İberya'nın Hristiyanlaşması
İberya'nın Hristiyanlaştırılması (Gürcüce: ქართლის გაქრისტიანება)[a], Hristiyanlığın 4. yüzyılın başlarında Azize Nino'nun, Klasik Antik Çağ'da İberya olarak bilinen eski bir Gürcü krallığı olan Kartli'de yaptığı vaaz ile yayılmasını ifade eder ve bunun sonucunda o zamanın pagan Kralı İberya'nın III. Mirian'ı tarafından Hristiyanlığın bir devlet dini olarak ilan edilmesi ile sonuçlanır. Sozomenos'a göre bu durum, çok tanrılı Gürcülerin "Kartli Tanrıları" olarak bilinen köklü antropomorfik putlara sahip olması nedeniyle, kralın "büyük ve barbar[1] ulusunun Mesih'i itiraf etmesine ve babalarının dininden vazgeçmesine" yol açmıştır.[2] Kral, tüm inşaat süreçlerinin ana sponsoru, mimarı, başlatıcısı ve organize edici gücü olacaktır.[3] Sokrates Skolastikos'a göre, Habeşliler ile birlikte "Hıristiyan inancını ilk kez İberyalılar benimsedi"[4] ancak bu olayın kesin tarihi hâlâ tartışılmaktır. Gürcü hükümdarları, Ermenilerle birlikte dünyanın herhangi bir yerinde Hristiyan inancına geçen ilk halklar arasındadır.[5] Ermeni-Gürcü dini rekabetinin[6] ve kristolojik tartışmaların tırmanmasından önce, Kafkas Hristiyanlıkları olağanüstü derecede kapsayıcı, çoğulcu ve esnekti; bu durum, özellikle 6. yüzyıldan itibaren kristalleşen "ulusal" kiliseler olarak çok daha sonra kurulan katı dini hiyerarşileri ile son buldu.[7] Bölgedeki muazzam çeşitliliğe rağmen, Hristiyanlaşma süreci, Geç Antik Çağ boyunca Avrasya'nın en enerjik ve kozmopolit bölgeleri olan[8] ve Gürcüleri ve Ermenileri tartışmasız bir şekilde büyük bir uygarlık içinde herhangi bir bölgeye yerleştirecek kadar zor olan Kafkasya'da tüm bölgeyi kapsayan bir olgudur.[9] Krallığın Hristiyanlaştırılmasında önemli bir rol oynayan Kartli'nin kraliyet başkenti Mtsheta'daki Yahudiler, Gürcü monarşisi ile Kutsal Topraklar arasındaki bağların derinleşmesine güçlü bir ivme kazandıracak ve Filistin'de Gürcülerin varlığının artmasına yol açacaktır. İberyalı Petrus'un ve diğer hacıların faaliyetlerinin de doğruladığı gibi, Nasıra Gürcü yazıları yanı sıra Yahudiye Çölü'nde bulunan en eski onaylanmış Gürcüce Birü’l-Kutt yazıtları da buna dahildir.[10][11]
İberya, Roma ve Sasani İmparatorluklarının rekabetçi diplomasisinde bir faktördü ve zaman zaman iki imparatorluk arasındaki vekalet savaşlarında önemli bir oyuncu haline gelmiştir. Komşu İranlılarla pek çok kurum ve kavramı paylaşan bir Gürcü monarşisine sahip İberya, Ahameniş döneminden bu yana ticaret, savaş veya evlilik yoluyla "İran Topluluğu"na fiziksel olarak bağlı olduğundan[12] Hıristiyanlığı kabul etmesi, Kral III. Mirian'ın Derin uluslararası sonuçları olan kültürel ve tarihi bir seçim olmasına rağmen kararı hiçbir zaman Roma'nın diplomatik girişimleriyle bağlantılı değildir. Mimari ve sanatsal açıdan Ahameniş kültürüne dayanan İberya,[13] Helenistik dönemdeki kuruluşundan tacın din değiştirmesi kadar,[14] tamamlanması yüzyıllar süren,[15][16] kapsamlı yeni çok aşamalı bir sürece girişti. 5., 6. ve 7. yüzyılın başlarında[17] güçlü bir Gürcü kimliğinin ortaya çıkmasıyla sonuçlanmıştır.[18]
Tarihi Hristiyanlaşmanın arifesinde, kral ve kraliçe hızla Gürcüleşmiş yabancılar haline gelmiştir,[19] İran ve Yunan kültürlerinin fiziksel birleşimi, Aziz Nino, kendisi de bir yabancıdır,[20] Kartli'nin en eski ilk iki baş piskoposu da İmparator Büyük Konstantin tarafından gönderilmiş Yunanlı yabancılardır.[21] Ancak 6. yüzyılın ilk yarısında Gürcüler kalıcı olarak en yüksek dini makamları ele geçireceklerdi, ancak Yunanlılar, İranlılar, Ermeniler ve Suriyeliler gibi yabancılar Gürcü kilisesinin yönetiminde[22] bir rol oynamaya devam etmişlerdir.[23]
Bir Havari Tarafından Hıristiyanlaştırılma
Her ne kadar İberya 4. yüzyılın başlarında resmi olarak Hıristiyanlığı benimsemiş olsa da, Gürcü Ortodoks Kilisesi havarisel kökene sahip olduğunu iddia eder ve Havari Andreas'u Gürcü kilisesinin kurucusu olarak görür, bu durum ayrıca bazı Bizans kaynakları tarafından da desteklenmektedir. Ephrem Mtsire daha sonra Azize Nino'nun rolünü İberya'nın "ikinci Vaftizinin" gerekliliğiyle açıklayacaktır. Arkeolojik eserler, 4. yüzyılda Kral Mirian'ın din değiştirmesinden önce Hristiyanlığın yayıldığını doğrulamaktadır. Gürcistan'daki üçüncü yüzyıldan kalma mezarlardan bazıları, haçlı ve İhthisli mühür yüzükleri veya çapa ve balık gibi Hristiyan objelerini içerir ve bunlar Hristiyan bağlılığını açıkça kanıtlar. Bunlar, üst sınıf İberyalıların Hristiyanlığı "resmi Hıristiyanlaşma" tarihinden çok daha önce benimsedikleri anlamına gelebilir.[24]
Kraliyet ailesinin Hıristiyanlaştırılması
| Gürcistan tarihi საქართველოს ისტორია |
|---|
 |
Kartlis Tshovreba ve Kartli'nin Dönüşümü kroniğine göre, Kapadokyalı Nino, Kraliçe Nana'yı ve daha sonra Kral III. Mirian'ı Hristiyanlığa döndürdü ve bu, tüm Kartli krallığının ve halkının Hristiyanlaşma sürecine yol açmıştır.[25]
yrannius Rufinus, Caesarea'lı Gelasius, Cyzicus'lu Gelasius, Kirroslu Theodoretus, Sokrates Skolastikos ve Sozomenos'a göre bir kraliyet ailesi, bir "küçük kral"[26] ve imparator I. Theodosius'un baş komutanı[27][28] olan İberyalı Bacurius, Gürcülerin Hristiyanlığa geçişinin kaynaklarından biri olarak hizmet etmiştir; hepsi Gürcü geleneğine dair benzer anlatıya sahiptir, bu Greko-Romen yazarlara göre farklılık gösteren tek önemli şey, Nino'nun İberya'ya getirilen isimsiz bir Romalı esirdir. Gürcü kaynaklarına göre Nino, Kudüs'le doğrudan ama beklenmedik bir bağlantısı olan bir aile olan Zabilon ve Susana'nın[29] kızıdır.[30] Babasını görmek için Kudüs'e gittiğinde, İsa'nın Dikişsiz Cüppesinin nerede olduğunu bilen var mı diye sorduğunda, ona bunun "Kartli'nin [yani İberya] bir ülkesi olan doğudaki Mtsheta şehrinde" bulunduğu söylenmiştir.[31] İberya'ya gitmeye karar verecek ve dört aylık bir yolculuğun ardından Haziran ayında Cavaheti dağlarına ulaşmıştır. Paravani Gölü'nde iki gün kalmış ve ardından kraliyet şehri Mtsheta'ya doğru yolculuğuna devam etmiştir.[32] Başkente vardığında kendini tanrı Armazi için düzenlenen ve törene Kral Mirian'ın da katıldığı bir pagan bayramında bulmuştur. Olay karşısında şok olan Nino, dua etmeye başlamış ve bunun sonucunda "şiddetli rüzgar" pagan heykelini yok etmiştir.[33] Daha sonra ağır bir hastalıktan muzdarip olan Kraliçe Nana'nın görevlileri ona yaklaşmış ve Kraliçeyi iyileştirmesini istemişlerdir. Kraliçe hemen iyileşmiş ve Nino, kraliçeyi İsa'ya döndürmüştür. Kraliçenin iyileştiğini duyan kral "çok şaşırdı".[34] Başlangıçta karısının yeni dinine karşı çıkmıştır; ancak bir gün avlanırken, at sürerken ve Tkhoti dağının ormanlarında "Uplistsikhe'ye bakarken" aniden güneş tutulmasının tehdit edici karanlığıyla çevrelendiğinde bir mucizeyle karşılaşmıştır.[35]
| “ | და დაშთა მეფე მარტო, და იარებოდა მთათა და მაღნართა შეშინებული და შეძრწუნებული. დადგა ერთსა ადგილსა და წარეწირა სასოება ცხოვრებისა მისისა. და ვითარცა მოეგო თავსა თჳსსა ცნობასა, და განიზრახვიდა ესრეთ გულსა თჳსსა: "აჰა ესე რა, ვხადე ღმერთთა ჩემთა და არა ვპოვე ჩემ ზედა ლხინება. აწ, რომელსა იგი ქადაგებს ნინო ჯუარსა და ჯუარცმულსა და ჰყოფს კურნებასა, მისითა მოსავობითა, არამცა ძალ ედვაა ჴსნა ჩემი ამის ჭირისაგან? რამეთუ ვარ მე ცოცხლივ ჯოჯოხეთსა შინა და არა უწყი, თუ ყოვლისა ქუეყანისათჳს იქმნა დაქცევა ესე, ანუ თუ ჩემთჳს ოდენ იქმნა. აწ, თუ ოდენ ჩემთჳს არს ჭირი ესე, ღმერთო ნინოსო, განმინათლე ბნელი ესე და მიჩუენე საყოფელი ჩემი და აღვიარო სახელი შენი, და აღვმართო ძელი ჯუარისა და თაყუანისვცე მას და აღვაშენო სახლი სალოცველად ჩემდა, და ვიყო მორჩილ ნინოსა სჯულსა ზედა ჰრომთასა. Ve kral yalnız kaldı ve tepelerin ve ormanların üzerinden korku ve dehşet içinde yürüdü. Bir yerde durdu ve hayatı konusunda umutsuzluğa kapıldı. Ve bilinci yerine geldiğinde ve yüreğine karar verdiğinde: "İşte bu, benim tanrım vardı ve hiç neşe bulamadım. Bırakın Nino'nun vaaz ettiği, haç ve çarmıha gerilen ve görkemiyle şifa veren. – beni bu beladan kurtaracak kadar güçlü değil mi? Madem cehennemin içinde yaşıyorum ve bilmiyorum, bütün dünya nasıl bu kadar yok oldu, yoksa sadece bana mı öyle geliyor. Başımı böyle belaya sokacağım, Ey Nino'nun Tanrısı, karanlığı aydınlat ve bana yerimi göster, ben de senin adını tanıyacağım, bir Haç sütunu dikeceğim ve ona saygı duyacağım ve dua etmem için bana bir ev inşa edeceğim. ve Nino'nun Roma'ya olan inancına itaat edecek.[36] | „ |
Sonunda yardım için karısının yeni Tanrısı İsa'yı çağırdığında gün ışığı hemen geri gelmiştir. Kral attan atlamış, ellerini "doğu semasına " kaldırmış ve şöyle demiştir:
| “ | შენ ხარ ღმერთი ყოველთა ზედა ღმერთთა და უფალი ყოველთა ზედა უფალთა, ღმერთი, რომელსა ნინო იტყჳს. Sen diğer tüm Tanrıların Tanrısısın ve diğer tüm Efendilerin Rabbisin, Nino tarafından ilan edilen Tanrısın.[37] | „ |
Kral bunu söyledikten sonra yeni Tanrı'ya bir kez daha "bir Haç sütunu" dikeceğine söz vermiştir. Başkente güvenli bir şekilde döndüğünde, "kraliçesi ve tüm ulusu" Kartli tarafından karşılanan kral, "kurtarıcısı ve annesi, yabancı bir hanımefendi" Nino'nun nerede olduğunu "yüksek sesle bağırdı". Söylendiğinde, ordusuyla birlikte doğrudan onun yanına gitti. Nino'nun ısrarı üzerine kral, yeni inancı Hristiyanlığı anmak için bir kilisenin temellerini atmıştır.[38] Horenli Musa'ya göre Mirian'ın din değiştirmesinden sonra Nino "gök gürültüsü tanrısı Armazi'nin imajını yok etmiştir".[39] Kilise tamamlanınca kral, imparator I. Konstantin'e elçiler göndererek, krallıkta inancın yerleşmesine yardımcı olmak için din adamları göndermesini istemiştir. Sozomenos'a göre Konstantin, İberya'nın Hristiyanlığa geçtiği haberini duyunca, "Romalıların imparatoru sunulan her isteği yerine getirerek çok sevindi."[40] Kartli'de Gürcü Kilisesi'nin kurulması ve yeni bir dinin yayılması büyük ölçüde kralların ve aristokrasinin faaliyetleriyle mümkün olmuştur.[41] İsa'nın çarmıha gerilişinin görgü tanığı olan Elias adlı dindar bir Yahudi tarafından Birinci yüzyılda Kudüs'ten Mtsheta getirilen İsa'nın Dikişsiz Cüppesi ile bağlantılı olan Gürcü geleneğine göre, Kral Mirian'ın Mtsheta'daki ana kilise inşa etme faaliyeti, Svetitshoveli Katedrali'nin inşası ile sonuçlanmıştır.[42][43][44][45] Kralın kendi mezar kilisesi olan Samtavro Manastırı ise şehrin dışında inşa edilmiştir. Bu, Büyük Konstantin ve ailesinin Roma Pomerium dışındaki kilise binalarının durumunu hatırlatmaktadır. Ancak ilk Hristiyan Gürcü kralının mezarı kilisenin içindedir, Konstantin hanedanı üyelerinin mezarları ise kilisenin yakınındaki kendi imparatorluk Anıt mezarında bulunmaktadır. Ayrıca Konstantin kiliseleri Hıristiyan şehitleri kültüne adanmıştı,[46] oysa Gürcü kilisesinin tarihinin başlangıcında hiç şehit yoktur.[47]
Monarşinin din değiştirmesi ve Hristiyanlaştırılmasından sonra[48] Gürcüler Kutsal Topraklar ile temaslarını yoğunlaştırmışlardır. Hristiyanlık öncesi İberya'da II. Nebukadnezar'ın zamanlarına kadar uzanan bir Yahudi cemaati vardı[49] ve İberya'nın kutsal ideolojisi ile Kudüs'ün kutsallığı arasında yakın ve derin bağlantılar vardı. İberyalıların Kudüs ve Siyon'a olan hayranlığı, büyük ölçüde Gürcistan'ın benzeri görülmemiş "Bizanslaştırıcı"[50][51] Bagrationi hükümdarlarının doğrudan Kral Davud'un soyundan geldiği iddialarından önceye dayanmaktadır.[52] İberya'nın Kudüs'le doğrudan bağlantısı olduğundan, orada zaten birçok manastır vardı. Rufinus'un Bacurius'la buluştuğu yer Kudüs'tü ve dördüncü yüzyılın sonunda burada bir Gürcü manastırı kuruldu.[53] Gürcü kahraman kralı Vahtang Gorgasali'nin hükümdarlığı sırasında,[54] Gürcü kilisesi Katolikos rütbesini alacak ve Antakya Kilisesi tarafından Otosefal tanınacaktı.[18]
Kırsal kesimin Hristiyanlaştırılması
Kraliyetin yeni din konusundaki coşkusuna ve saray çevrelerinde benimsenmesine rağmen, Hristiyanlık, krallığın kırsal bölgelerinde yavaş yavaş kök salmaya başladı.[55] Nino ve çevresi, Kafkas Dağları'nın güneydoğu yamaçlarında yaşayan dağlıların düşmanlığıyla karşılaştı, ancak sonunda putlarını teslim etmeye ikna edildiler. Mtsheta'daki Yahudi cemaatinde de direniş ortaya çıktı.[56] İberya kırsalının Hristiyanlaştırılmasındaki ilk adımlar, beşinci yüzyılın sonlarında ve altıncı yüzyılın başlarında gerçekleşti; bundan sonraki bir nesil içinde, yerli manastır gelenekleri derinlere kök saldı ve Hristiyan inancının Kartli'nin daha çevre bölgelerine yayılmasını kolaylaştırdı.[57] 530'lu veya 540'lı yıllarda, On üç Süryani Peder Mtsheta'ya geldi;[58] bunların faaliyetleri Gürcistan'ın her yerinde on altı kadar manastır ve diğer kiliselerin kurulmasıyla sonuçlanacaktı; bunların çoğunun altıncı yüzyıla ait temelleri bugün hala görülebilmektedir.[59]
Hıristiyanlaşma tarihi
Tarihçilerin din değiştirme tarihine ilişkin tahminleri, Kral Mirian'ın uzun saltanatının büyük bir kısmını kapsamaktadır. Yabancı ve Gürcü bilim adamlarının önerdiği tarihler şunlardır: MS 312, 317, 318, 320, 323, 325/6/7/8, 330/1/2/3/4/5/6/7. Bir zamanlar Iberia'nın din değiştirmesi için MS 337 yılı geniş çapta kabul edilmişken, günümüzde pek çok bilim insanı tarafından MS 326, muhtemelen John Zosimus'a göre "Paskalya'dan sonraki üçüncü Pazar" olarak tercih edilmektedir; bu tarih, geleneksel olarak Gürcü Ortodoks Kilisesi tarafından düzenlenen yıl olan 1 Mayıs'tır.
Tarihçilerin yanı sıra, İberya'nın dönüşümü, onlarca yıldır süren tartışmalar sırasında, MS 319, 6 Mayıs'taki tam güneş tutulmasının Gürcü dönüşümün kesin tarihi olma ihtimalinin yüksek olduğunu savunan astronomi akademisyenleri için daha büyük ilgi görmektedir. Tutulma doğu Gürcistan'a ulaştı ve bu "tutulma hipotezi" yeni değildir.[60] Güneş azimut açısının yaklaşık 290° olduğu ΔT ≈7500 modeli başına bir tutulma[61] kralın ve avcı arkadaşlarının - veya kraliyet maiyetinin - bunun bütünlüğüne tanık olmasına neden olur, ancak yakındaki kasaba halkının değil.[62] Kralın Tkhoti Dağı'ndaki görüş koşulları, Patagonya'nın dağlık arazisinden gün batımında görülen 11 Temmuz 2010 Güneş tutulmasına benzer olabilirdi.[63] MS 319 yılındaki tutulma sırasında, Mtsheta yakınlarındaki alçak irtifalardaki gözlemciler, Güneş ufukta yeniden görünmeden önce gökyüzünün vaktinden önce karardığını ve ardından biraz daha parlak olduğunu görmüş olacaklardı. Kralın bulunduğu yer gibi yakınlardaki daha yüksek rakımlarda tam bir tutulma gerçekten de dikkate değer bir manzara olabilir. LV Morrison ve FR Stephenson, jeofizik modellerine göre ΔT ≈7450±180°, bu senaryoyla ve ilgi çekici bir olasılıkla çelişmiyorlar,[64] Antik ve Orta Çağ yazılı anlatımlarının, eğer gerçekten gerçek gerçeklere dayanıyorsa, güvenilir olup olmadığı açık bir soru olarak kalıyor.[65]
Kartlis Tshovreba'ya göre "Yazın bir günü, 20 Temmuz Cumartesi" idi.[66]
Notlar
- ^ Georgian historiography refers to an event as Conversion of Kartli (Moktsevay Kartlisay) just like the chronicle.
Kaynakça
- Özel
- ^ Schaff 2007, s. 263.
- ^ Rapp 2016, s. location 4308.
- ^ Plontke-Lüning, p. 469
- ^ Schaff 2007, s. 23.
- ^ Rapp & Mgaloblishvili, p. 266
- ^ Rapp 2016, s. location 5439.
- ^ Rapp & Mgaloblishvili, p. 264
- ^ Rapp 2014, s. 4.
- ^ Rapp 2016, s. location 413.
- ^ Rapp & Mgaloblishvili, p. 267
- ^ Rapp 2016, s. location 628.
- ^ Rapp & Mgaloblishvili, p. 263
- ^ Rapp 2016, s. location 753.
- ^ Rapp 2014, s. 18.
- ^ Haas 2008, s. 106.
- ^ Suny, p. 20
- ^ Rapp 2016, s. location 2221.
- ^ a b Haas 2014, s. 44.
- ^ Rapp 2016, s. location 8678.
- ^ Rapp 2016, s. location 7149.
- ^ Rapp 2016, s. location 8445.
- ^ Mgaloblishvili, Tamila (1998). Ancient Christianity In The Caucasus. ss. 6-7.
- ^ Rapp 2016, s. location 8454.
- ^ Haas 2008, s. 114.
- ^ Rapp 2016, s. location 8361.
- ^ Schaff 2007, s. 25.
- ^ Haas 2008, s. 108.
- ^ Schaff 2007, s. 135.
- ^ Georgian Chronicles, page of ed 76, line of ed 8
- ^ Rapp 2016, s. location 3658.
- ^ Georgian Chronicles, page of ed 79, line of ed 2–5
- ^ Georgian Chronicles, page of ed 85, line of ed 5–6
- ^ Georgian Chronicles, page of ed 91, line of ed 13
- ^ Georgian Chronicles, page of ed 105, line of ed 12
- ^ Rapp 2016, s. location 3749.
- ^ Georgian Chronicles, page of ed 109, line of ed 14–24
- ^ Georgian Chronicles, page of ed 110, line of ed 5–6
- ^ Haas 2008, s. 107.
- ^ Rapp 2016, s. location 4370.
- ^ Schaff 2007, s. 264.
- ^ Plontke-Lüning, p. 454
- ^ Plontke-Lüning, p. 461
- ^ Haas 2014, s. 29.
- ^ Mgaloblishvili, p. 40
- ^ Georgian Chronicles, page of ed 99, line of ed 14
- ^ Plontke-Lüning, p. 462
- ^ Plontke-Lüning, p. 463
- ^ Rapp, p. 5
- ^ Mgaloblishvili, p. 39
- ^ Rapp, p. 1
- ^ Rapp 2016, s. location 482.
- ^ Haas 2008, s. 110.
- ^ Haas 2008, s. 111.
- ^ Rapp, p. 22
- ^ Haas 2008, s. 116.
- ^ Rapp 2016, s. location 4277.
- ^ Haas 2008, s. 117.
- ^ Haas 2008, s. 119.
- ^ Haas 2008, s. 120.
- ^ Sauter, Simonia, Stephenson & Orchiston, p. 26
- ^ Sauter, Simonia, Stephenson & Orchiston, p. 42
- ^ Sauter, Simonia, Stephenson & Orchiston, p. 41
- ^ Sauter, Simonia, Stephenson & Orchiston, p. 35
- ^ Sauter, Simonia, Stephenson & Orchiston, p. 43
- ^ Sauter, Simonia, Stephenson & Orchiston, p. 44
- ^ Georgian Chronicles, page of ed 108, line of ed 17
- Genel
- Haas, C. (2014). Geopolitics and Georgian Identity in Late Antiquity: The Dangerous World of Vakhtang Gorgasali. Brill Publishers.
- Haas, C. (2008). Mountain Constantines: The Christianization of Aksum and Iberia. 1.1. Johns Hopkins University Press.
- Schaff, Philip (2007). Nicene and Post-Nicene Fathers: Second Series Volume II Socrates, Sozomenus.
- Rapp, S. H. Jr. (2014). New Perspectives on "The Land of Heroes and Giants": The Georgian Sources for Sasanian History. Sam Houston State University.
- Rapp, S. H. Jr. (2016). The Sasanian World Through Georgian Eyes, Caucasia and the Iranian Commonwealth in Late Antique Georgian Literature. Routledge, ABD: Sam Houston State University.
Konuyla ilgili yayınlar
- Kartlis Tshovreba, Conversion of King Mirian and with him All of the Kartli by Our Saint Mother and Apostle Nino, Part No. 30
- Plontke-Lüning, A. (2011) Narratives about Early Church Buildings in Armenia and Georgia, Moskova Devlet Üniversitesi
- Suny, R. G. (1994) The Making of the Georgian Nation, Indiana University Press
- Mgaloblishvili, T. (2014) Ancient Christianity in the Caucasus, Routledge
- Rapp, S. H. Jr. & Mgaloblishvili, T. (2011) Manichaeism in Late Antique Georgia? Chapter 17, University of Oklahoma
- Sauter, J. Simonia, I. Stephenson, F. R. & Orchiston, W. (2015) The Legendary Fourth-Century Total Solar Eclipse in Georgia: Fact or Fantasy? Springer Publishing
