İnnâ lillâhi ve innâ ileyhi raciun

İnnâ lillâhi ve innâ ileyhi raciun (arap. إِنَّا لِلَّٰهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ - ‎Biz Allah’a aidiz ve kuşkusuz O’na döneceğiz) - Kur'an'ı Kerim'den bir ayet, İslam'da bir zikir.^[1] ‎

Bu zikir, Kuran'da Bakara Suresi'nin 156. ayetinde geçmektedir. Bu zikir bir Müslüman tarafından genelde can kayıplarında okunmasıyla beraber, açlık anında, mal kaybında, sevinilen durumlarda, nimetlere şükür ederken ve insanlarla sohbet ederken de kullanılır.^[2]

Bu sözün bir mezar taşına yazılması tavsiye edilmiş, mezarın üzerine bir avuç toprak atılarak söylenmiştir.^[3] İmtihan sırasında sabretmek, Müslümanın vasıflarından biridir. Allah kimseye gücünün yetmeyeceği yükü yüklemez.

Kelâmcılara göre, sıkıntıda olan bir kimsenin istircî söylemesi, uygunsuz sözlerden uzaklaşmaya, üzüntü ve endişeleri gidermeye, (sabırsızlık ifade eden sözler söyletmeye çalışan) şeytandan korunmaya, başkalarına örnek olmaya yarar. Benzer durumdaki insanlar.^[4][5]

Sabırlılar o kimselerdir ki başlarına musîbet geldiğinde, “Biz Allah’a âidiz ve vakti geldiğinde elbette O’na döneceğiz”derler.

— Kur'an: 2/156.

Böyle demeye, bu âyetten alınan bir kelime ile istirca’ denir.Bu âyet, İslâm ümmetine Allah’ın büyük lütuflarındandır. Özellikle musîbet ve sıkıntı hallerinde “Biz Allah’a âidiz” diyerek mümin malını, canını, her şeyini Allah’a teslim etmekte, bütün kâinatın O’nun yaratıkları olduklarını, O’nun kendi mülkünde dilediği işi yapmasının yerinde olduğunu hatırlar. Kendisini o muazzam kuvvet kaynağına bağlayarak, kazandığı güçle musibetlerin üstesindengelir.