İçeriğe atla

İkebana

İkebana örneği

İkebana (Japonca: 生け花 veya いけばな, kelime anlamı "yaşayan çiçekler" veya "çiçekleri yaşatmak"), Japon çiçek düzenleme sanatı. Bu sanatta çiçekleri bir vazonun, tepsinin, çanağın, saksının veya benzeri bir kabın içinde düzenlenmesi mümkündür. Bu düzenlemelerde çiçeklerin sadece şekli, tarzı ve renkleri değil, sapları ve yaprakları da vurgulanır. Bu özelliği, ikebanayı batı kültürlerindeki çiçek düzenlemelerinden farklı kılar.

İkebana sanatında kesme çiçek kullanılır. Ortalama haftada bir ya da 10 günde bir çiçekler yenilenir. Canlı çiçeklerin yanı sıra kuru veya solmuş çiçekler, dallar, yapraklar ve çakıl taşları gibi farklı malzemeler de kullanılabilir.[1] Düzenlemedeki tüm elemanlar, bir fikrin veya duygunun ifadesini güçlendirme amacını taşır. Örneğin, düzenlemedeki çiçekler bugünü, tomurcuklar geleceği, tohumlar ise geçmişi simgeliyor olabilir.[2]

Süslemenin birer unsuru olan vazoların büyükklük ve görünüm açısından çiçekle ve ortamla uyumlu olması gerekir. Vazo, mekandaki dingin bir köşede, büyükçe bir altlık üzerine yerleştirilir. Japon evlerinde bu amaç için genellikle odanın duvarının içine gömülmüş bir bölme kullanılır. Bu bölmeye “tokonoma” denir.

Tokonoma örneği

Bazı ikebana stillerinde, çiçek kabının dibine, çiçekleri sabitlemek ve sapları dik tutmak için bir tür bitki desteği kullanılır ve bu destek kenzan veya çiçek kurbağası olarak adlandırılır.

kenzan ya da çiçek kurbağası

Japonlar çiçeklere çok değer verirler ancak Japonya'nın nüfus yoğunluğu yüksek bir ada ülkesi olması nedeniyle parklar ve bahçeler gibi insanların çiçeklerle bir arada olabileceği mekanların sınırlıdır. Bu nedenle ev ya da ofis gibi kapalı mekanlarda çiçek yetiştirmek ve bunları düzenleyerek sanatsal bir formda sergilemek çok popülerdir.[3]

Etimolojisi

İkebana, Japoncada “ikeru” (yaşamak) ve “hana” (çiçek) kelimelerinin birleşiminden oluşmaktadır.

Tarihçesi

İkebana, 6. yüzyılda Budizm’in Japonya’ya girişi ile başlamıştır. Budizm’de, ölmüşlerin ruhlarını ve Buda’yı onurlandırmak üzere mabetlerdeki sunaklara çiçek koyarak ibadet edilirdi. Rahipler, Budizm mabedlerindeki çiçek düzenlemelerinden sorumlu olurdu.10. yüzyıla doğru çiçekler, kaplar içinde sunulmaya başlandı. 15. yüzyılın ortalarında,  dinden bağımsız, sanat formu niteliğindeki ilk klasik ikebana stilleri ortaya çıktı. "Rikka" adı verilen ve doğanın güzelliğini ifade etmeye odaklanan ikebana ekolü popülerleşti. 16. yüzyılda ise ikebana tasarımlarında belirgin bir sadeleşme oldu, "nageire" adlı yeni ekol, çay seramonilerine girdi.[2][4] Zamanla farklı stiller gelişti; yeni ekoller oluştu ve ikebana toplumun her katmanında benimsendi. Ancak ikebanada sembolik ve filozofik unsurlar her zaman korundu.[5] 19. yüzyılda ikebana sanatı modernleşti ve ülke dışından gelen farklı türlerdeki çiçekler de ikebanalarda kullanılır oldu. Günümüzde dünya çapında kursları, atölyeleri, sergileri düzenlenen, oldukça ilgi gören bir sanat dalı haline geldi.

Stilleri

Japon çiçek düzenleme sanatının temelde iki stili vardır: Yatay ve dikey stiller. Yatay düzenlemede çiçekler kapların içine konan kenzan üzerine yatay bir şekilde yerleştirilirken, dikey düzenlemede uzun saksılar kullanılır.[1] Zaman içerisinde pek çok farklı tarz gelişmiştir.

Kuge: İlk ikebana stilidir. İkebana’nın başladığı tarihlere dayanır. Dik yerleştirilmiş uzun bir gövde ve buna eşlik eden daha küçük iki daldan oluşur.

Rikka (dikey duran çiçekler) stili: Bu stilde tabiatın güzellikleri (dağlar, tepeler, vadiler, şelaleler...vb.) yedi dalla sembolize edilir. Bu stil, daha çok rahip ve aristokratlar tarafından uygulanmaktaydı. Tüccar sınıfı ise, üç ana dalın kullanıldığı bir stil geliştirmişti. Bu stilde amaç, bitkinin kendisinin güzelliğini sergilemektir.

Chabana stili: Genellikle çay seramonisinde kullanılan kırsal, sade ve minimalist bir düzenlemedir.

Seika / Shoka stili: Bu stilde üç dal kullanılır. Bu dallardan en uzun olanı cenneti(ten), orta uzunluktaki dünyayı (chi) ve en kısa olanı ise insanı (jin)  temsil eder.[1]

Jiyuka stili: Sanatçının yaratıcılığını kullanmasına izin verilen, serbeset stildir.

Temel ilkeleri

Birlik: Kompozisyonun bütün olarak bir birlik oluşturması, ayrı ayrı kısımların birlikte bir bütün olarak görünmesi gerekir.

Ölçü: Kompozisyonu oluşturan ayrı ayrı kısımların (çiçekler, yapraklar, kullanılan kap, varsa aksesuarlar...) ölçülerinin birbiriyle ve yerleştiriidikleri yerin ölçüleriyle uyumlu olması gerekir. Örneğin, uzun bir kaptaki çiçekler, çiçek saplarının uzunluğu kabın yüksekliğinin yaklaşık bir veya buçuk iki katı olduğunda, geniş bir kaptaki çiçekler ise çiçek saplarının uzunluğu kabın genişliğinin bir buçuk katı olduğunda en iyi şekilde görünür. Çok hafif ve ince bitkilerin (ince asmalar, tüylü otlar vb.) bir desenin çizgileri gibi kullanılması durumunda, bitkinin uzunluğu kabınkinin iki katı olacak şekilde düzenlenebilir.

İlgi merkezi: Bir kompozisyonun dikkat çeken ve ilgi toplayan kısmına, ilgi merkezi denir. Bu bir renk, özel bir çiçek ya da eklenecek ilgi çekici bir gereç olabilir. İlgi merkezi görüntünün hangi noktası ise, izleyicilerin gözü doğal olarak o noktaya takılır. İlgi merkezinin mutlaka desenin ortasında olması gerekmez

Denge: Kompozisyonun öğeleri ne sağa, ne de sola eğim göstermemelidir. Bunu sağlamak için, düzenlemede kullanılan gereçler, ortadan geçtiği var sayılan dik bir çizginin çevresinde ağırlık bakımından eşit olacak şekilde dağıtılmalıdır.

Uyum (Armoni): Kompozisyonu oluştururken kullanılan öğelerin birbiriyle uyumlu olması gerekir. Örneğin düzenlemedeki çiçeklerin aynı mevsimde çiçek açan bitkilerin çiçeği olması ve büyüklüklerinin birbirleriyle uyumlu olması gerekir.

Ritim: Çiçek düzenlemede izleyiciler hareketsiz bir nesneye baktıkları halde, bir hareket varmış da o hareket donmuş duygusuna kapılmalıdır.

Dış bağlantılar

Organizasyonlar

Sanatçılar

Kaynakça

  1. ^ a b c Koptekin, Çağla (29 Haziran 2022). "İkebana Japon Çiçek Düzenleme Sanatı Hakkında Her Şey!". Muhiku. 30 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Eylül 2023. 
  2. ^ a b "Bir demet çiçekten fazlası: İkebana - Meraklısı İçin". www.meraklisiicin.com. 8 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Eylül 2023. 
  3. ^ "Japon Çiçek Sanatı İkebana | PeyzaX". 17 Haziran 2020. 16 Haziran 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Eylül 2023. 
  4. ^ "Sanat | Türk Japon Vakfı". 4 Eylül 2023. 31 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Eylül 2023. 
  5. ^ "İkebana Sanatı". Bonsai Sanatı. 25 Ekim 2013. 12 Ekim 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Eylül 2023. 

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Ihlamur</span> bitki cinsi

Ihlamur (Tilia), Malvaceae (ebegümecigiller) familyasına bağlı, Kuzey Yarımküre'nin ılıman ve yarı tropik bölgelerinde yetişen ağaç cinsidir.

<span class="mw-page-title-main">İshak Paşa Sarayı</span> Tarihî saray

İshak Paşa Sarayı; Ağrı'nın Doğubayazıt ilçesinde bulunan bir saraydır. Yapımına 1685 yılında başlanan ve 1784'te tamamlanan saray; içinde barındırdığı cami, türbe, kütüphane, mahzenler, koğuşlar, harem ve selamlık bölümleri ile büyük bir yapı kompleksidir. Osmanlı İmparatorluğu döneminde inşa edilmesine karşın genel olarak Selçuklu mimarisinden izler taşıyan İshak Paşa Sarayı'nda; Batı kökenli barok, gotik, rokoko ve ampir gibi sanat akımlarının etkileri de gözlemlenir. 2000 yılından beri UNESCO'nun Dünya Mirası Geçici Listesi'nde bulunmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Karate</span>

Karate, silahsız savaş sanatı karate-do (空手道:からてどう) için yaygın kullanılan kısaltılmış terim olup Japonca kara (空:から) boş + te (手:て) el + do (道) yol, sanat kelimelerinden oluşmakta ve silahsız elin yolu/sanatı anlamına gelmektedir. Zen Budizmi ve Japon kültürü ile yoğrulan karate, kişinin kendini, bedensel ve zihinsel olarak eğitmesi ilkesi üzerine kurulu, eğitim sistemi sayesinde insanı şiddetten uzaklaştıran, barışçıl duygular beslemesini sağlayan bir disiplindir. Japon dövüş sanatları, Çin dövüş sanatları ve Kore dövüş sanatları'nda önemli yere sahiptir.

<span class="mw-page-title-main">Zen</span> aydınlanmacı bir yaşam felsefesi

Zen, kökeni Hindistan'daki Dhyana (ध्यान) okuluna kadar uzanan bir Mahāyāna Budist okulunun Japoncadaki ismidir. Hindistan'dan Çin'e geçen okul, burada Ch'an (禪) olarak ismini duyurmuştur. Tang Hanedanlığı döneminde Çin'de belli başlı Budist okullar arasına giren Ch'an, Çin'den Kore, Vietnam ve Japonya'ya yayılmıştır. 20. yüzyılda Batı'da tanınmaya başlanan bu okul, İngilizce ve diğer Batı dillerine Zen ya da Zen Budizm ismiyle girmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Dövüş sanatları</span>

Dövüş sanatları veya savaş sanatları, çeşitli kurallara bağlanarak sistemleştirilmiş fiziksel mücadele ve talim geleneklerinin ve spor dallarının ortak adı. Günümüzde bu sporlar; fitness, kendini koruma, zihinsel disiplin, karakter gelişimi, kendine güven ve karşılıklı mücadele amacıyla yapılmaktadır. Bir kısmı özel silah ve ekipmanlar gerektirir.

<span class="mw-page-title-main">Kick boks</span> eldivenli yarışmacıların çıplak ayakla yumruk ve tekme atabilecekleri tam temaslı dövüş sporu

Kick boks, yumruk, tekme, diz ve sınırlı clinch uygulamalarının bir araya getirilmesiyle oluşturulmuş eklektik bir yakın dövüş stili ve dövüş sporudur. Egzersiz sistemi olarak uygulanabildiği gibi tam temaslı bir mücadele sporu olarak da uygulanabilmektedir. Bu spor dalının küresel federasyonu WAKO'dur.

<span class="mw-page-title-main">Art deco</span> özellikle 1920 ve 1930larda Fransada yaygınlaşan akım

Art deco Fransa kökenli sanat akımıdır. 1920'li yıllardan sonra, özellikle mimari alanında görülmüştür. Adını 1925 yılında yapılan Exposition Internationale des Arts Décoratifs et Industriels Modernes sergisinden almıştır. Art nouveau'nun hemen ardından gelen bu akım, ondan farklı olarak el emeğine değil, sanayiye dayalıdır. Desenleri geometriktir. Art nouveau'da olduğu gibi Gotik süsleme öğelerinden yararlanılır. 1930'lardan sonra, mimarların mimariyi süsten ayırmak istemeleri ve süslemeyi değil işlevselliği savunmalarıyla son bulmuş; fakat 1960'lı yıllarda yeniden saygı görmeye başlamıştır.

<span class="mw-page-title-main">Natürmort</span>

Natürmort ya da ölüdoğa, konusu cansız varlıklar veya nesneler olan sanat eseri. Bu terim sanat alanında 17. yüzyılın sonlarına doğru kullanılmaya başlanmıştır. Manzara ve portre resimlerinin dışında, çeşitli nesnelerin bir araya getirilerek bir kompozisyon oluşturmasıyla ortaya çıkan resim türüdür.

<span class="mw-page-title-main">Menekşe</span> genellikle mor renkte çiçek

Menekşe, menekşegiller (Violaceae) familyasına bağlı Viola cinsini oluşturan çoğunlukla saksılarda yetiştirilen bitki türlerinin ortak adı. 400 ile 500 arası türü bulunmaktadır. Dünyanın birçok yerinde yetişebilmekle beraber en çok kuzey yarımkürede yetişir. Ayrıca Hawai ve Güneydoğu Asya'da da yetişebilir. Doğada aydınlık, fakat gölgede ve nemli bölgelerde yetişir.

<span class="mw-page-title-main">Antik Yunan sanatı</span>

Bugünkü Yunanistan topraklarına Yunanlar ayak basmadan önce, Girit, kültürel gelişimin öncülerindendi. Burada Neolitik'ten son Tunç Çağına kadar sürekli bir gelişim izlenilebilir. Minos kültürü; Girit'teki Bronz Çağ kültüründeki kral Minos'a bağlanarak adlandırılmaktadır. Bununla birlikte bir tür akraba olarak tanımlayabileceğimiz Yunan topraklarındaki kültür için "Hellas" terimi kullanılmıştır. Ayrıca "Kiklad" terimi de Kiklad'larda bulunan 3000 yıllık mermer heykelcikleri ve çömlekleri için kullanılmıştır. Bu adlandırmalar dönemi inceleyen arkeologlar tarafından verilmiştir. Kiklad yapıtları, Minos ve Hellas kültürü ile ilişkili değildir. Tam tersine bu yapılar yerel olarak sınırlanmış ve bugüne dek az tanınmış bir kültür çevresine bağlıdır. Erken Minos kültürünün en önemli kalıntıları Girit'in doğu bölümünde, özellikle Gurnia, Vasiliki, Palaikastro gibi küçük kentlerle komşu adalardan Pseira ve Mochios'da bulunmuştur. Akdeniz çevresiyle de karşılıklı ilişkiler kurduğu açıkça bellidir.

<span class="mw-page-title-main">Hojo undō</span>

Hojo undō (補助運動), "tamamlayıcı egzersizler" anlamına gelen Japonca terimdir. Okinava kökenli savaş sanatlarında, özellikle Karate'de kasları güçlendirmek, eklemleri güçlendirmek ve esnekleştirmek, duruşları düzeltmek, vücudu koordine etmek ve darbelere alıştırmak gibi çeşitli amaçlara hizmet eden egzersizleri betimlemek için kullanılır. Hojo undō uygulayıcının tek başına veya bir partnerle yapabileceği hareketlerden oluşur ve bu hareketler sırasında çoklukla bazı geleneksel egzersiz aletlerine başvurulur. Sportif karate anlayışının yaygınlaşmasıyla bu aletlerin yerini modern egzersiz aletleri almış olsa da başta Gōjū-ryū olmak üzere geleneksel karate stilleri ve ekolleri tarafından sıklıkla kullanılmaktadırlar. En çok tanınanı makiwara olmak üzere hojo undō aletleri arasında şunlar sayılabilir:

<span class="mw-page-title-main">Vazo</span>

Vazo, genellikle çiçek koymak için kullanılan, cam, porselen, toprak gibi farklı malzemelerden, türlü boyut ve şekillerde yapılabilen açık bir kaptır. Sözcük Türkçeye, İtalyanca vaso kelimesinden geçmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Çiçek buketi</span> kesilip düzenlenmiş çiçek kümesi

Bir çiçek buketi veya çiçek demeti, yaratıcı bir aranjmandaki buket türü ve çiçek koleksiyonudur. Evlerin veya kamu binalarının dekoru için çiçek buketleri düzenlenebilir veya elde taşınabilir. Butik ve çiçek dükkanlarında bulunur. Saksı konteynerde de olabilir. Elde tutulan buketler, nosegay, hilal ve basamaklı buketler dahil olmak üzere çeşitli popüler şekil ve stillere göre sınıflandırılır. Çiçek buketleri genellikle doğum günleri veya yıldönümleri gibi özel günler için verilir. Düğünlerde de yaygın olarak kullanılmaktadırlar. Ev dekorasyonu için vazolarda veya saksılarda düzenlenmiş buketler, geleneksel veya modern tarzlarda düzenlenebilir. Kültüre göre, kullanılan çiçek türlerine sembolizm eklenebilir. Ayrıca çiçek buketleri yapay çiçeklerden oluşabilir.

<span class="mw-page-title-main">Vincent van Gogh'un natürmort resimleri (Paris)</span>

Vincent van Gogh'un natürmort resimleri (Paris), çizdiği birçok çizim, eskiz ve tabloya konu olan; 1886 ve 1887'de Vincent van Gogh'un, Hollanda'dan; Paris'te Montmartre'ye taşınmasından sonra gerçekleştirdiği çalışmalardır. Paris'teyken Van Gogh, natürmort resimlerinde kullandığı konuları, renkleri ve teknikleri değiştirdi.

<i>Beyaz Vazoda Çiçekler</i> Osman Hamdi Bey tablosu

Beyaz Vazoda Çiçekler, Osman Hamdi Bey'in 1876'da tamamladığı tablosudur.

Ryū herhangi bir disiplindeki ekolü ifade eden Japonca bir kanjidir.

<span class="mw-page-title-main">Postmodern sanat</span>

Postmodern sanat, modernizmin bazı yönleriyle ya da sonrasında ortaya çıkan veya gelişen bazı dallara tepki olarak doğan bir sanat hareketleri bütünüdür. Genel olarak intermedya, enstalasyon sanatı, kavramsal sanat ve çoklu ortam gibi özellikle video içeren hareketler bu şekilde tanımlanmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Rinpa (okul)</span>

Rinpa okulu, 17. yüzyılda Kyoto'da Hon'ami Kōetsu ve Tawaraya Sōtatsu tarafından erken Edo döneminde kurulmuş bir Japon ressamlık okuludur. Rinpa okulu, Japon resminin en önemli tarihi okullarından biridir. Yaklaşık 50 yıl sonra, stil Ogata Kōrin ve Ogata Kenzan kardeşler tarafından pekiştirildi.

Ogata Kenzan veya takma adıyla Shisui, Edo döneminde yaşamış Japon ressam ve çömlekçi. Ressam Ogata Kōrin'in kardeşidir.