İçeriğe atla

Şahe

Şahe(Çerkesçe:Şekh/Шэх veya Şakhe/Шахе;Rusça:Şakhe/Шахе), Rusya Federasyonu'na (RF) bağlı Krasnodar Kray'da, doğudaki Çuguş (Adigece:Ç'ığuş'/Ч1ыгъушъ) dağ kompleksi batısındaki Neğoy Dağından (Нэгъой къушъхь) doğup derin vadiler oluşturmuş halde Karadeniz'e dökülen hızlı akışlı küçük bir ırmak .

Tarih

Şahe Boylarının İnsansızlaştırılması

1864 yılı öncesinde Şahe'nin sol ya da güney bölümünde Ubıhlarlar ve diğer kuzey bölümünde de Şapsığlar yaşıyorlardı. 1864 yılı haziran ayı ortalarına doğru Şahe Irmağı boyundaki Vıbıh ve Şapsığlar kuzeyde Kuban Irmağından başlayıp güneyde Bzıb Irmağına dek uzanan Karadeniz kıyısında yaşayan yerli topluluklar, tüm Çerkesya halkı kapsamında Rus hükûmetinin Çerkesya topraklarını Çerkes nüfusundan boşaltma ya da Çerkes Sürgünü (deportasyonu) programı gereğince, topraklarından uzaklaştırılıp Rus askerleri tarafından gemilere bindirilip zorla Osmanlı topraklarına gönderildiler, köyleri de ateşe verilip yakıldı. Bazı küçük Şapsığ ve Vıbıhlar da dağlarda saklandılar ya da Ruslara karşı direnen Hak'uçlara katıldılar. Hak'uç direnişi,1864-1865 yıllarında şiddetlenerek, 1865 yılı sonbaharı sonrasında zayıflayarak, 1870'li yıllara değin sürdü. Bu arada güvenlik kaygısıyla bölgenin Ruslarca kolonizasyonu da gecikti. Rus yerleşimciler bol yağışlı ve nemli iklim koşullarına ayak uyduramadılar, sıtma ve benzeri salgın hastalıklar nedeniyle kitleler halinde ölmeye başladılar. Ayrıca Rus yerleşimciler 1870'li yıllarda bile bölgeye yerleşmekten, güvenlik nedeniyle de hâlâ çekinmekteydiler. Bu yüzden, insansız kalan bölge, yağışlı (yılda 1.000 mm.üstü) olma nedeniyle geçit vermeyen çalı, sarmaşık ve dikenlerle kaplandı. Bu yerlerin on yılı aşkın bir süre Rusya İmparatorluğu Kuban Ordusu Yönetimi Bölgesi'ne bağlı yasak bir askeri alan olarak sivil yerleşime kapalı tutulmuş olması da, bölgenin subtropikal yağışlı iklim koşullarına yabancı olan Rus (Kazak) yerleşimcilerin, bölge koşullarının izin verdiği Adige tarım modelini bilmemeleri, eski Adige tarlalarının yerlerini de saptayamamaları, ek olarak birçok gözde yerin, geniş araziler biçiminde üst rütbeli Rus subayları ile işbirlikçileri olan Şapsığ ve Ubıhlara tahsis edilmiş olması da, hızlı ve yoğun bir Rus yerleşimini geciktirdi. Oysa kalabalık nüfuslu ve tarımda ileri olan Çerkesler, yamaçlarda bile taraçalar (seki) oluşturarak, ekilmemiş tek bir karış toprak bile bırakmamışlardı. Bu tür nedenlerle bölge uzun bir süre için (1880'li yıllara değin) adeta boş ve korku uyandıran karanlık bir ormanlık alan olarak kaldı.

Şahe yöresinin yeniden yerleşime açılması

1870 yılı, özellikle de 1880 yılı sonrasında dağlardan inmeyi kabul eden ya da 1864'te sürüldükleri Kuban Nehri boylarından dönmelerine izin verilen bir bölüm Şapsığ, Karadeniz bölgesine, bu arada Şahe Irmağı boylarına, bölgede uygulanabilecek tarım modelini Rus yerleşimcilere göstermeleri amacıyla da, sınırlı ölçülerde olmak üzere, yeniden yerleştirildiler (1897'de Karadeniz ilindeki Şapsığ sayısı 1939 idi). Ama Şapsığların kıyı çizgisine çok yakın yerlere yerleşmeleri de, güvenlik kaygısıyla yasaklanmıştı. Çünkü Şapsığlar Rus makamlarınca güvenilmez ve Türk yanlısı bir topluluk sayılıyorlardı. Bu nedenle günümüz Şapsığ yerleşmeleri kıyıda değil daha içlerdedir. Şapsığ yerleşmeleri olarak zamanla Şahe Irmağı ağzında Şapsığların da yoğun olduğu Golovinka beldesi (Adigece:Şekhape/Шэхапэ),ırmağın biraz yukarısında da kıyıya 7 km uzaklıkta tamamen Şapsığ nüfuslu Bolşoy Kiçmay (Adigece:К1ыщмай ya da Шэхэк1эй/Шэхэк1эшху/Şekhek'ey/Şekhek'eşkhu), Malıy Kiçmay (Adigece:Şekhek'ey tsık'u/Шэхэк1эй ц1ык1у ya da Tkhako/Тхакъо) ve Ahıntam (Ахынтам) köyleri oluştu [Şekhek'ey/ Bolşoy Kiçmay köyünün oluşumu için bk. Nıbe Zayır, "Bir Köyün Tarihi", Cherkessia.net, Tarih].

Yöredeki mitolojik ve geleneksel törenler

Ahıntam köyünün yakınlarında Adigelerce kutsal sayılan Thaç'eğ mez (Тхьач1эгъ мэз) ya da Ahın Ormanı (Ахынэ имэз) ve bu ormana giden Ahın Yolu (patikası;Ахынэ игъогу) bulunur. Adige mitolojisine göre, bu kutsal ormanda yaşadığına inanılan büyük baş hayvanların koruyucusu ve bereket tanrısı olan Ahın (Ахын) için tören ve ayinler düzenlenir, her yıl ilkbaharda da, sürüden böğürme sesiyle Ahın tarafından belirlendiğine inanılan beyaz bir düve seçilir, sütle yıkandıktan sonra salınır veAhın patikasını izleyerek, Thaç'eğ mez adlı kutsal meşe ormanına ulaşması beklenir, çöktüğü yerde de bir ayin düzenlenerek törenle kurban edilir ve eti de yenirdi. Yörede bunun gibi ayin yerleri, ilkbahar şenlikleri yapılan yerler ve eskiden, yani 1864 yılı öncesi özgürlük döneminden kalma olup []Çerkeslerce kutsanmış anıt ağaçlar, pınarlar ve çoğu şey vardır. Bunun gibi birçok ilginç yer turistlere gösterilir ve geleneksel giysilerini giymiş Şapsığ ve Ruslar katılımıyla şenlikler düzenlenir.

Şahe Irmağının yukarı bölümünde, sırasıyla Rus nüfus ağırlıklı Bzogu, Bzıç, Babuk Avul ve Solohavul gibi küçük turistik yerleşmeler de oluşmuştur. Bu son yerleşmeler, bugün turistler ve dağ yürüyüşleri yapanlar için konaklama yapılan yerlerdir.

Golovinka beldesi

Golovinka adını 1838'de Şahe Irmağı ağzına çıkartma yapıp Şapsığ ve Vıbıhlarla çarpışan ve kan dökücülüğü ile de ünlenen ve bu yeri zaptedip Şahe Irmağı ağzında bir kale kurduran Rus Generali Golovin'den almaktadır. Ancak Şapsığlar buraya Şekhape (Шэхапэ;Şahe Irmağı Ağzı yeri) derler. 1840'ta Adigelerin karşı saldırısıyla Ruslardan alınan kale, 19 Mart 1864'te Rus birliklerinin komutanı General Heyman tarafından çarpışmasız olarak yeniden ele geçirildi. Çünkü Şapsığlar, Ruslarla Ekim 1863'ten 6 Mart 1864 günü akşamına değin yerlerini boşaltmayı ve Osmanlı'ya göç etmeyi içeren bir ateşkesi kabul etmişlerdi. Önceleri bir Rus yerleşimi olan Golovinka daha sonraları Şapsığlar için konulan kıyı şeridine yerleşme yasağının kalkmasıyla ve zamanla bir Şapsığ beldesine dönüştü. Golovinka termal tesisleri ve plajlarıyla gözde bir turizm merkezidir.

Şimdiki durumu

Şahe Irmağı boyundaki köyler 1922-1924 yılları arasında "Şapsığ Özerk Sovyet Sosyalist Cumhuriyeti"'ne, 1924-1945 yılları arasında da Şapsığ Ulusal Rayonu'na bağlıydılar; şimdi bu yerleşmeler Soçi (Adigece:Saçe/Шъачэ) metropoliten alanı içinde bulunmaktadırlar.

Bugün Şahe Irmağı çevresi ve Karadeniz kıyısı Adige-Şapsığ ve Rus etnik renkleriyle ve her yıl yöreye gelen ziyaretçilerle daha da güzelleşen ve ilgi çeken plajları, su sporları (rafting), mineral suları ve termal tesisleriyle, konuksever, gözde bir dinlenme, gezinti yeri ve turizm alanıdır. Çevredeki ormanlık alanlar (ve Thaç'eğ mez de), "Golovinka Cumhuriyet Doğa Koruma Alanı" oluşturularak bir ulusal park biçiminde koruma altına alınmıştır. 2014 Kış Olimpiyatlarının bu yerlerde,Soçi'de yapılacak olması nedeniyle, yöredeki turistik tesisler genişletilmekte ve yenilerinin yapılmasına çalışılmaktadır.

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Gagra</span> gürcistandaki kasaba

Gagra, Gürcistan/Abhazya’da bir kent. Kafkas Dağları eteklerinde, Karadeniz'in kuzeydoğu kıyısında 5 km’lik bir alana yayılır. Gagra, yarı tropikal iklimi nedeniyle Çarlık Rusya'sı ve Sovyet dönemlerinde ünlü dinlenme ve sağlık merkezlerinden biriydi.

<span class="mw-page-title-main">Adige Cumhuriyeti</span> Rusyaya bağlı özerk cumhuriyet

Adige Cumhuriyeti (AC), Kuzey Kafkasya'da Rusya Federasyonu üyesi bir cumhuriyet. Kafkas Dağlarının kuzeyinde, Krasnodar Kray sınırları içinde yer alır. Cumhuriyetin yazıçeviri olarak adı Respublika Adıgeya olup Adigeya olarak da bilinir. Adige Cumhuriyeti adını, günümüzde nüfusun daha azı durumunda olan Batı Çerkeslerinden alır. Başkenti Maykop'tur. Yüzölçümü 7.600 km², nüfusu 440327 (2010). Nüfus yoğunluğu 58.8'dir. Adige Devlet Üniversitesi cumhuriyetin üniversitesidir.

<span class="mw-page-title-main">Batı Çerkesleri</span>

Batı Çerkesleri ya da Batı Adığeleri, Kuzey Çerkesleri veya Adigeyler, Adigeler, Çerkeslerin bir kolu olan ve Rusya'ya bağlı Adigey Cumhuriyeti ile Krasnodar Krayı ile Çerkes Sürgünü'nde Çarlık Rusyası döneminde Kafkasya'dan Osmanlı İmparatorluğu topraklarına sürülüp tehcir ettirilen ve bugün Türkiye, Ürdün, Suriye ve İsrail gibi ülkelerde yaşayan Kuzey Kafkas halkı. Adigeler, Adigey Cumhuriyetinin 447.109 (2002) olan toplam nüfusunun % 24.2'sini oluşturur.

<span class="mw-page-title-main">Şapsığlar</span> Çerkes boyu

Şapsığlar, Kuzey Kafkasya'nın yerli halklarından olan Batı Çerkeslerine mensup topluluklardan biridir. Tarihi Şapsığya bölgesinde yaşıyorlardı. Bugün çoğunluğu, Krasnodar Krayı Tuapse rayonu ve Soçi'nin Lazarevsk rayonunda ve Rusya'ya bağlı Adıgey Cumhuriyeti’nde yaşar. Dilleri olan Şapsığca 1945 yılına kadar yazı ve edebiyat dili olmuştur. Eskiden onlardan ayrı olan Hakuçlar günümüzde resmî olarak Şapsığlardan kabul edilmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Ubıhça</span>

Ubıhça veya Vubıhça Kuzeybatı Kafkas dillerinden bir tanesiydi. 1992'de bu dili konuşan son kişi Tevfik Esenç'in yaşamını yitirmesiyle birlikte ölü dil hâline geldi. Alfabesi yoktur.

<span class="mw-page-title-main">Maykop</span> Rusyada şehir

Maykop, Rusya içindeki Adigey Cumhuriyeti'nin (AC) başkentidir. Nüfusu 154.740'tır. 2002 nüfus sayımına göre, kent nüfusunun 113,1 bini Rus (%72,59), 26,1 bini Adıge (%16.65) kökenlidir, ayrıca Ermeni (%2,99), Ukraynalı (%2,52)ve diğer azınlıklardan kişiler de vardır. Maykop, Belaya Irmağının doğu (sağ) yakasında yer alır.Denizden 220 metre yükseklikte olup 282,2 km'karelik bir alan üzerinde yayılmıştır. 18 Mayıs 1857'de bir Rus askeri kalesi olarak kuruldu ve 12 Aralık 1870'te de Maykop'a kent statüsü tanındı. Bugün kent, kereste, parfümeri ve özellikle gıda sanayii açısından önem taşır. Çevresindeki mineral suları Maykop'u bir Kaplıca ve Termal Tesisler merkezi haline getirmiştir. Kent ayrıca Adıgey Devlet Üniversitesi ve Maykop Devlet Teknoloji Üniversitesi yanında, birçok fakültesiyle Tembot K'eraş Sosyal Bilimler Araştırma Enstitüsü, önemli bölümü tarih öncesine ve Adıge atalarına ait 70 bin değişik örnek yapıtın (sauğet/саугъэт) sergilendiği Adıge Ulusal Müzesi (AUM), tiyatroları ve dans ekipleriyle bir Adıge sanat, kültür, eğitim, sağlık ve turizm merkezi konumundadır.

Adigece, Adığece veya Batı Çerkesçesi, Kuzeybatı Kafkas dilleri ailesinin Çerkes dilleri kolunda yer alan bir dildir. Aynı koldaki Kabardeyce ile karşılıklı anlaşılabilirliğe sahiptir. Kuzey Kafkasya’da yer alan eski Batı Çerkesya topraklarını kapsayan Adige Cumhuriyeti ile Krasnodar Krayı bölgelerinde ve Çerkes Sürgün ve Soykırımı ile Kafkasya'dan Osmanlı İmparatorluğu topraklarına zorla sürülen ve bugün Türkiye ve Ürdün gibi ülkelerde yaşayan Çerkesler tarafından konuşulur. Kiril alfabesiyle yazılan dil, geçmişte Arap ve Latin alfabeleriyle de yazılmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Krasnodar Krayı</span> Rusyada bir idarî bölge

Krasnodar Krayı, tarihi Çerkes topraklarının %60'lık kuzeybatı kısmını kapsar. Krasnodarskiy kray), Kuzey Kafkasya'da, Rusya (RF) ve Güney okrugu içerisinde federal bir yönetim birimi. Kuzeyde Rostov Oblastı, doğusunda Stavropol Kray ve Karaçay-Çerkes Cumhuriyeti, güneyinde Kafkas Dağları ve Gürcistan'dan tek yanlı ayrılıp bağımsızlık kararı alan Abhazya Cumhuriyeti ile çevrilidir. Batısında Azak Denizi, Kerç Boğazı ve Karadeniz bulunur. Ayrıca Kray topraklarının güney orta bölümünde, bir iç cep biçiminde, RF üyesi Adıgey Cumhuriyeti yer alır.

<span class="mw-page-title-main">Anapa</span> Krasnodar Krayı, Rusyada kent

Anapa, Rusya Federasyonu'na bağlı Krasnodar Krayı'nın Karadeniz kıyısında bulunan kentsel alan ve bu alanın merkezi olan önemli turizm ve liman kenti. Nüfusu 2002 sayımına göre 53.493'tür.

Şapsığ Ulusal Rayonu, Rusya Sovyet Federatif Sosyalist Cumhuriyeti'nde Krasnodar Krayı'na bağlı olarak 1924-1945 yılları arasında varlığını sürdürmüş olan etnik-bölgesel bir yönetim birimi.

<span class="mw-page-title-main">Sarayyeri, Düzce</span> Düzcenin merkez ilçesinin mahallesi

Sarayyeri, Düzce ilinin Merkez ilçesine bağlı bir köydür.

<span class="mw-page-title-main">Soçi</span>

Soçi, Rusya'da, Krasnodar Kray'da kent. Kafkasya'ın batı kesiminin eteklerinde, Karadeniz kıyısında bulunur. Nüfus: 389,900 (2015). Nüfus 2002 sayımına göre artış göstermektedir. Bu nüfusu onu Rusya'nın en büyük tatil şehri yapar. Büyük Soçi bölgesi Kafkas Dağları ile Karadeniz arasındaki 145 km uzunluğundaki bir hattan oluşur. Kafkas Rivierası'nda yer alan Soçi, Rusya'da subtropikal iklimin nadir görüldüğü yerlerdendir. Yazları ılık ve yağışlı iken; kışlar serin ve yumuşak geçer. Karadeniz'in diğer bölgeleri gibi yıl boyu yağış eksik olmaz.

Karadeniz Guberniyası, Rusya'nın Doğu Karadeniz kıyısında, 1896-1920 yılları arasında bulunan bir il (guberniya). Merkezi kuzeybatıdaki Novorossiysk (Adıgece:Ts'emez/Ц1эмэз) limanı idi.Karadeniz kıyısı boyunca uzanan il, güneydoğusunda Kutaisi iline bağlı Sohum okrugu (ilçe), diğer yerlerde ise Kuban oblastı ile çevriliydi.

Hakuçlar, Batı Çerkezlerinden olan Şapsığların bir kolu. Şapsığca lehçesinin Hakuçça adı verilen şivesini konuşurlar.

<span class="mw-page-title-main">Krasnaya Polyana</span>

Krasnaya Polyana, Soçi, Krasnodar Krayı, Rusya'da yer alan belde. Mzımta Irmağı vadisinde, Karadeniz'e 39 km uzaklıkta ve 600 metre yüksekliktedir. 2009 sayımına göre nüfusu 3.972'dir. Belde, Soçi'de düzenlenecek olan 2014 Kış Olimpiyatları müsabakalarına ev sahipliği yapacaktır.

<span class="mw-page-title-main">Adler, Soçi</span>

Adler, Rusya'ya bağlı Krasnodar Krayı'na bağlı Soçi metropoliten alanı içinde bir kentsel rayon ve merkezi belde. Rayonun yüzölçümü 1.352 kilometrekare, Nüfusu: 69.100 (2002).

<span class="mw-page-title-main">Çerkessk</span> Karaçay-Çerkezyada bir şehir

Çerkessk, Rusya Federasyonu üyesi Karaçay-Çerkes Cumhuriyeti'nin başkenti.

Şapsığ lehçesi, Adığecenin Şapsığlar (шапсыгъхэр) tarafından konuşulan lehçesidir. Adigey’deki küçük bir grup dışında bugün Krasnodar Krayı’nın Tuapse ve Lazarevsk ilçelerine bağlı köylerde yaşayan Şapsığların dil değişkesi, 1924-1945 yıllarında feshedilene kadar Şapsığ Ulusal Rayonu'nda yazı ve edebiyat dili olsa da, Adigey Cumhuriyetinin dışında kaldıklarından günümüzde anadillerinde eğitim ve yayın hakkından yararlanamamaktadırlar. Şapsığca Çerkeslerin ibadet dilidir ve 1906'da İstanbul'da yayımlanan Adıgece Mevlid Şapsığ lehçesiyle kaleme alınmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Abzahlar</span> Çerkes boyu

Abzahlar ya da Abzehler, Çerkeslerin diasporadaki en büyük nüfusa sahip olan boyudur. Türkiye Çerkeslerinin çoğunluğunu oluştururlar ve ayrıca Suriye ile Ürdün'de de yaşarlar. İsrail Çerkesleri içinde Şapsığlardan sonra ikinci ve son sırada olup Rehaniye kasabasında yaşarlar. Kafkasya'da ise Abzah lehçesi konuşan tek köy Adigey Cumhuriyeti'nde bulunan Hakurine Hable/Хьэкурынэхьабл (Şovgenovski)’dir. 1999 yılında Kosova'dan getirilen Abzah boyundan Çerkesler için Adigey Cumhuriyetinde Mefehable adlı köy kurulmuş ve bununla birlikte Adigey'deki Abzah köyü ikiye çıkmıştır. Osmanlı sadrazamı Salih Hulusi Kezrak Abzah kökenlidir. Batı Çerkeslerinin Bjeduğ, Temirgoy gibi boylarında bey (pşı) ve soylu sınıfı varken, Şapsığ, Hakuç ve Abzahlarda bu sınıflar görülmez. Kabardeylerdan sonra en kalabalık Çerkes boyudur. Rus-Kafkas Savaşında Natuhaylar ve Ubıhlarla birlikte en ön saflarda yer almıştır. Diğer Çerkes boylarına göre asillerin nüfuzu daha az ve sınıf farklılıkları daha az belirgindir.

<span class="mw-page-title-main">Çerkesya sahili</span>

Çerkesya sahili Taman Yarımadası'ndan Bzıb ırmağına kadar olan yere Çerkesya Sahil kıyısı denir. Çerkesler için önemli olan bu kıyı şeridi ticaret ve ekonomi içinde Adigeler arasında önemli yer tutar. Kıyışeridi boyunca başlıca Ubıhlar, Şapsığlar ve diğer adige kabileleri yaşar.