İçeriğe atla

Şövalye

"The Accolade" (şövalye ilan edilirken) adlı tablo (Edmund Blair Leighton, 1901)

Şövalye (İngilizce: Knight, Fransızca: Chevalier, Almanca: Ritter) Orta Çağ Avrupa'sında seçkin ve profesyonel bir süvari sınıfı. Şövalyelik günümüzde, bazı ülkelerde önemli bir hizmet nedeniyle verilen bir unvana dönüşmüştür ve geleneksel olarak devam ettirilmektedir.[1] Avrupa dillerinin çoğunda şövalye için kullanılan chevalier, caballero, cavaliere ve Ritter gibi sözcüklerse genel olarak atlar ve binicilik ile ilişkilidir.[2]:11

Etimoloji

Şövalye sözcüğü Türkçeye, Fransızcada aynı anlama gelen chevalier kavramından geçmiştir. Sözcüğün kökleri Orta çağ Latincesindeki caballus (yük atı) ve caballarius (atlı) sözcüklerine dayanır.[3] Modern İngilizcedeki cavalry (süvari) sözcüğü de aynı kökten gelir.[4]

Tarihçe

Orta Çağ'daki ilk şövalyeler profesyonel atlı askerlerdi. Bir kısmı feodal bir lordun veya hükümdarın -tımar sistemine benzer şekilde- toprak tahsis ettiği vasallardı ve gerektiğinde efendilerinin birliklerinde savaşırlardı; ancak toprak tahsis edilmeyen şövalyeler de vardı. Bazen efendi, şövalyeleri tek tek hizmetine alır ve onlara toprak tahsis ederdi; bazen de kendisine toprak tahsis edilen bir şövalye, yanında başka şövalyeleri getirirdi.

Şövalye efendisine korumalık yapar, keşiflerde eşlik eder, şatosunda bekçilik yapar ve gerektiğinde onun adına savaşlara katılırdı. İngiltere'de sadece hükümdarın şövalye istihdam etmesine izin verilirdi. Fransa'da ise diğer soylular da şövalye istihdam edebilirdi. Bu durum zamanla bazı soyluların çok güçlenmesine neden oldu.[5]

Önceleri şövalyeler yılda sadece 40 gün çalışırlardı.[5] 12. yüzyıldan itibaren şövalye sayısında azalma görüldü ve hizmet süreleri uzadı. Şövalyeler askerî hizmet yerine scutage (koruma parası) denen bir vergiyi vererek, seferlere katılmamaya başladı. 14. yüzyıla gelindiğinde, savaşta süvarilerin öneminin azalması, paralı askerlerin tercih edilmesi, toprak kiracılarının isteksizliği gibi nedenlerle şövalye sayısında ciddi bir azalma görüldü.[5]

Eğitim

Viktor Vasnetsov'un "A Knight at the Crossroads" (1878) adlı tablosundaki şövalye tasviri

Şövalye olarak yetiştirilecek olan bir erkek çocuğu, yaklaşık 7 yaşındayken babasının evinde page (ayakçı) olarak çalışmaya ve eğitim almaya başlardı. Page eğitimi, muharebenin yanı sıra -çocuğun ailesinin sosyal sınıfına da bağlı olarak- avcılık, dans, müzik gibi konuları da kapsardı. Çocuk yaklaşık 12 yaşındayken efendisinin evine taşınır ve eğitimine -daha kapsamlı olarak- burada devam ederdi. Bu dönemde aday damoiseau veya valet (Almanya'da knappe) olarak adlandırılırdı. Bir seferde efendisinin kalkan veya zırh taşıyıcısı veya bir şövalyenin yardımcısı squire olarak görev yaptıktan sonra, şövalyeliğe uygunsa ve gerekli silah, zırh ve ekipmanları alacak parası varsa şövalyeliğe terfi edilirdi.[1]

Tören

Turnuvada yarışan iki şövalyenin tasviri

Şövalyelik unvanı bir törenle verilirdi. Tören bazen bir festival veya bayram günü, gösterişli şekilde bazen de -şartlara bağlı olarak- muharebe alanında basit bir tören gerçekleştirilirdi. Unvan verilirken genellikle kılıcın bir yüzü, efendi tarafından, şövalyenin omzuna değdirilirdi. Bu gelenek günümüzde de devam ettirilmektedir.[1]

Şövalyelik yemini

Aldıkları eğitimin hakkını veren adaylar şövalye ilan edilir edilmez o andan itibaren kendilerine öğretilen teknikleri, doğruları ve değerleri hayatlarına tatbik edeceklerini, ayrıca üzerindeki sorumlulukları en iyi şekilde yerine getireceklerini sözle ifade ederek herkesin önünde bir yemin ederdi. Dönemlere ve krallara göre değişiklik gösteren yemin için tek ve kesin bir metin mevcut değildir. Ancak içerik itibarıyla hepsinde şövalyelerin aynı konulara hassasiyet gösterecekleri ve benzer durumlarda benzer şekilde hareket edecekleri belirtilmektedir. Örnek bir yemin metni olarak şunu verebiliriz:

“ Kiliseyi savunacağıma, kötülerin karşısında olacağıma, papazlara ve papazlık kurumuna saygı göstereceğime, kadınları ve zayıfları koruyacağıma, ülkenin refahını sağlayacağıma ve devam ettireceğime ve diğer şövalye kardeşlerimin uğruna kanımın son damlasına kadar savaşacağıma, ıssız yerleri düzenleyip bu düzeni devam ettireceğime, yanlışın ve haksızlığın öcünü alacağıma ve erdemlerimi koruyacağıma ant içerim.[6]„

Şövalyelik ilkeleri

Ana madde: Şövalyelik

Turnuvalar

Heraldik

Teçhizatlar

Şövalye teçhizatları, Orta Çağ'da Avrupa'da etkin olarak görev yapan şövalyelerin kullanmış olduğu çeşitli donanımları ve silahları içeren savaş ekipmanlarıdır. Bu donanımlar, şövalyelerin savaş meydanlarında ve turnuvalarda üstün performans sergilemelerine yardımcı olurken, aynı zamanda soyluluk ve asalet sembolü olarak da kabul edilirdi.

Şövalyelerin en dikkat çekici özelliği, ağır zırhlarıydı. Genellikle dövme demir veya çelik plakalardan oluşan zırhlar, baştan aşağıya vücudu kapsayacak şekilde tasarlanırdı. Zırh, şövalyenin vücut ve iç organlarını korurken, zararlı darbelere karşı direnç sağlamaya yardımcı olurdu.

Şövalyelerin savaş sırasında en önemli savunma araçlarından biri de kalkanlardı. Genellikle ahşap veya metal malzemeden yapılan kalkanlar, düşman saldırılarını engellemek veya yönlendirmek için kullanılırdı. Farklı boyutlarda ve şekillerde üretilen kalkanlar, şövalyenin tercihine göre özelleştirilebilirdi.

Şövalyelerin savaşta kullandıkları ana silahlarından biri kılıçlardı. Keskin ve dayanıklı kılıçlar, yakın dövüşlerde düşmanlarına karşı etkili bir şekilde kullanılırdı. Ayrıca, mızraklar ve baltalar gibi yakın dövüş silahları yanında yay ve oklar da şövalyelerin uzaktan saldırı yapmasına olanak tanıyan önemli silahlardı.

Şövalyeler, savaşta hareket kabiliyetini artırmak ve gücünü yönetmek için özel olarak tasarlanmış at ekipmanları kullanırlardı. Eyerler, atları üzerine sağlam bir şekilde yerleştirmeye yardımcı olurken, kılıçlık türleri de savaşta silahların taşınmasını kolaylaştırırdı.

Günümüzdeki durumu

Birleşik Krallık

Birleşik Krallık'ta günümüzde de, sanat, iş, siyaset, spor vb. her alandan üstün hizmetlerde bulunmuş başarılı kimseler şövalyelik nişanı ile ödüllendirilirler.[7]

Ödüllerini ve unvanlarını törenle kraliçeden alırlar ve erkekler isimlerinin önünde sir, kadınlar ise dame unvanını taşımaya hak kazanırlar.[] Örneğin müzisyen Paul McCartney [8] ve dağcı Edmund Hillary şövalye unvanına sahip ünlülerdendir.[9]

Kaynakça

  1. ^ a b c "knight." Encyclopædia Britannica Ultimate Reference Suite. Chicago: Encyclopædia Britannica, 2012.
  2. ^ "The Art of Chivalry: European Arms and Armor from The Metropolitan Museum of Art". www.metmuseum.org. 15 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Mart 2021. 
  3. ^ "chivalry." 29 Kasım 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Online Etymology Dictionary
  4. ^ "cavalry." 29 Kasım 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Online Etymology Dictionary
  5. ^ a b c "knight service." Encyclopædia Britannica Ultimate Reference Suite. Chicago: Encyclopædia Britannica, 2012.
  6. ^ Ortaçağ'da Şövalyelik ve Şövalye Eğitimi. Kaptan Yayıncılık. Mart 2015. s. 177. Erişim tarihi: 11 Ocak 2021. 
  7. ^ https://www.royal.uk/MonarchUK/Honours/OrderoftheBritishEmpire.aspx[]
  8. ^ "Arşivlenmiş kopya". 25 Şubat 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Temmuz 2024. 
  9. ^ "Arşivlenmiş kopya". 22 Şubat 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Temmuz 2024. 

Dış bağlantılar

Wikimedia Commons'ta Knights ile ilgili çoklu ortam belgeleri bulunur

İlgili Araştırma Makaleleri

Tımar, en genel kapsamında devlete sağlanan tanımlanmış bir hizmet karşılığında ücret olarak toprak tahsis edilmesidir. Farsça bir kökten gelir, bu dildeki anlamı acı, ızdırap, sadakat ve bakımdır. Pek çok tarihçi bir kurum olarak Orta Çağ İslam toplumlarında, ikta adı altında uygulandığı görüşündedir. Ancak Jak Yakar, Hitit İmparatorluğu toprak düzeninde hizmet karşılığı toprak tahsisinden bahsetmektedir.

Silah veya teçhizat, canlıların diğer canlılara karşı savunma veya saldırı amacıyla kullandığı her türlü araç. Silahlar, bıçak ve kılıç gibi kesici araçlardan, top ve tüfek gibi patlayıcı araçlara kadar çok geniş bir yelpazede yer alırlar.

<span class="mw-page-title-main">Bayrak</span> Bir ülke veya kurumu temsil eden kumaş

Bayrak, bir ülkeyi veya kurumu temsil eden renkli kumaş. Genellikle uzun bir sopa veya direğin ucunda salınırlar. Her ülkenin bağımsızlığını simgeleyen bir bayrağı vardır. Bayraklar çoğunlukla diktörtgen şeklindedir ancak bazı istisna durumlarda farklı şekillerde olabilirler.

<span class="mw-page-title-main">Samuray</span> Eski Japonyada soylu asker sınıfı

Samuray, eski Japonya'da soylu asker sınıfı için kullanılan bir terimdi. Samuray, eski Japoncada 'hizmet etmek' manasına gelen saburau kelimesinden türemiştir.

Askerî tarih, insanlık tarihi boyunca süregelen ve çatışma kategorisine giren olaylardan oluşur. Bunlar iki kabile arasındaki küçük çaplı dövüşmeden yeryüzündeki birey nüfusunun çoğunluğunu etkileyen düzenli ordular arasında geçen bir dünya savaşına kadar sıralanırlar. Bu olayları yazarak ya da diğer yollardan kaydeden kişilere de askerî tarihçi denir.

Orta Çağ'da savaş, genellikle Orta Çağ Avrupası'nda kullanılan savaş tarzını anlatmak için kullanılır.

Romans, özellikle Orta Çağ şövalyelik sistemini anlatışıyla karakterize olmuş bir edebiyat türü. 12. yüzyıl Fransası'nda ortaya çıkmıştır. Benzer tarzda yazılmış öncülü eserler de bazen aynı isimle anılsa da ayrı bir tür olarak romans, Akitanya düşesi Eleanor'un aristokratik çevresinde ortaya çıkmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Sekban</span> Osmanlıda Avcılık Faaliyetleriyle Uğraşan Askerler

Sekban, Yeniçeri ocağının altmış beşinci ortası mensubuna verilen ad.

<span class="mw-page-title-main">Serf</span> Toprak ağası adına çalışan köylü

Serf, Orta Çağ Avrupası'nda, miras yoluyla kendisine tahsis edilen arazide toprak ağası adına çalışan köylü. Toprağın ve ürünün mülkiyeti toprak ağasına ait olmakla birlikte, serfler yiyecek ve giyecek ihtiyaçlarını karşılayacak kadar ürünü kendilerine ayırabiliyorlardı.

<span class="mw-page-title-main">Sipahi</span> askeri sınıf

Sipahi, Osmanlı ordusunun ağır süvari sınıfı askeri. Tımar sahibi olan tımarlı sipahiler ve Kapıkulu Ocağı'na bağlı kapıkulu sipahileri olmak üzere ikiye ayrılır. "

<span class="mw-page-title-main">Süvari</span> At sırtında savaşan birlikler

Süvari, tekil bir atlı asker veya bu atlı askerlerin oluşturduğu birlikleri kapsayan askerî sınıf. Geçmişte daha çok ani baskınlarda ve vurucu saldırılarda kullanılırdı. Sözcüğün kökeni Farsça سوار suvâr = at kelimesinden gelir.

Orta Dünya savaş aletleri J. R. R. Tolkien'in Orta Dünya evreninden Hobbit, Yüzüklerin Efendisi ve Silmarillion'da bahsettiği silahları ve zırhları içerir.

Solamnia Şövalyeleri, Ejderha Mızrağı evreninde kurulmuş bir tarikattır. Onlar hayatlarını şövalyelik onuru ve iyilik güçlerine adamışlardır.

Vasal, Avrupa feodal sisteminde, derebeyine hizmet karşılığında, kendisine toprak ve köylü (yurtluk) tahsis edilen kişi. Bununla birlikte bazı vasallara yurtluk tahsis edilmezdi ve bunlar efendilerinin şatosunda ikâmet ederdi. Bunlara örnek olarak sarayda yaşayan şövalyeler gösterilebilir.

<span class="mw-page-title-main">Plaka zırh</span>

Plaka zırh veya levha zırh, demir veya çelikten dövülen, tarihî bir kişisel zırh çeşidi. Roma dönemindeki lorica segmentata gibi erken dönem örnekleri bulunsa da; bütün plaka zırh, Avrupa'da Geç Dönem Orta Çağ zamanı, özellikle 13. yüzyıldan beri zincir zırh üzerine giyilen levha ceketler sonucu, Yüz Yıl Savaşı bağlamında gelişmiştir.

Bir squire, Orta Çağ'ın başından itibaren bir şövalyenin kalkan veya kılıç taşıyıcısıydı.

<span class="mw-page-title-main">Man-at-arms</span> Zırhlı Orta Çağ askeri

Man-at-arms, Yüksek Orta Çağ ile Rönesans dönemleri arasındaki genellikle silah kullanımı konusunda bilgili ve tamamen zırhlanmış ağır süvari askerleri tanımlamak için kullanılan İngilizce ifade. Man-at-arms bir şövalye ya da soylu, bir şövalye ya da soylunun maiyeti veya paralı asker şefi altındaki bir bölükte hizmet eden bir paralı asker olabilirdi. Böyle insanlar para ya da feodal yükümlülükler için hizmet edebilirlerdi. Şövalye ve man-at-arms terimleri sıklıkla birbirinin yerine geçecek şekilde kullanılır ancak savaş için kuşanan bütün şövalyeler man-at-arms olsa da bütün man-at-arms'lar şövalye değildi.

<span class="mw-page-title-main">Şövalyelik</span>

Şövalyelik, 1170 ile 1220 yılları arasında geliştirilen gayri resmi, değişen bir davranış kurallarıdır. Orta Çağ Hristiyan şövalyelik kurumuyla ilişkilendirilmiş olup şövalyeler ve efendilerinin davranışları şövalyelik sosyal yasaları tarafından yönetilirdi. Şövalyeliğin idealleri orta çağ edebiyatında, özellikle de Charlemagne'nin efsanevi yoldaşları ve onun silahlı adamları, paladinler ve Geoffrey tarafından bilgilendirilen Fransa'nın Meselesi olarak bilinen edebi çevrelerde popüler hale getirildi. Historia Regum Britanniae, Kral Arthur efsanesini ve Yuvarlak Masa Şövalyelerini popüler hale getiren 1130'larda yazılmıştır. Bunların tümü, 19. yüzyılda modern bilim anlayışının başlangıcına kadar tarihsel olarak doğru kabul edildi.

<span class="mw-page-title-main">Vücut zırhı</span>

Vücut zırhı ya da basitçe zırh veya cebe, vücudu saldırılara karşı korumak için giyilen koruyucu giysidir. Zırh savaşçılar tarafından giyilebileceği gibi binekleri de koruyabilirdi. Zırhlar bu vazifeyi silahların veya fırlatılan cisimlerin etkisini saptırarak veya emerek yerine getirir.

<span class="mw-page-title-main">Hippika gymnasia</span> Kaya Ailesi (Elazığ-palu)

Hippika gymnasia, Roma İmparatorluğu süvarileri tarafından hem becerilerini geliştirmek hem de uzmanlıklarını sergilemek için gerçekleştirilen ritüel turnuvalardı. Bu turnuvalar kalelerin dışında bulunan geçit töreni alanlarında yapılırlardı. Turnuvalar ; süvarilerin manevra yapmalarını, cirit ve mızrak gibi silahları kullanmalarını içeriyorlardı. Biniciler ve binekleri, klasik mitolojiden görüntülerle süslenmiş, özellikle teşhir amacıyla yapılmış son derece ayrıntılı zırhlar ve miğferler giyiyorlardı. Bu tür turnuvalar; binicilerin becerilerini geliştirmek, birlik ruhu oluşturmaya yardımcı olmak, ileri gelenleri ve fethedilen halkları etkilemek gibi çeşitli amaçlara hizmet etti.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.