlık ve birliğini savunan siyasi görüş

Büyük Arnavutluk, irredentist ve milliyetçi bir kavramdır, Arnavutların kendi ulusal vatanları olduklarının düşündükleri toprakları birleştirmeyi amaçlar. Arnavut nüfusunun bu bölgelerdeki günümüzdeki veya tarihsel varlığına ilişkin iddialara dayanmaktadır. Mevcut Arnavutluk'a ek olarak, terim komşu ülkelerdeki bölgelere ilişkin iddiaları içermektedir, alanlar arasında Kosova, Sırbistan'ın Preşova Vadisi, güney Karadağ'daki bölgeler, kuzeybatı Yunanistan, ve Kuzey Makedonya'nın bir batı kısmı yer alır.

<span class="mw-page-title-main">1912 Arnavut İsyanı</span> Arnavutların, 1912 yılı içerisinde Osmanlı İmparatorluğu egemenliğine karşı başlattığı ayaklanma olayı

1912 Arnavutluk İsyanı, Ocak-Ağustos 1912 tarihleri arasında Osmanlı İmparatorluğu'nda Arnavutlar tarafından gerçekleştirilen bir isyandır. 1910 ve 1911 yıllarında Arnavutluk ve Kosova bölgelerinde Arnavut Ulusunun Haklarını Savunma Birliği destekli iki isyan başlatılmıştı. 1910 yılındaki Arnavut isyanı Bulgaristan ve Karadağ tarafından desteklenmişti. İsyanda, şiddetli çatışmaların ardından İsa Bolatin öncülüğündeki Arnavut isyancılar Drenice bölgesine çekilmiş, bir diğer isyancı İdris Sefer ise kalan askerleriyle birlikte direnişini sürdürdüğü Karadak bölgesine çekilmişti. 1911 yılındaki isyanda ise Podgorica isyancıların ana üssü olmuş ve isyancılar Karadağ Kralı I. Nikola tarafından desteklenmişti. Her iki isyan da isyancılara birtakım imtiyazlar tanınarak bastırılmıştı.

<span class="mw-page-title-main">İdris Sefer</span>

İdris Sefer, Arnavut milliyetçisi bir gerilla savaşçısı. 1910 yılında, Osmanlı İmparatorluğuna Kosova Vilayetinde karşı ayaklanma başlatan Isa Boletini'nin sağ kolu ve Prizren Birliği ile İpek Birliğinin birer üyesiydi. Ayaklanmanın bastırılmasından sonra Sefer, 1912 Arnavut İsyanını yönetti. Birinci Balkan Savaşı sırasında Boletini ve Seferi, 1910 ve 1912 ayaklanmaları sırasında daha önce kendilerine müttefiklik eden Sırbistan'a karşı ayaklandılar ve I. Dünya Savaşı'nın sonrasında ve savaşın ilk evresinde (1913-1915) Sırp kuvvetlere saldırmaya devam ettiler. Dünya Savaşının son zamanlarında ise (1916-1918) birlikleri Bulgar kuvvetlerine karşı yöneldi.

<span class="mw-page-title-main">İşkrel (aşiret)</span> Kuzey Arnavutluk , Kosova , Güney Sırbistan ve tarihi Sancak bölgesinde yaşayan otokon Arnavut aşireti

İşkrel veya Şkrel, Arnavutluk'un kuzeyinde Malisya bölgesinde yer alan bir Arnavut aşireti ve bölgesidir. Osmanlı İmparatorluğu'nun genişlemesi ile aşiretin bir kısmı 18. yüzyılın başında Rugova'ya ve daha sonra Sancak bölgesine göç etti. İşkrel aşireti 18. yüzyılda İslam dinini kabul etse de küçük bir kısmı halen Hıristiyanlığa mensuptur.

<span class="mw-page-title-main">Arnavutluk Krallığı (1943-1944)</span>

Alman Arnavutluk işgali, 1943-1944 yılları arasında II. Dünya Savaşı sırasında meydana geldi. İtalya ile ateşkes ve 8 Eylül 1943'te İtalya ile Müttefikler kuvvetler arasındaki ateşkes öncesinde Arnavutluk, İtalya Krallığı'nın kontrolü altında fiilen bir kişisel birlik içerisindeydi. Ateşkes ve İtalya'nın Mihver Devletleri'den ayrılmasından sonra, Alman askeri kuvvetleri Arnavutluk'a girdi ve Alman işgali altına girerek bağımlı devlet olan Arnavut Krallığı'nı kurdu.

<span class="mw-page-title-main">Arnavut epik şiiri</span>

Arnavut epik şiiri, Arnavut halkı tarafından yaratılan destansı bir şiir biçimidir. Uzun zamandır devam eden bir sözlü gelenekten oluşur. Bugün Kosova ve Kuzey Arnavutluk'ta ve bazıları da Karadağ'da olmak üzere çok sayıda Arnavut destansı şiir anlatıcıları bulunabilir. Kuzey Arnavut epik şiiri, lahutë veya çifteli eşliğinde şarkı söyleyerek icra edilir.

<span class="mw-page-title-main">Bjelopavlići</span>

Bjelopavlići, ayrıca Zeta Nehri vadisi olarak da bilinir, Karadağ'da yer alan verimli bir ovadır. Zeta nehri boyunca, nehrin alt ucunda daha geniş olan Podgorica yakınlarındaki Morača Nehri ile birleştiği yere kadar uzanır. Bjelopavlići klanının kökeni bu vadiye dayanmaktadır. Bjelopavlići, Vasojevići, Piperi, Kuči, Bratonožići, Moračani ve Rovčani ile birlikte "yedi tepenin" bir parçası olan Tepeler (Brda) bölgesinin bir parçasıydı. Bölge Danilovgrad yakınlarında yer almaktadır.

<span class="mw-page-title-main">İşkodra Paşalığı</span>

İşkodra Paşalığı, Arnavut Buşatlı ailesi tarafından günümüz Arnavutluk'undaki İşkodra şehri yöresini ve günümüz Karadağ'ının büyük bölümünü kapsayan bölgede eski İşkodra Sancağı yerine kurulan,1757-1831 arasında varlığını sürdüren özerk, de facto bağımsız bir paşalıktı. Kara Mahmut Paşa yönetimindeki zirve yıllarında paşalık, Arnavutluk'un çoğunu, Kosova'nın çoğunu, batı Makedonya'yı, güneydoğu Sırbistan'ı ve Karadağ'ın çoğunu kapsıyordu. 1830'a kadar İşkodra Paşalığı, Güney Karadağ dahil yukarıda sayılan toprakların çoğunu yönetiyordu.

Buşatlı Mehmed Paşa, Osmanlı İmparatorluğu döneminde İşkodra Paşalığı'nın ilk paşalığını yapan Arnavut paşadır. 1768'den Haziran 1775'teki ölümüne dek paşalık yapan Buşatlı Mehmet'in ardından oğlu Buşatlı Mustafa Paşa gelmiş, böylece İşkodra'yı yöneten Buşatlılar hanedanını kurmuştur.

<span class="mw-page-title-main">Robert Elsie</span>

Robert Elsie, Arnavut edebiyatı ve folkloru konusunda uzmanlaşmış Kanada doğumlu bir Alman bilim adamıydı.

<span class="mw-page-title-main">Opoya</span> Kosovada yerleşim yeri

Opoya veya Opolye, güney Kosova'da Prizren belediyesinin güney kesiminde bir bölgedir. Bölgede Arnavutların yaşadığı 19 köy vardır.

<span class="mw-page-title-main">Luma (bölge)</span>

Lume kuzeydoğu Arnavutluk ve güneybatı Kosova'da uzanan bir bölgedir.

<span class="mw-page-title-main">Malisya</span>

Malësia e Madhe, kısaca Türkçe telefuzla Malezya, Arnavutluk'taki Malësi e Madhe Bölgesi ve Karadağ'daki Tuzi Belediyesi'nin coğrafi alt bölümünün yaylalarına karşılık gelen kuzey Arnavutluk ve doğu Orta Karadağ'daki tarihi ve etnografik bir bölgedir. Bölgedeki en büyük yerleşim Tuzi kasabasıdır.

Peter Spani 15. yüzyılın ilk yarısında yaşamış Katolik dinine mensup Arnavut bir soylu ve Venedik Cumhuriyeti'nin Pronoia'sıydı. Spani ailesi; İşkodra, Drisht ve Batı Kosova'daki bölgelere hükmediyordu. Peter, Şala, Şoşi, Lekbibaj ve Pult'u Osmanlı İmparatorluğu'nun valisi olarak yönetti ve bu bölgeleri Türkler Petrişpan-ili yani Peter Spani ili olarak adlandırdı. 1444-55 arasındaki Peter, Leş Birliği'ne üyeydi ve ölümünün ardından birlik topraklarını ilhak etti.

<span class="mw-page-title-main">Arnavut prenslikleri</span>

Arnavut prenslikleri terimi, Orta Çağ'da Arnavutluk'ta ve Batı Balkanlar'ın çevre bölgelerinde Arnavut soyluları tarafından yönetilen bir dizi prensliği ifade etmektedir. 12. yüzyılda, ilk Arnavut prensliği olan Arbanon Prensliği ortaya çıkmıştır. Ancak daha sonra, 14. yüzyılın 2. yarısında, özellikle 1355'ten sonra Sırp İmparatorluğu'nun yıkılmasıyla bu prenslikler güçlendi. Bu prensliklerden bazıları, 1444'teOsmanlı İmparatorluğu'nu 28'den fazla savaşta mağlup eden Leş Birliği adı verilen askeri ittifak altında 1480'e kadar birleşmişlerdir. Günümüzün Arnavutluk'unu, Batı ve Orta Kosova'yı, Epir'i, Korint'e kadar olan bölgeleri, Batı Kuzey Makedonya'yı ve Karadağ'ın güneyini kapsıyorlardı. Bu prensliklerin liderleri, Gjin Bua Shpata, II. Andrea Muzaka, Gjon Zenebishi, Karl Thopia, Andrea Gropa, Balşa ailesi, Gjergj Arianiti, Yuvan Kastrioti, İskender Bey, Dukagjini ailesi ve Leka Dukagin gibi 14. ve 15. yüzyıllarda en çok tanınan Balkan figürlerinden bazılarıydılar.

<span class="mw-page-title-main">Kara Mahmud Paşa</span>

Kara Mahmud Paşa,, Osmanlı Arnavut Buşatlı ailesine mensup İşkodra Paşalığı'nın kalıtsal Osmanlı Arnavut valisi (mutasarrıf) ve Arnavutluk'un de jure hükümdarıdır.

<span class="mw-page-title-main">Murino Muharebesi</span>

Murino Muharebesi 8 Ocak 1880 tarihinde Karadağ Prensliği ile Prizren Birliği arasında gerçekleşmiştir. Bu savaş Plav ve Gusinye üzerindeki egemenlikle ilgili savaşların bir parçasıydı. Berlin Antlaşması'na (1878) göre Osmanlı İmparatorluğu bölgeyi Karadağ'a devredecekti, ancak bu hamleye yerel Arnavutlar askeri olarak karşı çıktı. Savaş sırasında Karadağ kaynakları, Prizren Birliği'nden yaklaşık 10.000 Arnavut'un Murino'da komutanlar Marko Miljanov ve Todor Miljanov ile rahip Đoko liderliğindeki 3.000 kişilik Karadağ kuvvetlerine karşı savaştığını iddia etmektedir. Arnavut kaynakları Prizren Birliği'ne bağlı yaklaşık 4.000 Arnavut askerin ve 3.000 yerel gönüllünün 9.000 Karadağlıya karşı savaştığını iddia etmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Novšiće Muharebesi</span>

Novšiće Muharebesi Plav ve Gusinye üzerindeki kontrol için yapılan bir muharebeydi. 4 Aralık 1879'da Marko Miljanov liderliğindeki Karadağ Prensliği kuvvetleri ile Gusinye Kaymakamı Ali Paşa komutasında Prizren Birliği düzensiz birliklerini de içeren Osmanlı yanlısı yerel kuvvetler arasında gerçekleşen bir savaştır. Prizren Birliği esas olarak İşkodra Vilayeti'ndeki Plav ve Gusinye'den Arnavutlar ve Kosova Vilayeti'nden gelen düzensiz birliklerden (milisler) oluşuyordu. Bu muharebe Osmanlı-Karadağ Savaşı (1876-1878)'nı takiben gerçekleşti. Osmanlı İmparatorluğu, Berlin Antlaşması (1878)'nda kararlaştırıldığı üzere, Plav ve Gusinye'nin Karadağ'a barışçıl bir şekilde bırakılması için gerekli koşulları sağlamaktan kaçınmıştı. Osmanlılar, Berlin Kongresi'ndeki konumlarını düzeltmek ve daha sonra antlaşma şartlarına göre yükümlülüklerini yerine getirmekten kaçınmak için, en az 14.000-15.000 Osmanlı yanlısı düzensizleri harekete geçiren Prizren Birliği'ni gayri resmi olarak destekledi. Plav ve Gusinye'de ağırlıklı olarak Osmanlı yanlısı Müslümanlar ve Hristiyan nüfusun çoğunlukta olduğu Karadağ'a bırakılmasına karşı çıkan Arnavutlar yaşıyordu. Vakıflarının tüm gelirini Prizren Cemiyeti'ne mensup komşu Arnavut aşiretlerinin reislerine, onları güçleriyle desteklemeleri için ödüyorlardı. Prizren Birliği kuvvetleri, Gusinye'nin Osmanlı kaymakamı Ali Paşa'nın komutası altına verildi.

<span class="mw-page-title-main">Ülgün Muharebesi</span>

Ülgün Muharebesi 1880 yılında Ülgün civarında, Kllezna köyü yakınlarındaki Kodra Kuqe bölgesinde Derviş Paşa'ya bağlı Osmanlı kuvvetleri ile Arnavut düzensizler arasında gerçekleşen bir muharebedir. Plav ve Gusinye bölgesi Berlin Antlaşması (1878) ile Karadağ'a verilmişti, ancak Arnavutlar Prizren Ligi etrafında birleşip ilhaka karşı savaştılar, buranın verilmesine karşı çıkan Osmanlı yöneticileri de Arnavutları el altından desteklediler. İngiltere'nin başını çektiği Büyük Güçler daha sonra önce Katolik Arnavutların yaşadığı Hot ve Kelmendi bölgesini Karadağ'a vermeye karar verdiler ancak buradaki Katolik Arnavutları'nda Karadağ yerine Osmanlı egemenliğinde kalmak istedikleri gerekirse kendilerinin de açık açık Plav ve Gusinye'dekiler gibi direneceklerini beyanı üzerine buradan da vazgeçildi. Bu defa Büyük güçlere Osmanlılar toprak baskıları üzerine Ülgün'ü vermeyi teklif ettiler. Arnavutlar bunu da reddetti, birlik burada direniş örgütledi. Osmanlı İmparatorluğu'da Ülgün'ün ilhakını da sürüncemede bırakmak için Arnavutlara hiçbir müdahalede bulunmayıp barışçıl beyannameler ile yetindiler. Sonunda Gladstone, Büyük Güçler Osmanlıları İzmir ve Ülgün'e asker ve donanma gönderme tehdidiyle Prizren Birliği'ne karşı harekete geçmeye zorlayarak direnişe son verdi ve Ülgün kasabasını Karadağ'a başarıyla teslim etti.

<span class="mw-page-title-main">Yakova Yaylası</span>

Yakova Yaylası veya halk dilinde Tropoja olarak bilinir, kuzeydoğu Arnavutluk ile batı Kosova arasında yer alan doğu Arnavutluk Alpleri'ndeki dağlık etnografik bölgedir. Arnavut Gashi, Krasniki, Bytyqi, Morina, Nikaj ve Mërturi aşiretlerinin tarihi merkezleridir. Geleneksel olarak, Karadağ'ın güneyinde bulunan Yakova Yaylası'nın bazı kısımları yerel Arnavut aşiretleri tarafından otlak alanı olarak kullanılıyordu.