İkinci Dünya Savaşı sırasında direniş

II. Dünya Savaşı sırasında direniş hareketleri, işgal edilen her ülkede, işbirliği yapmamaktan propagandaya, düşen pilotları saklamaya ve hatta doğrudan savaşa ve kasabaların yeniden ele geçirilmesine kadar çeşitli yollarla meydana geldi. Birçok ülkede direniş hareketleri bazen Yeraltı olarak da anılırdı.

II. Dünya Savaşı'ndaki direniş hareketleri, siyasi olarak kutuplaşmış iki temel kampa ayrılabilir: dünyanın hemen hemen her ülkesinde var olan enternasyonalist ve genellikle Komünist Parti liderliğindeki anti-faşist direniş; ve Nazi veya Sovyet işgali altındaki ülkelerde yabancı faşistlere ve komünistlere karşı çıkan çeşitli faşist/anti-komünist milliyetçi direniş grupları, genellikle savaşın iniş çıkışlarına ve sürekli hareket eden askeri cephelerin hangi tarafında olduklarına bağlı olarak taraf değiştirirler. üzerinde buldular.

En dikkate değer direniş hareketleri arasında Polonya Direnişi (Polonya Ana Ordusu, Leśni, Halk Ordusu ve daha büyük Polonya Yeraltı Devleti dahil ); Yugoslav Partizanları, Sovyet partizanları ^[a], Çin direnişi, İtalyan Direnişi (esas olarak İtalyan CLN liderliğindeki ); Nazi işgali altındaki çeşitli bölgelerdeki Yahudi Direnişi ; Japonya İşgalindeki Kore ve Çin Bölgesindeki Kore Direnişi, Yunan Direnişi, Fransız Direnişi, Belçika Direnişi, Norveç Direnişi, Danimarka Direnişi, Çek Direnişi, Arnavut Direnişi, Hollanda Direnişi (özellikle "LO" (ulusal saklanma örgütü)) ve Almanya'nın kendisinde siyasi olarak zulüm gören muhalefet (16 ana direniş grubu vardı ve Hitler'e suikast düzenlemek için en az 27 başarısız girişim vardı ve çok daha fazlası planlandı): kısacası, Alman işgali altındaki Avrupa çapında direniş gösterildi.

Pek çok ülkede Mihver işgalcilerle savaşmaya veya onları baltalamaya adanmış direniş hareketleri vardı ve Nazi Almanya'sının kendisi de Nazi karşıtı bir harekete sahipti İngiltere savaş sırasında işgal edilmemiş olsa da, İngilizler bir İngiliz direniş hareketi için karmaşık hazırlıklar yaptı. Ana organizasyon, Gizli İstihbarat Servisi (SIS, diğer adıyla MI6 ) tarafından oluşturuldu ve şu anda Bölüm VII olarak biliniyor.^[1] Ayrıca Yardımcı Birimler adı verilen kısa süreli gizli bir komando kuvveti de vardı.^[2] Yabancı direniş hücreleri kurmak veya mevcut direniş hareketlerini desteklemek için İngiliz Özel Harekât İdaresi ve Amerikan Stratejik Hizmetler Ofisi (Merkezi İstihbarat Teşkilatı'nın öncüsü) gibi çeşitli örgütler de kuruldu.

Müttefik işgalcilere karşı savaşan direniş hareketleri de vardı. İtalyan Doğu Afrika'sında, İtalyanlar Doğu Afrika Seferi sırasında yenildikten sonra, bazı İtalyan askerleri ve yerleşimciler 1941'den 1943'e kadar Müttefiklere karşı bir gerilla savaşına katıldı. Kurtadam Nazi Alman direniş hareketi hiçbir zaman fazla bir şey ifade etmemiş olsa da, Alman Volkssturm Berlin Savaşı'nda geniş bir rol oynadı. Estonya, Letonya ve Litvanya'nın " Orman Kardeşleri ", 1960'larda Baltık Devletlerinin Sovyet işgaline karşı savaşan birçok savaşçıyı içeriyordu. Savaş sırasında veya sonrasında Romanya, Polonya, Bulgaristan, Ukrayna ve Çeçenya gibi yerlerde benzer Sovyet karşıtı direnişler yükseldi.

Bazı Avrupa ülkelerinin tarihçileri ve hükûmetleri, Nazi işgaline karşı direnişin kendi halkları arasında yaygın olduğunu göstermeye çalışırken,^[3] Batı Avrupa'daki ülkelerin nüfusunun yüzde bir ila üçü olduğu tahmin edilen, yalnızca küçük bir azınlık örgütlü direnişe katıldı. . Nazi yönetiminin daha baskıcı olduğu Doğu Avrupa'da, insanların daha büyük bir yüzdesi, örneğin Polonya nüfusunun tahminen yüzde 10-15'i, organize direniş hareketlerindeydi İşgalcilerle işbirliği yapmayarak pasif direniş çok daha yaygındı.^[4]