İkinci Kerevizdere Muharebesi

İkinci Kerevizdere Muharebesi
	Çanakkale Savaşı / Seddülbahir Cephesi
Tarih	12-13 Temmuz 1915
Bölge	Gelibolu Yarımadası
Sonuç	Kısmi Müttefik zaferi
Taraflar
Birleşik Krallık ; Fransa	Osmanlı İmparatorluğu
Komutanlar ve liderler
General Aylmer Hunter-Weston ; General Granville Egerton ; General Beauvoir De Lisle ; General Archibald Paris ; General Maurice Bailloud	Vehip Paşa ; Albay Celal ; Albay Halil ; Yarbay Süleyman Şakir
Güçler
VIII. Kolordu 52. Tümen; 29. Tümen; Kraliyet Deniz Tümeni; Doğu Seferi Kuvvetleri 1. Tümen; 2. Tümen;	Güney Grubu 4. Tümen; 6. Tümen; 7. Tümen;
Kayıplar
3.900 (3.100 İngiliz, 800 Fransız)	8.462

İkinci Kerevizdere Muharebesi veya Kanlı Dere Muharebesi, (İngilizce: Battle of Achi Baba Nullah) (Fransızca: 5^e combat du Kérévés Déré) Çanakkale Savaşı'nda, Seddülbahir Cephesi'nin merkez ve sağ kanadında İngiliz ve Fransız birliklerince girişilen taarruzlarla birlikte 12 Temmuz 1915 tarihinde başlayan, 13 Temmuz 1915 günü sonlanan muharebedir. İngilizler tarafından "Kanlı Dere Muharebesi," Fransızlar tarafından ise "5. Kerevizdere Muharebesi" olarak adlandırılır. Müttefik taarruzu, daha önce Zığındere Muharebesi ile ileri çıkan sol kanat ile geride kalan sağ kanadı ve orta kesimi aynı hizaya getirmek amacıyla, Osmanlı mevzilerini ele geçirmeyi hedeflemiştir. Cephenin sağ kanadını oluşturan Fransız bölgesinde hedeflere ulaşılmış, İngiliz kesiminde ise ufak bir alanda başarı sağlanabilmiştir.

Muharebe öncesi

General Sir Ian Hamilton, Seddülbahir Cephesi’nde, tüm cephe hattından yapılan üç taarruz da (Birinci Kirte, İkinci Kirte ve Üçüncü Kirte muharebeleri) beklediği sonuca ulaşamamıştı. Bunun üzerine daha dar bir cephe hattından taarruz etmeyi esas alan bir savaş planı uygulamaya konulmuştu. Bu plan, cephenin önce sağ, sonra sol, ardından da merkez bölümünde birbirini izleyen üç harekâtı öngörmekteydi. İlk iki operasyon olan Birinci Kerevizdere ve Zığındere harekâtlarının, kısmi de olsa başarı sağlaması üzerine General Sir Ian Hamilton, cephenin merkez bölümünden taarruz ederek merkez bölümü kanatlarla aynı hatta getirmeye karar vermiştir. Hamilton her ne kadar Osmanlı tarafının Zığındere Muharebesi’nde uğradığı kayıpları karşılamadan bir an önce taarruza geçmeyi planlamışsa da, Fransız topçu bataryalarının gerekli hazırlıkları yapabilmeleri için harekât 12 Temmuz 1915 tarihine ertelenmiştir. Öte yandan İngiliz ve Fransız kolordularında salgın haline gelen ishal, bu birliklerin yeni gelen takviye birliklerle değiştirilmesini gerektirmiştir. Haziran ayı başlarında cepheye intikal eden 52. İngiliz Tümeni’nin iki tugayı (üçüncü tugay, 156. Tugay’dır ve 28 Haziran’daki Zığındere muharebelerinde mevcutlarının yarısını ve subaylarının büyük çoğunluğunu yitirmiştir) General Sir Ian Hamilton’ın taze kuvvetiydi. Ayrıca o günlerde İngiltere’den takviye olarak gönderilmiş olup bölgeye intikal edecek olan 13. İngiliz Tümeni de yeni harekât için kullanılabilecek durumdadır.

General Sir Ian Hamilton’un acele etmesinin bir diğer nedeni de, Temmuz ayı başlarından itibaren Osmanlı topçusunun artan faaliyetleridir. Alçıtepe’den ve Anadolu yakasından, Seddülbahir Cephesi’nin sağ bölümünü (Fransız kanadı) seyrek de olsa gece gündüz bombalanmaktadır. Cephe gerisinde dahi güvenli bir bölge kalmamıştır. Çatışma olmayan günlerde de Fransızlar sürekli olarak kayıplara uğramaktadırlar. Alçıtepe’deki Osmanlı topçu gözetleme postaları, cephe ve cephe gerisini çok rahat gözleyebilmekte ve özellikle yemek saatlerinde, tuvalet ya da duşların çevresinde yığılma olduğunda, ateşi yönlendirebilmektedirler. Geceleri de süren bu ateş yüzünden askerin bir bölümü, daha güvenlik buldukları bomba çukurlarında gecelemeye başlamışlardı.

Taarruz planı

Taarruz cephesi yaklaşık 2 kilometre olup, Türk tarafına göre sağ taraftaki 1 kilometrelik bölümden İngiliz birlikleri, sol taraftaki diğer 1 kilometrelik bölümden ise Fransız birlikleri taarruz edecektir. Bu taarruz hattındaki Osmanlı savunması, arka arkaya üç siper hattı olarak yaklaşık 350 m. derinliğe sahiptir.

İngiliz Planı

İngiliz 52. Tümeninin (155. 156. ve 157. Tugay) komutanı General Egerton, iki kademeli bir taarruz planlamıştı. Tümenin 155. Tugayı, ilk kademeyi oluşturacaktı ve sabah taarruza geçecekti. İkinci kademeyi oluşturan 157. Tugayın taarruzu ise öğle vakti gerçekleştirilecekti. Tümenin 156. Tugayı, Zığındere Muharebesi’nde fazla yıprandığı için ihtiyatta bırakılacaktı. Taarruz, her bir kademe için dörder dalga halinde, aynı anda hücuma kalkmak suretiyle icra edilecekti. İlk iki taarruz dalgasının hedefi, Osmanlı savunmasının üçüncü hat siperlerine kadar ilerlemekti. Üçüncü dalga Osmanlı ikinci hat siperlerine yerleşecek, dördüncü dalga da İngiliz siperlerinin karşısındaki birinci hat Osmanlı siperlerini tutacaktı.

İstihkâmcılar, 3. ve 4. dalgalardan sonra harekete geçerek, kum torbaları vb. istihkâm malzemeleriyle ele geçirilen siperlerin güçlendirilmesini sağlayacaktı. Aynı zamanda İngiliz siperlerinden ele geçirilen Osmanlı siperlerine doğru bağlantı siperleri kazılacaktı.

Fransız planı

Taarruz, Fransız bölgesinde 12 Temmuz sabahı saat 07:35'te başlayacaktı. 1. Fransız Tümeninden 4 tabur, Osmanlı kuvvetlerinin sol kanadına (doğuya) 2. Fransız Tümeninden 4 tabur ise Osmanlı savunmasının sağ kanadına taarruz edecekti. Fransız bölgesinde ana hedef, Yassı Tepe (Le Rognon) ve 97 Rakımlı Tepenin kuzeyi arasındaki bütün Osmanlı siperlerinin ele geçirilmesiydi. Hedefler zapt edildikten sonra İngiliz sağ kanadı ile Fransız sol kanadı birleştirilecekti. Fransızlar taarruz için başlangıçta 5.000 kişilik bir kuvvet ayırmışlardı.

Muharebe

Harekât, 12 Temmuz sabahı, üç saatlik hazırlık ateşi ardından İngiliz 29. Tümen'i ile Fransız 1. ve 2. Tümenlerinin taarruzu ile başlamıştır. Hazırlık ateşi bu kez Birinci Kerevizdere ve Zığındere muharebelerindeki gibi günlerce sürdürülmemiştir ama çok daha yoğundur. Müttefik deniz ve kara topçusu üç saat içinde 60.000 top mermisi harcamıştır. (Saniyede ortalama beş mermi) Topa tutulan alan yine oldukça dar bir cephe hattıdır. Hazırlık ateşi süresince Osmanlı tarafının ilk hat siperleri tümüyle çökmüştü, İngiliz birlikleri bu siperleri hemen hemen hiçbir kayba uğramadan ele geçirdiler. İkinci hat siperlerinde boğaz boğaza geçen çatışmalarda bir İngiliz Tugayı, mevcutlarının yüzde altmışını ve biri haricinde tüm subaylarını kaybetmiştir. Osmanlı askerlerin hemen giriştikleri karşı taarruzla bu siperlerde tutunamayıp ilk hat siperlerine geri çekildiler. Öğleye doğru ihtiyattaki İngiliz Taburu’nun tüm unsurları cepheye sürülmüş, ancak böylece Osmanlı tarafının ilk hat siperleri elde tutulabilmişti. Öğleden sonra saat 13:00’da General Hunter Weston, Hamilton’un emriyle 157. Tugay’ın taarruzuna karar vermiştir. Saat 16:00’da başlayan bu taze taarruz dalgasıyla İngilizler Osmanlı ilk üç hat siperlerini işgal ettiler. Ancak ağır kayıplar ve Osmanlı karşı taarruzları sonucu saat 16:00 dolaylarında üçüncü hat siperlerinden çekildiler.

Gece boyunca Osmanlı müfrezeleri İngiliz kesiminde cephenin değişik bölümlerinde süngü hücumuna geçmişti. İngilizleri sabaha kadar uyutmadılar. 13 Temmuz günü sabaha karşı saat 04:30 dolaylarında İngiliz cephesinin sağ kanadında iki tabur kadar asker birdenbire cephe gerisine doğru akmaya başladı. Subaylar, eratı güçlükle siperlerine geri gönderebildilerse de bu durum İngiliz askerinin moral durumunun pek sağlam olmadığını gösteriyordu. General Hunter-Weston, bir genel taarruz daha düzenleyerek Osmanlı siperlerini ele geçirmeden durumu güven altına alamayacağına karar vermiştir. Taarruzun, ele geçirilen Osmanlı siperlerinden yapılamayacağı ortaya çıktı; bağlantı siperleri yaralılarla doluydu ve taarruza katılacak birliklerin bu kanallardan ileri kaydırılması olanağı yoktu. Bu yüzden taarruz öncesi İngiliz siperlerinden çıkış yapılmıştır. Saat 16:30’da başlayan ve açıktan yapılan bu taarruzu Osmanlı topçusunun ateşi karşılamıştır. İngiliz cephesinin sağ kanadında hiçbir ilerleme gösterilemedi. Orta bölümde en gerideki Osmanlı siperleri ele geçirildiyse de art arda gelen Osmanlı taarruzlarıyla geri çekilindi. Sol kanattan yapılan taarruz da 24 subay ve 500 eratın kaybı^[] dışında bir sonuç getirmedi. Fransız kesiminde ise harekât daha başarılı olmuş, Osmanlı siperleri ele geçirilmişti.

İki gün boyunca süren çatışmalarda Osmanlı tarafının kayıpları 8.462 (600’ü esir)^[] kişi, Müttefik kayıpları ise yaklaşık 4.000 kişidir.^[] Müttefik kuvvetler ancak birkaç ön hat siperini ele geçirdiler. Cephenin sol tarafında çok dar bir alanda taarruz öncesi belirlenen hedeflere ulaşılmıştı, İngiliz cephesinin büyük bir bölümünde ise ulaşılamadı. Fransız bölümünde ise belirlenen hedeflere ulaşıldı.

Kaynakça

1915 Çanakkale Savaşı - İbrahim Artuç
Büyük Harbin Tarihi Çanakkale Gelibolu Askeri Harekâtı - General C.F.Aspinall - Oglander (General Ian Hamilton'un karargâh subaylarından)
Türk Kurmay Subaylarının Gözüyle Çanakkale Savaşı - Burhan Sayılır