İçeriğe atla

İlahi varlık

Krishnaup
Tara
Beaker
Orisha
Ares
Itzamna e Ixchel
Jesus Christ
Janus
Kami
Farklı kültürlerdeki ilahi varlıklara örnekler; sol üstten saat yönünde: Hinduizm, Budizm, Yoruba, Maya, Roma, Şinto, Hıristiyanlık, Yunan, and İnka.

İlahi varlık, ilahi ya da kutsal kabul edilen doğaüstü varlıklardır.[1] Dinler, taptıkları tanrı sayısına göre sınıflandırılabilir. Politeist dinler birden çok ilahi varlığı kabul ederken,[2] monoteist dinler yalnızca bir tane ilahi varlığı kabul eder (genellikle "tanrı" olarak anılır).[3][4] Henoteist dinler, diğer tanrıları inkâr etmeden yalnızca bir ilahi varlığı kabul eder ve diğer inançları aynı ilahi ilkenin farklı yönleri olarak görür.[5][6] Nonteist dinler, herhangi bir yaratıcıyı reddeder ancak bir panteonu kabul edebilir.[7]:35–37[8]:357–58

Tek tanrılı dinlerin çoğu geleneksel olarak tanrılarını her şeye gücü yeten, her yerde hazır bulunan, her şeyi bilen ve ebedi olarak kabul etseler de,[9][10] bu niteliklerin hiçbiri bir "ilahi varlık" tanımı için gerekli değildir[11][12] ve çeşitli kültürler, kendi ilahi varlıklarını farklı şekilde tasavvur etmişlerdir.[11][12] Monoteist dinler tipik olarak Tanrı'ya eril terimlerle atıfta bulunurken,[13][14]:96 diğer dinler tanrılarına erkek, kadın, hermafrodit veya cinsiyetsiz gibi çeşitli şekillerde atıfta bulunabilir.[15][16][17]

Tarihsel olarak, antik Mezopotamyalılar, Mısırlılar, Yunanlar, Romalılar ve Cermen halkları da dahil olmak üzere birçok eski kültür, doğal afetleri çeşitli şekillerde kasıtlı nedenler ya da sonuçlar olarak kişileştirdi.[18][19][20] Bazı Avesta ve Veda tanrıları, etik kavramlar olarak görülüyordu.[18][19] Hint dinlerinde tanrıların, her canlının vücudunun tapınağında duyu organları ve zihin olarak tezahür ettiği düşünülüyordu.[21][22][23] Bazen tanrılar, etik bir yaşam yoluyla liyakat kazanan insanlar için yeniden doğduktan sonra bir varoluş biçimi (Saṃsāra) olarak tasavvur edildi.[7]:35–38[8]:356–59

Ayrıca bakınız

Kaynakça

  1. ^ O'Brien, Jodi (2009). Encyclopedia of Gender and Society (İngilizce). Los Angeles: Sage. s. 191. ISBN 978-1-4129-0916-7. 28 Ekim 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Haziran 2017. 
  2. ^ Brown, Jeannine K. (2007). Scripture as Communication: Introducing Biblical Hermeneutics (İngilizce). Baker Academic. s. 72. ISBN 978-0-8010-2788-8. Erişim tarihi: 28 Haziran 2017. 
  3. ^ Becking, Bob; Dijkstra, Meindert; Korpel, Marjo; Vriezen, Karel (2001). Only One God?: Monotheism in Ancient Israel and the Veneration of the Goddess Asherah (İngilizce). Londra: New York. s. 189. ISBN 978-0-567-23212-0. Erişim tarihi: 28 Haziran 2017. The Christian tradition is, in imitation of Judaism, a monotheistic religion. This implies that believers accept the existence of only one God. Other deities either do not exist, are considered inferior, are seen as the product of human imagination, or are dismissed as remnants of a persistent paganism 
  4. ^ Korte, Anne-Marie; Haardt, Maaike De (2009). The Boundaries of Monotheism: Interdisciplinary Explorations Into the Foundations of Western Monotheism (İngilizce). Brill. s. 9. ISBN 978-90-04-17316-3. Erişim tarihi: 28 Haziran 2017. 
  5. ^ Taliaferro, Charles; Harrison, Victoria S.; Goetz, Stewart (2012). The Routledge Companion to Theism (İngilizce). Routledge. ss. 78-79. ISBN 978-1-136-33823-6. 24 Ekim 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Haziran 2017. 
  6. ^ Reat, N. Ross; Perry, Edmund F. (1991). A World Theology: The Central Spiritual Reality of Humankind (İngilizce). Cambridge University Press. ss. 73-75. ISBN 978-0-521-33159-3. Erişim tarihi: 28 Haziran 2017. 
  7. ^ a b Keown, Damien (2013). Buddhism: A Very Short Introduction (İngilizce) (New bas.). Oxford: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-966383-5. 28 Mart 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Haziran 2017. 
  8. ^ a b Bullivant, Stephen; Ruse, Michael (2013). The Oxford Handbook of Atheism (İngilizce). Oxford University Publishing. ISBN 978-0-19-964465-0. 3 Ekim 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Haziran 2017. 
  9. ^ Taliaferro, Charles; Marty, Elsa J. (2010). A Dictionary of Philosophy of Religion. A&C Black. ss. 98-99. ISBN 978-1-4411-1197-5. 
  10. ^ Trigger, Bruce G. (2003). Understanding Early Civilizations: A Comparative Study (1. bas.). Cambridge University Press. ss. 473-74. ISBN 978-0-521-82245-9. 
  11. ^ a b Hood, Robert Earl (1990). Must God Remain Greek?: Afro Cultures and God-talk. Fortress Press. ss. 128-29. ISBN 978-1-4514-1726-5. African people may describe their deities as strong, but not omnipotent; wise but not omniscient; old but not eternal; great but not omnipresent (...) 
  12. ^ a b Trigger, Bruce G. (2003). Understanding Early Civilizations: A Comparative Study (1. bas.). Cambridge: Cambridge University Press. ss. 441-42. ISBN 978-0-521-82245-9. [Historically...] people perceived far fewer differences between themselves and the gods than the adherents of modern monotheistic religions. Deities were not thought to be omniscient or omnipotent and were rarely believed to be changeless or eternal 
  13. ^ Kramarae, Cheris; Spender, Dale (2004). Routledge International Encyclopedia of Women: Global Women's Issues and Knowledge (İngilizce). Routledge. s. 655. ISBN 978-1-135-96315-6. Erişim tarihi: 28 Haziran 2017. 
  14. ^ O'Brien, Julia M. (2014). Oxford Encyclopedia of the Bible and Gender Studies (İngilizce). Oxford University Press, Incorporated. ISBN 978-0-19-983699-4. Erişim tarihi: 22 Haziran 2017. 
  15. ^ Bonnefoy, Yves (1992). Roman and European Mythologies (İngilizce). Chicago: University of Chicago Press. ss. 274-75. ISBN 978-0-226-06455-0. Erişim tarihi: 28 Haziran 2017. 
  16. ^ Pintchman, Tracy (2014). Seeking Mahadevi: Constructing the Identities of the Hindu Great Goddess (İngilizce). SUNY Press. ss. 1-2, 19-20. ISBN 978-0-7914-9049-5. 31 Mart 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Haziran 2017. 
  17. ^ Roberts, Nathaniel (2016). To Be Cared For: The Power of Conversion and Foreignness of Belonging in an Indian Slum (İngilizce). University of California Press. s. xv. ISBN 978-0-520-96363-4. Erişim tarihi: 28 Haziran 2017. 
  18. ^ a b Malandra, William W. (1983). An Introduction to Ancient Iranian Religion: Readings from the Avesta and the Achaemenid Inscriptions (İngilizce). Minneapolis, MN: University of Minnesota Press. ss. 9-10. ISBN 978-0-8166-1115-7. Erişim tarihi: 28 Haziran 2017. 
  19. ^ a b Fløistad, Guttorm (2010). Volume 10: Philosophy of Religion (İngilizce) (1. bas.). Dordrecht: Springer Science & Business Media B.V. ss. 19-20. ISBN 978-90-481-3527-1. Erişim tarihi: 28 Haziran 2017. 
  20. ^ Potts, Daniel T. (1997). Mesopotamian Civilization: The Material Foundations (st bas.). Ithaca, NY: Cornell University Press. ss. 272-74. ISBN 978-0-8014-3339-9. Erişim tarihi: 22 Ocak 2018. 
  21. ^ Potter, Karl H. (2014). The Encyclopedia of Indian Philosophies, Volume 3: Advaita Vedanta up to Samkara and His Pupils (İngilizce). Princeton University Press. ss. 272-74. ISBN 978-1-4008-5651-0. Erişim tarihi: 28 Haziran 2017. 
  22. ^ Olivelle, Patrick (2006). The Samnyasa Upanisads: Hindu Scriptures on Asceticism and Renunciation (İngilizce). New York: Oxford University Press. s. 47. ISBN 978-0-19-536137-7. Erişim tarihi: 28 Haziran 2017. 
  23. ^ Cush, Denise; Robinson, Catherine; York, Michael (2008). Encyclopedia of Hinduism (İngilizce). Londra: Routledge. ss. 899-900. ISBN 978-1-135-18979-2. Erişim tarihi: 28 Haziran 2017. 

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Ateizm</span> Tanrının varlığını reddeden öğreti

Ateizm ya da tanrıtanımazlık, Tanrı'nın, tanrıların, doğaötesi inançların ya da ruhani varlıkların reddidir. Bu fikirde olanlara ateist ya da tanrıtanımaz denir.

Panteizm ya da tüm tanrıcılık, her şeyi kapsayan içkin bir Tanrı'nın, Evren'in ya da doğanın Tanrı ile aynı olduğu görüşüdür. Panteistler kişileştirilmiş ya da antropomorfik bir Tanrıya inanmazlar.

<span class="mw-page-title-main">Hayvan kurbanı</span>

Hayvan kurbanı, dini anlamda bir tanrıyı yatıştırmak veya iyiliğini sürdürmek için bir veya daha fazla hayvanın ritüel olarak öldürülmesi ve sunulmasıdır. Geç Antik Çağ'da Hristiyanlığın yayılmasına kadar Avrupa ve Eski Yakın Doğu'da hayvan kurban etme yaygındı ve bugün bazı kültürlerde veya dinlerde devam ediyor. Kurban ritüeli bazı kültürlerde insanların kurban edilmesini kapsıyordu ve muhtemelen tarih içerisinde hayvan kurbanı ile yer değiştirmişti.

Monoteizm veya tek tanrıcılık, tek bir tanrının varlığına ya da Tanrı'nın birliğine duyulan inanç olarak tanımlanır. Monoteizm sözcüğü, etimolojik açıdan Yunanca mono (tek) ve theoi (tanrı) sözcüklerinden türemiştir.

<span class="mw-page-title-main">Enlil</span> Antik Mezopotamya tanrısı

Enlil, daha sonra bilinen adıyla Elil veya Ellil, rüzgâr, hava, yeryüzü ve fırtınalarla ilgili Antik Mezopotamya tanrısıdır. İlk olarak Sümer panteonunun baş tanrısı olarak kaydedilen Enlil, daha sonra Akadlar, Babilliler, Asurlular ve Hurriler tarafından da tapınılan bir tanrı hâline gelmiştir. Enlil'in ana tapınma yeri, bizzat Enlil tarafından inşa edildiğine inanılan ve gökyüzü ile yeryüzünün "bağlantı noktası" olarak kabul edilen Nippur kentindeki Ekur tapınağıdır. Enlil, bazen Nunamnir olarak da anılmaktadır. Bir Sümer ilahisine göre, diğer tanrılar ona bakmaya cesaret edemez. MÖ 24. yüzyılda Nippur'un yükselişiyle birlikte önem kazanan Enlil kültü, MÖ 1230'da Elamlıların Nippur'u yağmalamasıyla zayıflamış ve sonuç olarak Mezopotamya panteonunun baş tanrısı ve Babil'in ulusal tanrısı Marduk tarafından konumu ele geçirilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Mısır mitolojisi</span> Antik Mısırlıların mitleri ve uygulamaları

Mısır mitolojisi, eski Mısır kültürünün inanç yapısını ifade etmek için kullanılır. Eski Mısır'daki yaşamın her yönü, dünyanın yaratılışı ve dünyanın tanrılar tarafından idamesi ile ilgili hikâyelerle metaforlaştırılmıştı. Mısır mitolojisi durağan bir birlik içinde var olan ritmik yapılar olarak nitelendirilebilir. Sonuçlarda çatışma ve gerginlikten ziyade istikrar eğilimi ağır basmıştır.

Düalist kozmoloji veya Düalizm, genellikle birbirine karşı çıkan iki temel kavramın var olduğuna dair ahlaki veya ruhsal inançtır. Hem geleneksel dinler hem de kutsal kitap dinleri dahil olmak üzere çeşitli dinlerden çeşitli görüşleri kapsayan şemsiye bir terimdir.

<span class="mw-page-title-main">Konstantinopolis Kuşatması (717-718)</span> Emevi Araplarının Bizans başkentine karşı gerçekleştirdiği başarısız işgal girişimi (717-718)

Konstantinopolis'in İkinci Arap Kuşatması (717-718), Arapların Bizans İmparatorluğu'nun başşehri olan Konstantinopolis'u almak için karadan ve denizden girişimde bulundukları bir kuşatmaydı. Arap kara kuvvetleri Mesleme bin Abdülmelik tarafından yönetiliyordu, Konstantinopolis'in dayanıklı ve görünen surları ve Bulgar atakları karşısında yenildiler. Deniz filoları Rum Ateşi tarafından tahrip edildi ve arta kalanları daha sonra yurtlarına geri dönüşlerinde fırtınada battı. Kuşatma sık sık geniş çaplı çalışılmış bir savaş olan Puvatya Muharebesi ile kıyaslansa da o savaş Müslümanların doğudan Avrupa içinde genişlemelerini yaklaşık 700 yıl durdurmuştur.

<span class="mw-page-title-main">İnanna</span> Sümer tanrıçası

İnanna ; aşk, güzellik, seks, savaş, adalet ve siyasi güçle ilişkilendirilen antik Mezopotamya tanrıçasıdır. Sümerlerde kendisine "İnanna" adıyla ibadet edilirken daha sonraki dönemlerde Akad, Babil ve Asurlular tarafından İştar olarak tanımlanmış ve "Cennetin Kraliçesi" olarak anılmıştır. Ana tapınma merkezi Uruk'taki Eanna Tapınağı'dır ve buranın koruyucu tanrıçası kabul edilmiştir. Venüs gezegeniyle ilişkilendirilmiş ve aslan ile sekiz köşeli yıldız, en belirgin sembolü olmuştur. İştar'ın kocası, daha sonraki dönemlerde Tammuz olarak anılacak olan Tanrı Dumuzid iken yardımcısı (sukkal) ise sonraki dönemlerde erkek tanrılar İlabrat ve Papsukkal ile bir tutulacak olan Ninşubur'dur.

İlāh, "tanrı" ile aynı anlama gelen bir Arapça terimdir. Dişil hâli "ilaha"dır ve bu tanrıça ile eşanlamlıdır. Dinsel inanışlarca kutsal görülen ve tapınılan doğaötesi bir varlıktır. İlah kelimesi İslami ritüellerde sıkça kullanılır: ezan, kelime-i şehadet.

Afyon (Akroinon) Savaşı, Akroinon'da Anadolu platosunun batı ucunda, 740 yılında Emevi Arap ordusu ve Bizans İmparatorluğu güçleri arasında yapıldı. Arapların başında Abdullah El-Battal ve El-Malik Bin Su'aib, Bizansların başında İmparator III. Leon ve onun oğlu, gelecekteki V. Konstantinos vardı. Savaş Bizansların kesin galibiyeti ile sonuçlandı ve Arapların Anadolu'daki ilerleyişi durmuş oldu.

Ateistlere karşı ayrımcılık, diğer kişiler tarafından ateist olarak imlenerek zulüm görmek ve ayrımcılığa uğramaktır. 13 farklı ülkede ateist olanlar idam ile cezalandırılmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Çin'de din</span> Çin içerisindeki birçok din

Çin, dünyanın en eski ve sürekli öğreti ve felsefi geleneklerinin beşiği olmuştur. Çin'de batıdaki anlamıyla bire bir örtüşen bir din anlayışı hiç olmamıştır. Milattan önce 6. yüzyıldan itibaren görülmeye başlayan düşünce okulları kendi içinde özgün olarak sürekli gelişmiştir. Bu yüzden Çin'de inanç sistemleri olarak Çin kültürünü tarihi boyunca şekillendiren Konfüçyüsçülük, Taoizm ve çok sonradan gelen Budizm düşünce okulları sıralanır. Bu iç içe geçmiş düşünce okulları kendi aralarında kökten farklı bir evren anlayışı taşımazlar ancak klasik anlamıyla batıda ortaya çıkan Musevilik, Hristiyanlık ve Müslümanlık dinlerinden kökten ayrıdırlar. Bu düşünce okulları öncesinde de Çin'in hem toplayıcı ve avcı şamanik toplumlarında hem de yerleşik tarım toplumları döneminde kainatın doğuşuyla ilgili anlatılan masal ve efsanelerde evrenin; klasik dinlerde olduğu gibi bir yaratıcı tarafından yaratılmasından çok her şeye hamile olan ve hiçbir şeyin henüz bir biçimi olmadığı karanlık bulamaç bir şeyden doğduğu inançları yer bulmaktadır. Bu bulamaç, karanlık hiçbir nesnenin henüz şekil almadığı ama her şeye hamile olunan bu hale masallarda Hundun, düşünce okullarında Dao denmektedir. Dao'dan Gök ve Yer yani somut ve soyut olan her şey doğar, yin ve yang değişim ilkeleriyle her şey biçim alır ve dönüşür. Günümüzde Kuantum Kuramı'nın kozmogoni görüşleri Çin'de ortaya çıkan bu evren anlayışına daha yakın durmaktadır. Gök uzayı, yer ise yıldızlar, gezegenler gibi yoğun her şeyi temsil etmektedir. Dao düşünce okulunda Gök ve Yerin ham doğası yani kendiliğindenlik hali olan Zìrán (自然)'a uyması çabasız çabayı uygulaması en uygun yönetim olarak anlatılırken, Konfüçyüsçü okullara göre ise Gök ve Yer ilişkisi hiyerarşik ele alınır, erdem ve görevlere önem verilir, dolayısıyla devletin yönetimi ve halk ile ilişkisi buna uymalıdır anlayışı hakim olmuştur. Çin imparatorları, özellikle Konfüçyüs okuluna göre Gök gibi olmalıydılar ve bu yüzden "Göğün Vekaleti"ni (Tianming) talep edip Çin efsanevi ve geleneksel pratiklerine katılırlardı. Yaygın inanç sistemi bu şekilde kendini gösterirken sonraki yüz yıllarda Batıda ortaya çıkan dinler Çin'de yayılmak istemiş olsa da halk arasında bu inanç sistemleri çok rağbet görmemiştir. Ancak günümüzde sayıları fazla olmasa da Çin'de Hristiyanlık ve müslümanlık da yaşamaktadır. 1949 Mao Zedong devriminden beri Çin, bir ateist ve Marksist kurum olan Çin Komünist Partisi tarafından yönetilmektedir. Bu dönemde bilimsel bir zemini olmayan hiçbir görüşe izin verilmedi. Dini hareketler ve kurumlar önce hükûmet kontrolü altına alındı, sonra Kültür Devrimi (1966-1976) sırasında baskıya uğradı. Devrimin yumuşama döneminde geleneksel öğretiler ve sonradan gelen dini örgütlere haklar verilmeye başlanmıştır. Hükûmet henüz beş tane öğreti ve dini resmen tanımaktadır: Budizm, Taoizm, İslam, Protestanlık ve Katoliklik. 21. yüzyılın başında kurumsal idarelerde Konfüçyüsçülük ve Çin halk gelenekleri giderek daha fazla tanınma kazanmaktadır.

Ateizme genel bir bakış ve güncel bir rehber olarak aşağıdaki ana hatlar verilmiştir:

<span class="mw-page-title-main">Antik Yunanistan'da din</span>

Antik Yunanistan'da din, Antik Yunanistan kökenli alan inançlar, ritüeller ve mitolojinin hem popüler halk dini hem de kült uygulamaları biçiminde toplanmasını kapsamaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Tanrı'dan korkanlar</span> Yahudiliğe eğilim gösteren ve kendine has birtakım inanç ve ritüelleri olan bir pagan cemaat

Tanrı'dan korkanlar yahut Tanrı'ya tapanlar Yunan ve Roma dünyasında varlığını sürdüren ve Hellenistik Yahudiliğe sempati besleyen bir gruptur. Aslen Yahudi olmayan bu gruba mensup insanlar, Yahudiliğe geçmeden Yahudilerin uyguladığı gelenek ve ritleri takip etmiş ve bunlardan etkilenmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Kenan mitolojisi</span> dinler grubu

Kenan dini, antik Levant'ta yaşayan Kenanlılar tarafından en azından Erken Tunç Çağı'ndan Ortak Çağ'ın ilk yüzyıllarına kadar uygulanan eski Semitik dinler grubunu ifade eder.

<span class="mw-page-title-main">Shed (tanrı)</span> antik Mısır tanrısı

Shed, Eski Mısır dininden bir tanrıdır. Halk arasında "Kurtarıcı" olarak adlandırılan bu tanrı, ilk olarak Amarna Dönemi'nden sonra kaydedilmiştir. Kurtuluş kavramını temsil eden Shed, çoğunlukla Horus, özellikle de Harpocrates ile özdeşleşmiştir. Bir tapınağı, ibadeti, kült merkezi veya ibadet merkezi yoktur. Çoğunlukla sıradan Mısırlıları hastalıktan, talihsizlikten ya da tehlikeden kurtarmaya çalışan bir tanrı olarak bilinirdi. Amarna döneminde kişisel dindarlıkta "Kurtarıcı" isimlerinin yükselişi, Akhenaten'in eski Mısır dinini yasaklama girişimlerine sıradan insanların tepkisi olarak yorumlandı. Shed ayrıca Kenan tanrısı Resheph'in bir formu olarak görülmüştür.

<span class="mw-page-title-main">Guru Gobind Singh</span>

Guru Gobind Singh, doğum adı Gobind Rai, manevi bir önder, savaşçı, şair ve filozof olan onuncu Sih Guru idi. Babası Guru Tegh Bahadur, Aurangzeb tarafından idam edildiğinde Guru Gobind Singh, dokuz yaşında resmen Sihlerin lideri olarak atandı ve onuncu ve son insan Sih Guru oldu. Dört biyolojik oğlu yaşamı boyunca öldü - ikisi savaşta, ikisi Babür valisi Vezir Han tarafından idam edildi.

Hinduizm'de Yüce Tanrı, tanrıların (deva) ve iblislerin (asura) ötesindeki en yüce, Mutlak Varlık (Brahman/Parabrahman) ve Mutlak Benlik olan Nihai Şahıs (Paramatman)'dır.