İçeriğe atla

İskitya

İskitya ve diğer Doğu İran dilleri konuşulan topraklar (turuncu renkle gösterilmiştir) y. 170 MÖ

İskitya (İngilizce telaffuz: [ˈsɪðiə], [ˈsɪθiə];[1] Yunancadan: GrekçeΣκυθική, romanizasyonu: Skythikē), Klasik Antik Çağ'da Orta Avrasya'da yer alan bir bölgeydi. Sınırları Yunanlar tarafından belirsiz bir şekilde tanımlanan bu bölge Doğu İran İskitleri tarafından işgal edildi[2][3] ve Orta Asya ve Doğu Avrupa'daki Vistül Nehri'nin doğusundaki kısımlarının doğu kısımları ile sınırdı. Antik Yunanlar, Avrupa'nın kuzeydoğusundaki tüm topraklara ve Karadeniz'in kuzey kıyılarına İskitya (veya Büyük İskitya) adını verdiler.[4] Demir Çağı boyunca bölge İskit kültürlerinin gelişmesine tanık oldu.

Yunanlar, bölgede yaşayan göçebe halk için başlangıçta İskitler adını kullanmaktaydı ve İskitler en azından MÖ 1. yüzyıldan MS 2. yüzyıla kadar İskitya'da yaşamaktaydı.[5] MÖ 7. yüzyılda İskitler, Karadeniz'den Sibirya'ya ve Doğu Asya sınırlarına kadar Avrasya'da geniş toprakları kontrol ettiler.[6][7] İskitya diye adlandırılan toprakların konumu ve kapsamı zamanla değişti, ancak genellikle haritada gösterilenden daha batıya ve doğuya önemli ölçüde daha uzaklara uzanıyordu.[8] Bazı kaynaklar İskitlerin hareketli ama barışçıl insanlar olduklarını belgelemektedir.[9] İskitler hakkında çok fazla bilgiye erişilememektedir.

İskitya, MÖ 8. yüzyılda ortaya çıkan bir bozkır imparatorluğuydu. İskit kültürü, binicilik ve serbest yaşam çevresinde toplanmıştı.[10] İskitler dönemini belgeleyen hiçbir yazı sistemi günümüze ulaşamamıştır, bu nedenle o tarihlere tarihlenen ve bölge ve sakinleri hakkında bilgiler veren yazılı bilgilerin çoğu, başta Eski Hindistan olmak üzere bölgeyle bağlantıları olan Antik Yunanistan, Antik Roma ve Antik Pers uygarlıklarının protohistorik yazılarından kaynaklanmaktadır. İskitler ile ilgili en kapsamlı araştırmalar Herodot'a aittir. Herodot hayatı boyunca İskitya'ya seyahat etmemiştir, bu nedenle aktardığı bilgilerle ilgili tartışmalar sürmektedir, yine de modern arkeolojik buluntuların çoğu Herodot'un iddialarından bazılarını doğrulamaktadır. Bu nedenle Herodot antik İskitya hakkında en faydalı bilgileri aktaran yazarlardan biri olmaya devam etmektedir. Herodot, İskitlerin kendilerini "Scoloti" olarak adlandırdıklarını da aktarmıştır.[11]

Ayrıca bakınız

Kaynakça

  1. ^ "Definition of 'Scythia' | Collins English Dictionary". www.collinsdictionary.com (İngilizce). 1 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Aralık 2017. 
  2. ^ "Scythia". Columbia Electronic Encyclopedia. Columbia University Press. 20 Ağustos 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Mayıs 2015. 
  3. ^ "The Scythians". history-world.org. 28 Mart 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  4. ^ "Scy´thia". Dictionary of Greek and Roman Geography (1854). 17 Temmuz 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  5. ^ "World History Maps". Talessman's Atlas. Thomas Lessman. 2004. 8 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Ekim 2013. 
  6. ^ Bell-Fialkoff, Andrew Villen, (Ed.) (2000). The role of migration in the history of the Eurasian steppe : sedentary civilization vs. "barbarian" and nomad. 1st. New York: St. Martin's Press. s. 190. ISBN 0312212070. OCLC 909840823. 
  7. ^ "British Museum to go more than skin deep with Scythian exhibition". the Guardian (İngilizce). 30 Mayıs 2017. 31 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Ekim 2018. 
  8. ^ Giovanni Boccaccio's Famous Women translated by Virginia Brown 2001, p. 25; Cambridge and London, Harvard University Press; 0-674-01130-9 ".....extending from the Black Sea in a northerly direction towards Ocean." In Boccaccio's time the Baltic Sea was known also as Oceanus Sarmaticus.
  9. ^ "SCYTHIANS – Encyclopaedia Iranica". www.iranicaonline.org (İngilizce). 11 Mayıs 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Ekim 2018. 
  10. ^ "Great Empires of Central Asia, Part 3: Pirates on a Sea of Grass – The Strange Continent". The Strange Continent (İngilizce). 28 Ekim 2017. 3 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ekim 2018. 
  11. ^ Σκώλοτοι (Scōloti, Herodotus 4.6)

Konuyla ilgili yayınlar

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Sakalar</span> eski bir etnik grup

Sakalar, Kuzeydoğu Avrasya stepleri ile Tarım havzasında yaşayan ve at yetiştirme, madencilik yapma kabiliyetleri geliştirmiş olan tarihi halk. Kaynakların genelde Sakaları Türkî ya da İrani bir halk olarak sayılmasının yanı sıra kimlikleri konusunda tartışmalar sürmektedir. Ancak Avrasya stepleri'deki kurganlarda bulunan kişilerin naaşları üzerinde son yapılan genom ve mitokondriyal DNA çalışmaları sonuçlarına göre, kurganlarda bulunan Saka naaşlarına genetik yakınlık gösteren kişilerin hepsinin günümüz Türki halklara mensup olan bireyler oldukları görülmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Kimmerler</span> Hint-Avrupa, Kafkasyalı veya Türk kökenli göçebe kavim

Kimmerler MÖ 8. yüzyılın ilk yarısına kadar Kimmerya olarak da tabir edilen İdil Nehri'inden Karadeniz'in kuzeyine doğru uzanan geniş bir alanda yaşamış büyük olasılıkla Hint-Avrupa kökenli oldukları varsayılan göçebe ve savaşçı bir ulustur.

<span class="mw-page-title-main">İskitler</span> Avrasya bozkırlarında yaşamış tarihî Halk

İskitler veya yayıldıkları doğu bölgelerindeki isimleri ile Sakalar, MÖ 8. yüzyıl ile MS 3. yüzyıl arasında Avrupa'nın doğusu ile Orta Asya'da, Tanrı Dağları ve Fergana Vadisi'ni de içine alan bölgelerde yaşamış, Tuva ve (Altay-Sayan) kökenli, Doğu Avrasya-Batı Avrasya kültür ve genetik bileşenlerini içerdiği varsayılan heterojen göçebe halktır. İskitler için tarih boyunca Grek kaynaklarında Skuthēs (Σκύθης), Asur kaynaklarında Aşguzai, Fars kaynaklarında Sakā ve Çin kaynaklarında Sai tabirleri kullanılmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Antik Çağ</span> en eski kayıtlardan klasik dönemlerin sonuna kadar insanlık tarihi

Antik Çağ, antik tarih ya da İlk Çağ, insanlık tarihinin başlangıcından erken dönem Orta Çağ'a kadar uzanan zaman dilimindeki belirgin kültürel ve siyasi olayları konu alır. Her ne kadar bitiş tarihi olan erken Orta Çağ büyük oranda göreceli olsa da, çoğu Batılı akademisyenler Batı Roma İmparatorluğu'nun 476'daki çöküşünü antik Avrupa tarihinin sonu olarak tanımlarlar. Antik tarih için kullanılan bir başka terim de antikitedir (antiquity). Yine de bu terim (antikite) daha çok Antik Yunan ve Antik Roma uygarlıklarını özel olarak tanımlamakta kullanılmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Sarmatlar</span>

Sarmatlar, Vistül ile İdil nehirleri arasında, Kafkasya'nın kuzeyi ve güneydoğusunu da içine alan bölgede MÖ 6. yüzyıldan MS 4. yüzyıla dek yaşayan, Doğu İran öbeğine bağlı bir İskit dili olan Sarmatçayla konuşan atlı göçebe halk.

<span class="mw-page-title-main">Pazırık Kurganı</span> Altay bölgesindeki MÖ 3. ve 6. yüzyıllara ait İskit sanatı örneklerinin bulunduğu bölge

Pazırık Kurganı, Altay bölgesinde, MÖ 3. ve 6. yüzyıllara ait İskit sanatının, özellikle halı ve küçük el sanatlarının, örneklerinin bulunduğu bölge. Pazırık Kurganı, bölgede ele geçirilen objeler ve eserlerden dolayı UNESCO Dünya Mirası Bölgelerinden birisidir.

<span class="mw-page-title-main">İskit dilleri</span>

İskitçe, doğuda Saka, batıda İskit adlarıyla tanınan ve antik dönemde Avrasya'da geniş bir alana yayılmış kurgan kültürünü temsil eden atlı toplulukların ortak bir iletişim diline sahip oldukları varsayımı ile varlığı ileri sürülen bir dil grubudur. Günümüzde sadece Osetçe konuşulmaktadır. Avrupa merkezli akademisyenler; bazı dolaylı kanıtlar üzerinden bu varsayımsal dil öbeğini, kendi Hint-Avrupa dil teorilerinin bir parçası olarak Doğu İran dili grubu içinde sınıflandırırlar.

<span class="mw-page-title-main">Cermanya</span> Cermenlerin Kuzey ve Orta Avrupada yerleşim kurdukları tarihsel bölge

Cermanya, antik çağda Cermenler adı verilen boyların Kuzey ve Orta Avrupa'da yerleşim kurdukları tarihsel bölge.

<span class="mw-page-title-main">İran halkları</span> çeşitli Hint-Avrupa etno-linguistik grubu

İran halkları, Hint-Avrupa dil ailesine bağlı Hint-İran dillerinin, bir alt grubu olan İran dillerini konuşan dilsel ve etnik toplulukların bir toplamıdır. İran platosu boyunca Hindukuş Dağları'ndan Anadolu'ya kadar ve Orta Asya'dan Basra Körfezi'ne dek yayılmışlardır. İran halkları veya İrani halklar ifadeleri, bugünkü İran devletinin sınırları içinde yaşayan İran vatandaşları ile karıştırılmaması için "İranlı" yerine kullanılmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Küçük İskitya</span>

Küçük İskitya veya Aşağı İskitya, kuzey ve batısında Tuna Nehri, doğusunda Karadeniz ile sınırlandırılan eski çağlardaki bir bölgedir. Toprakları, bugün Romanya ve Bulgaristan sınırları içinde kalan Dobruca bölgesine tekabül etmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Arjaan</span>

Arjaan veya Arzhan, Rusya'nın Krasnoyarsk Krayı'nda ve hemen güneyindeki Tuva Cumhuriyeti'nde bulunmuş, MÖ 9. ve MÖ 8. yüzyıllarda inşa edildiği düşünülen İskitlere ait kurganlarının bulunduğu arkeolojik alandır.

<span class="mw-page-title-main">Tauri</span>

Tauri ya da Scythotauri, Tauri Scythae, Tauroscythae Kırım Yarımadası'nın güney kıyısına yerleşmiş olan halktır. Kırım Dağları'nda ve bu dağlar ile Karadeniz arasında kalan şeritte yaşamaktaydılar. Kendi zamanlarında bu bölgeye Taurica, Taurida ve Tauris şeklinde isimler vermişlerdir.

Quaestura exercitus, Doğu Roma İmparatorluğu'nun özel idari bölgesidir, merkezi Odessus'tur, İmparator I. Justinianus tarafından 18 Mayıs 536 tarihinde kurulmuştur: Toprak olarak Quaestura exercitus, Moesia Inferior ve Küçük İskitya'un Roma vilayetlerini içermektedir, Kıbrıs, Karya ve Ege adaları vilayetleri ile aşağı Tuna bölgesine yerleşmiştir. Tüm bu vilayetler Doğu'nun Praetorian prefecture yönetiminden çıkarılıp quaestor exercitus ismiyle yeni oluşturulan askeri makamın idaresine verilmiştir. Quaestor'un yetkileri magister militum'un yetkilerine denkti. Stratejik olarak yaşamsal fakat ekonomik olarak ise zayıf Tuna vilayetlerinde, quaestura exercitus birliklerin orada kalmalarını desteklemeye yardımcı olmaktı. Daha zengin aşağı Tuna vilayetlerine ulaşmak için, Justinianus tedarki Karadeniz üzerinden sağlayabiliyordu. Sabit ve sürekli birlikler ile torakların yeniden yapılandırılması Tuna vilayetlerinin hem fakir halkı hem de harap kırsal kesimini rahatlattı. Quaestura exercitus tarihi ile ilgili yeterli kanıt eksikliği vardır. Fakat 570lerin ortalarında hala quaestor makamının varlığını devam ettirmesi, bu topraklardaki birliklerin bir nebze başarı gösterdiklerini göstermektedir.

<span class="mw-page-title-main">Karadeniz-Hazar stepleri</span>

Karadeniz-Hazar stepleri veya diğer ismiyle Pontus stepleri, Moldova, Kuzey Kafkasya, Güney Ukrayna, Güney Rusya ve Kazakistan'ın kuzeybatısının küçük bir bölümünü kapsayan, Avrasya steplerinin bir parçası olan geniş bir bozkır arazisidir. Palearktik biyocoğrafik bölgesinin de bir parçası olan bozkırlar, ılıman çayır, savan ve çalılık biyomlarını içerir.

Doğu İran dilleri, Orta İran dilleri döneminde ortaya çıkmış bir İran dili alt grubudur. Avestaca genellikle bir erken Doğu İran dili olarak sınıflandırılır. En büyük modern Doğu İran dili, Hindukuş dağları ile İndus Nehri arasındaki bölgede yaşayan 50-60 milyon konuşura sahip Peştucadır.

<span class="mw-page-title-main">Hint-İskitler</span> İrandan hindistana kadar olan bir coğrafyada hüküm sürmüş bir topluluk

Hint İskitler, M.Ö. 2. yüzyılın ortalarından MS 4. yüzyıla kadar batı ve kuzey Güney Asya'ya doğru göç etmiş bir grup göçebe Saka ve İskit kökenli İrani halktır.

<span class="mw-page-title-main">Ermenistan Satraplığı</span>

Ermenistan Satraplığı Orontid Hanedanı tarafından yönetilen bir bölgeydi. MÖ 6. yüzyılda Ahameniş İmparatorluğu'na bağlı satraplıklıklardan biri olan bölge, daha sonra bağımsız bir krallık olmuştur. Krallığın başkenti sırasıyla Tuşpa ve Erebuni kentleri olmuştur.

<span class="mw-page-title-main">Agathyrsi</span>

Agathyrsi İskit kültürüne ait bir halktı. Agathyrsi, aristokrasileri İskitlerle yakından ilişkiliyken, çoğunluğu Trakyalı olan karışık İran İskit ve Geto - Trak kökenli bir halktı.

Bartatua veya Protothyes, MÖ 7. yüzyılda Batı Asya'da hüküm süren bir İskit kralıydı.

<span class="mw-page-title-main">Anaharsis</span>

Anacharsis, MÖ 6. yüzyılda yaşamış, tarihselliği belirsiz bir İskit prensi ve filozoftur.