İçeriğe atla

İslam filozofları kronolojisi

İslam filozoflarının kronolojisi aşağıdaki gibidir.[1]

7. yüzyıl

  • Veysel Karani (594-657)
  • Habib-i Acemî (?-739)

8.-13. yüzyıllar arası (İslam'ın Altın Çağı)

  • Ebu Musa Câbir bin Hayyan (721-815)
  • İbn-i Mukaffa (724-759)
  • Ebu'l-Huzeyl el-Allâf (752-841)
  • İbrahim Nazzam (775-845)
  • Zünnûn-ı Mısrî (796-860)
  • Muhammed bin İbrahim el-Fezari (?-806)
  • Sırrı-i Sekati (?-867)
  • Ebu Hanife Dinaveri (820-896)
  • Kindî (801-873)
  • Beyazid-i Bestami (804-874)
  • Ravendî (827-911)
  • Ebu Cafer Taberî (838-923)
  • Mâtürîdî (863-944)
  • Râzî (865-925)
  • Farabi (870-951)
  • Ebü'l Hasan Eş'arî (873-935)
  • Hâkim et-Tirmizî (?-932)
  • Ebu Hasan El Amiri (?-992)
  • İbn Miskeveyh (940-1030)
  • Birûni (973-1048)
  • İbn-i Sina (980-1037)
  • Ebu Hasan Behmenyar (993-1066)
  • İbn-i Heysem (965-1040)
  • Maverdi (974-1058)
  • Hâce Abdullah Herevî (1006-1089)
  • İbn Bacce (?-1138)
  • Ömer Hayyam (1048-1131)
  • Gazzâlî (1058-1111)
  • Ebu'l-Berekât Bağdâdi (1076-1166)

14. yüzyıl

  • Haydar Amuli (1319-1385)
  • Seyid Şerif Curcânî (1340- 1413)
  • Hacı Bayram Veli (1352-1430)
  • Akşemseddin (1389-1459)
  • İbn-i Haldun (1332-1406)
  • İbn Kesir (1301-1373)
  • Tacuddin Kurdi (?-1350)
  • Molla Abdülvacid (?-1434)

15. yüzyıl

16. Yüzyıl

  • Mahmud Hüdayi (1541-1628)
  • Ahmed Sirhindî (1564-1624)
  • Molla Sadra (1571-1636)
  • Abdullah Bosnevi (1584-1644)

17. Yüzyıl

18. Yüzyıl

19. Yüzyıl

20 ve 21. Yüzyıllar

Kaynakça

  1. ^ "Arşivlenmiş kopya". 8 Mayıs 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Mart 2016. 

İlgili Araştırma Makaleleri

Kadirilik ya da Kadiriyye, Seyyid Abdülkâdir Geylânî tarafından 12. yüzyılın başlarında kurulan tarikattır.

Hâlidîlik, İslam'ın Sünnîlik mezhebine bağlı bir tarîkat olan Nakşibendîliğin en yaygın kollarından biridir. Kol, adını Kürt İslam âlimi Halid Bağdadî'den alır. Türkiye'de etkinlik gösteren Nakşibendî şeyhleri genellikle Halidî'dir.

Kronolojik sırayla Osmanlı Devleti şeyhülislamları listesidir.

Sufi metafiziği başlıca vahdet (birlik) düşüncesi etrafında gelişmiştir. Öyle ki varlık bir "Mutlak Varlık" ve O'nun aynada yansımalarından oluşan görüntülerden ibarettir. Bu anlayışı açıklayan iki farklı ifade biçimi kullanılır; Vahdet-i vücud ve vahdet-i şuhut. Bazı İslami reformcular bu iki deyim arasındaki farklılığın sadece semantik ve deyimle ilgili olduğunu, özünde bir farklılık içermediğini söylerler. Sufi metafiziğinde diğer dikkat çeken konular hulul, teşkik ve maksut birliği gibi konulardır. Allah ile evren arasındaki ilişkinin tarzı sufiler arasında olduğu gibi, sufi olmayan müslümanlar arasında da tartışılagelmekte olan bir konudur.

<span class="mw-page-title-main">Doğu Karahanlılar</span>

Doğu Karahanlı Devleti ya da kısaca Doğu Karahanlılar, Karahanlı Devleti ikiye ayrılınca; Büyük Kağan unvanıyla, Şerefüddevle lâkaplı Ebû Şüca Süleyman bin Yusuf, merkezi Balasagun ve Kaşgar'ı kendine bırakıp, kardeşlerinden Buğra Han Muhammed'e, Taraz ile İsficab'ı, Mahmud'a ise Arslan Tigin unvanıyla ülkenin doğusunu verdi.

Batı Karahanlı Devleti, Karahanlılar'ın bölünmesiyle Maveraünnehir çevresini yöneten ülke.

Ekberilik, Muhyiddin İbn Arabi'nin temel kavramlarını geliştirdiği sufi metafiziğinin Vahdet-i Vücud denilen meşrep veya okuluna bağlı olan sufileri tanımlamakta kullanılan bir terim.

<span class="mw-page-title-main">Kemalpaşazâde</span> Şeyhülislam ve tarihçi

Kemalpaşazâde veya İbn-i Kemal, Osmanlı devleti şeyhülislamı ve tarihçidir.

<span class="mw-page-title-main">İranlı bilim insanları listesi</span> İran kökenli bilim insanları listesi

Bu liste İranî kökenli bilim insanlarını içermektedir.

<span class="mw-page-title-main">Tunus Beyliği</span>

Tunus Beyliği ya da Tunus Prensliği, Hüseyni Hanedanı'na mensuptur. Kurucusu Hüseyin bin Ali'dir. 17 Temmuz 1705'te Tunus bağımsızlığını kazandı ve Fransa Tunus'u işgal edene kadar Osmanlı Vasalı olarak kaldı. Hanedanın son hükümdarı VIII. Muhammed tahtan indirilerek devrim oldu ve Cumhuriyet'e dönüştürüp kararda prens olarak değişmiştir. VIII. Muhammed 1957'de tekrar prens oldu ve ölümüne kadar prenslik yaptı. 1922'ya kadar Osmanlı hükümeti Tunus Beylerini, Tunus Beyi olarak saymıştır.

Müfessir, tefsir ile uğraşan ilahiyatçılara verilen isim.

Bu liste, Kur'an'ın indirilmeye başladığı 7. yüzyıl'dan günümüze kadar literatürdeki müfessirleri ve varsa eserlerini toplu halde içermektedir. Müfessirin yaşadığı yüzyıl için, ölüm tarihi esas alınmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Vâfî Ahmed</span>

Vâfî ʿAhmed , Câfer el-Musaddık ya da Ahmed el-Vâfî İmâmet 'na göre "Sekizinci" İsmâilîyye İmâmı. İsmâilîyye/Mustâlî/Davudî İsmailîlik i'tikadına göre "Sekizinci İmâm" (Vâfî Ahmed) ʿAbd Allâh bin Muhammed bin İsmâ‘il'dir.)

<span class="mw-page-title-main">Selçuknâme</span> Selçuklulardan bahseden eserlere verilen genel ad

Selçuknâme, özellikle Selçuklu Hanedanından bahseden eserlere verilen genel ad. 11. yüzyıldan itibaren başlayan selçuknâme yazıcılığından günümüze ulaşan en eski eser Zahîrüddîn-i Nîsâbûrî'nin Irak Selçuklu Sultanı II. Tuğrul adına yazdığı eserdir. İbn Bîbî'nin el-Evâmirü'l-Alâiyye fi'l-umûri'l-Alâiyyesi ile Kerimüddin Mahmud-i Aksarayî‎'nin Müsâmeretü'l-Ahbâr‎'ı da bu tarzın önemli örneklerindendir.

Müslüman ilahiyatçılar listesi

Bu liste Kürt asıllı tüm bilim insanları, alimleri ve filozofları içermektedir.

<span class="mw-page-title-main">Düzenin Maslahatını Teşhis Konseyi</span> İran dini liderine bağlı bir yardımcı Endikasyon kurumdur

Düzenin Maslahatını Teşhis Konseyi, İran Dini Lideri'nin izin verdiği konularda Anayasa Koruma Konseyi ile İslami Şûra Meclisi arasındaki anlaşmazlıkları çözme ve İran Dini Lideri'ne ülkenin genel siyasetinin belirlenmesinde danışmanlık etme görevleri olan anayasal kuruldur.

Ahmed Haznevi (Arapça: أحمد الخزنوي ;, Şeyh Ahmed Haznevi ve Şah-ı Hazne lakapları ile anılır. Haznevi ailesi ve Haznevi Cemaati'nin kurucusu, lideri ve şeyhi, Müslüman din adamı, mutasavvıf.

Bu sayfada İslami literatürde yer alan sufilerin (mutasavvıf) bir referans listesi yer almaktadır.