İsviçre Sosyal Demokrat Partisi
 | |
| Kısaltma | PS/SP |
| Başkanlar | Mattea Meyer ve Cédric Wermuth |
| Federal Konsey Üyeleri | Simonetta Sommaruga Alain Berset |
| Kuruluş tarihi | 21 Ekim 1888) |
| Merkez | Spitalgasse 34 CH-3001 Bern |
| Üyelik | 30,000[1] |
| İdeoloji | Sosyal demokrasi[2] Antikapitalizm Pro-Avrupacılık |
| Siyasi pozisyon | Merkez soldan[3][4] Sola[5][6][7] |
| Uluslararası üyelik | Sosyalist Enternasyonal İlerici İttifak |
| Avrupa üyeliği | Avrupa Sosyalistler Partisi |
| Federal Konsey | 2 / 7 |
| Ulusal Konsey | 41 / 200 |
| Eyaletler Konseyi | 5 / 46 |
| Kanton Yönetimi | 28 / 154 |
| Kanton Meclisleri | 459 / 2.609 |
| İnternet sitesi | |
| İsviçre | |
| Makale serilerinden |
 |
| Makale serilerinden |
Sosyal Demokrasi |
|---|
 |
 Sosyalizm listesi Sosyal demokrasi listesi |
İsviçre Sosyal Demokrat Partisi (İsviçre Sosyalist Partisi olarak da bilinir; Almanca: Sozialdemokratische Partei der Schweiz, SP; Fransızca: Parti socialiste suisse, PS; İtalyanca: Partito Socialista Svizzero; Romanşça: Partida Socialdemocrata de la Svizra), İsviçre'deki bir siyasi partidir.
SPS bir işçi sınıfı geleneği olan İsviçre'de tek kitle partisi olduğunu, farklı siyasi eğilimlerin ve kanatların varlığı daima karakterize etmiş ve parti liderliği her partinin meclis grubu politikalarını sorgulamaya dahi en ufak bir siyasi çatışmayı önlemek için bu farklı akımları birleştirmeye kendine görev kabul etmiştir.
Sadece 1953-1959 yılları arasında muhalefette kaldı.
Seçim sonuçları
| Seçim | Oy | % | ± | Sandalye | ± |
|---|---|---|---|---|---|
| 1971[8] | 452,195 | 22.9% (#2) | – 0.6 | 46 / 200 |  4 |
| 1975[8] | 477,125 | 24.9% (#2) | + 2.0 | 55 / 200 |  9 |
| 1979[8] | 443,794 | 24.4% (#2) | – 0.5 | 51 / 200 | 4 |
| 1983[8] | 444,365 | 22.8% (#2) | – 1.6 | 47 / 200 | 4 |
| 1987[8] | 353,334 | 18.4% (#3) | – 4.4 | 41 / 200 | 6 |
| 1991[8] | 373,664 | 18.5% (#2) | + 0.1 | 41 / 200 |  0 |
| 1995[8] | 410,136 | 21.8% (#2) | + 3.3 | 54 / 200 | 13 |
| 1999[8] | 438,555 | 22.5% (#3) | – 0.7 | 51 / 200 | 3 |
| 2003[8] | 490,392 | 23.3% (#2) | + 0.8 | 52 / 200 | 1 |
| 2007[8] | 450,308 | 19.5% (#2) | – 3.8 | 43 / 200 | 9 |
| 2011[8] | 451,236 | 18.7% (#2) | – 0.8 | 46 / 200 | 3 |
| 2015[9] | 475,071 | 18.8% (#2) | + 0.1 | 43 / 200 | 3 |
| 2019[8] | 413,724 | 16.8% (#2) | – 2 | 39 / 200 | 4 |
| 2023[8] | 466,714 | 18.3% (#2) | + 1,5 | 41 / 200 | 2 |
Başkanlar
| 1888–1889 | Alexander Reichel |
| 1890–1891 | Albert Steck |
| 1892–1894 | Eugen Wullschleger |
| 1894–1896 | Wilhelm Fürholz |
| 1897 | Karl Zgraggen |
| 1898 | Paul Brandt |
| 1898–1901 | Otto Lang |
| 1901–1902 | Joseph Albisser |
| 1902–1908 | Gottfried Reimann |
| 1909–1910 | Eduard Kessler |
| 1911 | Hans Näher |
| 1912–1916 | Fritz Studer |
| 1916–1917 | Emil Klöti |
| 1918 | Jakob Gschwend |
| 1919 | Gustav Müller |
| 1919–1936 | Ernst Reinhard |
| 1937–1952 | Hans Oprecht |
| 1953–1962 | Walther Bringolf |
| 1962–1970 | Fritz Grütter |
| 1970–1974 | Arthur Schmid |
| 1974–1990 | Helmut Hubacher |
| 1990–1997 | Peter Bodenmann |
| 1997–2000 | Ursula Koch |
| 2000–2004 | Christiane Brunner |
| 2004–2008 | Hans-Jürg Fehr |
| 2008–günümüz | Christian Levrat |
İsviçre Federal Konseyi üyeleri
| 1943–1951 | Ernst Nobs |
| 1951–1953 | Max Weber |
| 1959–1969 | Willy Spühler |
| 1959–1973 | Hans-Peter Tschudi |
| 1969–1977 | Pierre Graber |
| 1973–1983 | Willy Ritschard |
| 1977–1987 | Pierre Aubert |
| 1987–1993 | René Felber |
| 1983–1995 | Otto Stich |
| 1993–2002 | Ruth Dreifuss |
| 1995–2010 | Moritz Leuenberger |
| 2002–2011 | Micheline Calmy-Rey |
| 2010–günümüz | Simonetta Sommaruga |
| 2011–günümüz | Alain Berset |
Kaynakça
- ^ The Swiss Confederation — A Brief Guide. Federal Chancellery. 2015. s. 18. 20 Aralık 2016 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Aralık 2016.
- ^ Wolfram Nordsieck. "Parties and Elections in Europe". 18 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mart 2016.
- ^ René Schwok (2009). "Why Switzerland Refused to Join the European Union". Switzerland--European Union: An Impossible Membership?. Peter Lang. s. 119. ISBN 978-90-5201-576-7.
- ^ "Switzerland - Political parties | European Election Database (EED)". nsd.uib.no. 22 Ekim 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Temmuz 2016.
- ^ Ladner, Andreas (2013). Die Positionierung der Schweizer Parteien im internationalen Vergleich. Die Parteien in Bewegung: Nachbarschaft und Konflikte. NZZ Libro. s. 213.
- ^ The Economist Intelligence Unit (2015). Switzerland--Country Overview. The Economist. s. 1. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Nisan 2017.
- ^ Federal Chancellery, Communication Support (2016). The Swiss Confederation – a brief guide (PDF). Switzerland: Swiss Confederation. s. 18. Erişim tarihi: 11 Aralık 2016.[]
- ^ a b c d e f g h i j k l m Grossenbacher, Timo (30 Eylül 2015). "Party strongholds and political battlefields 1971−2011 - SWI". Swissinfo.ch. 11 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mart 2016.
- ^ Bundesamt für Statistik. "Nationalratswahlen: Übersicht Schweiz". 9 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ekim 2015.
 İsviçre'deki siyasi partiler | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Ulusal Konsey (200 sandalye) |
| ||||
| Eyaletler Konseyi (46 sandalye) |
| ||||
| Diğer partiler |
| ||||
