İsviçre Halk Partisi
 | |
| Kısaltma | SVP |
| Genel başkan | Marco Chiesa |
| Slogan(lar) | "İsviçre kalitesi, orta sınıfın partisi" |
| Kuruluş tarihi | 22 Eylül 1971 |
| Merkez | Brückfeldstrasse 18 CH-3001 Bern |
| Üyelik | 90,000[1] |
| İdeoloji | İsviçre milliyetçiliği[2] Ulusal muhafazakârlık[3][4] Sağ popülizm[5][6][7] Ekonomik liberalizm[4] Tarımcılık[8][9] İzolasyonculuk[10] Avrupa şüpheciliği[11] İslam karşıtlığı[12] |
| Siyasi pozisyon | Aşırı sağ[13][14][15][16][17] |
| Federal Konsey | 2 / 7 |
| Ulusal Konsey | 62 / 200 |
| Eyaletler Konseyi | 4 / 46 |
| Kanton Yönetimi | 23 / 154 |
| Kanton Meclisleri | 590 / 2.609 |
| İnternet sitesi | |
| İsviçre | |
İsviçre Halk Partisi (Almanca: Schweizerische Volkspartei, SVP; Romanşça: Partida populara Svizra, PPS), diğer adıyla Demokratik Merkez Birliği (Fransızca: Union démocratique du centre, UDC; İtalyanca: Unione Democratica di Centro, UDC) İsviçre'deki ulusal muhafazakâr ve sağ popülist bir siyasi partidir.
Önceleri merkezdeki bir çiftçi partisiyken 1980'lerden sonra Christoph Blocher'nin gayriresmî önderliğinde sağcı popülizme kaydı. 1990'lar ve 2000'lerde oylarını katlayarak %29'luk paya ulaştı.
Tarihçe
Kökenlerini 1917'de Bern'de kurulan Çiftçiler Partisi'ne dayandırır. Diğer kantonlarda da benzeri partiler kuruldu. Bu partiler gevşek bir federasyon kurdular, öyle ki 1929'da önderlerinden biri, Rudolf Minger Federal Konsey'e seçildi. O zamandan beri partinin Federal Konsey'de bir sandalyesi bulunur. 1936'da parti resmen Çiftçiler, Tüccarlar ve Serbest Çalışanlar Partisi olarak teşkilatlandı (Almanca: Bauern-, Gewerbe- und Bürgerpartei [BGB], Fransızca: Parti des Paysans, Artisans et Indépendants [PAI]). 1971'de (köklerini 1942'ye dayandıran) Glarus ve Grisons Demokratik Partileri ile birleşerek SVP adını aldı.
SVP, geleneksel olarak İsviçre'nin Almanca konuşulan bölgelerinde güçlüdür. Ancak 2000'lerden itibaren Fransızca konuşulan bölgede de güç kazanmıştır. 2007 itibarıyla partinin en güçlü olduğu bölgeler Thurgau ve Schwyz (her ikisinde de %40'ın üzerinde), en güçsüz olduğu bölgeler ise Fribourg, Valais ve Ticino'dur.[18]
2007 seçimleri ve partinin bölünmesi
İsviçre'nin hükûmet sistemi, "büyülü formül" denilen bir centilmenlik anlaşmasına dayanır. 7 üyeli Federal Konsey'deki üyelikler büyük partilerin genel seçimlerdeki oylarına göre dağılır. SVP, bu konseye 1929'dan beri katılmaktadır, artan popülerliği sayesinde 2003'ten beri ikinci bir sandalye daha edinmiştir. Bu koltuğa doğrudan partinin seçimlerdeki başarısının ardında olduğu kabul edilen kişi, Christoph Blocher oturmuştur.
Kasım 2007 seçimleri, SVP'nin İsviçre'deki en güçlü parti olduğunu teyit etti. Tartışmalı ve kışkırtıcı bir siyasi kampanyada seçmenler açıkça Blocher'i hükûmetten atma çabalarına karşı birleşmeye çağrıldılar, sonuç olarak SVP 1919'dan beri bir partinin aldığı en yüksek oy oranını aldı, Meclisteki 200 sandalyeden 62'sini kazandı.
Minare referandumu
Ülkede sadece dört minare bulunmasına karşın 2000'li yıllardan itibaren İsviçre'de minare inşaatlarına karşı girişimler yapılmakta, ancak bunlar kanton yönetimlerince engellenmekteydi. Buna karşı SVP, 1 Mayıs 2007'de "Egerkinger Komitesi"ni kurarak Federal Demokratik Birlik Partisi'yle birlikte harekete geçti. Komitenin hazırladığı raporun ardından 29 Kasım 2009'da yapılan referandumda İsviçre halkı %57,5 oranında yeni minare inşaatlarına karşı oy kullandı.
Seçim sonuçları
| Seçim | Oy | % | Sandalye | ± |
|---|---|---|---|---|
| 1971 | 217,908 | 11.1% (#4) | 23 / 200 | Yeni |
| 1975 | 190,445 | 9.9% (#4) | 21 / 200 |  2 |
| 1979 | 210,425 | 11.6% (#4) | 23 / 200 |  2 |
| 1983 | 215,457 | 11.1% (#4) | 23 / 200 |  0 |
| 1987 | 211,535 | 11.0% (#4) | 25 / 200 | 2 |
| 1991 | 240,353 | 11.9% (#4) | 25 / 200 | 0 |
| 1995 | 280,420 | 14.9% (#4) | 29 / 200 | 4 |
| 1999 | 440,159 | 22.5% (#1) | 44 / 200 | 15 |
| 2003 | 561,817 | 26.6% (#1) | 55 / 200 | 11 |
| 2007 | 672,562 | 28.9% (#1) | 62 / 200 | 7 |
| 2011 | 641,106 | 26.6% (#1) | 54 / 200 | 8 |
| 2015 | 740,954 | 29.4% (#1) | 65 / 200 | 11 |
| 2019 | 620,343 | 25.6% (#1) | 53 / 200 | 12 |
| 2023 | 713,471 | 27.93% (#1) | 62 / 200 | 9 |
Kaynakça
- ^ The Swiss Confederation — A Brief Guide. Federal Chancellery. 2015. s. 18. 20 Aralık 2016 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Aralık 2016.
- ^ "Switzerland election: Victory for nationalist Swiss People's Party". Belfast Telegraph. 19 Ekim 2015. 14 Kasım 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Nisan 2017.
- ^ Skenderovic 2009, p. 124: "... and prefers to use terms such as 'national-conservative' or 'conservative-right' in defining the SVP. In particular, 'national-conservative' has gained prominence among the definitions used in Swiss research on the SVP".
- ^ a b Geden 2006, s. 95.
- ^ Skenderovic 2009, ss. 9, 123-172.
- ^ Mazzoleni, Oskar (2007), "The Swiss People's Party and the Foreign and Security Policy Since the 1990s", Europe for the Europeans: The Foreign and Security Policy of the Populist Radical Right, Ashgate, s. 223, 24 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 27 Nisan 2017
- ^ Switzerland: Selected Issues (EPub). International Monetary Fund. 10 Haziran 2005. ss. 97-. ISBN 978-1-4527-0409-8. 3 Ocak 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Temmuz 2013.
- ^ Svante Ersson; Jan-Erik Lane (28 Aralık 1998). Politics and Society in Western Europe. SAGE. ss. 108-. ISBN 978-0-7619-5862-8. 25 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ağustos 2012.
- ^ Aleks Szczerbiak; Paul Taggart (2008). Opposing Europe?: The Comparative Party Politics of Euroscepticism: Volume 2: Comparative and Theoretical Perspectives. Oxford University Press. ss. 70-. ISBN 978-0-19-925835-2. 29 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Nisan 2017.
- ^ Skenderovic 2009, ss. 124, 131, 156, 168.
- ^ Alexandre Afonso. "What does the Swiss immigration vote mean for Britain and the European Union?". Political Studies Association. 29 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Nisan 2017.
- ^ Peri Bearman; Rudolph Peters (28 Ağustos 2014). The Ashgate Research Companion to Islamic Law. Ashgate Publishing. s. 261. ISBN 978-1472403711.
- ^ "Political Parties". Swissinfo. 3 Şubat 2011. 27 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Nisan 2016.
- ^ Carlisle, Rodney (2005). Encyclopedia of Politics. Portland, OR: SAGE. s. 442. ISBN 9781412904094.
- ^ Koltrowitz, Silke (23 Eylül 2020). "Judge under fire from Swiss right-wing party wins re-election". Reuters. 1 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Eylül 2020.
The Swiss parliament re-elected supreme court judge Yves Donzallaz on Wednesday after attempts by his right-wing Swiss People’s Party (SVP) to oust him triggered a wave of protests.
- ^ "Right-Wing People's Party Win Swiss Elections". Deutsche Welle. 22 Ekim 2007. 20 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Eylül 2020.
The right-wing People's Party (SVP) emerged as the victor in the Swiss elections, taking 29 percent of the vote.
- ^ "Anti-immigration SVP wins Swiss election in big swing to right". BBC News. 19 Ekim 2015. 11 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Eylül 2020.
The right-wing, anti-immigration Swiss People's Party (SVP) has won Switzerland's parliamentary election with a record 29.4% of the vote.
- ^ http://www.parlament.ch/homepage/in-statistiken-tabellen/in-st-staerke-der-fraktionen-nach-kantonen.htm []
 İsviçre'deki siyasi partiler | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Ulusal Konsey (200 sandalye) |
| ||||
| Eyaletler Konseyi (46 sandalye) |
| ||||
| Diğer partiler |
| ||||
