İçeriğe atla

Çerkes edebiyatı

İlk yazılı Çerkes alfabesi, Arap yazısına dayalıydı[1]


Çerkes edebiyatı, Çerkes dillerinde yaratılmış sözlü veya yazılı eserlerdir.[2][3][4]

Tarih

Bundan önce sözlü Çerkes edebiyatı mevcut olsa da yazılı Çerkes edebiyatı XIX. yüzyılın 1. yarısından itibaren oluşmaya başlamıştır. Rusya'da 1920 sonrasında üç lehçede (Doğu Çerkesçesinden Kabardey ile Batı Çerkesçesinden Çemguy ve Şapsığ) yazılan dört bölgesel edebiyat (Kabardey, Şerces, Adigey ve Şapsığ) doğmuştur. Bu dört edebiyattan ikisi, yani Kabardey ve Şerces bölgesel edebiyatları (bazı önemsiz kelimeler dışında) Kabardey edebî dilini benimsemiştir. Bu dört edebiyat 1945 yılına değin sürmüş, aynı yıl Şapsığların özerkliğine son verilmesi ile birlikte, Şapsığ edebiyatı ve yazılı yaşamı da son bulmuş, geriye sadece iki edebiyat dili (Kabardey ve Adigey) ve üç bölgesel edebiyat kalmıştır: Kabardey, Şerces (Çerkes) ve Adigey.[5] Adığe edebiyatının sözlü ürünleri Abhaz ve Abaza dili ürünlerinden daha süslü ve duygulu olan anlatımlarıyla farklılaşır.[6]

14 Mart 1853 tarihinde Abzehlerden Wumar Bersey (Бырсэй Умар, Бэрсей Умар, Rusça: ru:Умар Хапхалович Берсей 1807—1870) tarafından Tiflis'te ilk Adığe alfabesinin ve Adığece Sözlüğün (Адыгэбзэ псэлъалъэр) yayımlandığı günün anısına her yıl Çerkesler tarafından 14 Mart Çerkes Dili Günü ya da Adığe Dili Günü/ Adığece Günü olarak kutlanmaktadır.[5][7][8][9]

Eskiden Ubıhça konuşmuş olan Ubıhların da anadili haline haline gelen Çerkesçe, Çerkes Ermenileri ile Çerkes Rumları (Urımlar) tarafından konuşulduğu gibi,[10][11] Karaçay, Balkar ve Abazalar (Abazin) arasında da konuşulabilmektedir.[5]

Sözlü edebiyatın başlıca türleri şarkılar ve türküler ile bilmece, atasözü, masal, öykü, tekerleme, vb'dir.[5] Anlatımlarda sık sık mecaza başvurulur.[5] Sözlü ürünler içinde en geniş yeri tutan ve birçok öğesi eski Grek destanlarını hatırlatan Nart destanları ya da Nartlar 1946-1968 yılları arasında derlenen ve biriktirilen 705'tekstin bir araya getirilmesiyle 1968-1971 yılları arasında Maykop'ta yayımlanmıştır. Destan yeni derlemelerle 8 cilde ulaşmıştır. Destan 31 bölüme ayrılmaktadır. Her bir bölüm ayrı bir Nart kahramanını yaşamına ayrılmaktadır.[5] Yaklaşık üç asırlık Koç'as destanı daha çok Batı Çerkeslerinde görülür.

Şapsığya Çerkes edebiyatı

Şapsığ Ulusal Rayonu (1924-1945) Çerkeslerinin edebiyatı Şapsığların özerkliğinin 1945 yılında Stalin tarafından kaldırılmasına kadar sürmüştür. Özerkliğin sürdüğü 21 yıl boyunca oluşturulan çalışmalar hakkında bir bilgi yoktur. Burada yazılı kullanımdan çıkartılan Şapsığca Osmanlı Çerkes diyasporasında Kabardeycenin yoğun olarak konuşulduğu yerler dışında ibadet dili olarak kullanılmaya devam etmiş 1906'da İstanbul'da yayımlanan Adıgece Mevlid (Адыгэ Мэулыд) Şapsığ lehçesiyle kaleme alınmıştır. 19. yüzyılda (tahminen 1820’li yıllarda) ilk Adiğe alfabesi bir Şapsığ aydını olan Şeretlıko Netavko Hace (ШэрэлӀыкъо НэтӀаукъо Хьаджэ) tarafından hazırlanmıştır.[5]

Adigey Çerkes edebiyatı

Adigey Cumhuriyetindeki Çerkeslerin (Rusça resmî adları: Adigeylerin) edebiyatının temelini düz yazı ustası Ç’eraşe Tembot atmıştır. Ancak, günümüzde şiir de gelişmiştir. Adigey Çerkes edebiyatı Çemguyların lehçesi esas alınarak yazılmakta ve geliştirilmektedir. Son zamanlarda Adıgey şiirinin gelişmesinde Meşbaşe İshak’ın etkisi yadsınamaz. Meşbaşe, romanda da aynı ustalığı göstermiştir. Nartolog (Nart destanları uzmanı) oluşunun yanı sıra, usta bir şair olan Hadağatle Asker’in şiirleri de Adıgey şiir sanatında önemli bir yer almaktadır. Meşbaşe İshak’ın ardından Kuyeko Nalby ve daha yüzlerce yazar, şair ve araştırmacı yetişmiştir.[6]

TürkçeÇerkesçeRusçaÖmrü
Bersey WumarБэрсэй Умар Умар Хапхалович Берсей 1807—?
Tsığo Tevçoj Тэуцожъ Цыгъу Цуг Теучеж

(Тагир Алиевич Теучеж)

1855—1940
İbrahim TseyЦэй Ибрахьим Ибрагим Салехович Цей 1890—1936
Kube Şaban Кубэ Щэбан Шабан Индрисович Кубов 1890—1974
Hatqo Ahmed Хьаткъо Ахьмэд Ахмед Джанхотович Хатков 1901—1937
Ç’eraşe TembotКӀэрэщэ Тембот Тембот Магометович Керашев 1902—1988
Perenıqo Murat Пэрэныкъо Мурат Мурат Салихович Паранук 1912—1970
Kestene Dmitriy Кэстэнэ Дмитрий Дмитрий Григорьевич Костанов 1912—1985
Lewsten Yusıf Лъэустэн Юсыф Юсуф Ибрагимович Тлюстен 1913—1998
Yevtıh Asker Еутых Аскэр Аскер Кадербечевич Евтых 1915—1999
Kardenğuş Zıramıku КъардэнгъущӀ Зырамыку Зарамук Патурович Кардангушев 1918—2008
Qırımız Jane Жэнэ Къырымыз Киримизе Хаджимусович Жанэ 1919—1983
Hüseyin Andrıhoy Андрыхъое Хъусен Хусен Борежевич Андрухаев 1920—1941
Hadağatle Asker ХьэдэгъэлIэ Аскэр Аскер Магамудович Гадагатль 1922—2009
Abu Şhalaho Шъхьэлахъо Абу Схаляхо Абу 1929
Beretere Hamid Бэрэтэрэ Хьамид Беретарь Хамид 1931—1995
Meşbaşe İshakМэщбэшIэ Исхьакъ Исхак Шумафович Машбаш 1931
Pşımaf Koşbay Кощбэе Пщымаф Пшимаф Карбечевич Кошубаев 1937
Beğ Nurbıy Бэгъ Нурбый Багов Нурбий Нухович 1937—1995
Quyeqo Nalbiy Къуекъо Нальбый Нальбий Юнусович Куек 1938—2007

Karaçay-Çerkes Çerkes edebiyatı

Karaçay-Çerkesya Cumhuriyetindeki Çerkeslerin (Rusça resmî adları: Şercesler/Çerkeslerin) düz yazı ve tiyatro yapıtları, 19. yüzyıl sonu ile 1920–30’lı yıllarda dikkat çekmeye başlamıştır. Abuk Halit, Dışe’c Muhammed, Temir Salih, Vokthuta Abdullah, Gueşoko Husin gibi yazarlar, Şerces edebiyatının temelini atmışlardır. Şerces edebiyatında, Hanfen Alim ile lirizm belirginleşmeye başlamıştır. Sonraki yıllarda Abıt’e H., Nehuş M., Şave E., Dığuıj K. gibi genç şairler görülür.[6]

TürkçeÇerkesçeRusçaÖmrü
Abuq Halit Абыкъуэ Хьалит Халид Кучукович Абуков 1900—1937
Dışe’c Muhammed Мухьэмэд ДыщэкӀ Магомет Пшиканович Дышеков 1902—1942
Gueşoqo Husin Гуэщокъуэ Хусен Хусин Ханахович Гашоков 1913—1983
Ahmet Muhadin Ахъмэт Мухьадин Мухадин Худович Ахметов 1917
Kxhuexhu Tsutsa Кхъуэхъу Цуца Цуца Меджидовна Кохова 1920—2000
Hanfen Alim Хьэнфэн Алим Алим Мазанович Ханфенов 1922
Beçıj Leyla Бэчыжь Лейла Лейла Абубекировна Бекизова 1929
Brat Gabas Братӏ Габас Габас Мухамедович Братов 1930—2002
Abıte Vladimir Абытӏэ Владимир Владимир Кадырович Абитов 1937
Abıte Hızır Абытӏэ Hızır Хизир Яхьяевич Абитов 1941

Kabardey-Balkar Çerkes edebiyatı

Kabardey tarihçi, filolog, şair Shora Nogmov (Нэгумэ Шорэ Бэчмырзэ)

Kabardey-Balkar Cumhuriyetindeki Çerkeslerin (Rusça resmî adları: Kabardeylerin) ilk yazarı tarihçi Negume Beçmırza ve ilk eser de onun Adıge Yi Thıda (Adıge Ulusunun Tarihi) adlı çalışmasıdır. Negume ayrıca biri Kiril (1840), diğeri Arap-İran harfli (1843) iki el yazması ilk Kabardey alfabesini hazırlayan kişidir.[5] Aynı dönemin bir diğer önemli yazarı da, “kalemby” mahlası ile yazan K’aşe Adelceri’dir. 1920 sonrasının iki önemli yazarı, Türkiye’de eğitim görüp dönen ve “Şiirin Büyük Ustası” olarak da anılan Şocentsıuk Ali (1900-1942) ile ünlü derlemeci ve fabl yazarı Paş’e Beçmırza’dır. (1854 – 1936) Bu klasik şairleri izleyen K’işşokue Alim, K’uaşş Bet’al, Şortan Askerbiy, Thagazit Zuber, Akhsıra Zalimkhan, Tevune Haçim, Nalo Zavuır, Nalo Ahmethan Kabardey edebiyatının temel taşları olmuşlardır.[6] Türkçeden kelime alan Anadolu Kabartay lehçesi ile Rusçadan kelime alan Kafkasya Kabartay lehçesi birbirinden leksik düzeyde farklılaşmaktadır.[12]

TürkçeÇerkesçeRusçaÖmrü
Qazanoqo JabağıКъэзэнокъуэ Жэбагъы Жабаги Казаноков 1685—1750
Şor Negume Нэгумэ Шорэ Бэчмырзэ Шора Бекмурзин Ногмов 1794—1844
Hatoxhoşıque Kazi ХьэтIохъущыкъуэ Кази Кази Мусабиевич Атажукин 1841—1899
Paş’e Beçmırza ПащӀэ Бэчмырзэ Бекмурза Машевич Пачев 1854—1936
Şocentsıuk Ali ЩоджзнцӀыкӀу Алий Али Асхадович Шогенцуков 1900—1941
Tevune Haçim Теунэ Хьэчым Хачим Исхакович Теунов 1912—1983
K’işşoque Alim КӀыщокъуэ Алим Алим Пшемахович Кешоков 1914—2001
Şortan Askerbiy Шортэн Аскэрбий Аскерби Тахирович Шортанов 1916—1985
Şocentsıku Adem Щоджэнцӏыкӏу Адэм Адам Огурлиевич Шогенцуков 1916—1995
Soqur Musarbi Сокъур Мусарби Мусарби Гисович Сокуров 1929—1990
Balqer Fovset Ğuzer Балъкъэр Фоусэт Гъузер Фоусат Гузеровна Балкарова 1932—2009
Thağazit Zuber Тхьэгъэзит Зубер Зубер Мухамедович Тхагазитов 1934
Beşteque Hebas Бештокъуэ Хьэбас Хабас Карнеевич Бештоков 1943
Hakuaşe Madina Хьэкӏуащэ Мадинэ Мадина Андреевна Хакуашева 1959

Notlar

  1. ^ У. Х. Берсей - Букварь черкесских языков, 1855
  2. ^ Литературный энциклопедический словарь. — М.: Сов. энциклопедия, 1987.
  3. ^ Без подписи. "ФЭБ: Адыгейская литература // Краткая литературная энциклопедия. Т. 1. — 1962". feb-web.ru. Erişim tarihi: 8 Haziran 2017. 
  4. ^ АДЫГЕЯ : [арх. 12 июня 2017] / М. Г. Шарце, Г. И. Гладкевич, В. Р. Эрлих // Большая российская энциклопедия [Электронный ресурс]. — 2020.
  5. ^ a b c d e f g h Hapi Cevdet Yılmaz. Adige dili ve edebiyatı 12 Nisan 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  6. ^ a b c d "circassian.us : Biz Çerkesler" (PDF). 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Nisan 2013. 
  7. ^ Aydın, Şamil Emre (2015). Çerkes Alfabeleri. s. 13. ISBN 9786056569104. 11 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Temmuz 2021. 
  8. ^ Marite Jılase (yazan), HAPİ Cevdet Yıldız (çeviren). Vımar Bırsey: ilk yazar ve yayıncımız 19 Nisan 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. & Wumar Bırsey: ilk yazar ve yayıncımız 19 Nisan 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Адыгэ псалъэ/Adge Psatle, 13 Mart 2008
  9. ^ "Tiflis'te 'Çerkes Kılavuzu'nun tanıtımı yapıldı". 4 Ocak 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Nisan 2013. 
  10. ^ Н. Шахназарян. Адыги Краснодарского края 11 Kasım 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Краснодар, 2008 (Rusça)
  11. ^ Владимир Колесов. Черкесские (горские) греки 12 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Красная книга, Краснодар (Rusça)
  12. ^ Alagözlü, Nuray (2006). Kabardey dilinin Uzunyayla'daki yapısına bir bakış 28 Şubat 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Nart, İki Aylık Düşün ve Kültür Dergisi, Sayı 52, Temmuz-Kasım-Aralık 2006

Edebiyat

  • Zh. F. Bovikina, Dmitry Kastan, Adıgece Ekonomi, Dil, Edebiyat ve Tarih Araştırma Enstitüsü. Adige Sovyet edebiyatının tarihine ilişkin sorular. - Adıgece bilimsel. -araştırma İktisat, Dil, Edebiyat ve Tarih Enstitüsü, 1980. — 216 İle.
  • A. I. Alieva. Adige edebiyatı ve folkloru üzerine makaleler koleksiyonu. - Adıgece Ekonomi, Dil, Edebiyat ve Tarih Araştırma Enstitüsü, 1975. — 220 İle.
  • Adıgece Ekonomi, Dil, Edebiyat ve Tarih Araştırma Enstitüsü. Adige edebiyatı ve folklorunun sorunları. — Adygobl yalan makinesi derneği eski. Krasnodar bölgesel yürütme komitesinin yayınevleri, basım ve kitap ticareti, 1981. — 190 İle.
  • Nina Stepanovna Nadyarnykh, A.M. Gorki Dünya Edebiyatı Enstitüsü. Rusya halklarının edebiyatları. — Bilim, 2005. — 376 İle.

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Çerkesler</span> Kafkas halkı

Çerkesler ya da Adigeler, Kuzey Kafkasya'da, tarihi Çerkesya'nın yerli halkı olan etnik grup. Rus İmparatorluğu tarafından işlenen Çerkes Soykırımı'nın sonucunda Çerkeslerin çoğu öldürülmüş, kalanlar ise Osmanlı topraklarına sürülmüştür. Çerkesler Çerkesçe konuşur ve neredeyse tamamı Sünni Müslümandır. Çerkesya eski zamanlardan beri istilalara maruz kalmıştır; izole edilmiş arazisi, bitmeyen savaşlarla birlikte Çerkes ulusal kimliğini büyük ölçüde etkilemiştir. Çerkes bayrağı Çerkeslerin millî bayrağıdır ve yeşil zemin üzerinde dokuzu yay, üçü yatay şekilde on iki altunî yıldız ve üç çapraz oktan oluşur.

<span class="mw-page-title-main">Kabardeyce</span> Türkiye, Ürdün, İsrail ve Rusyada konuşulan bir Kuzeybatı Kafkas dili

Kabardeyce, Kabardey Çerkesçesi veya Doğu Çerkesçesi, çoğunluğu Kabartay-Balkarya'da yaşayan Kabardeylerin ve Besleneylerin konuştuğu Çerkes dilleri grubundan bir dildir. Adigece ile karşılıklı anlaşılabilirlik düzeyi yüksektir. Kabardeyce, Rusya'ya bağlı Kabardey-Balkar ve Karaçay-Çerkes cumhuriyetlerinde kullanılan resmî diller arasındadır. Bunun dışında Suriye, Ürdün, Türkiye ve Rusya'daki Krasnodar ve Stavropol Kraylarında konuşulmaktadır. Kabardeyceyi 1 milyon civarında insanın konuştuğu tahmin edilmektedir. Kabardeyce 1924 öncesinde Arap alfabesini, 1924-1936 arası Latin alfabesini kullanmıştır. 1936'dan beri Kiril alfabesini kullanmaktadır. Kaberdeyce, diğer tüm Kuzeybatı Kafkas dilleri gibi karışık bir dilbilgisi sistemine sahiptir. Kabardeycenin dört ana lehçesi vardır.

<span class="mw-page-title-main">Adige Cumhuriyeti</span> Rusyaya bağlı özerk cumhuriyet

Adige Cumhuriyeti (AC), Kuzey Kafkasya'da Rusya Federasyonu üyesi bir cumhuriyet. Kafkas Dağlarının kuzeyinde, Krasnodar Kray sınırları içinde yer alır. Cumhuriyetin yazıçeviri olarak adı Respublika Adıgeya olup Adigeya olarak da bilinir. Adige Cumhuriyeti adını, günümüzde nüfusun daha azı durumunda olan Batı Çerkeslerinden alır. Başkenti Maykop'tur. Yüzölçümü 7.600 km², nüfusu 440327 (2010). Nüfus yoğunluğu 58.8'dir. Adige Devlet Üniversitesi cumhuriyetin üniversitesidir.

<span class="mw-page-title-main">Çerkesya</span> Kuzeybatı Kafkasyada Adige kabilelerinin birleşmesi ile kurulmuş eski bir devlet

Çerkesya, günümüzde Rusya sınırlarında kalan Kuzeybatı Kafkasya'da var olmuş tarihî ülke ve bölge. Rus-Çerkes Savaşı sonucunda Çerkesya yıkılmış ve Çerkes nüfusunun %75-90'ı topluca katledilmiş, kalan Çerkeslerin büyük kısmı da Osmanlı topraklarına sürülmüştür.

<span class="mw-page-title-main">Batı Çerkesleri</span>

Batı Çerkesleri ya da Batı Adığeleri, Kuzey Çerkesleri veya Adigeyler, Adigeler, Çerkeslerin bir kolu olan ve Rusya'ya bağlı Adigey Cumhuriyeti ile Krasnodar Krayı ile Çerkes Sürgünü'nde Çarlık Rusyası döneminde Kafkasya'dan Osmanlı İmparatorluğu topraklarına sürülüp tehcir ettirilen ve bugün Türkiye, Ürdün, Suriye ve İsrail gibi ülkelerde yaşayan Kuzey Kafkas halkı. Adigeler, Adigey Cumhuriyetinin 447.109 (2002) olan toplam nüfusunun % 24.2'sini oluşturur.

Adigece, Adığece veya Batı Çerkesçesi, Kuzeybatı Kafkas dilleri ailesinin Çerkes dilleri kolunda yer alan bir dildir. Aynı koldaki Kabardeyce ile karşılıklı anlaşılabilirliğe sahiptir. Kuzey Kafkasya’da yer alan eski Batı Çerkesya topraklarını kapsayan Adige Cumhuriyeti ile Krasnodar Krayı bölgelerinde ve Çerkes Sürgün ve Soykırımı ile Kafkasya'dan Osmanlı İmparatorluğu topraklarına zorla sürülen ve bugün Türkiye ve Ürdün gibi ülkelerde yaşayan Çerkesler tarafından konuşulur. Kiril alfabesiyle yazılan dil, geçmişte Arap ve Latin alfabeleriyle de yazılmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Krasnodar Krayı</span> Rusyada bir idarî bölge

Krasnodar Krayı, tarihi Çerkes topraklarının %60'lık kuzeybatı kısmını kapsar. Krasnodarskiy kray), Kuzey Kafkasya'da, Rusya (RF) ve Güney okrugu içerisinde federal bir yönetim birimi. Kuzeyde Rostov Oblastı, doğusunda Stavropol Kray ve Karaçay-Çerkes Cumhuriyeti, güneyinde Kafkas Dağları ve Gürcistan'dan tek yanlı ayrılıp bağımsızlık kararı alan Abhazya Cumhuriyeti ile çevrilidir. Batısında Azak Denizi, Kerç Boğazı ve Karadeniz bulunur. Ayrıca Kray topraklarının güney orta bölümünde, bir iç cep biçiminde, RF üyesi Adıgey Cumhuriyeti yer alır.

Adıgece mevlid namıyla bilinen mevlîd, Süleyman Çelebi'nin 15'inci tarihli mevlîdi "Vesîlet-ün Necât"ın Çerkezce'nin Adıge ağzına tercümesidir. Düzceli Abdurrahman Efendi, Zekeriya Efendi ve Yusuf Efendi tarafından 1906 yılında Adıgece'ye tercüme edilmiş ve İstanbul'da neşredilmiştir. Çerkesler arasında yaygın bir yazı dili olan Şapsığca kullanılarak yazıya geçirildi.

<span class="mw-page-title-main">Kabardeyler</span> Çerkes boyu

Kabardeyler veya Kabartaylar, Kuzey Kafkasya'nın yerlisi olan Çerkesleri oluşturan 12 boydan biridir. Rusya içindeki özerk Kabardey-Balkarya Cumhuriyeti'ne adını veren halklardan biridir. Nüfuslarının bir kısmı başta Kabartay-Balkar Cumhuriyeti olmak üzere Kuzey Kafkasya ve Rusya Federasyonu içinde olmakla birlikte, büyük bir kısmı 19. yüzyıl sonunda yaşanan soykırım ve sonrasındaki Büyük Çerkes Sürgünü ile birlikte diyasporada yaşamaktadır. Türkiye, Mısır, Suriye ve Ürdün gibi Orta Doğu ülkeleri diyaspora Kabardeylerinin yoğunluk kazandığı yerler olmakla birlikte Avrupa ve Kuzey Amerika'da da önemli sayıda Kabardey nüfusu bulunmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Mariya Temryukovna</span>

Mariya Temryukovna veya doğum adıyla Goşenay İdar, Orta Çağ Çerkes prensesi ve Rus Çariçesi. Kabarda baş prensi Temruk'un kızı ve ilk Rus çarı IV. İvan'ın ikinci eşi.

Çerkes dilleri, Kuzey Kafkasya’da, Rusya'ya bağlı Adigey, Karaçay-Çerkesya ve Kabartay-Balkarya cumhuriyetleri ile Krasnodar Krayı'nda yerli Çerkeslerin ve bugün Türkiye, Ürdün, Suriye ve İsrail gibi ülkelerde yaşayan diaspora Çerkeslerinin dili ya da lehçeleri birliğidir. Batı (ady) ve Doğu (kbd) olmak üzere her biri resmî olarak dil kabul edilen iki formu bulunur. En yakın akrabası 1992 yılında soyu tükenen Ubıhça [uby], en uzak akrabaları ise Abazaca [abq] ile Abhazca [abk] olup hepsi de Kuzeybatı Kafkas dilleri adıyla bir grupta toplanır. 17. yüzyılda Evliya Çelebi tarafından Çerkesçenin ilk kaydı yapılmıştır. Çerkesçe eklemeli dillerden olup ergatif yapı görülür.

<span class="mw-page-title-main">Türkiye Çerkesleri</span>

Türkiye'deki Çerkesler ya da Türkiye Çerkesleri, Türkiye Adığeleri, 19. yüzyılda Çerkesya'nın Rus İmparatorluğu tarafından ele geçirilmesinden sonra başlatılan Çerkes Sürgünü adlı etnik temizlik hareketinde Kuzey Kafkasya'dan Osmanlı İmparatorluğu topraklarına gelen Çerkeslerin daha sonra oluşturulan Türkiye sınırlarında kalan kısmıdır.

Şapsığ lehçesi, Adığecenin Şapsığlar (шапсыгъхэр) tarafından konuşulan lehçesidir. Adigey’deki küçük bir grup dışında bugün Krasnodar Krayı’nın Tuapse ve Lazarevsk ilçelerine bağlı köylerde yaşayan Şapsığların dil değişkesi, 1924-1945 yıllarında feshedilene kadar Şapsığ Ulusal Rayonu'nda yazı ve edebiyat dili olsa da, Adigey Cumhuriyetinin dışında kaldıklarından günümüzde anadillerinde eğitim ve yayın hakkından yararlanamamaktadırlar. Şapsığca Çerkeslerin ibadet dilidir ve 1906'da İstanbul'da yayımlanan Adıgece Mevlid Şapsığ lehçesiyle kaleme alınmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Abzahlar</span> Çerkes boyu

Abzahlar ya da Abzehler, Çerkeslerin diasporadaki en büyük nüfusa sahip olan boyudur. Türkiye Çerkeslerinin çoğunluğunu oluştururlar ve ayrıca Suriye ile Ürdün'de de yaşarlar. İsrail Çerkesleri içinde Şapsığlardan sonra ikinci ve son sırada olup Rehaniye kasabasında yaşarlar. Kafkasya'da ise Abzah lehçesi konuşan tek köy Adigey Cumhuriyeti'nde bulunan Hakurine Hable/Хьэкурынэхьабл (Şovgenovski)’dir. 1999 yılında Kosova'dan getirilen Abzah boyundan Çerkesler için Adigey Cumhuriyetinde Mefehable adlı köy kurulmuş ve bununla birlikte Adigey'deki Abzah köyü ikiye çıkmıştır. Osmanlı sadrazamı Salih Hulusi Kezrak Abzah kökenlidir. Batı Çerkeslerinin Bjeduğ, Temirgoy gibi boylarında bey (pşı) ve soylu sınıfı varken, Şapsığ, Hakuç ve Abzahlarda bu sınıflar görülmez. Kabardeylerdan sonra en kalabalık Çerkes boyudur. Rus-Kafkas Savaşında Natuhaylar ve Ubıhlarla birlikte en ön saflarda yer almıştır. Diğer Çerkes boylarına göre asillerin nüfuzu daha az ve sınıf farklılıkları daha az belirgindir.

<span class="mw-page-title-main">Besleneyler</span> Çerkes boyu

Besleneyler ya da Besneyler, Besniyler Besniler, Rusya ve Türkiye'de yaşayan Doğu Çerkesleri kolundan Çerkes boyu. En yakın akrabaları yıllar önce onlardan ayrıldıkları Kabardeyler olup, onlar gibi Besleneylerde de pşı (bey) sınıfı bulunmaktaydı. Konoko sülalesi Besleneylerdeki tek pşı sülalesidir. Besleneyler, Büyük Laba nehrinin sağ kıyısında ve Urup nehrine dökülen küçük ve büyük Tegem nehri çevresinde otururlardı. Dilleri Doğu Çerkesçesinin Merkezî Çerkesçe olarak da bilinen Besleneyce ağzı olsa da edebî dil olarak Kabardeylerin ağzı esas alınarak oluşturulan Kabardeyceyi kullanırlar. Günümüzde Rusya'da Karaçay-Çerkesya'daki iki köy ile Krasnodar Krayındaki iki köyde yaşarlar.

Çemguylar ya da Ç’emguylar, K’emguylar, Kemguylar, Kemırgueyler, Kemirguveyler veya Temirgoylar, Rusya'ya bağlı Adigey Cumhuriyeti ile Türkiye'de yaşayan Batı Çerkeslerinden bir Çerkes boyu. Çemguyları Şapsığlar 'Kemguy', Kabardeyler 'Kemırguey', Ruslar 'Temirgoy' diye adlandırır. Nüfusları Kafkasya'da fazla iken diasporadaki en küçük Çerkes topluluğudur. Şapsığlar, Hakuçlar, Abzehler gibi Batı Çerkeslerinde bey (pşı)/soylu sınıfı bulunmaz iken, Bjeduğlarda olduğu gibi Çemguylarda da bu sınıflar görülür. Çemguyların tarihi toprakları Bjeduğların doğusunda ve Hatukay ile Kuban arasındaki Laba ve Belaia nehirleri arasındadır.

<span class="mw-page-title-main">Doğu Çerkesleri</span>

Doğu Çerkesleri ya da Doğu Adığeleri, Çerkeslerin doğu kolu olup Doğu Çerkesçesini konuşan ve Rusya'ya bağlı Karaçay-Çerkesya ile Kabartay-Balkarya Cumhuriyetlerinde yaşayan ve Çerkes Sürgünü'nde Çarlık Rusyası döneminde Kafkasya'dan Osmanlı İmparatorluğu topraklarına sürülüp tehcir ettirilen ve bugün Türkiye'de diasporayı (хэхэс) oluşturan Kuzey Kafkas halkı. Günümüzde Kafkasya'daki Çerkeslerin çoğu Doğu Çerkesleri azı Batı Çerkesleri iken, diasporada bunun tam tersidir. Kafkasya'da Kuzey Osetya’nın Mozdok bölgesinde yaşayan 3 bin kişilik bir Hristiyan Kabardey topluluk dışında Çerkeslerin tamamı Sünni Hanefi Müslümandır.

Çerkesya Ermenileri, Çerkesler arasında Adigey Cumhuriyetinde Maykop'ta ve Krasnodar Krayında 1839 yılında kurulan Armavir'de (Yermelkale) yaşayan Ermeniler. 2008 rakamlarına göre 50 bin kişilik Ermeni arasında 2002 sayımına göre Batı Çerkesçesi 230 kişinin, Doğu Çerkesçesi de 222 kişinin anadilidir.

Batırbıy Bırsır, Batı Çerkeslerinden dil bilimi uzmanı, profesör, pedagoji ve sosyal bilimler üzerine Rusya Akademisi ile Adığe (Çerkes) Uluslararası Bilimler Akademisi (AMAN) üyesidir.

<span class="mw-page-title-main">Ömer Bersey</span>

Ömer Bersey, Çerkes yazar, şair, fabulist, çevirmen ve öğretmen. Çerkes edebiyatının en önemli isimlerinden birisi olarak tanınır. Çerkesçe, Fransızca, Arapça, Türkçe, Rusça ve Tatarca olmak üzere birçok dil biliyordu.