İçeriğe atla

İkeya seki kuyruklu yıldızı

C/1965 S1 (Ikeya–Seki)
Fotoğraf: Maynard Pittendreigh
Keşif
Keşfeden(ler)
Kaoru Ikeya
Tsutomu Seki
Keşif tarihi18 Eylül 1965
Belirtmeler
1965 Büyük Kuyrukluyıldızı, 1965 VIII, 1965f
Yörünge özellikleri
Dönem 7 Ekim 1965
Günöte183,192214 (A) ve 207,40555533 (B) AB
Günberi0,007786 (A) ve 0,007778 (B) AB
Yarı büyük eksen91,5999999999981 (A) ve 103,706666666601 (B) AB
Dışmerkezlik0,999915 (A) ve 0,999925 (B)
Yörünge süresi876,7008 (A) ve 1056,1320 (B) yıl
Yörünge eğikliği141,8642° (A) ve 141,861 (B)
Son günberi21 Ekim 1965
Sonraki günberiBelli Değil
Fiziksel özellikler
Görünür büyüklük
-10 (maks.)
  Wikimedia Commons'ta ilgili ortam

Kaoru İkeya adlı Japon bir amatör astronom tarafından bulunmuştur. Bu yıldıza kendi adı verilmiştir.

Güneş çevresinde büyük bir elips veya bir parabol yörüngede dolaşan, Güneş'e yaklaştığında yüzeyinde ortaya çıkan gazların ve tozların oluşturduğu kuyruk denilen ışıklı bir uzantısı olan gök cismine “kuyruklu yıldız” denir.

Kuyrukluyıldızlar çoğunlukla kendilerini keşfedenin (ya da keşfedenlerin) ismini alır. Bir Japon amatör astronomu olan Kaoru Ikeya'nın Temmuz 1964'te keşfettiği, kendi adıyla anılan 1964 VIII Kuyrukulu Yıldız'ı 12 Ağustos tarihinde dünyanın 30.5 milyon km kadar yakınından geçmiş ve aynı ay içinde çıplak gözle gözlenebilecek parlaklığa erişmiştir. 2 Ağustos'ta Güneş'in 118.500.000 km ötesindeki enberi noktasına ulaşan Ikeya Kuyruklu Yıldızı’nın, Mount Palomar Rasathanesi'nin 5,08 m lik teleskobu kulanılarak yapılan tayf gözlemleri sonucunda, Dr. Jesse L. Greenstein ve Dr. Antoni Stawikowski bu Kuyruklu Yıldız üzerinde karbon atomunun ender görülen izotoplarından birinin varlığını ispatlamışlardır. Bu buluş, Güneş'in yakınlarına kadar gelen bu gökyüzü ziyaretçilerinin Güneş Sistemi'mizin ilk dönemlerinde dünya yakınında ve gezegenlerin oluşmasında arta kalan maddelerden ortaya çıktığını, daha sonra Güneş rüzgârının etkisiyle geniş eliptik yörüngelerine savrulduklarını göstermektedir.

Bu değerli incelemeler sayesinde ilk defa bir Kuyruklu Yıldız'da ender rastlanan bir izotop kesin bir şekilde bulunmuş ve yoğunluğu ölçülmüştür. Ikeya Kuyruklu Yıldızı’ndaki C 13 atomonun C 12 atomuna oranının 1’e 70 olarak bulunduğu göz önüne alınırsa bu sayının dünyanınkine oldukça yakın olduğu (1'e 90) hemen farkedbilir. Astronomlar bu izotopun keşfinin Ikeya Kuyruklu Yıldızı'ının alışılmadık parlaklığına dayandırmışlardır.

Başarılı olan pek çok kuyruklu yıldız avcısının bir kuyruklu yıldız keşfedebilmek için ortalama en az 100-300 saat sabırla gözlem yaptığını görürüz. Kaoru Ikeya, 1963 kuruklu yıldızını bulmadan önce 335 saatini harcamıştır. Japon amatör astronomu Kaoru Ikeya, keşfettiği yarım düzine kuyruklu yıldızı gözlerken, kendi yapımı olan 20 cm'lik f/15 bir aynalı teleskoptan yararlanmıştır.

Japon amatör astronomu Kaoru Ikeya’ya göre: "Bir kuyruklu yıldız keşfetmek, ismini gökyüzüne yazdırmaktır".

Galeri

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

JPL Small-Body Database (SBDB), küçük Güneş Sistemi cisimleri hakkında bir astronomi veritabanıdır. Jet İtki Laboratuvarı (JPL) ve NASA tarafından sürdürülür ve yörünge parametreleri ve diyagramları, fiziksel diyagramlar ve küçük cisimle ilgili yayın listeleri dahil olmak üzere bilinen tüm asteroitler ve birkaç kuyruklu yıldız için veri sağlar. Veritabanı günlük olarak güncellenir.

<span class="mw-page-title-main">162 Laurentia</span> Asteroit

162 Laurentia, 21 Nisan 1876'da Fransız kardeşler Paul Henry ve Prosper Henry tarafından keşfedilen ve asteroid 51 Nemausa'yı keşfeden amatör astronom Joseph Jean Pierre Laurent'in adını taşıyan büyük ve karanlık bir ana kuşak asteroididir.

<span class="mw-page-title-main">Encke Kuyruklu Yıldızı</span>

Encke Kuyruklu Yıldızı veya Encke'nin Kuyruklu Yıldızı, Güneş'in yörüngesini her 3.3 yılda bir tamamlayan bir periyodik kuyruklu yıldız'dır. Encke ilk olarak Pierre Méchain tarafından 17 Ocak 1786'da kaydedildi, ancak yörüngesinin Johann Franz Encke tarafından hesaplandığı 1819 yılına kadar periyodik bir kuyruklu yıldız olarak tanınmadı. Halley Kuyruklu Yıldızı gibi adını keşfedicisinden ziyade yörüngesinin hesaplayıcısından alıyor olması olağandışıdır. Kuyruklu yıldızlar büyük bir koma ve onları çok daha görünür hale getirebilen günberi‘leri sırasında kuyruk oluşturmalarına rağmen çoğu kuyruklu yıldız gibi çekirdeği aldığı ışığın yalnızca %4.6'sını yansıtan çok az albedo'su vardır. Encke Kuyruklu Yıldızı'nın çekirdek çapı 4.8 km'dir.

<span class="mw-page-title-main">81P/Wild</span>

Wild 2 olarak da bilinen 81P/Wild Kuyruklu Yıldızı, 6 Ocak 1978'de, Zimmerwald, İsviçre'de 40 cm'lik Schmidt teleskopu kullanarak keşfeden, adını İsviçreli gök bilimci Paul Wild'dan alan bir kuyruklu yıldızdır.

<span class="mw-page-title-main">C/1980 E1</span>

C/1980 E1, Edward LG Bowell tarafından 11 Şubat 1980'de keşfedilen ve Mart 1982'de Güneş'e en yakın (günberi) bir periyodik olmayan kuyruklu yıldız'dır. Jüpiter'e yaklaşması nedeniyle Güneş Sistemi'ni hiperbolik yörünge üzerinde terk eder. Keşfinden bu yana sadece 1I/ʻOumuamua ve 2I/Borisov böyle daha hızlı bir yörünge ile tanımlandı.

<span class="mw-page-title-main">21P/Giacobini-Zinner</span> kuyruklu yıldız

Kuyruklu yıldız Giacobini–Zinner Güneş Sistemindeki bir periyodik kuyruklu yıldız'dır. 20 Aralık 1900'de Kova takımyıldızında gözlemleyen Michel Giacobini tarafından keşfedildi. İki yörünge sonra Ernst Zinner tarafından 23 Ekim 1913'te Beta Scuti yakınlarında değişen yıldızları gözlemlerken bulundu.

<span class="mw-page-title-main">C/2001 Q4 (NEAT)</span>

C/2001 Q4 (NEAT), derince güneye doğru iç Güneş Sistemi içine getiren olağan dışı, neredeyse dik geriye giden yörünge'si olan bir kuyruklu yıldız'dır. Başlangıçta, zamanının çoğunu güney gök kutbunun yakınında geçirerek uzaktaki evinden ortaya çıktı. Bu kuyruklu yıldız, 24 Ağustos 2001'de Dünyaya Yakın Asteroid Takibi programı (NEAT) tarafından keşfedildi.

<span class="mw-page-title-main">C/2017 T2 (PANSTARRS)</span>

C/2017 T2 (PANSTARRS), 2 Ekim 2017'de Güneş‘e 92 AU (13,8 milyar km) uzaklıkta iken keşfedilen bir Oort bulutu kuyruklu yıldız'ıdır. Dünya'ya en yakın yaklaşımı 28 Aralık 2019'da 152 AU (22.700 milyon km) uzaklıktaydı. günberi'ye 4 Mayıs 2020'de Güneş'ten 1.6 AU'da parçalanmaya karşı güvenliyken geldi.

<span class="mw-page-title-main">116 Sirona</span> Asteroit

Sirona, Alman-Amerikalı astronom C. H. F. Peters tarafından 8 Eylül 1871'de keşfedilen ve adını Kelt şifa tanrıçası Sirona'dan alan, biraz büyük ve parlak renkli bir ana kuşak asteroididir.

<span class="mw-page-title-main">427 Galene</span> Asteroit

Galene tipik bir ana kuşak asteroitidir. Fransız astronom Auguste Charlois tarafından 27 Ağustos 1897'de Nice'de keşfedilmiş ve adını Yunan mitolojisinin Nereidlerinden biri olan Galene'den almıştır (Hesiod, Theogony, 240). Bu asteroit, 5,12 yıllık bir süre ve 0,12 dış merkezlik ile Güneş'in yörüngesinde 2,97 AU uzaklıkta dönmektedir. Bir bilgisayar araştırması, 1996'da 7968 Elst–Pizarro'nun geçici kuyruklu yıldız çekirdeği aktivitesini oluşturan çarpmanın en olası kaynağının Galene olduğunu göstermiştir.

Gözlemsel astronomide, bir Güneş Sistemi cisminin gözlem yayı, cismin yolunu izlemek için kullanılan en erken ve en son gözlemleri arasındaki süredir. Genellikle gün veya yıl olarak verilir. Terim çoğunlukla asteroitlerin ve kuyruklu yıldızların keşfi ve takibinde kullanılır. Yay uzunluğu, bir yörüngenin doğruluğu üzerinde en büyük etkiye sahiptir. Ara gözlemlerin sayısı ve aralığı daha az etkiye sahiptir.

<span class="mw-page-title-main">103 Hera</span> Ana kuşak asteroiti

Hera, 4,44 yıllık bir yörünge süresine sahip orta büyüklükte bir ana kuşak asteroitidir. Kanadalı-Amerikalı astronom James Craig Watson tarafından 7 eylül 1868'de keşfedilmiş ve adını Yunan mitolojisinde Olympos tanrılarının kraliçesi Hera'dan almıştır. Bu asteroit, silikat yüzey bileşimine sahip bir S-tipi asteroittir.

<span class="mw-page-title-main">Minimum yörünge kesişme mesafesi</span> Astronomide ölçü

Minimum yörünge kesişme mesafesi, astronomide iki astronomik cisim arasındaki çarpışma riskini değerlendirmek için kullanılan bir ölçüdür. İncelenen iki cismin salınan yörüngelerinin en yakın iki noktası arasındaki mesafe olarak tanımlanır. Genellikle bir gezegenden daha küçük olan bir cisim için, gezegenin yörüngesinin kesişme noktasındaki minimum mesafe olarak hesaplanır. En yoğun ilgi Dünya ile çarpışma riskidir. Dünya MOID genellikle JPL Small-Body Database gibi kuyruklu yıldız ve asteroit veri tabanlarında listelenir. MOID değerleri diğer cisimlere göre de tanımlanır: Jüpiter MOID, Venüs MOID vb.

790 Pretoria, İngiliz astronom Harry Edwin Wood tarafından 16 Ocak 1912'de keşfedilen, Güneş'in yörüngesinde dönen küçük gezegendir. Asteroit kuşağın çekirdeğinin ötesinde yer alan Kibele grubunun bir üyesidir ve adını Güney Afrika'nın başkenti Pretoria'dan almıştır.

<span class="mw-page-title-main">120 Lachesis</span> Asteroit

Lachesis büyük bir ana kuşak asteroididir. Fransız astronom Alphonse Borrelly tarafından 10 Nisan 1872'de ve bağımsız olarak Alman-Amerikalı astronom Christian Heinrich Friedrich Peters tarafından 11 Nisan 1872'de keşfedildi ve daha sonra Yunan mitolojisindeki Moirai veya Fates'ten biri olan Lachesis'in adını aldı. Bir yıldızın Lachesis tarafından örtülmesi 1999'da meydana geldi ve beş gözlemci tarafından görsel olarak ve bir kez fotoelektrik olarak doğrulandı. Bu doğrulamalar sırasında kirişler tahmini olarak 184 × 144 km bir eliptik enine kesit verdi.

829 Academia, Güneş'in yörüngesinde dönen bir küçük gezegendir. Asteroit, düşük yansıtabilirliğe sahiptir ve kabaca 44 km çapındadır.

Galatea, büyük bir C-tipi ana asteroit kuşağı asteroididir. Karbonlu yüzeyi, sadece 0,034'lük bir albedo ile çok koyu renge sahiptir.

Siwa, Avusturyalı astronom Johann Palisa tarafından 13 Ekim 1874'te keşfedilen ve adını Slav doğurganlık tanrıçası Šiwa'dan alan büyük ve karanlık bir ana kuşak asteroididir.

Adria, Avusturyalı astronom Johann Palisa tarafından 23 Şubat 1875'te Austrian Naval Gözlemevi'nde keşfedilen ve adını Adriyatik Denizi'nden alan oldukça büyük bir Asteroit kuşağı asteroididir. Bu koyu renkli asteroit muhtemelen ilkel bir karbonlu kondritik bileşime sahiptir.

<span class="mw-page-title-main">Ön keşif gözlemi</span>

Astronomide ön keşif gözlemi veya kısaca ön keşif, daha doğru bir yörünge hesabı yapabilmek amacıyla bir cismin keşfinden önceki görüntülerinin, fotoğraflarda veya fotoğraf plakalarında bulunması işlemidir. Bu işlem, genellikle küçük gezegenler için gerçekleştirilir, fakat bazen kuyruklu yıldız, cüce gezegen, doğal uydu veya bir yıldız eski arşivlenmiş görüntülerde bulunabilir, hatta ötegezegen ön keşif gözlemleri de elde edilmiştir. İngilizcedeki tanımlamasıyla "ön keşif" (pre-discovery) keşif öncesi görüntüye, "yeniden bulma" (recovery) ise görüş alanımızın dışında kalan fakat tekrar görülebilir hale gelen bir cismin görüntülenmesini ifade eder.