Üç Renk üçlemesi
 | |
| Yönetmen | Krzysztof Kieślowski |
|---|---|
| Yapımcı | Marin Karmitz |
| Yazar |
|
| Oyuncular |
|
| Müzik | Zbigniew Preisner |
| Görüntü yönetmeni |
|
| Kurgu | Jacques Witta |
| Stüdyo |
|
| Dağıtıcı |
|
| Çıkış tarih(ler)i | 8 Eylül 1993 (Mavi) 26 Ocak 1994 (Beyaz) 8 Şubat 1994 (Kırmızı) (Fransa) |
| Süre | 288 dakika |
| Ülke | |
| Dil | |
| Hasılat | 6.1 milyon $ (toplam) |
Üç Renk üçlemesi (Fransızca: Trois couleurs, Lehçe: Trzy kolory), Krzysztof Kieślowski'nin yönettiği üç filmin toplu adlandırmasıdır. Bu filmler sırasıyla Üç Renk: Mavi (1993), Üç Renk: Beyaz (1994) ve Üç Renk: Kırmızı'dır (1994). Üç film de Fransızcayken Beyaz Fransa ve Polonya ortak yapımı, Mavi ve Kırmızı ise Fransa, Polonya ve İsviçre yapımıdır. Filmlerin senaryolarını Kieślowski ve Krzysztof Piesiewicz yazmışken senaryo danışmanlıklarını Agnieszka Holland ve Sławomir Idziak; yapımcılığını Marin Karmitz ve bestelerini Zbigniew Preisner yaptı.
Üç film toplamda 6.1 milyon dolar gişe yaparken Üç Renk: Kırmızı 67. Akademi Ödülleri'nde En İyi Yönetmen, En İyi Özgün Senaryo, En İyi Sinematografi Akademi Ödüllerine aday gösterildi.
Temalar
Mavi, beyaz ve kırmızı Fransa bayrağının renkleridir ve filmlerin sırası buna göre şekillenmiştir. Filmlerdeki temalar da buna parelel olarak Fransız Devrimi'yle vücut bulmuş özgürlük, eşitlik ve kardeşlik gibi kavramlarla açıklanmaktadır. Bu temalar Dekalog'da On Emir'in işlenmesinde olduğu gibi belirsiz ve ironiktir. Kieślowski Oxford Üniversitesi'nin bir öğrenci gazetesine verdiği röportajında "Bu sözcükler [özgürlük, eşitlik, kardeşlik] Fransızcadır çünkü para [filmin bütçesi] Fransızdır. Para başka bir milletten olsaydı filmlerin başlık ve külturel çağrışımları da farklı olabilirdi. Ancak muhtemelen filmler aynı olurdu." yorumunda bulundu.[1]
Filmler aynı zamanda sırasıyla anti-trajedi, anti-komedi ve bir anti-romantizm olarak görüldü.[2]
Bağlantılar
Üç filmde ortak olan sembol kahramanı geçmişine bağlı tutan temel bir bağlantı veya durumun varlığıdır. Mavi'de mavi boncuklu lamba ve televizyonda düşen insan sembollerinde fark edilmektedir. Yönetmen filmin başında düşüşleri kordonsuz olarak göstermeye dikkat eder, ancak hikâye geliştikçe kordonların görüntüsü geçmişle bağın sembolü olarak giderek daha belirgin hale gelir. Beyaz'da Karol'u geçmişine bağlayan öge 2 Frank madeni parası ve Paris'teki bir antika dükkanından çaldığı Marianne büstüdür.[3] Kırmızı'da yargıç, kapılarını ve -hikâyenin önemli bir noktasında tükenen- dolmakalemini asla kapatmaz veya kilitlemez.[4]
Filmlerin ruhuyla ilgili bir başka yinelenen görüntü ise şişeleri geri dönüşüm istasyonuna bırakan yaşlı insanların varlığıdır. Mavi'de Paris'teki yaşlı bir kadın şişeleri geri dönüştürmeye atmaktadır ve Julie onu fark etmez (özgürlük hissindedir), Beyaz'da yaşlı bir adam Paris'te bir şişeyi geri dönüştürme konteynerına atmaya çalışmaktadır ama konteynere ulaşamaz ve Karol ona yüzünde melun bir sırıtışla bakar (eşitlik ruhu içindedir) ve Kırmızı'da yaşlı bir kadın konteynerin deliğine ulaşamamaktadır ve Valentine ona yardım eder (kardeşlik ruhu içindedir).
Mavi'de Julie, merkezi mahkemede kocasının metresini ararken yanlışlıkla devam eden bir mahkemeye çıkar ve güvenlik tarafından çabucak geri çevrilir. Julie mahkeme salonuna göz atarken, Beyaz'da Karol, üçlemenin bu bölümünü başlatan sahnesinde hakime yalvarırken duyulabilir.
Her filmin son çekimi ağlayan bir karakteri barındırır. Mavi'de Julie uzaya bakarken ağlar. Beyaz'da Karol eşine bakarken ağlar. Kırmızı'da yargıç Kern, kırık penceresinden kameraya bakarken ağlar.
Mavi ve Beyaz'ın Julie ve Karol'u dahil birçok ana karakter, bir feribot kazasından kurtulanlar olarak Kırmızı'nın sonunda görünür.
Ana kadro
- Juliette Binoche - Julie
- Benoît Régent - Olivier
- Florence Pernel - Sandrine
- Zbigniew Zamachowski - Karol
- Julie Delpy - Dominique
- Janusz Gajos - Mikolaj
- Irène Jacob - Valentine
- Jean-Louis Trintignant - Joseph
- Jean-Pierre Lorit - Auguste
Film müzikleri
| Three Colors (soundtracks) | |
|---|---|
| Zbigniew Preisner film müziği | |
| Yayımlanma | 1993 - 1994 |
| Tarz | Film müziği, Klasik |
| Süre | 40:35 35:46 41:57 |
| Şirket | Virgin Capitol Records |
Üçlemenin tamamının müziğini Zbigniew Preisner bestelendi ve Sinfonia Varsovia ile birlikte Silesian Filarmoni korosu tarafından seslendirildi.
Karşılanma
Mavi, Rotten Tomatoes web sitesinde 45 yoruma göre %98 derecelendirmeye sahiptir.[5] Üçlemenin ikinci filmi olan Beyaz, 46 incelemeye göre %87[6] ve son filmi Kırmızı ise aynı web sitesinde "Taze" olarak onaylandı ve 53 incelemeye göre %100 aldı.[7]
Üçleme, San Diego Union-Tribune'ün 1994'ün en iyi filmleri listesinde zirvede,[8] San Jose Mercury News yazarı Glenn Lovell'ın yıl sonu listesinde üçüncü sırada,[9] The Palm Beach Post'tan Michael Mills'in listesinde onuncu sırada[10] ve Tulsa World'den Dennis King[11] ve The Atlanta Journal-Constitution'dan eleştirmen Eleanor Ringel ve Steve Murray'ın sırasız onlu listesinde yer aldı.[12]
Roger Ebert üçlemeyi bütünüyle "Harika Filmler" listesine dahil etti.[13]
2010'da Empire dergisinin "En İyi 33 Film Üçlemesi" listesinde 11. sırada yer alırken[14] derginin "Dünya Sinemasının En İyi 100 Filmi" listesinde 14. sırada yer aldı.[15]
Kaynakça
- ^ Abrahamson, Patrick (2 Haziran 1995). "Kieslowski's Many Colours". Oxford University Student newspaper. 19 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Aralık 2020.
- ^ Ebert, Roger (9 Mart 2003). "Three Colors Trilogy: Blue, White, Red". RogerEbert.com. 13 Nisan 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ Skrodzka-Bates, Aga (2011). "Clandestine human and cinematic passages in the United Europe: The Polish Plumber and Kieślowski's hairdresser". Studies in Eastern European Cinema. 2: 75-90. doi:10.1386/seec.2.1.75_1.
- ^ "Demystifying Three Colors: Blue". Media Circus. 26 Ekim 2002 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ekim 2011.
- ^ "Three Colors: Blue (Trois Couleurs: Bleu)". Rotten Tomatoes. 31 Ağustos 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ "Three Colors: White (Trois Couleurs: Blanc)". Rotten Tomatoes. 14 Aralık 2004 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ "Three Colors: Red (Trois couleurs: Rouge)". Rotten Tomatoes. 7 Eylül 2004 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ Elliott, David (25 Aralık 1994). "On the big screen, color it a satisfying time". The San Diego Union-Tribune (1, 2 bas.). s. E=8.
- ^ Lovell, Glenn (25 Aralık 1994). "The Past Picture Show the Good, the Bad and the Ugly -- a Year Worth's of Movie Memories". San Jose Mercury News (Morning Final bas.). s. 3.
- ^ Mills, Michael (30 Aralık 1994). "It's a Fact: 'Pulp Fiction' Year's Best". The Palm Beach Post (Final bas.). s. 7.
- ^ King, Dennis (25 Aralık 1994). "SCREEN SAVERS In a Year of Faulty Epics, The Oddest Little Movies Made The Biggest Impact". Tulsa World (Final Home bas.). s. E1.
- ^ "The Year's Best". The Atlanta Journal-Constitution. 25 Aralık 1994. s. K/1.
- ^ "Three Colors Trilogy: Blue, White, Red (1993-1994)". Chicago Sun-Times. 20 Eylül 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Nisan 2022.
- ^ "The 33 Greatest Movie Trilogies". Empire. 27 Mayıs 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ "The 100 Best Films of World Cinema". Empire. 2 Aralık 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi.
