İspanya Bisiklet Turu
 2024 Vuelta a España | |
 | |
| Yarış detayları | |
|---|---|
| Tarih | Eylül (1995'ten beri) |
| Bölge | İspanya ve yakın ülkeler |
| Türkçe ad | İspanya Bisiklet Turu |
| Yerel ad(lar) | Vuelta Ciclista a España (İspanyolca) |
| Takma ad(lar) | La Vuelta |
| Disiplin | Yol bisikleti yarışı |
| Yarışma | UCI Dünya Turu |
| Tip | Etap yarışı (Büyük Tur) |
| Düzenleyen | Unipublic Amaury Sport Organisation |
| Yarış müdürü | Javier Guillén |
| Web site | lavuelta.es/en/ |
| Tarihçe | |
| İlk sürüm | 1935 |
| Sayısı | 78 (2023 itibarıyla) |
| İlk kazanan |  Gustaaf Deloor (BEL) |
| En çok kazanan |  Roberto Heras (ESP) (4) |
| En son kazanan |  Sepp Kuss (USA) |
İspanya Bisiklet Turu, (İspanyolca: Vuelta ciclista a España, Vuelta a España), öncelikle İspanya'da düzenlenen ve aynı zamanda yakınlardaki ülkelerden geçişler yapan yıllık çok etaplı yol bisikleti yarışı. Turun en çok kazananı İspanyol Roberto Heras olup, İspanya bisiklet Turu'nu 2000, 2003, 2004 ve 2005 yıllarında kazanmıştır. Heras'tan sonra en fazla kazanan bisikletçiler: Tur'u arka arkaya 1992, 1993 ve 1994 yıllarında kazanan İsviçreli Tony Rominger ve 2019, 2020, 2021 yıllarında arka arkaya üç kez kazanan Sloven Primož Roglič ile 2008, 2012, 2014 yıllarında kazanan Alberto Contador'dur.
Vuelta, eski UCI ProTour yeni UCI Dünya Turu etkinliğidir, yani bu durum organizatörlerin davet edebileceği wildcard takımları hariç olmak üzere yarışta yarışan takımların çoğunlukla UCI Dünya Takımları olduğu anlamına gelmektedir.[1][2]
Giro d'Italia ve Tour de France'ın başarısından ilham alan yarış ilk olarak 1935'te düzenlendi.[3] Yarışın ilk yıllarında İspanyol İç Savaşı ve II. Dünya Savaşı sebebiyle düzenlenmesi engellendi; ancak, yarış 1955'ten beri her yıl düzenlenmektedir.[3] Vuelta, prestij ve popülerlik kazandıkça yarış uzadı ve erişimi tüm dünyada genişlemeye başladı. 1979'dan beri etkinlik Unipublic tarafından sahnelenmiş ve yönetilmiştir, ancak 2014'te Amaury Sport Organisation her ikisinin birlikte çalışmasıyla kontrolü ele geçirdi. Peloton, öncelikle İspanyol katılımıyla, dünyanın dört bir yanından bisikletçileri kapsayacak şekilde genişledi.
Tour de France ve Giro d'Italia ile birlikte Vuelta, bisikletin prestijli üç haftalık Büyük Tur'ları oluşturmaktadır.[4] Yarış güzergahı her yıl değişirken, yarışın formatında; en az iki zamana karşı etabı, Pireneler sıra dağlarından geçiş ve İspanya'nın başkenti Madrid'deki bitiş genelde aynı kalmaktadır. Vuelta a España'nın yakın tarihli sürümleri, 2 dinlenme günü, 21 gün etaplar olmak üzere 23 günden oluşur.
Tüm etaplar bitişe kadar zamanlanır, bitirdikten sonra bisikletçilerin zamanları önceki etap zamanlarıyla birleştirilir. Toplam zamanı en düşük olan, turu en kısa sürede tamamlayan bisikletçi yarışın lideri, yani genel klasmanın lideridir ve kırmızı mayoyu giyer. Genel klasman en çok dikkat çeken klasman olup, sprinterler için puan klasmanı, tırmanışçılar için dağlar klasmanı, genel klasmanda en iyi durumda olan 26 yaş altı bisikletçiler için gençler klasmanı ve takımlar için takım klasmanı gibi farklı klasmanlar bulunmaktadır.
Tarihçe
İlk kez 1935'te ve 1955'ten beri her yıl düzenlenen Vuelta, İspanya genelinde değişen bir rotada üç hafta boyunca koşulmaktadır. Açılış etkinliği (1935), 50 katılımcının sadece 14 etaptan oluşan parkurda, her etabın ortalama 240 km'ın üzerinde sürdüğü 3.411 km (2.119 mi) üzerinden yapıldı. Fransa ve İtalya turlarının başarısından ve sponsor gazetelerinin (sırasıyla L'Auto ve La Gazzetta dello Sport) dolaşımına getirdikleri destekten ilham aldı; Günlük Informaciones'tan Juan Pujol, dolaşımını artırmak için yarışı teşvik etti.
Başlangıçta ilkbaharda, genellikle Nisan sonunda, 1940'larda Haziran ayında yapılan birkaç sürüm ile düzenlendi. Ancak 1995 yılında, Mayıs ayında düzenlenen Giro d'Italia ile doğrudan rekabetten kaçınmak için yarış Eylül ayına taşındı. Sonuç olarak, Vuelta artık aynı yılın Ekim ayına taşınan Dünya Şampiyonaları için önemli bir hazırlık olarak görülmektedir. 1950'de Ağustos ve Eylül'de bir Vuelta da düzenlendi.
Tipik olarak, parkur en fazla üç zamana karşı ve birkaç dağ etabı içerir. 1994'ten beri ve genellikle daha önce (açılış sürümünde olduğu gibi), Vuelta İspanyol başkenti Madrid'de bitti, ancak Bilbao (1950'lerde) ve San Sebastián (1970'lerde) uzun süredir yinelenen bitiş şehirleriydi. Madrid'in arkasında, üç şehir en çok Vuelta başlangıçları için ikinci sırayı paylaşmaktadır: Gijón, Bilbao ve bir seferlik bitiş şehri Jerez de la Frontera. 1997 yılında, Vuelta ilk olarak Portekiz'in Lizbon kentinde yurtdışına çıktı. İber Yarımadası'nın dışında başlayan ilk Vuelta, 2009'da Hollanda'nın Assen kentinin 64. Vuelta'nın prolog etabına ev sahipliği yaptığı zaman gerçekleşti.
1999 yılında, rota ilk kez 12.9 km (8 mi.) üzerinde 1.573 metre (5.160 fit), yüzde 23,6 kadar dik eğimlerle (Cueña-les-Cabres'de) tımanılan ve bunun onu Avrupa'daki en dik tırmanışlardan biri yapan Asturias'taki Alto de L'Angliru'yu geçti. Bu tırmanışın keşfi ve Vuelta'ya eklenmesi Miguel Prieto'ya aittir.
Şu anda genel lider kırmızı mayo giyiyor, ancak daha önce Tour de France'ın sarı mayosunun İspanyol muadili olan "Maillot amarillo" (Sarı mayo) ve "Jersey de Oro" (Altın mayo) idi. Diğer mayolar en iyi tırmanıcıyı (dağlar klasmanı, puantiyeli mavi mayo ile ödüllendirildi) ve puan klasmanının liderini (uzun yıllar boyunca İspanya balıkçılık ve denizcilik endüstrisi tarafından desteklenerek sarı balıklı mavi mayo ile ödüllendirildi, fakat yakın zamanlarda yeşil mayo verilmekte). Genellikle, "Metas Volantes " (Ara sprintler) ve kombinasyon kategorisindeki (genel klasman, puanlar ve dağlarda birleştirilmiş toplam puanlarla kombine edilen en iyi bisikletçiyi onurlandıran bir puan sistemi) gibi diğer bisiklet formaları ödül olarak verildi.
En çok galibiyet rekoru, 2000, 2003, 2004 ve 2005 yıllarında kazanan İspanyol Roberto Heras'a aittir.
1934–1936
İlk yarışlar ulusal düzeyde yapıldı ve Eibarlı bisiklet üreticileri tarafından tanıtıldı. Sonuç olarak tur Eibar-Madrid-Eibar'dı ve Cumhuriyet Grand Prix'si olarak adlandırılıyordu.
1935–1960
1935'in başlarında, eski bisikletçi Clemente López Doriga, Informaciones günlük gazetesinin yöneticisi Juan Pujol ile birlikte, 3431 km mesafeli toplam 14 etaptan oluşan Vuelta a España düzenledi.[5] İlk etap, bisikletçileri Madrid'den aldı Valladolid'e götürdü. O yıl, sonunda kazanan Belçikalı Gustaaf Deloor ile İspanyol ikinci Mariano Cañardo arasında, Vuelta tarihindeki ilk büyük düelloya tanık oldu. Hassas siyasi duruma rağmen nihayet yapılan Vuelta'nın ikinci sürümü, bu kez ilk günden son güne kadar liderliği elinde tutan Deeloor tarafından tekrar kazanıldı. İlk iki sürümün ardından yarışa, İspanya İç Savaşı nedeniyle bir ara verildi.
1941'de Vuelta, neredeyse tamamen İspanyol bir peloton ve çok az yabancı temsilciyle rekabete yeniden başladı. O yıl Vuelta'da ilk zamana karşı yapıldı. Julian Berrendero kazanan ilan edildi ve ertesi yıl unvanını korudu. Ayrıca Berrendero, arka arkaya üç yıl boyunca Dağların Kralı oldu.
İkinci Dünya Savaşı ve istikrarsız ekonomik durumla birlikte, Vuelta a España'nın işleyişinde bir başka kırılma daha oldu.
1945'te Journal yarışın organizasyonunu devraldı ve yarışma yeniden başladı, ancak yine pelotonda çok az yabancı yarışmacı vardı. Bu vesileyle, Delio Rodriguez son zaferi aldı. O yıl aynı zamanda puan klasmanı da yapıldı, ancak bu 1955'e kadar istikrarlı değildi. 1950 yılına kadar dört sürüm yapıldı.
Daha sonra, Bask gazetesi El Correo Español-El Pueblo Vasco tarafından düzenlenene kadar 1955 yılına kadar Vuelta yoktu.[5] O zamandan beri, Vuelta a España her yıl yapılmaktadır. Şu anda, Vuelta, Nisan ve Mayıs aylarında rutin olarak yapılırken, daha önce Nisan ve Ağustos arasında değişken olarak tutuldu. Diğer bir fark, katılımcı sayısıydı. Önceden çok az katılımcı vardı, ancak uluslararası alanda daha fazla tanınan rakiplerle birlikte sayı iki katına çıktı.
1960–1970
Uluslararası bisiklet sahnesinden daha fazla yıldızla Vuelta'nın prestiji arttı. 1950'lerin sonlarında, İtalyan ve Fransız bisikletçilerden genel klasmanda ilk başarılar geldi. 1960'larda, onlara Alman ve Hollandalı bisikletçiler de katılacaktı. 1963'te Jacques Anquetil, üç Büyük Turu kazanan ilk bisikletçi olarak genel klasmanı kazandı. Beş yıl sonra, 1968'de Felice Gimondi de aynısını yapacaktı. Eddy Merckx (1973), Bernard Hinault (1978, 1983), Alberto Contador (2008) ve Vincenzo Nibali (2010) daha sonra aynı üçlemeyi yaptılar.
Antonio Karmany, üç yıl üst üste dağ klasmanına hakim oldu, ardından üç yıl kazanan Julio Jimenez yerini aldı.
1965'te Rik Van Looy, puan klasmanında zaferi tekrarlayan ilk bisikletçi oldu. 1968 ve 1974'te Jan Janssen, Domingo Perurena da aynı şeyi yaparak bu klasmanı iki kez kazandı.
60'ların ortalarında, Vuelta'nın organizatörü El Correo Español-El Pueblo Vasco, yarışmanın gidişatını tehlikeye atan bazı mali sorunlar yaşadı. Ancak bu süre zarfında tüm sürümler normal şekilde sona erdi. 1968'de Vuelta, 15. etabın iptal edilmek zorunda kalındıpı bir terör saldırısı ve diğer olaylara maruz kaldı. Ölüm olmadı.
1970–1980
70'ler, halihazırda uluslararası kadroda bisiklet süren en iyilerinden biri olarak görülen Luis Ocaña'nın zaferiyle başladı.
1972 ve 1974'te galip gelen José Manuel Fuente, iki İspanya Turu kazanan üçüncü bisikletçi oldu. Birkaç yıl sonra, Bernard Hinault başarıyı tekrarları, 1980'lerde Pedro Delgado tarafından aynı başarı elde edildi.
1973'te Eddy Merckx, altı etap galibiyeti ve 2. sırada bitirdiği dağlar klasmanı hariç tüm klasmanları kazanmayı başararak Vuelta'yı kazandı.
1977'de Freddy Maertens, on üç etap ve dağ hariç tüm bireysel klasmanları kazanarak, birkaç yıl önce Merckx tarafından gösterilene benzer bir egemenliği yineledi.
1970'lerin ortasında, Andres Oliva, Vuelta'nın üç sürümünde Dağların Kralı unvanını kazanmayı başardı.
Fransız Bernard Hinault, 1978'de uluslararası bir bisiklet yıldızı olarak ortaya çıktı. Aynı yıl, Hinault ilk Tour de France'ı kazandı. Bu sürümün son etabı da normal seyrini engelleyen isyanlar ve barikatlar nedeniyle askıya alındı.[5]
1979 El Correo Español-El Pueblo Vasco yarış sponsorluğunu bıraktığında, Vuelta bir kez daha tehlikeye girdi. Ancak, Unipublic şirketi rekabeti üstlendi. Bu, artan reklamcılık ve televizyon aracılığıyla yayınların başlamasıyla birleştiğinde, Vuelta'ya olan ilgiyi ve geliri daha da artırdı.
1980–1990
1980'lerin başlarında, ikincil klasmanlarda iki isim öne çıktı: beş kez dağ klasmanını kazanan José Luis Laguía ve puan sınıflandırmasında dört kez kazanan Sean Kelly.
1982'de, kazanan kişinin doping nedeniyle diskalifiye olduğu ilk durumdu. Yarışmanın bitiminden iki gün sonra, Ángel Arroyo ve diğer birkaç bisikletçi diskalifiye edildi ve Arroyo, Marino Lejarreta'ya karşı zaferini kaybetti. Arroyo, tekrar pozitif olan örneğinin B testi için temyizde bulundu. Arroyo'ya on dakikalık bir ceza verildi ve sonuçta genel klasmanda on üçüncü sırada yer aldı.
Önümüzdeki yıl, Lagos de Covadonga'nın son etap olarak ilk görünüşüydü ve yıllar içinde Vuelta a España'nın en ikonik tırmanışlarından olacak bir yükselişti. 1984'te birincilikle ikincilik arasındaki en küçük farkla sonuçlanan bir yarış oldu. O zamana kadar tamamen bilinmeyen Eric Caritoux, ikinci sırada Alberto Fernández'in sadece altı saniye önünde Vuelta'yı kazanmayı başardı.
80'li yılların sonuna, özellikle dağ etaplarında güçlü bir mücadelecilik oluşturan Kolombiya bisikletinin yükselişi damga vurdu. Lucho Herrera (1987'de kazanan) veya Fabio Parra (1989'da 2.) gibi isimler, on yılın son sürümlerinde ortaya çıktı. O zaman hakimiyet kuranlardan biri de Pedro Delgado'ydu, iki birincilik (1985 ve 1989), bir kez ikincilik ve iki kez üçüncülükle bitirdi.
1990–2000
1990'ların ilk yarısında, 1992-1994 yılları arasında üç kez kazanan ve arka arkaya kazanan ilk sürücü olan İsviçreli binici Tony Rominger'in hakimiyeti damgasını vurdu.
1995'te düzenlenen Vuelta'nın ellinci sürümü, tarihlerin değişmesiyle aynı zamana denk geldi. Vuelta a España, Eylül ayında ve sezonun sonuna doğru yapılmaya başlandı.[6] O yıl Laurent Jalabert tüm klasmanları kazandı, bu Vuelta'da ikinci kez oldu (Rominger bunu 1993'te yapmıştı). Fransız bisikletçi ayrıca, Kelly'nin 80'lerde yaptığı önceki rekorla eşleşen puan klasmanının da dört kez kazananıydı.
1997 yılında tur ilk kez yabancı bir ülkede başladı. Expo '98 vesilesiyle Lizbon'da başladılar.
Alto de L'Angliru yükselişi, 1999'da dağlar klasmanının dört kez galibi olan Jose Maria Jimenez'in zaferiyle ilk kez bir etabın parçasıydı. Tırmanışın itibarı, zorlu doğası nedeniyle hızla büyüdü.
2000–2010
2000'li yılların ilk baskıları, üç kez zafer kazanan Roberto Heras'ın hakimiyetine damgasını vurdu ve 2005'te bunu dördüncü kez yaptı. Ancak, 1982'de Ángel Arroyo'da olduğu gibi, Heras, bir doping testinde pozitif çıktıktan sonra yarışmanın bitiminden günler sonra bu kez EPO kullanımı nedeniyle diskalifiye edildi. Bu pozitif sonuç daha sonra karşı analizle onaylandı ve Heras'ın unvanı elinden alındı ve 2012 yılına kadar İspanyol Mahkemeleri olumlu testi bozup Heras'a galibiyetini tekrar verene kadar Rus bisikletçi Denis Menchov'a galibiyet verildi. 2006'da Alexander Vinokourov, o zamanki UCI ProTour'un lideri Alejandro Valverde ile bir mücadelenin ardından kazandı. 2007 sürümünde Denis Menchov, İspanyol bisikletçiler Carlos Sastre ve Samuel Sánchez'e karşı üç dakikadan fazla bir süre ile genel klasman zaferini kazandı. Haziran 2008'de Tour de France'ı organize eden Fransız şirketi Amaury Sport Organization, Unipublic'in % 49'unu satın aldığını açıkladı.[7]
2008'de kazanan, o yılki Giro d'Italia'yı da kazanan ve üç Büyük Turu kazanan ilk İspanyol olan İspanyol Alberto Contador'du. 2009 yılında, Vuelta Hollanda'nın Drenthe kentinde başladı ve Belçika ile Almanya'da devam etti. Nihai kazanan, herhangi bir etap kazanmadan ve son metrelerde bonus elde etmek için sprint atmadan muhafazakar bir duruş benimseyen Alejandro Valverde oldu. Başlıca rakipleri Samuel Sanchez (ikinci), Cadel Evans (üçüncü), Ivan Basso, Robert Gesink ve Ezequiel Mosquera idi. Hepsi, Monachil'deki Evans gibi kritik düşme veya lastik patlaması sorunları yaşadı.
2010-Günümüz
Vincenzo Nibali, 2010'da kazandıktan sonra, 2011'de unvanını koruyamadı. Yarışın o yılki sürpriz galibi, Chris Froome'u 13 saniyelik bir galibiyetle alan Juan José Cobo oldu. 2019'da Cobo'nun zaferi doping ihlalleri nedeniyle iptal edildi ve yarış Froome'a verildi.[8] 2012 yılında Alberto Contador, bir doping yasağının ardından rekabetçi yarışlara döndükten sadece bir ay sonra İspanyol yurttaşları Alejandro Valverde ve Joaquim Rodríguez'i geride bırakarak galibiyeti elde etti.[9]
2013 İspanya Bisiklet Turu, 41 yaşındaki Amerikalı Chris Horner'ın Vincenzo Nibali, Alejandro Valverde ve Joaquim Rodríguez'i yendiğinde Vuelta'yı kazanan ilk Kuzey Amerikalı ve büyük bir turu kazanan en yaşlı bisikletçi olduğunda şok bir sonuç gördü. Ayrıca Horner, yarışın kombinasyon klasmanını da kazandı.[10] Yarış, Tony Martin'in 6. etapta tüm gün süren solo kaçışı için de dikkate değerdi; başlangıçta kaçıp ve bitiş çizgisine 20 metre kala yakalanmadan önce neredeyse tüm etabı kaçışta götürdü, ancak etap galibi Michael Mørkøv'un gerisinde yedinci bitirdi.[11]
Mart 2014'te yarışın yürütülmesinde ikisinin de birlikte çalıştımasıyla ASO, Unipublic'in tam kontrolünü aldı.[12] 2014 yarışı, hafızalarda büyük bir turda en güçlü olarak tanımlanan bir sahaya sahipti, çünkü bir dizi başarılı sürücü sezonun başlarında yaralanma veya sağlık sorunları yaşadıktan sonra yarışa girdi.[13] Contador, üçüncü Vuelta'sını aldı ve Froomeikinci oldu, her ikisi de yaralanma nedeniyle 2014 Tour de France'tan çekildiler.[14]
2015 sürümü, 2015 Tour de France'ı (Froome, Valverde, Nibali ve Nairo Quintana) ilk dört bitiren ve 2015 Giro d'Italia'da iki podyum elde eden Nibali'nin takım arkadaşları Fabio Aru ve Mikel Landa'nın da katıldığı güçlü bir yarışa sahne oldu.[15] Chris Froome'un çekilmesi ve Vincenzo Nibali'nin diskalifiyesiyle,[16][17] Fabio Aru ilk büyük tur zaferini elde etti.[18] Nairo Quintana 2016 yarışını kazandı.
2017 sürümü Chris Froome tarafından kazanıldı ve 2011 unvanını almasıyla ikinci genel klasman zaferi oldu. Zafer, ender bulunan Tour-Vuelta dublesini de beraberinde getirdi ve onu o sırada yarışı kazanan ilk İngiliz bisikletçi yaptı, 2011 yarışı galibiyetinin verilmesiyle bu istatistik daha öne geldi. 2018'de, Mitchelton-Scott için yarışan Simon Yates de yarışı kazanan başka bir İngiliz biniciydi. Bu 26 yaşında olan Yates'in ilk büyük tur galibiyetiydi ve ilk kez bir yılda üç büyük turun aynı ülkeden üç farklı sürücü tarafından kazanıldığı anlamına geliyordu.[19] 2019 Vuelta'yı Grand Tour kazanan ilk Sloven bisikletçi olan Primož Roglič kazandı. Roglic aynı başarıyı 2020 İspanya Bisiklet Turu'nda tekrarladı. 2021 yılında da Sloven bisikletçi zafere ulaşarak, üç yıl üst üste genel klasman liderliğini kazanan sadece üç bisikletçiden biri oldu.
Yurtdışı başlangıçları
Şu ana kadar Vuelta'nın üç sürümü İspanya dışında başladı.[20][21] Yurtdışı dördüncü başlangıç 2020 baskısında Utrecht için planlandı ancak COVID-19 pandemisinin başlamasıyla bu iptal edildi ve Irún'de başlayan revize bir rota açıklandı.[22]
Klasmanlar
Genel klasman
Genel klasman lideri bu yarışta önceden Jersey Oro (Altın Mayo), günümüzde Jersey Rojo (kırmızı mayo) -Fransa Bisiklet Turu'ndaki eşdeğeri Sarı mayodur.- giyer. Turun en prestijli klasmanı olup, turu en kısa sürede bitiren ve genel klasman liderinin giydiği mayodur.
Puan klasmanı
Etap galibiyetleri ve ara sprint kapılarında toplanan puanlar neticesinde oluşturulan puan klasmanınıdır. Tur'un sonunda en çok puan toplayan bisikletçi klasman lideri olur. Klasman lideri önceden Maillot azul (mavi mayo), günümüzde Maillot verde (yeşil mayo) giyer.
Dağlar klasmanı
Dağ etapları galibiyetleri ve farklı kategorilerdeki dağ geçiş kapılarında toplanan puanlar neticesinde oluşturulan dağlar klasmanıdır. Tur'un sonunda en çok bu klasmanda en çok puan toplayan klasman lideri olur. Klasman lideri Maillot blanco con puntos azules (mavi benekli mayo) giyer. 3. kategoriden Vuelta'nın en yüksek noktası olan özel kategori Cima Alberto Fernández'e kadar kategoriler mevcuttur.
Genç bisikletçi klasmanı
2017'de oluşturulan Vuelta a España'daki gençler klasmanı, Vuelta a España'nın ikincil klasmanlarındandır. Bu sınıflandırma, genel klasmanı en iyi sırada bitiren 26 yaşın altındaki sürücüyü ödüllendirir. Yarış sırasında bu klasmanın lideri beyaz mayo giymektedir.
Kombinasyon klasmanı
Kombinasyon klasmanı, İspanya Bisiklet Turu'nda ana ödüllerden biriydi. Bu sınıflandırma, genel, puanlar ve dağlar klasmanlarında (bir bisikletçinin kombinasyon klasmanına hak kazanabilmesi için tüm klasmanlarda bir puan almış olması gerekir), kümülatif toplamı en düşük puana sahip bisikletçi bu kategorinin lideri olur. En son 2018 İspanya Bisiklet Turu'nda verilmiştir. 2006-2018 yılları arasında klasman lideri beyaz mayo giymiştir. En fazla kazanan 3 kez ile İspanyol bisikletçi Alejandro Valverde'dir.
Kazananlar
| Vuelta | Yıl | Genel | Puanlar | Dağlar | Kombinasyon | Gençler |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 78 | 2023 | Sepp Kuss (USA) |  Kaden Groves (AUS) | Remco Evenepoel (BEL) | Juan Ayuso (SPA) | |
| 77 | 2022 | Remco Evenepoel (BEL) |  Mads Pedersen (DEN) |  Richard Carapaz (ECU) | Remco Evenepoel (BEL) | |
| 76 | 2021 |  Primož Roglič (SLO) |  Fabio Jakobsen (NED) | Michael Storer (AUS) |  Gino Mäder (SUI) | |
| 75 | 2020 | Primož Roglič (SLO) | Primož Roglič (SLO) |  Guillaume Martin (FRA) | Enric Mas (ESP) | |
| 74 | 2019 | Primož Roglič (SLO) | Primož Roglič (SLO) | Geoffrey Bouchard (FRA) | Tadej Pogačar (SLO) | |
| 73 | 2018 |  Simon Yates (GBR) | Alejandro Valverde (ESP) | Thomas De Gendt (BEL) | Simon Yates (GBR) | Enric Mas (ESP) |
| 72 | 2017 | Chris Froome (GBR) | Chris Froome (GBR) |  Davide Villella (ITA) | Chris Froome (GBR) |  Miguel Angel Lopez (COL) |
| 71 | 2016 | Nairo Quintana (COL) | Fabio Felline (ITA) | Omar Fraile (ESP) | Nairo Quintana (COL) | |
| 70 | 2015 | Fabio Aru (ITA) | Alejandro Valverde (ESP) | Omar Fraile (ESP) | Joaquim Rodríguez (ESP) | |
| 69 | 2014 | Alberto Contador (ESP) |  John Degenkolb (GER) | Luis León Sánchez (ESP) | Alberto Contador (ESP) | |
| 68 | 2013 | Chris Horner (ABD) | Alejandro Valverde (ESP) | Nicolas Edet (FRA) | Chris Horner (ABD) | |
| 67 | 2012 | Alberto Contador (ESP) | Alejandro Valverde (ESP) | Simon Clarke (AUS) | Alejandro Valverde (ESP) | |
| 66 | 2011 | Chris Froome (GBR) | Bauke Mollema (NED) | David Moncoutié (FRA) | Chris Froome (GBR) | |
| 65 | 2010 | Vincenzo Nibali (ITA) | Mark Cavendish (GBR) | David Moncoutié (FRA) | Vincenzo Nibali (ITA) | |
| 64 | 2009 | Alejandro Valverde (ESP) | André Greipel (GER) | David Moncoutié (FRA) | Alejandro Valverde (ESP) | |
| 63 | 2008 | Alberto Contador (ESP) | Greg Van Avermaet (BEL) | David Moncoutié (FRA) | Alberto Contador (ESP) | |
| 62 | 2007 |  Denis Menchov (RUS) | Daniele Bennati (ITA) | Denis Menchov (RUS) | Denis Menchov (RUS) | |
| 61 | 2006 |  Alexandre Vinokourov (KAZ) |  Thor Hushovd (NOR) | Egoi Martínez (ESP) | Alexandre Vinokourov (KAZ) | |
| 60 | 2005 | Roberto Heras (ESP) | Alessandro Petacchi (ITA) | Joaquim Rodríguez (ESP) | Roberto Heras (ESP) | |
| 59 | 2004 | Roberto Heras (ESP) | Erik Zabel (GER) | Félix Cárdenas (COL) | Roberto Heras (ESP) | |
| 58 | 2003 | Roberto Heras (ESP) | Erik Zabel (GER) | Félix Cárdenas (COL) | Alejandro Valverde (ESP) | |
| 57 | 2002 | Aitor González (ESP) | Erik Zabel (GER) | Aitor Osa (ESP) | Roberto Heras (ESP) | |
| 56 | 2001 | Ángel Casero (ESP) | José María Jiménez (ESP) | José María Jiménez (ESP) | ||
| 55 | 2000 | Roberto Heras (ESP) | Roberto Heras (ESP) | Carlos Sastre (ESP) | ||
| 54 | 1999 | Jan Ullrich (GER) | Frank Vandenbroucke (BEL) | José María Jiménez (ESP) | ||
| 53 | 1998 | Abraham Olano (ESP) | Fabrizio Guidi (ITA) | José María Jiménez (ESP) | ||
| 52 | 1997 | Alex Zülle (SUI) | Laurent Jalabert (FRA) | José María Jiménez (ESP) | ||
| 51 | 1996 | Alex Zülle (SUI) | Laurent Jalabert (FRA) | Tony Rominger (SUI) | ||
| 50 | 1995 | Laurent Jalabert (FRA) | Laurent Jalabert (FRA) | Laurent Jalabert (FRA) | ||
| 49 | 1994 | Tony Rominger (SUI) | Laurent Jalabert (FRA) | Leblanc (FRA) | ||
| 48 | 1993 | Tony Rominger (SUI) | Tony Rominger (SUI) | Tony Rominger (SUI) | Jesús Montoya (ESP) | |
| 47 | 1992 | Tony Rominger (SUI) |  Djamolidine Abdoujaparov (UZB) | Carlos Hernández (ESP) | Tony Rominger (SUI) | |
| 46 | 1991 | Melchor Mauri (ESP) | Uwe Raab (GER) | Lucho Herrera (COL) | Federico Echave (ESP) | |
| 45 | 1990 | Marco Giovannetti (ITA) |  Uwe Raab (GDR) | José Martín Farfán (COL) | Federico Echave (ESP) | |
| 44 | 1989 | Pedro Delgado (ESP) | Malcolm Elliott (GBR) | Óscar Vargas (COL) | Óscar Vargas (COL) | |
| 43 | 1988 |  Sean Kelly (IRL) | Sean Kelly (IRL) | Álvaro Pino (ESP) | Sean Kelly (IRL) | |
| 42 | 1987 | Lucho Herrera (COL) | Alfonso Gutiérrez (ESP) | Lucho Herrera (COL) | Laurent Fignon (FRA) | |
| 41 | 1986 | Álvaro Pino (ESP) | Sean Kelly (IRL) | José Luis Laguía (ESP) | Sean Kelly (IRL) | |
| 40 | 1985 | Pedro Delgado (ESP) | Sean Kelly (IRL) | José Luis Laguía (ESP) | ||
| 39 | 1984 | Eric Caritoux (FRA) | Guido Van Calster (BEL) | Felipe Yáñez (ESP) | ||
| 38 | 1983 | Bernard Hinault (FRA) | Marino Lejarreta (ESP) | José Luis Laguía (ESP) | ||
| 37 | 1982 | Marino Lejarreta (ESP) | Stefan Mutter (SUI) | José Luis Laguía (ESP) | ||
| 36 | 1981 | Giovanni Battaglin (ITA) |  Francisco Javier Cedena (ESP) | José Luis Laguía (ESP) | ||
| 35 | 1980 | Faustino Rupérez (ESP) | Sean Kelly (IRL) | Juan Fernández (ESP) | ||
| 34 | 1979 | Joop Zoetemelk (NED) | Fons De Wolf (BEL) | Yáñez (ESP) | ||
| 33 | 1978 | Bernard Hinault (FRA) | Ferdi Van den Haute (BEL) | Andrés Oliva (ESP) | ||
| 32 | 1977 | Freddy Maertens (BEL) | Freddy Maertens (BEL) | Pedro Torres (ESP) | ||
| 31 | 1976 |  José Pesarrodona (ESP) | Dietrich Thurau (GER) | Andrés Oliva (ESP) | ||
| 30 | 1975 | Agustín Tamames (ESP) | Miguel María Lasa (ESP) | Andrés Oliva (ESP) | ||
| 29 | 1974 | José Manuel Fuente (ESP) | Domingo Perurena (ESP) | José Luis Abilleira (ESP) | José Luis Abilleira (ESP) | |
| 28 | 1973 | Eddy Merckx (BEL) | Eddy Merckx (BEL) | José Luis Abilleira (ESP) | Eddy Merckx (BEL) | |
| 27 | 1972 | José Manuel Fuente (ESP) | Domingo Perurena (ESP) | José Manuel Fuente (ESP) | José Manuel Fuente (ESP) | |
| 26 | 1971 | Ferdinand Bracke (BEL) | Cyrille Guimard (FRA) | Joop Zoetemelk (NED) | Cyrille Guimard (FRA) | |
| 25 | 1970 | Luis Ocaña (ESP) | Guido Reybrouck (BEL) | Agustín Tamames (ESP) | Guido Reybrouck (BEL) | |
| 24 | 1969 | Roger Pingeon (FRA) | Raymond Steegmans (BEL) | Luis Ocaña (ESP) | ||
| 23 | 1968 | Felice Gimondi (ITA) | Jan Janssen (NED) | Francisco Gabica (ESP) | ||
| 22 | 1967 | Jan Janssen (NED) | Jan Janssen (NED) | Mariano Díaz (ESP) | ||
| 21 | 1966 | Francisco Gabica (ESP) | Jos van der Vleuten (NED) | Gregorio San Miguel (ESP) | ||
| 20 | 1965 | Rolf Wolfshohl (GER) | Rik Van Looy (BEL) | Julio Jiménez (ESP) | ||
| 19 | 1964 | Raymond Poulidor (FRA) | José Pérez-Francés (ESP) | Julio Jiménez (ESP) | ||
| 18 | 1963 | Jacques Anquetil (FRA) | Bas Maliepaard (NED) | Julio Jiménez (ESP) | ||
| 17 | 1962 | Rudi Altig (GER) | Rudi Altig (GER) | Antonio Karmany (ESP) | ||
| 16 | 1961 | Angelino Soler (ESP) | Antonio Suárez (ESP) | Antonio Karmany (ESP) | ||
| 15 | 1960 | Franz De Mulder (BEL) | Arthur De Cabooter (BEL) | Antonio Karmany (ESP) | ||
| 14 | 1959 | Suárez (ESP) | Rik Van Looy (BEL) | Antonio Suárez (ESP) | ||
| 13 | 1958 | Stablinski (FRA) | Salvador Botella (ESP) | Federico Bahamontes (ESP) | ||
| 12 | 1957 | Jesús Loroño (ESP) | Vicente Iturat (ESP) | Federico Bahamontes (ESP) | ||
| 11 | 1956 | Angelo Conterno (ITA) | Rik Van Steenbergen (BEL) | Nino Defilippis (ITA) | ||
| 10 | 1955 | Jean Dotto (FRA) | Magni (ITA) | Giuseppe Buratti (ITA) | ||
| 9 | 1950 | Emilio Rodríguez (ESP) | Emilio Rodríguez (ESP) | |||
| 8 | 1948 | Bernardo Ruiz (ESP) | Bernardo Ruiz (ESP) | |||
| 7 | 1947 | Edouard van Dyck (BEL) | Emilio Rodríguez (ESP) | |||
| 6 | 1946 | Dalmacio Langarica (ESP) | Emilio Rodríguez (ESP) | |||
| 5 | 1945 | Delio Rodríguez (ESP) | Delio Rodríguez (ESP) | Julián Berrendero (ESP) | ||
| 4 | 1942 | Julián Berrendero (ESP) | Julián Berrendero (ESP) | |||
| 3 | 1941 | Julián Berrendero (ESP) | Fermín Trueba (ESP) | |||
| 2 | 1936 | Gustaaf Deloor (BEL) |  Salvador Molina (ESP) | |||
| 1 | 1935 | Gustaaf Deloor (BEL) |  Edoardo Molinar (ITA) |
En çok etap kazananlar
| Sıra | İsim | Ülke | Kazanma sayısı |
|---|---|---|---|
| 1 | Delio Rodríguez | | 39 |
| 2 | Alessandro Petacchi | | 20 |
| 3 | Laurent Jalabert | | 18 |
| Rik Van Looy | | 18 | |
| 5 | Sean Kelly | | 16 |
| 6 | Gerben Karstens | | 14 |
| 7 | Freddy Maertens | | 13 |
| Alejandro Valverde | | 13 | |
| 9 | Marcel Wüst | | 12 |
| Tony Rominger |  | 12 | |
| 11 | Domingo Perurena | | 11 |
| Julián Berrendero | | 11 | |
| Augustin Tamames | | 11 | |
| 14 | John Degenkolb | | 10 |
| Roberto Heras | | 10 | |
| Eddy Planckaert | | 10 |
Kaynak:[23]
Kaynakça
- ^ "Union Cycliste Internationale". Uci.ch. 11 Ekim 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ağustos 2012.
- ^ When is the Criterium route announced. "UCI WorldTour calendar 2012 | Latest News". Cycling Weekly. 29 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ağustos 2012.
- ^ a b "Cycling Revealed". Cycling Revealed. 29 Ekim 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ağustos 2012.
- ^ "Million dollar, baby!". Cycling News. Future Publishing Limited. 12 Ocak 2007. 18 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mayıs 2011.
- ^ a b c "Vuelta Fables: The Basque Issue". podiumcafe.com. 7 Ocak 2011. 10 Ocak 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Nisan 2014.
- ^ Andrew Hood (13 Mayıs 2013). "The Giro-Tour double: Cycling's elusive feat". VeloNews. Competitor Group, Inc. 18 Haziran 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Haziran 2013.
- ^ Cyclingnews.com (6 Haziran 2008). "Tour de France owners ASO take full control of Vuelta". BikeRadar. 23 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ağustos 2015.
- ^ "Chris Froome and Bradley Wiggins make Vuelta history". BBC Sport. 19 Ağustos 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ağustos 2012.
- ^ "Alberto Contador wins 2nd Vuelta". ESPN. 11 Eylül 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Şubat 2013.
- ^ "Chris Horner Wins the 2013 Vuelta a España". Bicycling. 15 Eylül 2013. 18 Eylül 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Nisan 2014.
- ^ "Vuelta a Espana 2013: Tony Martin beaten in final 20m". BBC Sport. 29 Ağustos 2013. 31 Ağustos 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Nisan 2014.
- ^ MacMichael (23 Mart 2014). "Tour de France owners ASO take full control of Vuelta". road.cc. Farrelly Atkinson. 10 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ağustos 2015.
- ^ "Eight key questions ahead of the 2014 Vuelta a Espana". theroar.com. 23 Ağustos 2014. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ocak 2015.
- ^ "Contador secures Vuelta a Espana title; Malori wins final stage TT". VeloNews. Competitor Group, Inc. 14 Eylül 2014. 17 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ocak 2015.
- ^ "Vuelta a España 2015 race preview". cyclingnews.com. 24 Ağustos 2015. 23 Haziran 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Eylül 2015.
- ^ "Chris Froome withdraws from Vuelta a España after stage 11 crash". The Guardian. The Guardian. 30 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Eylül 2015.
- ^ "Vincenzo Nibali disqualified from Vuelta a España after taking car tow". The Guardian. The Guardian. 24 Ağustos 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Eylül 2015.
- ^ "Italian Fabio Aru wins Spanish Vuelta for 1st major victory". Yahoo. 23 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Eylül 2015.
- ^ "Simon Yates: Vuelta a Espana winner says he will 'never be a superstar'". BBC sport. 17 Eylül 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Eylül 2018.
- ^ "Foreign grand tour starts are big business". VeloNews. 15 Aralık 2012. 21 Temmuz 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Temmuz 2015.
- ^ Fotheringham (3 Eylül 2016). "2017 Vuelta a Espana to start in Nimes". Cycling News. 5 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Eylül 2016.
- ^ "Vuelta a España 2020 route: Details of the revamped 18-stage Grand Tour". Cycling Weekly (İngilizce). 24 Temmuz 2020. 8 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Eylül 2020.
- ^ "Vuelta a España results". cyclinghalloffame.com. 16 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Mayıs 2020.
Dış bağlantılar
- La Vuelta (Official site in Spanish, English, and French)19 Ocak 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- Cyclingfans.com 13 Eylül 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.: Guide to live race coverage, video and audio streaming
- Vuelta a España prediction game at Cyclingpost 24 Ağustos 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- 2008 Vuelta a España Dashboard 3 Eylül 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.: links to live coverage, profiles, maps, results, photos and video
| Yıllara göre |
| ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Klasmanlar (Mayolar) |
| ||||||
| İlgili maddeler | |||||||
