İçeriğe atla

Çok görevli radyoizotop termoelektrik üreteci

Bir MMRTG şeması

Çok görevli radyoizotop termoelektrik üreteci (MMRTG, Multi-mission radioisotope thermoelectric generator), Mars Bilim Laboratuvarı (MSL - Mars Science Laboratory) gibi NASA'nın uzay görevleri[1] için geliştirilen bir tür radyoizotop termoelektrik üretecidir ve Amerika Birleşik Devletleri Enerji Dairesi Nükleer Enerji Ofisi bünyesindeki Uzay ve Savunma Gücü Sistemleri Dairesi yetkisi altındadır. MMRTG, Aerojet Rocketdyne ve Teledyne Energy Systems kuruluşlarından oluşan bir ekip tarafından geliştirilmiştir.

Arka plan

Birleştirme binasındaki New Horizons uzay aracına takılı bir MMRTG maketi basına servis edilirken (gerçeği fırlatmadan hemen önce uzay aracına takılır).

Uzay keşif görevleri, uzay aracına ve bilim araçlarına elektrik ve ısı sağlamak için güvenli, güvenilir, uzun ömürlü güç sistemleri gerektirir. Benzersiz bir güç kaynağı olan radyoizotop termoelektrik üreteci (RTG) - esasen ısıyı güvenilir bir şekilde elektriğe dönüştüren bir nükleer bataryadır.[2] Radyoizotop gücü, sekiz Dünya yörüngesindeki görevde, dış gezegenlerin her birine ve 11nci'nin ardından Dünya'nın uydusu Ay'a kadar olan Apollo görevlerinin her birine seyahat eden sekiz diğer görevde kullanılmıştır. Güneş Sistemi dışı görevlerden bazıları Pioneer, Voyager, Ulysses, Galileo, Cassini ve New Horizons görevleridir. Voyager 1 ve Voyager 2'deki RTG'ler 1977'den beri etkinlik gösteriyor. Benzer şekilde, Radyoizotop Isı Üniteleri (RHU, Radioisotope Heat Units), Apollo 11'deki kritik bileşenlere ve Mars gezginlerinin ilk iki nesline ısı sağlamak için kullanılmıştı.[3] Toplamda, son dört yılda, ABD tarafından 26 görev ve 45 RTG başlatıldı.

İşlev

Cassini ve Galileo görevlerinde RTG'de kullanıldığı gibi 238PuO2 yakıt peleti. Bu fotoğraf, peleti bir grafit battaniyenin altında birkaç dakika yalıttıktan ve daha sonra battaniyeyi çıkardıktan sonra çekilmiştir. Pelet, radyoaktif bozunma (öncelikle α) süreci ile üretilen ısı nedeniyle sıcak ve kırmızı renkli olarak parlıyor. İlk güç çıkışı 62 watt değerindedir.

RTG'ler, bir radyoizotopun doğal çürümesi yoluyla ısıyı elektriğe dönüştürür. MMRTG'nin ısı kaynağı plütonyum-238 dioksittir. Katı hâl termoelektrik çiftleri, ısıyı elektriğe dönüştürür.[4] Güneş ışınlarından güç üreten güneş panellerinden farklı olarak, RTG'ler Güneş'e bağlı değildir, bu yüzden derin uzay görevlerinde kullanılabilirler.

Geçmiş

2003 yılının Haziran ayında, Amerika Birleşik Devletleri Enerji Bakanlığı (DOE) MMRTG geliştirilmesi işini, Aerojet Rocketdyne tarafından yönetilen bir ekibe verdi. Aerojet Rocketdyne ve Teledyne Energy Systems önceki uzay keşif görevleri için Teledyne tarafından geliştirilen bir önceki termoelektrik enerji üreteci olan SNAP-19 tasarımını temel alarak bir MMRTG tasarım konsepti üzerinde işbirliğine soyundu.[5] SNAP-19'lar Pioneer 10 ve Pioneer 11 görevlerinin[4] yanı sıra Viking 1 ve Viking 2 uzay araçlarına da güç vermişti.

Tasarım ve özellikler

MMRTG, ABD Enerji Dairesi tarafından sağlanan sekiz adet Pu-238 dioksit genel amaçlı ısı kaynağı (GPHS) modülü ile desteklenmektedir. Başlangıçta, bu sekiz GPHS modülü yaklaşık 2 kW termal güç üretir. MMRTG tasarımında PbTe/TAGS termoelektrik çiftleri (Teledyne Energy Systems'tan) bulunur; burada TAGS malzemesi Tellür (Te), Gümüş (Ag), Germanyum (Ge) ve Antimon (Sb) içeren bir malzemedir. MMRTG, görevin başlangıcında 125 W elektrik enerjisi üretmek üzere tasarlanmıştır ve 14 yıl sonra yaklaşık güç 100 W değerine düşer.[6] 45 kg kütleye sahip olan MMRTG,[7] yaşamının başlangıcında yaklaşık kilogramı başına 2,8 W elektrik gücü sağlar.

MMRTG tasarımı, hem uzay boşluğunda hem de Mars yüzeyinde olduğu gibi gezegen atmosferi koşularında çalışabilir. MMRTG için tasarım hedefleri arasında yüksek derecede güvenlik sağlanması, en az 14 yıl olan ömrü boyunca güç seviyelerini iyileştirme ve ağırlığı en aza indirme yer almaktaydı.[2]

Uzay görevlerinde kullanım

Mars Bilim Laboratuvarı'nın çok görevli radyoizotop termoelektrik üreteci.

Curiosity, 6 Ağustos 2012'de Gale Kraterine başarıyla inen Mars Bilim Laboratuvarı gezgini, bileşenleri ve bilim enstrümanlarına ısı ve elektrik sağlamak için bir MMRTG kullanıyordu. MMRTG'nin güvenilir gücü, birkaç yıl çalışmasını sağlayacaktı.[2]

20 Şubat 2015'te bir NASA yetkilisi, NASA'nın Curiosity gezgini tarafından kullanılana benzer üç MMRTG'ye yakıt sağlayabilir yeterli plütonyum olduğunu bildirmişti.[8][9] Biri zaten Mars 2020 gezginine ayrılmıştır.[8] Diğer ikisi, belirli bir görev veya programa atanmamıştır[9] ve 2021 yılının sonunda mevcut olabilir.[8]

Ayrıca bakınız

  • Gelişmiş Stirling radyoizotop jeneratörü
  • Radyoizotop termoelektrik jeneratörü (RTG)
  • Uzayda nükleer güç

Kaynakça

  1. ^ "Radioisotope Power Systems for Space Exploration" (PDF). Mart 2011. 18 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Mart 2015. 
  2. ^ a b c "Space Radioisotope Power Systems Multi-Mission Radioisotope Thermoelectric Generator" [Uzay Radyoizotopu Güç Sistemleri Çok Görevli Radyoizotop Termoelektrik Üreteci] (PDF). 2 Ekim 2013. 17 Haziran 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 5 Temmuz 2016. 
  3. ^ Bechtel, Ryan. "Radioisotope Missions" (PDF). Amerika Birleşik Devletleri Enerji Bakanlığı. 1 Şubat 2012 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ekim 2019. 
  4. ^ a b SNAP-19: Pioneer F & G, Final Report 24 Eylül 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Teledyne Isotopes, 1973
  5. ^ Ritz, Fred; Peterson, Craig E. (Mart 2004). "Multi-Mission Radioisotope Thermoelectric Generator (MMRTG) program overview" (PDF). trs-new.jpl.nasa.gov. Pasadena, CA: NASA Jet Propulsion Laboratory. 18 Ekim 2019 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ekim 2019. Gelecekteki NASA misyonları, Mars gibi gezegensel cisimlerin yüzey araştırması ve güneş sisteminin dünya yörüngesinin ötesinde uzayın boşluğunda araştırılması için güvenli, güvenilir, uzun ömürlü güç sistemleri gerektiriyor. Bu ihtiyacı gidermek için, Enerji Bakanlığı ve NASA, radyoizotop güç sistemlerini geliştirmeyi başlatmıştır. (Future NASA missions require safe, reliable, long-lived power systems for surface exploration of planetary bodies such as Mars as well as exploration of the solar system in the vacuum of space beyond Earth orbit. To address this need, the Department of Energy and NASA have initiated the development radioisotope power systems.) 
  6. ^ "Arşivlenmiş kopya" (PDF). 9 Ağustos 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 5 Ekim 2019. 
  7. ^ "Arşivlenmiş kopya" (PDF). 2 Şubat 2014 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ekim 2019. 
  8. ^ a b c Leone, Dan (11 Mart 2015). "U.S. Plutonium Stockpile Good for Two More Nuclear Batteries after Mars 2020" [Mars 2020'den Sonra İki Nükleer Pil için ABD Plütonyum Stoğu İyi Durumda]. Space News. Erişim tarihi: 12 Mart 2015. 
  9. ^ a b Moore, Trent (12 Mart 2015). "NASA can only make three more batteries like the one that powers the Mars rover" [NASA, Mars gezginine güç sağlayan yalnızca üç pil daha yapabilir]. Blastr. 14 Mart 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Mart 2015. 

Dış bağlantılar

Wikimedia Commons'ta Radyoizotop termoelektrik jeneratörü ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır.

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">NASA</span> ABDde uzay programı çalışmalarından sorumlu kurum

NASA, Amerika Birleşik Devletleri'nin uzay programı çalışmalarından sorumlu olan kurum. 29 Temmuz 1958 tarihinde ABD Başkanı Dwight Eisenhower tarafından kurulmuştur. Daire, 1 Ekim 1958 tarihinden itibaren askerî amaçlardan ziyade sivil alanda barışçıl bir şekilde faaliyet göstermeye başlamıştır.

<i>Pioneer 10</i> Amerikan yapımı kaşif, uzay sondası

Pioneer 10, 3 Mart 1972 tarihinde fırlatılan ve Jüpiter gezegenine ilk görevi gerçekleştiren 260 kilogram ağırlığındaki bir Amerikan uzay sondasıdır. Daha sonra, Güneş Sistemi'ni terk etmek için gereken kurtulma hızına ulaşan beş yapay nesneden ilki oldu. Bu uzay araştırma projesi Kaliforniya'daki NASA Ames Araştırma Merkezi tarafından yürütülmüştür. Uzay sondası TRW Inc. tarafından üretildi.

<span class="mw-page-title-main">Yenilenebilir enerji</span> Bir enerji türü

Yenilenebilir enerji, güneş ışığı, rüzgar, yağmur, gelgitler, dalgalar ve jeotermal ısı gibi karbon nötr doğal kaynaklardan elde edilebilen ve insan zaman ölçeğinde doğal olarak yenilenen kaynaklardan elde edilebilen enerjiye denir. Bu kaynaklar güneş enerjisi, rüzgâr enerjisi, dalga enerjisi, jeotermal enerji, hidrolik enerjisi, biyokütle enerjisi olarak sıralanabilir. Bu tür bir enerji kaynağı, yenilenmekte olduklarından çok daha hızlı kullanılan fosil yakıtların tam tersidir.

<span class="mw-page-title-main">Uzay aracı</span> araştırma yapmak üzere uzaya gönderilen insanlı veya insansız araçların ortak adı

Uzay aracı ya da uzay gemisi, Dünya'nın atmosferi dışında, özellikle dış uzayda çalışmak üzere tasarlanmış araç ya da makinedir. Uzay araçları insanlı ya da insansız olabilir. Bir uzay aracı telekomünikasyon, Dünya'nın gözlemlenmesi, meteoroloji, yolbul, uzay kolonizasyonu, gezegen keşfi, uzay turizmi, uzay savaşımı, uzay ortamında insan ve kargo taşınması gibi görevler için yapılmış olabilir. Bu tanım aynı zamanda yapay uyduları da kapsamaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Voyager 1</span> Amerikan yapımı Dünyaya en uzak konumda olan beşeri nesne , uzay sondası

Voyager 1, Voyager programı kapsamında NASA tarafından dış Güneş Sistemi’ni ve Güneş'in heliosferinin ötesindeki yıldızlararası uzayı araştırmak için 5 Eylül 1977'de fırlatılan uzay sondasıdır. İkizi Voyager 2'den 16 gün sonra fırlatılan 722 kilogram ağırlığındaki Voyager 1, NASA tarafından fırlatıldığı 5 Eylül 1977'den bu yana hizmet vermek, düzenli komutları almak ve Dünya'ya veri iletmek için Derin Uzay Ağı ile iletişim kurmaya devam etmektedir. Jüpiter ve Satürn'ü ziyaret etmiş, bu gezegenlere ait uyduların detaylı fotoğraflarını elde eden ilk sonda olmuştur. Görevi hâlâ devam etmektedir. 15 Aralık 2023 itibarıyla sinyal alımı yapılamadığı iddia edilmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Enerji depolama</span>

Enerji depolama işlemi bir cihaz veya depolama ortamı içerisinde enerjinin kimyasal, elektriksel veya ısıl gibi farklı formlarda saklanmasıdır. Isıl enerji depolama enerjinin sürekliliğini sağlamak amacıyla sıcak su temininde, soğutma sistemlerinde ve güç üretim tesislerinde kullanılmaktadır. Isıl enerji depolama yöntemleri üçe ayrılmaktadır; termokimyasal, duyulur ısı ve gizli ısı. Duyulur ısıl enerji depolama, depolama ortamının sıcaklığının değiştirilmesiyle sağlanmaktadır. Duyulur ısıl enerji depolamaya verilebilecek en basit örnek bir tank içerisinde ısınan sıcak suyun gece kullanılmasıdır. Tank içerisinde depolanacak toplam ısı enerjisi aşağıdaki eşitlik yardımıyla hesaplanabilir,

<i>Ulysses</i> (uzay aracı) İnsansız uzay sondası

Ulysses, ana görevi Güneş'in yörüngesinde onu tüm enlemlerde incelemek olan robotik bir uzay sondasıydı. 1990 yılında fırlatıldı ve 1994/1995, 2000/2001 ve 2007/2008 yıllarında Güneş'in üç "hızlı enlem taramasını" gerçekleştirdi. İlave olarak, birkaç kuyruklu yıldızı inceledi. Ulysses, Avrupa Uzay Ajansı (ESA) ile ABD Ulusal Havacılık ve Uzay Dairesi'nin (NASA) ortak girişimiydi ve ESA liderliğinde, Kanada Ulusal Araştırma Konseyi'nin katılımıyla gerçekleşti. Ulysses'teki görev faaliyetleri için son gün 30 Haziran 2009'du.

<span class="mw-page-title-main">Bölgesel ısıtma sistemi</span>

Bölgesel ısıtma sistemi, bir veya birçok enerji kaynağında üretilen ısının önyalıtımlı boru sistemleri vasıtası ile ısı kullanıcılarına taşınarak ısınma ve sıcak su ihtiyaçlarının karşılandığı büyük ölçekli ısıtma sistemleridir. Bölgesel Isıtma Sistemine ısı, genellikle birleşik ısı ve güç sistemi, katı atık (çöp) yakma tesislerinin atık ısısı, endüstriyel atık ısı, jeotermal enerji, güneş enerjisi vb. ısı kaynaklarından sağlanır. Özellikle İskandinav ülkelerinin yoğunlukta olduğu pek çok ülkede elde edilen deneyimlere bağlı olarak bölgesel ısıtma sistemlerinin ekonomik, güvenilir ve diğer ısıtma sistemlerine göre çevreye daha çok duyarlı olduğu ispatlanmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Mars Bilim Laboratuvarı</span>

Mars Bilim Laboratuvarı, NASA'nın Curiosity isimli keşif robotunu Mars'a indirmek amacıyla fırlatılan robotik uzay sondası görevi. 26 Kasım 2011'de fırlatılan robot Mars'ta Sharp dağı yakınındaki Gale kraterine 6 Ağustos 2012 tarihinde iniş yapmıştır. Robot Mars'a daha önceki denemelerden farklı bir şekilde iniş yaptı ve Mars'ın yüzeyini incelemeye başladı.

<i>Curiosity</i> (keşif aracı) Marstaki Gale kraterinde keşifte bulunan NASA robot keşif aracı

Curiosity, NASA'nın Mars Bilim Laboratuvarı (MSL) görevinin bir parçası olarak Mars'taki Gale krateri ve Aeolis Mons'u araştıran otomobil büyüklüğündeki bir Mars keşif aracıdır. Curiosity kelimesi Türkçede "Merak" anlamına gelir. Curiosity, 26 Kasım 2011 15:02:00 UTC'de Cape Canaveral'dan (CCAFS) fırlatıldı ve 6 Ağustos 2012 05:17:57 UTC'de Mars'taki Gale kraterinin içindeki Aeolis Palus'a iniş yaptı. Bradbury iniş alanı, 560 milyon km (350 milyon mi) yolculuğun ardından aracın iniş hedefinin merkezine 2,4 km 'den (1,5 mi) daha yakındı.

<span class="mw-page-title-main">Termoelektrik etki</span>

Termoelektrik etki, ısının doğrudan elektrik enerjisine veya tam tersine dönüşümüdür. Bir termoelektrik cihazın her bir tarafında bir sıcaklık farklı olduğunda gerilim meydana gelir. Tam tersine, bir cihaza gerilim uygulandığında, sıcaklık farkı oluşur. Atomik boyutta uygulanan sıcaklık gradyanı, malzemedeki yüklerinin sıcak taraftan soğuk tarafa yayılmasına neden olur.

<span class="mw-page-title-main">Termoelektrik üreteç</span>

Termoelektrik üreteç veya termoelektrik jeneratör (ayrıca Seebeck üreteci olarak da adlandırılır), ısı (sıcaklık farkını), doğrudan elektrik enerjisine dönüştüren cihazdır. Bu dönüşüme "Seebeck etkisi" ya da daha genel bir ifade ile termoelektrik etki denir. Normalde bunların verimleri %5-8 arasındadır. Eski Seebeck cihazlarda, iki metalli bağlantılar bulunuyordu ve boyutları büyüktü. Yeni cihazlarda sıcaklığa bağlı olarak, bizmut tellürid (Bi2Te3), kurşun tellürid (PbTe), kalsiyum manganez oksit gibi malzemelerden yapılmış yarı iletken p-n bağlantıları kullanılır. Bunlar katı hal cihazlarıdır ve dinamoların aksine, bunlarda hareketli parça yoktur. Fakat nadir de olsa bazen bir fan veya pompa bulunabilir.

<i>Cassini-Huygens</i> NASA-ESA-ASI ortak yapımı kaşif (satürn ve uyduları)

Cassini–Huygens, doğal uyduları ve halkaları da dahil olmak üzere Satürn sistemini incelemek amacıyla 15 Ekim 1997'de başlatılan NASA, ESA ve ASI ortaklığında gezegenler arası uzay araştırma göreviydi.

<span class="mw-page-title-main">Elektrik üretimi</span>

Elektrik üretimi, elektrik ve diğer kaynaklardan birincil enerji üretme sürecidir. Elektrik üretiminin temel ilkeleri İngiliz bilim insanı Michael Faraday tarafından 1820'lerde ve 1830'ların başında keşfedildi. Onun temel yöntemi bugün hâlâ kullanılmaktadır: Elektrik, bakır gibi iletken bir telin manyetik bir alan içinde hareket ettirilmesi ile üretilir. Elektrik jeneratörü, bir mıknatıs içinde dönen sarılı iletken tellerin bulunduğu ve bu tellerin mıknatıs içinde dönmesiyle elektrik akımı üreten bir makinedir. Evlerimizde, işyerlerimizde, endüstride gereksinim duyduğumuz büyük miktardaki elektrik enerjisini elde etmek için, elektrik jeneratörlerini döndürecek büyük güç santrallarına ihtiyaç duyarız. Çoğu güç santrali, jeneratörü döndürmek için ısı üretiminde bulunurlar. Fosil yakıtlı santrallar ısı üretimi için doğal gaz, kömür ve petrol yakarlar. Nükleer santrallar da uranyum yakıtını parçalayarak ısı üretirler. Ancak bütün bu değişik tip santrallar ürettikleri ısıyı, suyu buhar haline dönüştürmek için kullanırlar. Oluşan buhar ise elektrik jeneratörüne bağlı olan türbine verilir. Su buharı, türbin şaftı üzerinde bulunan binlerce kanatçık üzerinden geçerken daha önce üretilen ısıdan almış olduğu enerjiyi kullanarak, türbin şaftını döndürür. İşte bu dönme, jeneratörün elektrik üretmek için gereksinim duyduğu mekanik harekettir. Jeneratörde oluşan elektrik ise iletim hatları denilen iletken teller ile kullanılacağı yere gönderilir. Türbinden çıkan, enerjisi diğer bir deyişle basınç ve sıcaklığı azalmış buhar ise yoğunlaştırıcı (kondenser) denilen bölümde soğutulup su haline dönüştürüldükten sonra, tekrar kullanılmak üzere santralın ısı üretilen bölümüne geri gönderilir. Yoğunlaştırıcıda soğutma işini sağlayabilmek için deniz, göl veya ırmaklarda bulunan su kullanılır. Su kaynaklarından uzak bölgelerde ise santralın hemen yanında bulunan ve uzaktan bakıldığı zaman geniş dev bacalara benzeyen soğutma kuleleri kullanılır. Bu kulelerin üzerinde görülen beyaz duman ise su buharıdır.

<span class="mw-page-title-main">Elektrikle çalışan uzay aracı itki sistemi</span>

Elektrikle çalışan uzay aracı itki sistemi, uzay aracının hızını elektrik enerjisi kullanarak değiştirir. Bu Uzay aracı itki sistemi türündeki pek çok sistem, yakıtı elektrik kullanarak yüksek hızlarda araçtan atmak suretiyle çalışır, ancak örneğin elektrodinamik kablolar ise doğrudan gezegenin Manyetik alanıyla etkileşerek çalışırlar.

<i>Perseverance</i> (keşif aracı) Keşif aracı

Perseverance, NASA'nın Mars 2020 görevinin bir parçası olarak Mars'taki Jezero kraterini keşfetmek amacıyla tasarlanmış bir Mars keşif aracıdır. Yaklaşık bir otomobil büyüklüğündedir. Jet İtki Laboratuvarı tarafından üretilmiştir ve 30 Temmuz 2020 11:50 UTC'de fırlatılmıştır. Keşif aracının Mars'a başarıyla indiğine dair onay 18 Şubat 2021 20:55 UTC'de alındı. Perseverance, 23 Ekim 2024 itibarıyla, inişinden bu yana 1307 sol boyunca Mars'ta aktif durumdadır. Keşif aracının varışının ardından NASA, iniş bölgesini Octavia E. Butler İniş Alanı olarak adlandırdı.

<span class="mw-page-title-main">RL10</span>

RL10, itici gazlar olan kriyojenik sıvı hidrojen ve sıvı oksijen yakan, Aerojet Rocketdyne tarafından Amerika Birleşik Devletleri'nde inşa edilen sıvı yakıtlı kriyojenik bir roket motorudur. Modern versiyonlar vakumda motor başına 110 kilonewton (25.000 lbf) kadar itme gücü sağlar. Atlas V'in Centaur üst fazı ve Delta IV'ün DCSS'si için üç RL10 versiyonu üretildi. Uzay Fırlatma Sisteminin Keşif Üst Fazı, OmegA roketinin üst fazı ve Vulcan roketinin Centaur V'i için üç versiyon daha geliştirilmektedir.

<i>Galileo</i> (uzay aracı) Jüpiter gezegenini ve uydularını inceleyen NASA uzay aracı

Galileo uzay aracı veya Galileo projesi, Jüpiter gezegeni ve uydularının yanı sıra Gaspra ve Ida asteroitlerini de inceleyen bir Amerikan robotik uzay sondasıdır. İtalyan astronom Galileo Galilei'den adını alan sonda, bir adet yörünge aracı ve bir adet giriş sondasından meydana gelmektedir. Uzay Mekiği Atlantis tarafından 18 Ekim 1989'da STS-34 kullanılarak Dünya yörüngesine yerleştirildi. Galileo, Venüs ve Dünya'nın yerçekimsel destek geçişlerinin ardından 7 Aralık 1995'te Jüpiter'e ulaştı ve bir dış gezegenin yörüngesine giren ilk uzay aracı oldu.

Carnot bataryaları, elektriği ısıl enerji deposunda depolayan bir tür enerji depolama sistemidir. Şarj işlemi sırasında elektrik ısıya dönüştürülerek ısı deposunda depolanır. Deşarj işlemi sırasında depolanan ısı tekrar elektriğe dönüştürülür.

<span class="mw-page-title-main">Genel amaçlı ısı kaynağı</span>

Genel amaçlı ısı kaynağı, radyoizotop termoelektrik jeneratörleri (RTG) veya Stirling radyoizotop jeneratörleri (SRG) gibi enerji üretim sistemleri için ABD Enerji Bakanlığı tarafından tasarlanmış bir radyoaktif ısı kaynağıdır. Uzay görevi uygulamalarına yönelik olarak kurgulanmış ve istiflenebilir bir modül olarak paketlenmiştir.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.