Şövalye Orta Çağ Avrupa'sında seçkin ve profesyonel bir süvari sınıfı. Şövalyelik günümüzde, bazı ülkelerde önemli bir hizmet nedeniyle verilen bir unvana dönüşmüştür ve geleneksel olarak devam ettirilmektedir. Avrupa dillerinin çoğunda şövalye için kullanılan chevalier, caballero, cavaliere ve Ritter gibi sözcüklerse genel olarak atlar ve binicilik ile ilişkilidir.
Andrea Mantegna, İtalyan gravürcü ve Rönesans ressamı. Dünyanın her yerinde rakursiye en güzel örnek gösterilen tablosu Türkçe adıyla Ölü İsa'dır. Bunun dışında Rönesans'ı anlatan yüzlerce tablosu da vardır.
Barnett Newman Amerikalı ressam ve sanatçıdır. Soyut dışavurumculuk akımının önemli isimlerinden biri olan Barnett Newman bu akım içerisinde "renk alanı" diye adlandırılan akıma da öncülük etmiştir.
Burhan Cahit Doğançay, Türk fotoğrafçı ve ressam. Doğançay esasen, yarım asır boyunca dünyanın muhtelif şehirlerinde izlediği duvarları sanat eserlerine entegre etmesiyle tanınmıştır. En ünlü tablosu olan Mavi Senfoni, 2009 yılında Murat Ülker tarafından 2,2 milyon TL'ye alınmıştır.
Sfumato, Rönesans döneminde kullanılan dört kanonik resim modlarından biridir. Diğer üçü Cangiante, Chiaroscuro ve Unione'dir. En iyi sfumato resmi Leonardo da Vinci'nin ünlü Mona Lisa'sıdır. "Sfumato" kelimesi İtalyancada "dumanlı" ve "duman gibi havaya karışıp yok olmak" anlamına gelmektedir.
James Sharples 1794 tarihinde Amerika Birleşik Devletleri'ne göçen İngiliz portre ressamı. İlk olarak 1779'da Royal Academy of Arts sergi gerçekleştirdi.
Japon kültürü, ülkenin tarih öncesi dönemdeki Jōmon döneminden Asya, Avrupa ve Kuzey Amerika'dan gelen etkileri sentezleyen çağdaş modern kültürüne kadar değişmiştir. Japonya sakinleri, Kara Gemiler ve Meiji dönemi gelene dek Japonya'nın Çin misyonlarından sonra Tokugawa şogunluğu sırasında dış dünya ile uzun bir süre görece izolasyon yaşadı.
Vayroçana, Avatamsaka Sutra gibi metinlerde Gautama Buda'nın Dharmakāya olarak sık sık yorumlanan göksel bir budadır. Çin, Kore ve Japon Budizminde, Sunyata kavramının bir uygulaması olarak da görülmektedir. Mahayana ve Vajrayana Budizminin Beş Hikâyesi Buhaları kavramında, Vairocana merkezdedir ve Adi-Buda olarak kabul edilir.
Çarklı silah, genellikle ateşleme mekanizması olarak çark kullanan bir ateşli silahtır. Fitilli ve kendinden ateşlemeli silahlardan sonra ateşli silah teknolojisindeki bir sonraki önemli gelişmeydi. Adını ateşlemek için dönen çelik çarktan almaktadır.
Raijin (雷神), Şintoizm ve Japon mitolojisinde yıldırım, gök gürültüsü ve fırtınalar tanrısıdır. Adı, Japoncada rai ve "tanrı" ya da "kami" kelimelerinden almaktadır. Genellikle tamburlarda çizilmiş tomoe sembolü ile gök gürültüsü yaratmak için davul çalan iblis görünümlü bir ruh olarak tasvir edilir.
Sen no Rikyū veya kısaca Rikyū, Japon çay seremonisinin gelişmesinde büyük bir etkisi olmuş bir Japon çay ustasıydı. Aynı zamanda törenin, sadeliği, yaklaşımı yönetme ve benliğin dürüstlüğü gibi çeşitli önemli yönlerini vurgulayan ilk kişiydi. Sengoku döneminden ve Azuchi-Momoyama döneminden başlayan çay töreninin bu yönleri devam etmektedir.
Zhao Mengfu, Yuan Hanedanı döneminde yaşamış Çinli ressam ve akademisyendir. Zhao Mengfu, İmparator Taizhu'nun soyundan gelmekte olup Değerler Akademisi üyesiydi.
Thomas Cole manzara ve tarih resimleriyle tanınan bir Anglo-Amerikan ressamdı. 19. yüzyılın en büyük Amerikan ressamlarından biri ve 19. yüzyılın ortalarında gelişen bir Amerikan sanat hareketi olan Hudson Nehri Ekolü'nün kurucusu olarak kabul edilir. Cole'un eserleri, Amerikan vahşi doğasını romantik bir şekilde tasvir etmesiyle tanınır.
Tosa okulu, erken Muromachi döneminde kurulmuş bir Japon ressamlık okuludur. Tosa okulu, başta Kanō olmak üzere Çin'den etkilenen okulların aksine, konu ve eski Japon sanatından türetilen teknikler konusunda uzmanlaşmış resimler olan yamato-eye adanmıştır. Tosa okulu resimleri, Japon edebiyatı ve tarihinden pek çok anlatı konusu ile "çizimin kesin ve geleneksel olduğu, basit ana hatlarla çevrelenmiş düz opak renkli alanlar" ile karakterize edilir. Bununla birlikte, 17. yüzyılda hem Tosa hem de Kanō sanatçıları menzillerini genişletti ve bunlar ile diğer okullar arasındaki ayrım daha az belirgin hale geldi.
Tawaraya Sōtatsu, geç Muromachi döneminde yaşamış Japon ressam ve mobilya tasarımcısı.
Çin ressamlığı, Çin'e özgü ressamlıktır. Çin ressamlığı, dünyanın en eski sürekli sanatsal geleneklerinden biridir. Geleneksel tarzda resim, günümüz Çin'de, 20. yüzyılda Çin'de popüler hale gelen Batılı sanat tarzlarının aksine, "ulusal resim" veya "yerli resim" anlamına gelen guóhuà veya danqing olarak bilinmektedir. Geleneksel resim, esasen kaligrafi ile aynı teknikleri içermekte olup siyah mürekkebe veya renkli pigmentlere batırılmış bir fırça ile yapılır ve yağlar kullanılmaz. Hat sanatında olduğu gibi, resimlerin yapıldığı en popüler malzemeler kağıt ve ipektir. Biten iş, asılı tomarlar veya el kaydırmaları gibi tomarlara monte edilebilir. Geleneksel boyama albüm sayfaları, duvarlar, lake eşyalar, katlanır paravanlar ve diğer ortamlarda da yapılabilir.
Japon ressamlığı, Japonya'ya özgü ressamlıktır. Japon ressamlığı, Japon görsel sanatlarının en eski ve en gelişmişlerinden biridir ve çok çeşitli tür ve stilleri kapsar. Genel olarak Japon sanatlarının tarihinde olduğu gibi, Japon ressamlığının uzun tarihi, yerli Japon estetiği ile özellikle birkaç noktada özellikle etkili olan Çin ressamlığından ithal edilen fikirlerin uyarlanması arasındaki sentez ve rekabeti sergiler. Önemli bir Batı etkisi ancak 16. yüzyılın sonlarından itibaren gelir ve Japon sanatının Batı'yı etkilemesiyle aynı zamanda başlamaktadır.
Xia Gui, Güney Song Hanedanı döneminde yaşamış Çinli bir ressamdı. Hayatı hakkında çok az şey bilinmekte ve eserlerinden sadece birkaçı hayatta kalmakla birlikte genellikle Çin'in en büyük sanatçılarından biri olarak kabul ediliyor. Daha hızlı ve çarpıcı bir etki elde etmek için önceki Song stilini daha da basitleştirerek Li Tang geleneğini sürdürdü. Ma Yuan ile birlikte dönemin en önemli okullarından biri olan Ma-Xia okulunu kurdu.
Li Tang, Güney Song Hanedanı döneminde yaşamış Çinli bir ressamdı. Guo Xi, Fan Kuan ve Li Cheng gibi daha önceki ressamlar ile Xia Gui ve Ma Yuan gibi sonraki sanatçılar arasında bir bağlantı kurmaktadır. "Baltayla kesme" fırça darbeleri tekniğini mükemmelleştirdi.
Inrō, kimono giyildiğinde bele takılan obiden sarkıtılan küçük nesneleri tutmak için kullanılan geleneksel bir Japon çantasıdır. Genellikle cila gibi çeşitli malzemelerle ve maki-e gibi çeşitli tekniklerle oldukça süslüdürler ve diğer Japon lake eşyalarından daha dekoratiftirler.
