İçeriğe atla

Ülker (yıldız kümesi)

Koordinat:Sky map 03sa 47d 24s; +24º 07' 00″
Bu madde bir yıldız kümesi hakkındadır. Pleiades veya Pléiades'in diğer kullanımları için Pleiades sayfasına bakınız.
Ülker
Ülker yıldız kümesinin DSS tarafından elde edilen renkli görüntüsü
Kaynak: NASA/ESA/AURA/Caltech
Gözlem verisi (Dönem J2000)
TakımyıldızBoğa
Sağ açıklık (α)03sa 47d 24s[1]
Dik açıklık (δ)+24° 07′[1]
SınıflandırmaII,3,r (Trumpler),
c (Shapley)[2]
TürAçık Yıldız Kümesi
Açısal boyut ()110,0'[2]
Görünür büyüklük (V)1,6 m[1]
Yıldız sayısı500[2]
Parlak yıldız kadriAlcyone, 2,86 m[2]
Özellikler
Kırmızıya kayma (z)18 ∙ 10-6[1]
Dikey hız ()5,41 km/sn[1]
Uzaklık443 Iy (135[3][4] pc)
Yaş100 milyon yıl[2]
Keşif
Tarihöncesi (Tarihöncesi)
Katalog belirtmeleri
M 45 • C 0344+239 • OCl 421 • Mel 22 • H 0346+24
  Wikimedia Commons'ta ilgili ortam
Ayrıca bakınız: Açık yıldız kümesi, Liste

Ülker veya Süreyya (Pleiades, M45, Peren veya Pervin), Boğa takımyıldızının kuzeybatısında orta yaşlı, sıcak B-tipi yıldızlardan oluşan bir açık yıldız kümesi asterizmidir. Yaklaşık 444 ışık yılı uzaklığıyla Dünya'ya en yakın yıldız kümelerinden biridir. Ayrıca, Dünya'ya en yakın Messier nesnesidir ve gece gökyüzünde çıplak gözle görülebilen en belirgin yıldız kümesidir. Aynı zamanda NGC 1432 yansıma bulutsusu ve bir HII bölgesine de ev sahipliği yaptığı gözlemlenmiştir.[5]

Küme, son 100 milyon yıl içinde oluşmuş sıcak ve parlak mavi yıldızların hakimiyetindedir. En parlak yıldızların etrafındaki yansıma bulutsularının bir zamanlar yıldızların oluşumundan arta kalan malzemeler olduğu düşünülüyordu, fakat şimdi yıldızların içinden geçtiği yıldızlararası ortamdaki ilgisiz bir toz bulutu olduğu düşünülmektedir.[6] Bu toz bulutunun kümedeki yıldızlara göre yaklaşık 18 km/s hızla hareket ettiği tahmin edilmektedir.[7]

Bilgisayar simülasyonları, Ülker'in muhtemelen bir zamanlar Orion Bulutsusu'na benzeyen kompakt bir yapıdan oluştuğunu göstermektedir.[8] Astronomlar, kümenin galaktik çevre ile olan kütleçekimsel etkileşimler nedeniyle yaklaşık 250 milyon yıl daha varlığını sürdüreceğini, sonrasında ise kümelenmenin kaybolacağını tahmin etmektedir.[9]

Ülker, açık yıldız kümesi Hyades ile birlikte Ekliptiğin Altın Kapısını oluşturur.

Genel bilgiler

Bu küme, Hyades'in bir karış uzağındadır ve oldukça belirgin bir kümedir. Şekli küçük bir kepçeyi andırır. Birbirine çok yakın bu yıldızların kapladığı alan parmağınızın ucu kadardır. Böylesine sıkışık olmaları, bu kümeyi, ışıklı küçük bir grup haline getirmiştir. Ülker yıldız kümesi, fiziksel büyüklük ve yıldız sayısı bakımından Hyades'e çok benzer. Fakat Ülker yaklaşık 440 ışık yılı uzaklıkta olduğu için biraz küçük görünür.

Ülker'in teleskop kullanılarak ve uzun süre poz verilerek alınmış fotoğraflarında, bu yıldızların etrafında mavi renkli güzel bir "peçe" görülür. Bu yapı ilk kez 1859'da gözlenmiştir. Ülker kümesi, uzayın oldukça tozlu bir bölgesinde bulunmakta ve genç yıldızların parlak mavi ışığı, çevrelerindeki bu tozu aydınlatmaktadır. Bu durum, Ülker kümesinin uzun poz verilerek teleskopla alınmış başlıktaki fotoğrafında da görülmektedir. Çıplak gözle altı üyesinin görünmesine rağmen bu kümenin 100'den fazla üyesi olduğu bilinmektedir. Böylesi kümelerdeki yıldızlar, yaklaşık olarak aynı zamanlarda, aynı gaz ve toz bulutu içerisinde (aynı kimyasal element oranları ile) doğarlar ve uzayda hep beraber aynı yönde ilerlerler. Yani gerçekten "kardeş" sayılabilirler!

Ülker kümesinin yaşı astrofizikçilerle 60-100 milyon yıl olarak hesaplanmaktadır. Bu, yeryüzü tarihi açısından oldukça yakın bir dönemdir. Yıldızların yaşam öykülerini anlamada, bu türden aynı anda doğmuş, fakat farklı kütle ve özelliklerdeki yıldız gruplarını incelemek gök bilimcilere çok önemli ipuçları sağlamaktadır.

Mitoloji

1885 The Pleiades sembolist ressam Elihu Vedder tablosu
Ana madde: Pleiades (mitoloji)

Yunan mitolojisinde Pleiades, "Yedi Kız Kardeş" olarak da bilinir. Gökyüzündeki görünümü Boğa'nın omuzundaki bir damga biçimindedir. Boğa'nın boynuzları, Hyades'den sola aşağıya Arabacı'ya doğru uzanır. Kümedeki yıldızların isimleri, Yunan mitolojisinde Atlas ve kızları Alcyone (Alsiyon ok.), Merope, Electra, Sterope, Celaeno (Selano ok.), Maia (Maya ok.) ve Taygete ile eşi Pleione'ye ayrılmıştır. Burçları, ekinlerin olgunlaşma zamanı ve deniz mevsiminde görünürdü. Efsaneye göre, Zeus, Titan'larla olan savaşında, zaferi kazandıktan sonra, savaşta karşı tarafı tutan Atlas'ı, yeri ve gökleri sırtında taşımaya mahkûm etmiş; giderek yeryüzü ve gökyüzü haritalarını içeren kitaplar, bu nedenle atlas diye isimlendirilir olmuşlardır. Bu gelenek günümüzde de sürmektedir. Ülker, yani bu yedi ilahi kız kardeşin güzel olduklarına inanılırdı. Güzellikleri nedeniyle Olympos'lu bazı tanrılarla ilişkileri de olmuştur.

Türk mitolojisinde

Ülker Takımyıldızı Türklerin en eski kozmolojik figürlerinden biridir.[10] Anadolu’da mevsim döngüleri bu yıldız grubuna göre belirlenir. "Ülker" ve "ürgel" kelimeleri Türk mitolojisinde gezegenleri ifade eder.[11] Yakut Türkleri, gökyüzündeki delikleri "ürgel" olarak adlandırır ve bu deliklerin dünyaya soğuk getirdiğine inanırlardı. Bir Yakut efsanesinde ise cesur bir yiğit, avladığı kurtların derilerinden otuz çift eldiven dikerek bu "ürgel"leri kapatır ve dünyayı dondurucu soğuktan kurtarır.[11][12]

İsimler

Ülker'in görünen yıldızları Yedi Kızkardeşler olarak da bilinir. Doğulu ve batılı pek çok şair, eserlerinde bu yıldız kümesine atıfta bulunmuştur. Bunlar arasında Homeros, Ömer Hayyam, Hafız, Sadi, Milton... sayılabilirler. Mehmet Akif'in Çanakkale Şehitleri şiirinde geçen "yedi kandilli Süreyya" da Ülker olmalıdır. Fakat pek çok insan çıplak gözle kümenin yalnızca altı yıldızını görebilir. Bir varsayıma göre, yıldız ve takımyıldızlara ilk kez isim verenler zamanında, kümedeki yedinci yıldız da görülebilecek kadar parlaktı veya her nasılsa yedinci yıldız da fark edilmiş olmalı. Eski denizciler, bu gruba yelken açma yıldızları derler, yalnızca Ülker'in gözüktüğü dönemlerde denize açılırlarmış. Görünmediği zamanlar fırtınalar yakın sayılırmış.

Yapısı

Ülker'in X-ışınları fotoğrafı yıldızları sıcak atmosferleriyle ortaya çıkarıyor. Yeşil kareler yedi parlak yıldızı gösterir.

Küme çekirdeğinin yarıçapı yaklaşık olarak sekiz ışık yılı, gelgit yarıçapı ise yaklaşık 43 ışık yılıdır. Küme istatistiksel olarak doğrulanan 1,000'in üzerinde yıldız içerir, ancak bu rakama henüz çözümlenmemiş ikili yıldızlar dahil değildir.[13] Kümeye hakim olan genç, sıcak, mavi yıldızlardır ve gözlem şartlarına bağlı olarak çıplak gözle görülebilir. Kümenin toplam kütlesinin 800 Güneş kütlesi olduğu hesaplanmaktadır.[13]

Kümede pek çok kahverengi cüce içerir, nesnelerin kütlesi Güneş'in kütlesinin %8'idir ve henüz çekirdekleri nükleer füzyon tepkimeleri yaratacak kadar ağır değil. Gök bilimciler, Ülker kümesi ve diğer küçük gruplardaki kahverengi cücelerin incelemeleri için büyük çaba harcamaktadırlar çünkü küçük kütleye sahip cisimler çok sönük olduklarından, belirlenmeleri son derece güç. Yeni keşifler, gök bilimcilerin kahveringi cücelere ilişkin geliştirdikleri teorileri karşılaştırma olanağı sunmakta. Gerçekte, varlığı bilinen kahverengi cücelerin atmosfer yapıları hakkında çok az bir bilgi birikimine sahibiz.

Ülker'in parlak yıldızları

Ülker'in haritası

Kümenin parlak yıldızları adlarını Yunan mitolojisinden almıştır: Sterope, Merope, Elektra, Maia, Taygete, Celaeno ve Alcyone, yedi kızkardeşi temsil eder. Yine kümedeki parlak yıldızlardan Atlas onların babaları, Pleione ise anneleridir. Aşağıdaki liste kümenin parlak yıldızlarının ayrıntılarını vermektedir:

Ülker'in Parlak Yıldızları
Adı Tanımlanan isim Görünür parlaklık SınıflandırmaUzaklık (Iy)
AlcyoneEta (25) Tauri 2.86 B7IIIe 367
Atlas27 Tauri 3.62 B8III 380
Electra 17 Tauri 3.70 B6IIIe 371
Maia20 Tauri 3.86 B7III 360
Merope23 Tauri 4.17 B6IVev 359
Taygeta19 Tauri 4.29 B6V 373
Pleione 28 (BU) Tauri 5.09 (d.y.)B8IVep 387
Celaeno 16 Tauri 5.44 B7IV 334
Sterope 21 and 22 Tauri 5.64;6.41 B8Ve/B9V 387
— 18 Tauri 5.65 B8V 367

Gözlem bilgisi

Ülker renkli çizimi

Bu kümenin amatör gözlemciler için en önemli özelliği, çıplak gözle her koşulda gözlenebilecek kadar parlak, bir o kadar da etkileyici olmasıdır. Ülker, parlaklığı sayesinde, şehirden bile gözlenebilir. Işık kirliliği olan bir ortamda, kümenin altı ya da yedi yıldızı seçilebilir. Karanlık bir yere giderseniz, Ülker'in en azından bir düzine kadar yıldızını görebilirsiniz. Çıplak gözle bakıldığında, kümenin yıldızlarının dizilişi, Büyük Ayı takımyıldızı'na daha doğrusu bir kepçeye ya da tavaya benzetilebilir. Ancak çok daha küçüğüne.[14]

M45'i gözlemenin en iyi yolu, ona çıplak gözle ya da dürbünle bakmaktır. Çünkü, küme gökyüzünde 2° yani yaklaşık dört dolunay çaplı bir alanı kaplar. Ortalama bir teleskopun yaklaşık 1° çaplı alanı gördüğünü düşünürsek, bunu daha iyi anlarız. Buna karşılık, eğer ayrıntı görmek istiyorsanız bir teleskopa gereksinim duyacaksınız. Bu kümede görebileceğiniz en önemli ayrıntı parlak yıldızların etrafındaki Merope ve Maya bulutsularıdır. Bu bulutsular, henüz "çocuk yaşta" diyebileceğimiz bu yıldızları oluşturan bulutsunun artakalanıdır. Atlas ve Pleione, kepçenin sapında yer alır. Anne Pleione (5.1 kadir), Atlas'a göre (3.6 kadir) daha sönüktür ve ışık kirliliği olan yerlerde kolay görülemez. Aslında bu yıldızlar güzel bir çift oluştururlar. Eğer Pleione'yi çıplak gözle görmekte zorlanıyorsanız, ona bir dürbünle bakmayı deneyebilirsiniz.

Pleione'nin bir özelliğiyse değişen yıldız oluşu. Bu yıldız o kadar hızlı döner ki, düzensiz periyotlarla uzaya madde fırlatır. Bu sırada, yıldızın parlaklığı bir miktar artar; ardından da normalin altına iner. Yıldızın parlaklığında bu tür bir değişim en son 1972 ile 1987 yılları arasında meydana geldi. Bu sırada yıldızın parlaklığı, 4.8 ile 5.5. kadir arasında değişim gösterdi. Ülker'le ilgili bazı tarihi kayıtlarda, zaman zaman Pleione'nin kaybolduğundan söz edilir. Yıldızın değişen parlaklığa sahip oluşu bu durumu açıklıyor.

Yansıma bulutsusu

Hubble Uzay Teleskobu Merope yakınında yer alan Merope Bulutsusu

En belirgin bulutsu Merope'nin yakınında yer alan Merope Bulutsusu'dur. Bulutsu içerisinde yer alan çok sayıda küçük karbon taneciği ışığı yansıtır. Yansıma bulutsularının kendine özgü mavi rengi, karbon tozunun mavi ışığı kırmızı ışığa oranla çok daha verimli dağıtması nedeniyle ortaya çıkmaktadır. Bu bulutsuların parlaklığı, yansıtan taneciklerin büyüklük ve yoğunlukları ile komşu yıldız(lar)ın rengine ve parlaklığına bağlıdır. Merope'ye doğru ilerleyen bulutsu, yıldızdan kaynaklanan güçlü ışınımın basıncıyla itiliyor. Bulutsunun içerdiği toz gibi gaza oranla daha iri olan parçalar, bu "rüzgara" karşı daha dayanıklı oldukları için, hızları fazla kesilmiyor. Birkaç milyon yıl sonra, bu bulutsu ışınımın basıncına dayanamayıp dağılacaktır.

Olası gezegenler

Spitzer Uzay Teleskobu'nun ve Gemini Rasathanesi'nin elde ettiği derin kızılötesi görüntüleri analiz eden astronomlar, küme içerisinde, Güneş'inkinden biraz daha büyük bir kütleye ve parlaklığa sahip olan ve olağanüstü sayıda sıcak toz parçacıkları ile çevrili HD 23514 adlı bir yıldız keşfettiler. Bu, HD 23514'ün civarında bir gezegen oluşumunun varlığına kanıt olabilir.[15]

Ayrıca bakınız

Kaynakça

  1. ^ a b c d e "SIMBAD query result". M 45 -- Open (galactic) Cluster (İngilizce). Simbad, Centre de Données astronomiques de Strasbourg. 16 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ağustos 2010. 
  2. ^ a b c d e "Messier Object 45". Open Cluster M45, type 'c', in Taurus (İngilizce). Students for the Exploration and Development of Space. 2 Eylül 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ağustos 2010. 
  3. ^ Percival, S. M.; Salaris, M.; Groenewegen, M. A. T. (2005), The distance to the Pleiades. Main sequence fitting in the near infrared 6 Ocak 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Astronomy and Astrophysics, v.429, p.887.
  4. ^ Zwahlen, N.; North, P.; Debernardi, Y.; Eyer, L.; Galland, F.; Groenewegen, M. A. T.; Hummel, C. A. (2004), A purely geometric distance to the binary star Atlas, a member of the Pleiades 6 Ocak 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Astronomy and Astrophysics, v.425, p.L45.
  5. ^ "NGC 1432 (Maia Nebula) | TheSkyLive.com". theskylive.com. 10 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Aralık 2022. 
  6. ^ Gibson, S.J.; Nordsieck, K.H. (2003). "The Pleiades Reflection Nebula. II. Simple Model Constraints on Dust Properties and Scattering Geometry". The Astrophysical Journal. 589 (1): 362-377. Bibcode:2003ApJ...589..362G. doi:10.1086/374590 Özgürce erişilebilir. 
  7. ^ White, Richard E.; Bally, John (May 1993). "Interstellar matter near the Pleiades. IV - The wake of the Pleiades through the interstellar medium in Taurus". The Astrophysical Journal. 409: 234. Bibcode:1993ApJ...409..234W. doi:10.1086/172658. eISSN 1538-4357. ISSN 0004-637X. 
  8. ^ Kroupa, Pavel; Aarseth, Sverre; Hurley, Jarrod (2001). "The formation of a bound star cluster: From the Orion nebula cluster to the Pleiades". Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 321 (4): 699-712. arXiv:astro-ph/0009470 $2. Bibcode:2001MNRAS.321..699K. doi:10.1046/j.1365-8711.2001.04050.x Özgürce erişilebilir. 
  9. ^ Gendler, Robert (2006). A Year in the Life of the Universe: A Seasonal Guide to Viewing the Cosmos. Voyageur Press. s. 54. ISBN 978-1610603409. 
  10. ^ Eski Türk Dünyasında Kronoloji Yöntemleri, Louis Bazin, Türk Dil Kurumu Yayınları, Ocak 2011, ISBN 9789751624260
  11. ^ a b Bahaeddin Ögel (1995). Türk mitolojisi : II. Cilt (Kaynakları ve açıklamaları ile destanlar). Türk Tarih Kurumu Yayınları. s. 205. ISBN 9751607043. 
  12. ^ Gorohov, N. (1883), Materialı dlya izuçeniya Şamanstva v Sibiri (Izves. Vost.-Sibir. Otd. Rus. Geog. Obşç), İrkutsk, XIII, sayı 3, sayfa 63
  13. ^ a b Adams, Joseph D.; Stauffer, John R.; Monet, David G.; Skrutskie, Michael F.; Beichman, Charles A. (2001), The Mass and Structure of the Pleiades Star Cluster from 2MASS 6 Ocak 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., The Astronomical Journal, v.121, p.2053.
  14. ^ Norton's Star Atlas, 1959; A.P. Norton,J.G. Inglis; Sky Publishing Corparation, MA, USA.
  15. ^ "Planets Forming In Pleiades Star Cluster, Astronomers Report". 2007. 13 Aralık 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Kasım 2012. 

Dış bağlantılar

Wikimedia Commons'ta Pleiades ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır.

Bahar açısına göre önceki: M 77 | Bahar açısına göre sonraki: M 79
Katalog sırasına göre önceki: M 44 | Katalog sırasına göre sonraki: M 46

Bakmak istediğiniz cisminin resmini seçiniz

Messier nesneleri kataloğuM1Messier 2Messier 3Messier 4Messier 5KelebekMessier 7Deniz Kulağı BulutsusuMessier 9Messier 10Yaban ÖrdeğiMessier 12Messier 13Messier 14Messier 15Kartal BulutsusuOmega BulutsusuMessier 18Messier 19Üç Boğumlu BulutsuMessier 21Messier 22Messier 23Messier 24Messier 25Messier 26Halter BulutsusuMessier 28Messier 29Messier 30Andromeda GalaksisiNGC 221Üçgen GalaksisiMessier 34Messier 35Messier 36Messier 37Messier 38Messier 39Messier 40Messier 41Orion BulutsusuMessier 43Messier 44ÜlkerMessier 46Messier 47Messier 48Messier 49Messier 50Girdap gökadasıMessier 52Messier 53Messier 54Messier 55Messier 56Halka bulutsusuMessier 58Messier 59Messier 60Messier 61Messier 62Ayçiçeği GökadasıSiyah Göz GökadasıMessier 65Messier 66Messier 67Messier 68Messier 69Messier 70Messier 71Messier 72Messier 73NGC 628Messier 75Küçük Halter BulutsusuNGC 1068Messier 78Messier 79NGC 6093NGC 3031Messier 82Messier 83Messier 84Messier 85Messier 86Messier 87Messier 88Messier 89Messier 90Messier 91Messier 92Messier 93Messier 94Messier 95Messier 96Baykuş BulutsusuMessier 98Messier 99Messier 100Fırıldak GalaksisiNGC 5866Messier 103Sombrero GökadasıMessier 105Messier 106Messier 107Messier 108Messier 109Messier 110
Messier nesneleri kataloğu

Liste

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Taurus (takımyıldız)</span>

Taurus ya da Boğa takımyıldızı, zodyak kuşağı takımyıldızlarından biridir. "Taurus" adı Latincede "boğa" anlamına gelir. Boğa, kuzey yarımkürede çıplak gözle dahi seçilebilecek kadar göze çarpan bir takımyıldızdır. Batısında "Koç", doğusunda "İkizler", kuzeyinde "Kahraman" ve "Arabacı", güneydoğusunda "Avcı", güneyinde "Irmak" ve güneybatısında "Balina" takımyıldızlarıyla çevrilidir.

<span class="mw-page-title-main">Monoceros (takımyıldız)</span>

Tekboynuz takımyıldızı, gök ekvatoru üzerinde yer alan soluk bir takımyıldızdır. Tanımlanması 17. yüzyıl haritacısı Petrus Plancius'a atfedilir. Batısında Avcı, kuzeyinde İkizler, güneyinde Büyük Köpek ve doğusunda Suyılanı takımyıldızlarıyla çevrilidir. Sınır komşusu olan diğer takımyıldızlar arasında Küçük Köpek, Tavşan ve Pupa yer alır.

<span class="mw-page-title-main">Küresel yıldız kümesi</span> galaksi merkezi etrafında dolanan yıldızların, küresel bir bileşimi

Küresel yıldız kümesi, galaksi merkezi etrafında uydu gibi dolanan, yıldızların küresel bir bileşimidir. Küresel yıldız kümeleri yerçekimi ile bir arada durabilirler. Yerçekimi sayesinde küresel bir şekle ve göreceli olarak merkeze doğru artan bir madde yoğunluğuna sahiplerdir. Yıldız kümesinin bir alt kategorisi olan küresel yıldız kümesi, Latince bir sözcük olan ve küçük küre anlamına gelen globulus kelimesinden türetilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Yıldız kümesi</span> Kütle çekimi altında birbirlerine bağlı yıldızlar topluluğu

Yıldız kümeleri veya yıldız bulutları, öz kütleçekimiyle bir arada tutulan büyük yıldız gruplarıdır. İki ana yıldız kümesi türü belirlenmiştir: Küresel kümeler, kütleçekimsel olarak bağlı on bin ila milyonlarca yaşlı yıldızın oluşturduğu sıkı gruplardır, açık kümeler ise genellikle birkaç yüzden az üye içeren, daha gevşek kümelenmiş ve çoğunlukla çok genç yıldızların oluşturduğu gruplardır. Açık kümeler, gökada içinde hareket ederken dev moleküler bulutların çekim etkisiyle zamanla dağılır, fakat küme üyeleri artık çekimsel olarak bağlı olmasalar da uzayda genel olarak aynı yönde hareket etmeye devam ederler; bunlara yıldız topluluğu, bazen de hareketli grup denir.

<span class="mw-page-title-main">Pleiades (mitoloji)</span>

Pleiades Yunan mitolojisinde Artemis'in arkadaşları olan, Titan Atlas ve deniz perisi (nemfi) Pleione'nin yedi kızına verilen ad. Bunların yedisi de sonradan yıldız halini aldı. Burçları, ekinlerin olgunlaşma zamanı ve deniz mevsiminde görünürdü. Kalypso, Hyas, Hyadeler ve Hesperidler'in kız kardeşleridirler.

<span class="mw-page-title-main">NGC 3576</span>

NGC 3576, Eta Carinae bulutsusundan birkaç bin ışık yılı uzaklıktaki Yay kolu'nda yer alan küçük bir bulutsu. John Herschel tarafından 16 Mart 1834 tarihinde keşfedilmiştir ancak Herschel yalnızca bulutumsu parlak parçacıklar görebildi ve en sonunda bu bulutsuya altı farklı sınıflandırma numarası verildi. Bugünlerde gök bilimciler tüm bulutsuya "NGC 3576" demektedirler.

<span class="mw-page-title-main">Messier 3</span>

Messier 3 Av Köpekleri takımyıldızı yönünde bulunan bir küresel yıldız kümesidir. Charles Messier tarafından 1764 yılında keşfedildi ve 1784 yılında William Herschel tarafından yıldızlar tanımlandı. Bu yıldız kümesi yaklaşık 500.000 yıldızdan oluşan ve gökyüzünün en parlak nesnelerinden birisidir. Dünya'ya olan uzaklığı yaklaşık olarak 33.900 ışık yılıdır. 6,2 değerindeki görünür parlaklığı bu yıldız kümesini karanlık koşullarda çıplak gözle görünebilir kılar. Orta büyüklükteki bir teleskopla küme tam olarak gözlenebilir.

<span class="mw-page-title-main">Deniz Kulağı Bulutsusu</span>

Deniz Kulağı Bulutsusu Yay takımyıldızı yönünde yaklaşık olarak 4000 - 6000 ışık yılı uzaklıkta bulunan çok büyük bir bulutsu. H II bölgesi ve Salma bulutsu olarak sınıflandırılmıştır. Deniz Kulağı Bulutsusu Guillaume Le Gentil tarafından 1747 yılında keşfedilmiştir ve orta-kuzey enleminde çıplak gözle zayıf da olsa gözlemlenebilir.

<span class="mw-page-title-main">NGC 1435</span>

Merope Bulutsusu Ülker yıldız kümesi içinde, Merope yıldızını çevreleyen süpernova kalıntısı olduğu düşünülen dağılmış yansıma bulutsusu. 19 Ekim 1859 yılında Alman gök bilimci Wilhelm Tempel tarafından keşfedilmiştir. John Herschel, Gökbilim Kataloğunda, dolunay büyüklüğünde çok zayıf bir bulutsu olarak nitelendirdi.

<span class="mw-page-title-main">IC 5146</span> Kuğu Takımyıldızında bulutsu

IC 5146, Kuğu takımyıldızı'nda bulunan ve Caldwell Kataloğu'nda yer alan bir Yansıma/Salma bulutsusu. Görünür büyüklüğü +10,0/+9,3/+7,2. Gökyüzü koordinatları S.A. 21sa 53,5d , D.A.+47° 16′. Çıplak gözle de görülebilen Pi Cygni, Kertenkele takımyıldızı içerisindeki açık yıldız kümesi NGC 7209 ve parlak açık yıldız kümesi M39 yakınlarında bulunmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">NGC 7023</span>

NGC 7023, Kral takımyıldızı'nda bulunan ve Caldwell Kataloğu'nda yer alan parlak bir yansıma bulutsusu.

<span class="mw-page-title-main">Messier 44</span> Açık yıldız kümesi

Messier 44, Yengeç takımyıldızı yönünde bulunan bir açık yıldız kümesi. Güneş Sistemi'ne en yakın açık yıldız kümesidir ve diğer pek çok yakın kümeden daha fazla yıldız içerir. Arıkovanı yıldız kümesi, karanlık bir gökyüzünde çıplak gözle belli belirsiz şekilde gözlemlenebilir, dolayısıyla antik çağlardan beri bilinmektedir. Antik dönem gök bilimcisi Batlamyus bu kümeyi "Cancer'in göğsündeki bulutsu bir kütle" olarak nitelendirmiştir ve Galileo'nun teleskopuyla incelediği ilk gök cisimlerinden birisidir.

<span class="mw-page-title-main">IC 2602</span>

IC 2602 Karina takımyıldızı yönünde yaklaşık olarak 479 ışık yılı uzaklıkta bulunan bir açık yıldız kümesi. Abbe Lacaille tarafından 1751 yılında Güney Afrika'da keşfedilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">IC 349</span>

IC 349, Boğa takımyıldızı yönünde, Ülker yıldız kümesi içinde yaklaşık 440,000 ışık yılı uzaklıkta bulunan bir yansıma bulutsusu. 1890 yılında Edward Barnard tarafından keşfedilmiştir. Merope'ye çok yakın olduğundan oldukça parlaktır.

<span class="mw-page-title-main">Boğa (yıldız kümesi)</span>

Boğa kümesi, Boğa takımyıldızı yönünde bulunan bir açık yıldız kümesi.

<span class="mw-page-title-main">NGC 1837</span>

NGC 1837, Yeni Genel Katalog'da yer alan bir açık yıldız kümesidir. Gökyüzünde Masa takımyıldızı yönünde bulunur. OCL tipi bir açık yıldız kümesidir. İngiliz astronom John Herschel tarafından 1834 yılında 47,5 cm çaplı aynalı tip bir teleskopla keşfedilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Açık yıldız kümesi</span>

Açık yıldız kümeleri, birkaç bin yıldızdan oluşan bir yıldız grubudur. Açık yıldız kümesini oluşturan yıldızlar aynı dev moleküler buluttan oluşmuşlardır ve yaklaşık olarak aynı yaştadırlar. Açık yıldız kümesi galaktik küme olarak da bilinir. Samanyolu Galaksisi'nde 1100'den fazla açık yıldız kümesi keşfedilmiştir ve daha fazla olduğu düşünülmektedir. Açık yıldız kümeleri karşılıklı yerçekimi etkisiyle birbirlerine gevşek bir biçimde bağlıdırlar. Açık yıldız kümeleri diğer kümelerle ve gaz bulutlarıyla yakın temaslarda bulunarak bozulmuş hale gelirler. Bu bozulmalar hem galaksinin ana bölümüne doğru yer değiştirmelere hem de küme elemanlarının yakın temasların içine doğru kaybıyla sonuçlanır.

<span class="mw-page-title-main">Orion Bulutsusu</span> Avcı takımyıldızı bölgesinde, Avcı Kuşağının güneyinde yer alan dağınık bir bulutsu

Orion Bulutsusu, Samanyolu içerisinde Avcı takımyıldızı bölgesinde, Avcı Kuşağı'nın güneyinde yer alan dağınık bir bulutsudur. En parlak bulutsulardan olan Orion yaklaşık 24 ışık yılı çapındadır ve gece çıplak gözle görülebilir. Dünya'ya en yakın yıldız oluşum bölgesidir ve yaklaşık olarak 1.270 ışık yılı uzaklıktadır.

Pleione Yunan mitolojisinde bir Okeanid nympha'dır ve Pleiadların annesidir. Pleione, adının anlamı "sayıyı artırmak" olduğundan, sürülerin çoğaltılmasına liderlik ederdi.

<span class="mw-page-title-main">Perseus Çift Kümesi</span> açık yıldız kümesi

Perseus Çift Kümesi, Kahraman takımyıldızında (Perseus) birbirine yakın konumda bulunan NGC 869 ve NGC 884 açık yıldız kümelerinden oluşur. Her ikisi de çıplak gözle görülebilen NGC 869 ve NGC 884, Samanyolu gökadasının Kahraman Kolu'nda yaklaşık 7.500 ışık yılı uzaklıkta yer almaktadır.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.