İçeriğe atla

İamblihos

Iamblichus
Tam adıIamblichus
Doğumuy. MS 245
Chalcis ad Belum
Ölümüy. MS 325 (yak. 80 yaşında)
ÇağıAntik Çağ felsefesi
BölgesiBatı felsefesi
OkuluNeoplatonizm
İlgi alanlarıMetafizik, Felsefi kozmoloji
Önemli fikirleri
Liste
  • On the Pythagorean Way of Life (Περὶ τοῦ πυθαγορικοῦ βίου; De vita pythagorica), Protrepticus (Προτρεπτικὸς ἐπὶ φιλοσοφίαν), On the Egyptian Mysteries (Περὶ τῶν αἰγυπτίων μυστηρίων; De Mysteriis Aegyptiorum)
Etkilendikleri
  • Proclus, Aedesius
Etkiledikleri
Diğer ad(lar)ı"Iamblichus Chalcidensis", "Iamblichus of Chalcis", "Iamblichus of Apamea"

Iamblichus (/aɪˈæmblɪkəs/, Grekçe: Ἰάμβλιχος; Safaitik: 𐩺𐩣𐩴𐩫 /yamlik/ “[tanrı] hüküm sürüyor”; y. MS 245 - y. 325) Arap kökenli Suriyeli[1][2] bir Neoplatonist filozoftur.[3][4] Daha sonra Neoplatonik felsefe tarafından izlenecek yönü belirledi. Aynı zamanda Yunan mistik, filozof ve matematikçi Pisagor'un biyografi yazarıdır.[5][6]

Iamblichus'un kendi felsefi katkıları bir yana, onun Protrepticus’u, Anonymus Iamblichi olarak bilinen ve başka türlü bilinmeyen bir Sofistin yaklaşık on sayfasını muhafaza etmesi nedeniyle, Sofistlerin çalışması için önemlidir.[7]

Hayatı

Suda ve biyografi yazarı Eunapius'a göre, Coele Suriye'deki Khalkis'te (modern Qinnasrin) doğdu. Zengin ve şanlı bir ailenin oğluydu ve Arap Emesa Kraliyet ailesinden birkaç rahip-kralın soyundan geldiği söyleniyor. Başlangıçta Laodicealı Anatolius ile birlikte çalıştı ve daha sonra Neoplatonism'in kurucusu Plotinus'un öğrencisi olan Porphyry ile çalışmaya devam etti. Teürji uygulaması konusunda Porphyry ile aynı fikirde değildi; Iamblichus, Porphyry'nin teurji eleştirilerine, kendisine atfedilen De Mysteriis Aegyptiorum (On the Egyptian Mysteries, Mısır Gizemleri Üzerine) adlı kitapta yanıt verir.

304 civarında, Neoplatonik filozoflarıyla ünlü Apamea'da (Antakya yakınlarında) kendi okulunu kurmak için Coele Suriye'ye döndü. Burada Platon ve Aristoteles'i incelemek için bir müfredat tasarladı ve ikisi hakkında sadece parçalar halinde günümüze ulaşan yorumlar yazdı. Yine de, Iamblichus için Pisagor en yüksek otoriteydi. Birkaç antik filozoftan alıntılar içeren on kitapta Pisagor Öğretileri Koleksiyonu (Collection of Pythagorean Doctrines)’nu yazdığı biliniyor. Sadece ilk dört kitap ve beşincinin parçaları hayatta kaldı.[8]

Bilim adamları, Iamblichus'un Felsefeye Teşvik (Exhortation to Philosophy) adlı eserinin yaklaşık MS 4. yy'ın başlarında Apamea'da yazıldığını belirtti.[9]

Iamblichus'un büyük bir kültür ve öğrenim adamı olduğu söyleniyordu. Ayrıca hayırseverliği ve kendini inkar etmesiyle ünlüydü. Pek çok öğrenci onun etrafında toplandı ve onlarla dostluk içinde yaşadı. Fabricius'a göre 333'ten önce Konstantin döneminde öldü.

Kozmoloji

Spekülatif bir teori olarak, Neoplatonizm en fazla gelişimini Plotinus ile sağlamıştı. Iamblichus tarafından getirilen değişiklikler, biçimsel bölümlerinin ayrıntılı olarak detaylandırılması, Pisagor sayı sembolizminin daha sistematik uygulaması ve Doğu sistemlerinin etkisi altında, Neoplatonizmin daha önce kavramsal olarak gördüğü şeyin tamamen efsanevi bir yorumuydu. Platonik gelenekten kopan ve inmemiş bir ruh iddia eden Plotinus'un aksine, Iamblichus, maddenin kozmosun geri kalanı kadar ilahi olduğuna inanarak ruhun maddede bedenlenmesini yeniden onayladı.[10] Iamblichus büyük ihtimalle bu sebeple saygı görüyordu.

Iamblichus, sisteminin başına ilk prensibi akıl, nous olan aktarılamaz "Bir"i (monad) yerleştirdi. Mutlak Bir'den hemen sonra, lamblichus, onun ile "çokluk" arasında akıl ya da ruh, tin'in (psyche) üreticisi olarak duran ikinci bir süper varoluş "Bir"i tanıttı. Bu başlangıç dyad’ı idi. Plotinus'un (nesnel) varlık, (öznel) yaşam ve (gerçekleştirilmiş) aklın üç aşaması altında temsil ettiği ilk ve en yüksek Bir (nous), Iamblichus tarafından anlaşılır ve entelektüel küreler ile düşünce nesnelerinin önceli olan düşünce küresi şeklinde iki küreye ayrılır. Bu üç varlık, ruh (psyche) ve akıl (nous), anlaşılır ve düşünsel olmak üzere ikiye bölünerek bir üçlü (triad) oluşturur.

İki dünya arasında, aynı anda onları ayıran ve birleştiren bazı bilim adamları, daha sonra Proclus tarafından olduğu gibi, lamblichus tarafından her ikisinin de doğasını paylaşan üçüncü bir küre yerleştirildiğini düşünüyorlar. Ancak bu varsayım, metnin yalnızca varsayımsal bir değişikliğine dayanır. Bununla birlikte, entelektüel üçlüde üçüncü sırayı Demiurge'ye atadığını okuyoruz.[11] Platonik yaratıcı-tanrı olan Demiurge, böylece mükemmelleştirilmiş nous ile özdeşleşir, entelektüel üçlü bir hebdomad'a yükseltilir. Demiurge ile nous kimlik içinde Neoplatonik gelenek içinde Hristiyan geleneğinin kabulü ve gelişmesinde önemli bir andır. Aziz Augustine logos’u taşıyan nous’u yaratıcı ilkesi ile tanımlayarak Plotinus'u takip eder. Helenler bu ilkeyi Demiurge olarak adlandırırken, Augustine bu ilkenin faaliyetini ve içeriğini İlahi Kutsal Üçleme'nin üç yönünden birine, Söz (logos) olan Oğul'a ait olarak tanımlar. Iamblichus ve Plotinus genellikle nous’un aklın aracılığı ile doğayı ürettiğini iddia eder, bu nedenle burada anlaşılır tanrıları bir üçlü psişik tanrı izler.

Bu "psişik tanrıların" ilki, anlatılamaz ve dünyevidir, diğer ikisi ise rasyonel de olsa sıradan görünmektedir. Üçüncü sınıfta veya dünyevi tanrılarda, çeşitli yerel konum, işlev ve rütbeye sahip tanrısal varlıkların daha büyük bir zenginliği vardır. Iamblichus, belirli bireylerin ve ulusların koruyucu tanrılarının yanı sıra, sayıları otuz altı veya üç yüz altmışa çıkarılmış on iki göksel tanrı ve onlardan gelen diğer yetmiş iki tanrı, yirmi bir şef ve kırk iki doğa-tanrıları, melekleri, şeytanları ve kahramanları yazdı. Tanrılar alemi, orijinal Bir'den maddi doğanın kendisine kadar uzanıyordu, burada ruh aslında maddeye indi ve insan olarak "bedenlendi". Temel olarak, Iamblichus, evrendeki varlığın ve ilahi varlıkların derecelerini, çeşitli matematiksel oranlarla ilgili her seviyedeki sayıda büyük ölçüde çoğalttı. Dolayısıyla dünya, doğal olayları etkileyen ve hükmeden, geleceğin bilgisine sahip olan ve dualar ile sunulanlara/adaklara erişilebilen insanüstü varlıklardan oluşan bir kalabalıkla doludur.

Iamblichus'un karmaşık teorisinin tamamı, triad, hebdomad, vb. Matematiksel bir biçimciliğe göre yönetilirken, ilk ilke monad, dyad ve triad ile tanımlanır; diğer numaralara da sembolik anlamlar yüklenmiştir. Matematik teoremlerinin, ilahi şeylerden orijinal maddeye kadar kesinlikle her şeye uygulandığını söylüyor. Ancak her şeyi sayıya tabi tutsa da, başka bir yerde sayıların bağımsız varlıklar olduğunu ve sınırlı ile sınırsız arasında orta bir yer işgal ettiğini savunuyor.

Sistemin bir diğer zorluğu, doğanın verdiği açıklamadır. Kader denilen çözülmez zorunluluk zincirleri ile bağlı olduğu söylenir ve kadere tabi olmayan ilahi şeylerden ayrılır. Yine de, kendisi daha yüksek güçlerin bedensel hale gelmesinin bir sonucu olarak, onlardan sürekli yükselen bir etki akışı olur, gerekli yasalarına müdahale eder ve kusurlu ve kötüyü iyiye çevirir. Kötülüğün tatmin edici bir açıklaması yoktur; sonlu ve sonsuz arasındaki çatışmada tesadüfen meydana geldiği söylenir.

Çalışmaları

Iamblichus'un kitaplarının sadece bir kısmı hayatta kaldı. Onun sistemi hakkındaki bilgimizi, kısmen Stobaeus ve diğerleri tarafından korunan yazı parçalarına borçluyuz. Haleflerinin, özellikle Proclus'un notları, mevcut beş kitabı ve Pisagor felsefesi üzerine yaptığı büyük çalışmasının bölümleri de Iamblichus'un sisteminin çoğunu ortaya koymaktadır. Bunların yanı sıra Proclus, kendisine ünlü Theurgia ya da Mısır Gizemleri Üzerine (On the Egyptian Mysteries) incelemesinin yazarlığını atfetmiş görünüyor. Bununla birlikte, bu kitap ile Iamblichus'un diğer eserleri arasındaki üslup ve doktrinin bazı noktalarında farklılıklar, bazılarının Iamblichus'un gerçek yazar olup olmadığını sorgulamasına neden olmuştur. Yine de, tez kesinlikle onun okulundan kaynaklandı ve o günün çok tanrılı kült pratiklerine spekülatif bir gerekçe verme çabasında, Iamblichus'un durduğu düşünce tarihinde bir dönüm noktasına işaret ediyor.

Kabulü

Iamblichus, onun düşüncesini takip edenler tarafından çok övüldü. Çağdaşları tarafından Iamblichus, mucizevi güçlerle akredite edildi. Roma imparatoru Julian, Eunapius'un Porphyry'den sadece üslup olarak daha aşağı olduğu için daha mütevazı övgüsünden memnun olmayan, Iamblichus'u Platon'a göre saniyeler içinde kabul etti ve Iamblichus'un bir mektubu için Lydia'nın tüm altınını vereceğini iddia etti. 15. ve 16. yüzyıllarda felsefesine olan ilginin yeniden canlanması sırasında, Iamblichus'un adı "ilahi" veya "en ilahi" sıfatı olmadan neredeyse hiç anılmadı.

Basımların ve çevirilerin listesi

  • On the mysteries (De mysteriis), ed. Gustav Parthey, Teubner, 1857 çevrimiçi 16 Temmuz 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.; ed. Edouard des Places, Collection Budé, 1989 (Gizemler hakkında)
  • The Life of Pythagoras (Pisagor'un Hayatı) Thomas Taylor'ın klasik bir kısaltılmış sürümünü, 1918 çevrimiçi,
  • On the Pythagorean Way of Life (De vita pythagorica), ed. Theophil Kießling, Leipzig, 1816 çevrimiçi; ed. August Nauck, St. Petersburg, 1884; ed. Ludwig Deubner, Teubner, 1937 (rev. Ulrich Klein, 1975)
  • On general mathematical science (Περὶ τῆς κοινῆς μαθηματικῆς ἐπιστήμης, De communi mathematica scientia), ed. Nicola Festa, Teubner, 1891 (tekrar basım 1975) çevrimiçi 16 Temmuz 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  • Protrepticus, ed. Ermenegildo Pistelli, Teubner, 1888 (repr. 1975) çevrimiçi 2 Ağustos 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.; ed. des Places, Budé, 1989
    • İngilizce çeviri: Thomas Moore Johnson, Iamblichus' exhortation to the study of philosophy, Osceola, Mo., 1907 (repr. 1988, 0-933999-63-1)
  • In Nicomachi arithmeticam introductionem, Teubner, ed. Pistelli, Teubner, 1894 çevrimiçi 2 Ağustos 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (rev. Klein, 1975)
  • Letters: John M. Dillon and Wolfgang Polleichtner, Iamblichus of Chalcis: The Letters, 2009, 1-58983-161-6
  • Fragmentary commentaries on Plato and Aristotle
    • Bent Dalsgaard Larsen, Jamblique de Chalcis: exégète et philosophe (vol. 2, appendix: Testimonia et fragmenta exegetica), Universitetsforlaget i Aarhus, 1972 (yalnızca Yunanca metinler)
    • John M. Dillon (ed. ve çev.), Iamblichi Chalcidensis in Platonis dialogos commentariorum fragmenta, Leiden: Brill, 1973
    • John F. Finamore and John M. Dillon, Iamblichus De Anima: Text, Translation, and Commentary, Leiden: Brill, 2002, 1-58983-468-2
  • Theological principles of arithmetic (Theologumena arithmeticae, bazen Iamblichus'a atfedilen anonim bir çalışma), ed. Friedrich Ast, Leipzig, 1817 çevrimiçi; ed. Vittorio de Falco, Teubner, 1922
    • İngilizce çeviri: Robin Waterfield, Pseudo-Iamblichus: The Theology of Arithmetic, K. Critchlow'un önsözü, girişi ve notları ile, Phanes Press, 1988, 0-933999-72-0

Notlar

  1. ^ George Sarton (1936). "The Unity and Diversity of the Mediterranean World", Osiris 2, pp. 406–463 [430]; Brill's New Pauly, "Iamblichus", 2.
  2. ^ Theurgy and the Soul: The Neoplatonism of Iamblichus. Penn State Press. 1 Eylül 1971. ISBN 978-0-271-02322-9. 13 Ekim 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Şubat 2021. 
  3. ^ Rome and the Arabs: A Prolegomenon to the Study of Byzantium and the Arabs (İngilizce). Dumbarton Oaks. 1984. ISBN 9780884021155. 
  4. ^ Byzantion: Revue Internationale Des Études Byzantines (İngilizce). Fondation Byzantine. 1999. 
  5. ^ Iamblichus' Life of Pythagoras (İngilizce). Inner Traditions / Bear & Co. December 1986. ISBN 9780892811526. 
  6. ^ The life of Pythagoras ;. Internet Archive. Krotona ; Hollywood, Calif. : Theosophical Pub. House. 1918. 
  7. ^ B. Cassin, 'Anonymus Iamblichi', in Brill's New Pauly
  8. ^ A Classical Dictionary: containing an account of the principal proper names mentioned in ancient authors ... Together with an account of coins, weights and measures, etc (İngilizce). Harper & Bros. 1841. 
  9. ^ "Introduction to Iamblichus' Exhortation to Philosophy (upcoming talk)". 10 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Mayıs 2015. 
  10. ^ Shaw, Gregory, 'Neoplatonism I: Antiquity', in Dictionary of Gnosis & Western Esotericism, ed. by Wouter J. Hanegraff (Leiden & Boston: Brill, 2006), pp. 834–835
  11. ^ O'Meara', Dominic J. Pythagoras Revived: Mathematics and Philosophy in Late Antiquity, Oxford University Press.

Kaynakça

  • Fowden, Garth. The Egyptian Hermes: A Historical Approach to the Late Pagan Mind (Mısırlı Hermes: Geç Pagan Aklına Tarihsel Bir Yaklaşım). Princeton, Princeton University Press 1986 (has an excellent section on Iamblichus' and the Neoplatonists' relation to the works attributed to Hermes Trismegistus)
  • Shaw, Gregory. Theurgy and the Soul: The Neoplatonism of Iamblichus. Pennsylvania, Pennsylvania State University Press 1995

Dış bağlantılar

Vikisöz'de İamblihos ile ilgili sözleri bulabilirsiniz.

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Pisagor teoremi</span> Öklid geometrisinde bir dik üçgenin üç kenarı arasındaki bağıntı

Pisagor teoremi veya Pisagor bağıntısı, Öklid geometrisinde üçgenin kenarları arasındaki temel ilişkiyi kuran ilk teoremlerden biridir. Teoreme gerçek hayattan örnek olarak telli çalgıları gösterilebilir; 'telin uzunluğu arttıkça titreşim artar' prensibine dayanır. Pisagor'un denklemi olarak da isimlendirilen bu teorem, a, b ve c kenarlarının arasındaki ilişkiyi şu şekilde açıklar:

<span class="mw-page-title-main">Plotinos</span> Filozof

Plotinos, Neoplatonizmin kurucusu antik filozof. Plotinos hakkındaki bilgilerimizin çoğu, kendisi de filozof olan Porfirios'un Plotinos'un baş eseri Enneadlar'a yazdığı önsözden gelmektedir. Plotinos'un mistik felsefesi Yahudi, Hristiyan, gnostik ve Müslüman filozoflara ve mistiklere yüzyıllar boyunca esin kaynağı olmaya devam etmiştir.

Proklos, Platon Akademisi'nin başına geçen ve diğer matematikçilerin çalışmaları hakkındaki yorumları için matematik tarihi açısından önemli olan bir Yeni Platoncu Yunan filozof.

Ammonius Saccas, İskenderiye'den, genellikle Neoplatonizmin öncüsü ve/veya kurucularından biri olarak kabul edilen, Helenistik Platoncu, kendi kendini yetiştirmiş bir filozoftu. Esas olarak 232'den 242'ye kadar eğitim verdiği, Plotinus'un öğretmeni olarak bilinir. Kendi felsefi görüşleri hakkında çok az şey bilinmesine rağmen, Neoplatonizm'i geliştirmesinde Plotinus üzerinde şüphesiz en büyük etkiye sahipti. Daha sonra Hıristiyan yazarlar Ammonius'un bir Hristiyan olduğunu belirttiler, ancak şimdi genel olarak İncil metinlerini yazan farklı bir İskenderiyeli Ammonius olduğu varsayılmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Filolaos</span> Yunan filozof, astronom ve Pisagorcu (MÖ yak. 470 - yak. 385)

Filolaos Pisagorcu ve Sokrates öncesi bir Yunan filozof idi. Her şeyin temelinde, uyum içinde bir araya gelen, sınırlayıcı ve sınırsızın oynadığı rol olduğunu savundu. Ayrıca, Dünya'nın Evrenin merkezi olmadığı teorisi olan güneşmerkezciliğin ortaya çıkmasıyla da tanınır. Nicomachus'tan alıntı yapan August Böckh'e (1819) göre Philolaus, Pisagor'un halefiydi. MÖ 5. yüzyılda Pisagorcu okulun önemli filozoflarından biri olmuştur. Çoğulculuk Okulu gibi Pisagorcuların da çatışan iki görüş arasında bir çözüm arayışında oldukları söylenebilir. Bir yanda sürekli olarak değişen bir evren düşüncesi, öte yandan değişmez bir evren düşüncesi arasındaki çatışmadır söz konusu olan. Pisagorcular bu yönde çözümlerini matematikte bulmaya çalışırlar. Filolaus da diğer Pisagorcu filozoflar gibi matematik ve müzik ile ilgilenmiş, evrenin ve varlığın açıklanmasında bunlardan yararlanmıştır. O da diğerleri gibi evrenin temelinin sayı olduğu fikrinden hareket etmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Platon Akademisi</span> Dünyadaki ilk yükseköğretim kurumu

Platon Akademisi, Antik Yunanistan'da Atina'da Platon tarafından kurulan bir felsefe okuluydu. Akademi, Helenistik dönem boyunca, MÖ 83 yılında Philo'nun ölümünden sonra sona erene kadar şüpheci bir okul olarak kalmıştır. Platon Akademisi büyük olasılıkla MÖ 86 yılında Roma diktatörü Sulla tarafından yıkıldığı düşünülmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Monad (felsefe)</span> felsefe

Monad, atıfta kozmogonisine için, Yüce Varlık, ilahiyat veya her şeyin bütünü. Kavramın Pisagorcular tarafından tasarlandığı bildirildi ve çeşitli şekillerde tek başına hareket eden tek bir kaynağa veya bölünmez bir kökene veya her ikisine birden atıfta bulunabilir. Kavram daha sonra monaddan temel parçacık olarak söz eden Gottfried Wilhelm Leibniz gibi diğer filozoflar tarafından da benimsendi. Aynı insan grupları tarafından eş zamanlı olarak tartışılan ve tartışılan geometrik bir karşılığı vardı.

<span class="mw-page-title-main">Hippasus</span>

Metapontumlu Hippasus veya Híppasos, Pisagorcu bir filozof ve matematikçi

Neapolisli Marinus, MS 440 Flavia Neapolis, Filistin doğumlu Neoplatonist bir filozof, matematikçi ve retorik.

<span class="mw-page-title-main">Nikomahos</span> Greko-Suriyeli matematikçi (MS. yak. 60 - yak. 120)

Gerasalı Nicomachus antik Yunanca yazılmış Aritmetiğe Giriş ve Harmonik El Kitabı adlı eserleriyle tanınan önemli bir antik Yunan matematikçi.

Crotoneli Theano belki de iki farklı Pisagorcu filozofa verilen addır. Diğerleri onun Brontinus'un karısı olduğunu söylemelerine rağmen, Pisagor'un öğrencisi, kızı veya karısı olarak adlandırıldı. Doğum yeri ve babasının kimliği de bir o kadar belirsizdir, bu da bazı yazarların ayrıntıları birleştirilen birden fazla kişinin olduğunu öne sürmelerine neden olur. Kendisine atfedilen ve yazarlığı belirsiz olan birkaç bölüm ve mektup günümüze ulaşmıştır.

Themistoclea veya Aristoclea veya Theoclea ; MÖ 6. yüzyıl dolayları) Delphi'deki bir rahibe.

Summum bonum, Romalı filozof Cicero tarafından antik Yunan felsefesindeki İyilik Fikrine karşılık gelen "en yüksek iyilik" anlamına gelen Latince bir ifadedir. Summum bonum genellikle kendi içinde bir amaç olarak düşünülür ve aynı zamanda zamanın filozofları tarafından İyi olarak nitelendirilen birçok başka arayışı içerir.

<span class="mw-page-title-main">Thorsten Botz-Bornstein</span>

Thorsten Botz-Bornstein, 1964, Almanya doğumlu felsefe profesörü. Münster Üniversitesi'nde Rus Dili ve Edebiyatı okudu. Sorbonne ve Oxford üniversitelerinde felsefe eğitimi aldı. Doktora tezini yorumbilgisi, yapısalcılık ve Wittgenstein'da oyun ve üslup kavramları üzerine yazdı. Rus yapısalcılığı ve göstergebilimi, Nishida Kitarb'ın felsefesi üzerine araştırmalar yaptı; Rus Biçimciliği ve Andrey Tarkovski, Ingmar Bergman ve Rüya Biçembilimi, Rüya Uzamı, Rus ve Japon Kültür Ortamındaki Felsefi Gelişmeler konulu seminerler verdi. Halen Zhejiang ve Tuskegee üniversitelerinde öğretim görevlisi olarak çalışıyor. Bir Tarihsel Siyah Üniversitesi olan Tuskegee Üniversitesi'nde çalışıyordu. Şu anda Kuveyt'teki GUST'ta öğretmenlik yapıyor.

Abrotelia bir Pisagorcu kadın filozoftu. Iamblichus'un yazdığı Pisagor'un Hayatı adlı eserde adı geçen on yedi kadından biriydi. Abrotelia'nın babası Tarentumlu Abroteles'tur ve Abrotelia'nın da Tarentum'da doğduğu sanılmaktadır. Iamblichus, Abrotelia'yı ünlü kadın Pisagor filozoflarından biri olarak gösterdi, ancak adı kocalarının veya erkek aile üyelerinin isimleriyle listelenen dokuz kişi arasında yer alıyordu. Ethel Kersey gibi bazı bilim adamları Abrotelia'yı diğerleri arasında metafizik, mantık ve estetik gibi geleneksel felsefi alanlarda yazan veya öğretenlerden biri olarak tanımladı. Ayrıca, Pisagor okulunu Platonik mezhepten daha büyük yandaşlarıyla en çok kadın filozofun bulunduğu mezhep olarak gösteren Gilles Ménage'nin Historia Mulierum Philosopharum adlı eserinde listelenmiştir.

Onatas, Croton veya Tarentum'da doğan bir Pisagor filozofuydu. Hayatı hakkında neredeyse hiçbir şey bilinmemekle birlikte, Tanrı ve Tanrısal Üzerine adlı eserinden uzun bir pasajı, Yunan filozoflardan alıntılar derleyen yazar Stobaeus'un kitabında korunmuştur. Çalışma tarihi MÖ veya MS 1. yüzyıla ait olduğu düşünülmektedir ve Neo-Pisagor edebiyatının bir parçasıdır.

<span class="mw-page-title-main">Algis Uždavinys</span>

Algis Uždavinys (1962-2010), bir Litvan filozof ve bilgindi. Çalışmaları, Mısır ve Yunan dinlerinin, özellikle Sami dinleriyle olan ezoterik ilişkilerinin ve özellikle İslam'ın içsel yönünün tefsirî karşılaştırmalı çalışmasına öncülük etti. Kitapları, Plotinus, Frithjof Schuon ve Ananda Coomaraswamy'nin Rusça ve Litvancaya çevirileri de dahil olmak üzere, Litvanca, Rusça, İngilizce ve Fransızca olarak yayınlandı.

<span class="mw-page-title-main">İlahi varlık</span> doğal veya doğaüstü tanrı veya tanrıça, yüce varlık

İlahi varlık, ilahi ya da kutsal kabul edilen doğaüstü varlıklardır. Dinler, taptıkları tanrı sayısına göre sınıflandırılabilir. Politeist dinler birden çok ilahi varlığı kabul ederken, monoteist dinler yalnızca bir tane ilahi varlığı kabul eder. Henoteist dinler, diğer tanrıları inkâr etmeden yalnızca bir ilahi varlığı kabul eder ve diğer inançları aynı ilahi ilkenin farklı yönleri olarak görür. Nonteist dinler, herhangi bir yaratıcıyı reddeder ancak bir panteonu kabul edebilir.

İskenderiyeli Hierocles, MS 430 civarında aktif olan bir Yunan Yeni Platoncu yazardı.

Bu sayfa bir antik felsefe konuları listesidir.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.