İmzacılar Evi
Signatarų namai | |
 İmzacılar Evi 16 Şubat 2007. | |
 | |
| Eski ad(lar) | Sztral'ın Evi |
|---|---|
| Ad kökeni | Litvanya Bağımsızlık Yasası'nın imzalandığı ev |
| Genel bilgiler | |
| Durum | Müze |
| Adres | Pilies Caddesi |
| Şehir | Vilnius |
| Ülke | Litvanya |
| Koordinatlar | 54°40′56″K 25°17′22″D / 54.68222°K 25.28944°D |
| Sahip | Litvanya Ulusal Müzesi |
| Teknik ayrıntılar | |
| Kat sayısı | 3 |
İmzacıların Evi (Litvanca: Signatarų namai) ya da daha önceki adıyla Sztral'ın Evi, 16 Şubat 1918'de Litvanya Bağımsızlık Yasası'nın Litvanya Konseyi'nin yirmi üyesi tarafından imzalandığı Vilnius'a bağlı Pilies Caddesi'ndeki ev.[1][2][3] Bu evde ilan edilen yasa metni Litvanya tarihi açısından bir dönüm noktası kabul edilir.
Bina ilk olarak 1645'te yayımlanan bir bildiride yazılı olarak belirtilmiştir. Ev, 17. ve 18. yüzyıllarda birkaç kez sahiplerini değiştirdi ve 18. yüzyıldaki büyük yangınlardan sonra yeniden inşa edildi ve üçüncü kat eklendi. 19. yüzyılın sonlarında Rus mimar Aleksey Polozov'un bir projesinin ardından bina Yeni-Rönesans tarzında yeniledi. İkinci katta tarım ve balıkçılığı simgeleyen dekoratif heykeller bulunmaktadır. 1939 yılına kadar kafe olarak hizmet verdi.[4][5]
II. Dünya Savaşı yıllarında kentin ele geçirilmesinden sonra kapatıldı. Ardından yeniden açıldı ve Polonya'nın Nazi işgali altındaki bölgesinden kaçan sanatçılar tarafından yönetildi. Bu nedenle Sovyet işgaline kadar faaliyet gösterdi. Kafe 2000 yılında tekrar açıldı.[6][7]
1918'den önce kiralık üst katlar kullanılıyordu. Litvanya Savaş Mağdurlarını Destekleme Komitesi I. Dünya Savaşı sırasında binayı ofis olarak kullandı. Komite'nin üçüncü kattaki ofislerinden birinde, 16 Şubat 1918'de Litvanya Konseyi'nin yirmi üyesi Litvanya'nın bağımsızlığını tesis eden Litvanya Bağımsızlık Yasası'nı imzaladı. Daha sonra ev, çeşitli Litvanya kuruluşlarının ihtiyaçlarına hizmet verdi ve bir konut olarak kullanılmaya devam etti.
Litvanya 1990 yılında Sovyetler Birliği'nden bağımsızlığını kazandıktan kısa bir süre sonra, ev bir müzeye dönüştürüldü ve 2000 yılında halka açılmıştır. 2003 yılından bu yana müze Litvanya Ulusal Müzesi'nin bir koludur. Bağımsızlığın yıllık anma törenleri 16 Şubat günü İmzacılar Evi'nde yapılır.
Kaynakça
- ^ Venclova, Tomas (2006). Vilnius: City Guide. Aušra Simanavičiūtė tarafından çevrildi (6. bas.). Vilnius: R. Paknio leidykla. s. 93. ISBN 9986-830-48-6.
- ^ "Signatarų namai" (Litvanca). National Museum of Lithuania. 11 Eylül 2006. 10 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Şubat 2007.
- ^ "Nepriklausomybės dieną – žvilgsnis pro Signatarų namų langą İmzacılar Evi'nin içerisinden fotoğraflar, Erişim tarihi: 3 Mayıs 2020". 5 Şubat 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Mayıs 2020.
- ^ Rapolas Mackonis (2005). "Od kawiarni do kawiarni". Nasz Czas (Lehçe). 23 (672). ISSN 1648-3561. 7 Şubat 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Şubat 2016.
- ^ Ewa Górecka. "Przeszłość w liryce K. I. Gałczyńskiego. O przestrzeni jako znaku minionego." [Past in the lyrics of K.I. Gałczyński. On space as a symbol of the past.] (PDF) (Lehçe). Bydgoszcz: Kazimierz Wielki University. ss. 8-9. 21 Eylül 2017 tarihinde kaynağından (pdf) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Mayıs 2020.
- ^ Halina Jotkiałło (Aralık 2006). "Maja Komorowska – w Wilnie". Magazyn Wileński (Lehçe), 12-2006. s. 12. ISSN 0236-4719. 16 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Mayıs 2020.
- ^ Piotr Szumiński. "Trzydziestoletnia wojna o listy Chopina". Nasza Gazeta (Lehçe). 52 (488). ISSN 1392-2513. 20 Nisan 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi.
