İslam Kılıcı

İslam Kılıcı (Arapça: سيف الإسلام Seyfü l-İslâm), Benito Mussolini'ye 1937 yılında verilen bir törensel yakın dövüş silahıdır. Mussolini aynı zamanda İslam'ın Koruyucusu (Arapça: حامي الإسلام Hâmî l-İslâm) olarak ilan edilmişti.

1934'te, İtalyan Libyası'nın kurulmasından sonra, Mussolini, yerel nüfusu "İtalya'nın dördüncü kıyısındaki İtalyan Müslümanları" olarak adlandırarak, cami ve Kuran okulları inşa ederek veya restore ederek, Mekke'ye giden hacılar için hizmet tesisleri hazırlayarak ve hatta Trablus'ta bir İslami Kültür Lisesi yaparak İslam ile karşılaştırmaları teşvik eden bir politika benimsedi. Görünür insani niyetin ardında, faşistler ve İslam dünyasının bazı kesimleri, Mussolini'nin politikasının Faşist İtalya ve İslam dünyasının ortak düşmanları olan Fransa ve Birleşik Krallık'ı hedef aldığının farkındaydı.^[1][2] Bu ortak çıkarlar, ne İtalya'nın, ne de İslam dünyasının bu bölümünün ileri sürdüğü talepleri tam olarak karşılamayan Amerika Birleşik Devletleri, Fransa ve Birleşik Krallık'ın hakim olduğu 1919'daki Versay Antlaşması'nın anlaşmalarından nefret edilmesinden kaynaklanmıştır.

Arapların lütfunu kazanmak ve ittifakı mühürlemek için Mussolini, Vatikan ile Laterano Antlaşması'nı imzalamış olmasına rağmen, kendisine İslam'ın Koruyucusu unvanını vermeye karar verdi. Mussolini'nin yorumuna göre, İtalyan hükûmetinin Osmanlı Devleti'nin Libya'daki yerini almasıyla, hukuk açısından böyle bir unvan ona kalmıştı, çünkü bir şekilde halifenin otoritesinin varisi idi. 20 Mart 1937'de Trablus'un eteklerinde Mussolini, Libya direnişine karşı İtalyan işgalinin önde gelen Berberi destekçilerinden biri olan Yusuf Kerisç'ten İslam Kılıcı'nı cömert bir törenle aldı. 2.600 süvarinin başında ve topların selamları arasında Trablus'a girdikten sonra Mussolini, Müslüman nüfusa olan yakınlığını yeniden teyit ederek "barış, adalet, esenlik ve Peygamber'in kanunlarına saygıyı" garanti etti.^[3]

Rejim medyasının onayına rağmen, tören saçma ve paradoksal çağrışımları nedeniyle İtalyan halkı arasında neşe uyandırdı. Mussolini'yi, bir seyis tarafından yular tarafından tutulan bir atın eyerinde tasvir eden olayın fotoğraflarından biri, Mussolini'nin kimsenin yardımı olmadan, ata kendi başına binebildiğini göstermek için rötuşlanmış ve seyis silinerek yayınlanmıştır. Ayrıntı, genellikle totaliter rejimde kurulan tahrif sanatının daha tipik örneklerinden biri olarak gösteriliyor.

Ertesi yıl, Mussolini onuruna Libya başkentinin ana meydanında bir at anıtı açıldı. Anıtın temelinde şöyle yazmaktadır: "Halkın uzlaştırıcısı, Libya topraklarının kurtarıcısı Benito Mussolini'ye, dikkatli nüfus ve İslam Kılıcı'nın Ruhban'ın alametine meydan okuyan bir sadakati gösterdiği sergiler."^[3]

Arabesk tarzda dekore edilmiş, iki ucu düz bir bıçakla ve kabzası ve som altın frizlerle donatılmış kılıç, Mussolini'nin siparişi üzerine sanat firması Picchiani e Barlacchi di Firenze'den elde edildi.^[] 1937'den sonra artık kullanılmıyordu ve Mussolini'nin yazlık konutu olan Rocca delle Caminate'deki küçük bir cam emanetinde muhafaza ediliyordu. 25 Temmuz 1943'ten sonra, Rocca delle Caminate'in İtalyan direnişi tarafından harap edilip yağmalanmasından sonra bu değerli nesneye dair hiçbir işaret yoktu.

• Catene al pensiero e anelli ai polsi. Genoa, Italy. 1999. ISBN 97-88-871722-17-7. 
• Libertà vo' cercando... Diari 1934-1938. Soveria Mannelli, Italy. 2004. ISBN 978-88-49806-98-4. 
• Libia. Turin, Italy. 2007. ISBN 978-88-60401-52-6. 
• Fascisti immaginari. Florence, Italy. 2003. ISBN 978-88-84270-57-3. 
• L'Africa del Duce. I crimini fascisti in Africa. Varese, Italy. 2008. ISBN 978-88-89666-27-2. 
• Romersa (September–October 1994). "Benito e Rachele Mussolini nella tragedia". Storia Verità, 17.