Çin Halk Kurtuluş Ordusu Kara Kuvvetleri

Çin Halk Kurtuluş Ordusu Kara Kuvvetleri
中国人民解放军陆军 Zhōngguó Rénmín Jiěfàngjūn Lùjūn
Arma
Kuruluş	1927
Ülke	Çin
Bağlılık	Çin Komünist Partisi[1]
Sınıfı	Çin Halk Kurtuluş Ordusu
Tipi	Kara kuvvetleri
Büyüklük	975.000 aktif personel (2020)[2]
Renkleri	Kırmızı,Yeşil
Website	Çin Halk Kurtuluş Ordusu Kara Kuvvetleri
Komutanlar
Komutan	Orgeneral Li Çiaoming
Siyasi Komiser	Orgeneral Qin Shutong
Kurmay Başkanı	Korgeneral Li Zhonglin
Nişanlar
Bayrak
Sembol
Kol rozeti
Hava Araçları
Saldırı helikopteri	CAIC Z-10, Changhe Z-11, Harbin Z-19,
Kargo helikopteri	Aérospatiale SA 321 Super Frelon, Changhe Z-18, Harbin Z-9
Gözlem helikopteri	Changhe Z-11, Harbin Z-19

Çin Halk Kurtuluş Ordusu Kara Kuvvetleri (basitleştirilmiş Çince: 中国人民解放军 陆军; geleneksel Çince: 中國人民解放軍 陸軍; pinyin: Zhōngguó Rénmín Jiěfàngjūn Lùjūn), Çin Halk Kurtuluş Ordusunun kara tabanlı hizmet koludur ve en büyük ve en eski tüm Çin silahlı kuvvetlerinin şubesi. Kara Kuvvetlerinin 1927 yılına kadar dayanan kökleri olsa da 1948 yılına kadar resmi olarak kuruldu.

Şubat 1949'da mevcut çok sayıda ordu ve tümen, her biri üç bölümden oluşan yetmiş ordu şeklinde düzenlendi. 1. Ordu gibi bazıları elli yıldan fazla hayatta kalırken, bir kısmı 1950'lerin başında hızla birleştirildi.

Halk Kurtuluş Ordusu Kara Kuvvetleri, 1987'de Çin Halk Kurtuluş Ordusunun yüzde 70'inden fazlasını oluşturan geleneksel silahlı ana ve bölgesel birimlerden oluşuyor. İyi bir konvansiyonel savunma sağladı, ancak 1987'de yalnızca sınırlı saldırı potansiyeline sahipti ve nükleer, biyolojik veya kimyasal savaş için yetersiz bir şekilde donatılmıştı. Ana kuvvetler, 118 piyade tümeni, 13 zırhlı tümen ve 33 topçu ve uçaksavar topçu tümeni ve 71 bağımsız alay aynı zamnda çoğunlukla destek birliklerinden oluşan 21 bağımsız taburdan oluşan oluşuyordu. Bölgesel kuvvetler 73 sınır savunma bölümü ve garnizon birlikleri ve 140 bağımsız alaydan oluşuyordu.

Eski sistemde, bir saha ordusu, kısmen motorlu üç piyade tümeninden ve iki topçu ve uçaksavar topçu alayından oluşuyordu. Her bir saha ordusu tümeninin üç piyade alayında 12.000'den fazla personeli, bir topçu alayı, bir zırhlı alay ve bir uçaksavar topçu taburu vardı. Organizasyon esnekti, üst kademeler herhangi bir sayıda piyade tümeni etrafında savaşmak için kuvvetleri uyarlamakta özgürdü. En azından teorik olarak, her birliğin kendi zırhı ve topçusu vardı - gerçek teçhizat seviyeleri açıklanmadı ve muhtemelen çeşitliydi - ve ordu düzeyinde ve bağımsız birimlerdeki varlıklar gerektiği gibi paylaştırılabiliyordu.

1987'de yeni, ana kuvvet grubu orduları, piyade, zırh, topçu, hava savunma, hava ve hava destek unsurlarını içerdiğine inanılan dört tümene kadar 46.300 asker içeriyordu. Yeni grup ordularının birleşik silah operasyonlarına bir hareketi yansıtması gerekse de, mekanizasyon eksikliği nedeniyle zırh, topçu ve diğer birimlerle desteklenen piyadelerden oluşmaya devam ettiler. 13 zırhlı tümen, 3 alay ve 240 ana muharebe tankına (MBT Main Battle Tank) sahipti, ancak yeterli mekanize piyade desteğinden yoksundu. 1979'daki Çin-Vietnam sınır çatışması sırasında zırhlı personel taşıyıcılarının kullanıldığına dair çok az kanıt vardı. 1980'lerde bazı kundağı motorlu topçular hizmete girdi, ancak HKO ayrıca kundağı motorlu silahlara göre daha ucuz ancak tamamen etkili olmayan bir alternatif olarak roketatar üretti. Çeşitli inşaat ekipmanları, mobil köprüler, kamyonlar ve ana taşıyıcılar vardı. 1979'da tanksavar mayınlarını dağıtmak için yeni bir çoklu roketatar ortaya çıktı, ancak mayın döşeme ve mayın temizleme ekipmanı kıt kaldı.

Bölgesel kuvvetler, garnizon misyonları için bağımsız bölümler olarak organize edilen tam zamanlı HKO birliklerinden oluşuyordu. Garnizon bölümleri, kıyı şeridi boyunca ve olası saldırı bölgelerinde sınırlar boyunca konuşlandırılmış sabit, topçu ağır birimlerdi. Bölgesel kuvvetler, ana kuvvetlerdeki muadillerinden daha az silahlıydı ve milislerin eğitimine katılıyorlardı. Kültür Devrimi dehşeti sırasında düzeni yeniden sağlamak için yaygın olarak kullanılan HKO birimleriydi. Mao 1 Ekim 1949'da Çin'i ilan ettiğinde HKO kara kuvveti 4,9 milyonluk köylü ordusuydu. Bir süre sonra, kötü eğitimli ve politik olarak güvenilmez birliklerin terhis edilmesi, ordunun gücünün azalmasıyla sonuçlandı.

Çin Halk Kurtuluş Ordusu Kara Kuvvetleri 5 Nisan 1990 yılının Ramazan ayında Doğu Türkistan’ın Kaşgar vilayetine bağlı Aktu ilçesi Barın kasabasında onlarca Uygur Türkünü katletmiş hatta bir bebeğin vücudundan 70 tane mermi çıkmıştır. Nisan 2010'da, Temmuz 2009'daki Urumçi direnişlerinden sonra, Zhang Chunxian, 14 yıldır Sincan'daki dini politikaların (camilerin yıkılması Kuran okunmasının ve namaz kılmanın yasaklanması) arkasında olan eski Çin Komünist Partisi (ÇKP) sekreteri Wang Lequan'ın yerini aldı. Mayıs 2014'te Çin, Han Çinlilerinin Müslüman Uygur Türklerine zulmetmesi ve Uygurların bu tepki göstermesi sonucunda sözde "Şiddetli Terörizme Karşı Sert Saldırı Kampanyası" başlattı. ÇKP genel sekreteri Şi Cinping kampanyayı duyururken Mayıs 2014'te "uygulamanın, partimizin Doğu Türkistan'daki iktidar stratejisinin doğru olduğunu ve uzun vadede sürdürülmesi gerektiğini kanıtladığını" belirtti. Çin, 2000'li yılların küresel sözde "teröre karşı savaşı" nı (insanların kendilerini savunması nasıl terörizm oluyorsa), "ayrılıkçı" ve etnik huzursuzluğu, Doğu Türkistan'daki politikalarını meşrulaştırmak için terörist olarak yaftaladığı Uygurları katletti ve Kara Kuvvetleri Uygur köylerini bastı. Ağustos 2018'de Birleşmiş Milletler Irk Ayrımcılığının Ortadan Kaldırılması Komitesi, çok sayıda etnik Uygur ve diğer Müslüman azınlıkların gözaltına alındığına dair çok sayıda rapor olduğuna dikkat çekerek Çin Ordusunu ve Çin Devletini kınadı.