İçeriğe atla

Çeltik tarlası

Bangladeş'te bir çeltik tarlası.

Çeltik tarlası, özellikle pirinç ve taro olmak üzere yarı suda yaşayan mahsulleri yetiştirmek için kullanılan, su basmış bir ekilebilir arazi alanıdır. Güney Çin'deki Yangtze Nehri havzasının Neolitik pirinç çiftçiliği kültürlerinden, Avustronezya öncesi ve Hmong-Mien kültürleriyle bağlantılıdır. Tarih öncesi zamanlarda, Avustronezya halklarının Güneydoğu Asya Adası, Kuzeydoğu Hindistan, Madagaskar, Melanezya, Mikronezya ve Polinezya dahil olmak üzere Güneydoğu Asya'ya yayılmasıyla yayıldı. Teknoloji ayrıca Doğu Asya, Anakara Güneydoğu Asya ve Güney Asya'ya yayılan pirinç tarımı için anakara Asya'daki diğer kültürler tarafından da alındı.

Tarlalar, teraslar olarak dik yamaçlara veya nehirler veya bataklıklar gibi çökük veya dik eğimli özelliklere bitişik olarak inşa edilebilir. Sulama için büyük miktarlarda suya ihtiyaç duyarlar ve oluşturmak için çok fazla emek ve malzeme gerektirirler. Sulak alanlarda yaşama adapte olmuş öküz ve manda, çeltik tarlası tarımında yaygın olarak kullanılan önemli çalışan hayvanlardır.

Çeltik ekimi, en az bir ay boyunca 50 cm'den daha derin sularla dolu koşullarda yetiştirilen derin su pirinci ekimi ile karıştırılmamalıdır.

Bibliyografi

  • Bale, Martin T. Archaeology of Early Agriculture in Korea: An Update on Recent Developments. Bulletin of the Indo-Pacific Prehistory Association 21(5):77–84, 2001.
  • Barnes, Gina L. Paddy Soils Now and Then. World Archaeology 22(1):1–17, 1990.
  • Crawford, Gary W. and Gyoung-Ah Lee. Agricultural Origins in the Korean Peninsula. Antiquity 77(295):87–95, 2003.
  • Kwak, Jong-chul. Urinara-eui Seonsa – Godae Non Bat Yugu [Dry- and Wet-field Agricultural Features of the Korean Prehistoric].In Hanguk Nonggyeong Munhwa-eui Hyeongseong [The Formation of Agrarian Societies in Korea]: 21–73. Papers of the 25th National Meetings of the Korean Archaeological Society, Busan, 2001.

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Pirinç</span> Buğdaygiller (Poaceae) familyasından otsu bir bitki türü

Pirinç, Buğdaygiller familyasından Oryza sativa veya daha az yaygın olarak Oryza glaberrima türüne ait bitki ve bu bitkinin tohumlarıdır. Yabani pirinç adı genellikle terim her ne kadar yabani ve evcilleştirilmiş olsa da Zizania ve Porteresia cinslerinin türleri için kullanılır ayrıca ilkel veya ekilmemiş Oryza çeşitleri için de kullanılabilir.

<span class="mw-page-title-main">Koreliler</span> Kore ve Güneybatı Mançurya kökenli Doğu Asyalı etnik grup

Koreliler, Kore ve Güneybatı Mançurya kökenli Doğu Asyalı bir etnik gruptur. Güney Kore ve Kuzey Kore Demokratik Halk Cumhuriyeti vatandaşlarına da "Koreli" denir.

<span class="mw-page-title-main">Bambu</span> Bitki alt familyası

Bambu (Bambusoideae), buğdaygiller (Poaceae) familyasına ait ve 1.200 adede yakın sayıda, kimi farklı görünen bitki türlerinden oluşan alt familyanın üyesidir.

<span class="mw-page-title-main">Batı Asya</span> Orta Doğu ve Kafkasların bir bölümünü kapsayan bölge

Batı Asya, Asya'nın en batıdaki bölgesidir. Anadolu, Arap Yarımadası, İran, Mezopotamya, Levant bölgesi, Kıbrıs adası, Sina Yarımadası ve Transkafkasya'yı (kısmen) kapsamaktadır. Bölgenin Mısır'da bulunan Süveyş Kanalı ile Afrika'dan, Türk Boğazları'nın su yolları ve Büyük Kafkas Dağları ile Avrupa'dan ayrıldığı düşünülmektedir. Doğusunda Güney Asya, kuzeydoğusunda Orta Asya bulunmaktadır. Bölgeyi sekiz deniz çevrelemekte : Ege Denizi, Karadeniz, Hazar Denizi, Basra Körfezi, Umman Denizi, Aden Körfezi, Kızıldeniz ve Akdeniz.

<span class="mw-page-title-main">Kore kültürü</span>

Kore, Dünya'da devam eden en eski uygarlıklardan biri olup, 5.000 yılın üzerinde bir tarihe sahiptir. Arkeolojik kanıtlar Kore yarımadasına 500.000 yıl önce yerleşimin olduğunu ileri sürmektedir. Günümüzdeki Kuzey ve Güney Kore arasındaki politika ayrılığı Modern Kore kültürlerinde ayrılığa neden oldu. Buna rağmen “Kore kültür” geleneği tarihsel olarak iki devlette ortaktır. Kore ve Çin arasındaki tarihsel bağlar Çinden geniş bir şekilde etkilenirken, Kore kendine özgü kültürü geliştirdi ve diğer kültürleri etkiledi.

<span class="mw-page-title-main">Çamlar</span>

Çamlar, Çam halkı ya da Çampa halkı, Güneydoğu Asya'da Avustronezya kökenli bir etnik gruptur. 2. yüzyıldan 15. yüzyılın ortalarına kadar, Çamlar, orta ve güney Vietnam'da bir takım bağımsız beyliğin oluşturduğu bitişik bir bölge olan Çampa'yı doldurdu. Avustronezya dil ailesinin Malaya-Polinezya koluna ait Çam ve Tsat dillerini konuşurlardı. Çam dili hâlen Çamlar tarafından, Tsat dili ise Çamların torunları olan ve Çin'in Hainan Adası'nda yaşayan Utsullar tarafından konuşulmaktadır. Çamlar ile Malaylar, Güneydoğu Asya anakarasının daha eski Avustroasya halkları arasında, Demir Çağı döneminde bu bölgeye yerleşmiş tek büyük Avustronezya halklarıdır.

Kore Dalgası (hangul=한류 hanja=韓流,

<span class="mw-page-title-main">Kore mutfağı</span>

Kore mutfağı, Kore Yarımadası ve Güney Mançurya'daki eski tarım ve göçebe geleneklerinin doğal çevre ve farklı kültürel eğilimlerin karmaşık bir etkileşim yoluyla gelişmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Jeulmun Seramik Dönemi</span>

Jeulmun seramik dönemi, Kore prehistoryasında MÖ 8000-1500 yıllarını kapsayan bir arkeolojik dönemdir. Bu dönem, MÖ 8000-3500 ve MÖ 3500-1500 olmak üzere Kore'de Orta Taş Çağı ve Cilalı Taş Devri evrelerini kapsamakta olup erken dönem seramiklerin varlığı nedeniyle tüm dönem "Kore Neolitik dönemi" adı altında toplanmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Mumun Seramik Dönemi</span>

Mumun seramik dönemi, Kore prehistoryasında MÖ 1500-300 yıllarını kapsayan bir arkeolojik dönemdir. Bu dönem, dönemin tamamı boyunca özellikle MÖ 850-550 yıllarında seramik topluluğunun büyük bir bölümünü oluşturan, süslenmemiş veya sade pişirme ve saklama kaplarının Korece isminden almış olup "Kore Tunç Çağı" olarak da adlandırılır.

<span class="mw-page-title-main">Yuanyang İlçesi, Yünnan</span>

Yuanyang İlçesi, Çin'in Yunnan eyaletinin güneydoğusundaki Honghe Bölgesi'nde, Kızıl Nehir çevresinde yer almaktadır. Muhteşem pirinç-çeltik terasları ile meşhurdur. Bölgenin bir kısmı Çin'deki 45. Dünya Mirası bölgesini oluşturmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Liangzhu kültürü</span>

Liangzhu kültürü, Çin'in Yangtze Nehri Deltası'ndaki son Neolitik ya da kültürüydü. Kültür, özellikle seçkin kesim mezarlarında yeşim, ipek, fildişi ve lake eserler olarak gözlemlenirken daha yoksul bireylerin mezarlarında çanak çömlek olarak gözlemlenmekteydi. Bu sınıf ayrılığı, Liangzhu döneminin, defin yapılarında toplumsal sınıflar arasında çizilen açık ayrımla sembolize edilen erken bir devlet olduğunu gösterir. Liangzhu şehir bölgesinde bir pan-bölgesel kent merkezi ortaya çıkmış ve bu alandan seçkin gruplar yerel merkezlere başkanlık etmiştir. Liangzhu kültürü son derece etkiliydi ve etki alanı kuzeyde Şansi'den güneyde Guangdong'a kadar ulaşmıştı. Liangzhu'daki bölgesel alanlar, Zhejiang, Yuhang County'de keşfedildi ve ilk olarak 1936'da Shi Xingeng tarafından kazıldı. İnsan kalıntılarından elde edilen DNA'ların 2007 yılında gerçekleştirilen analizi, Liangzhu kültüründe Haplogroup O1'in yüksek frekanslarını işaret etmektedir, bu sonuç da Liangzhu kültürünü modern Avustronezya ve Tay-Kaday popülasyonlarına bağlar. Liangzhu kültürünün ya da diğer ilişkili alt geleneklerin Avustronezya konuşucularının atalarının vatanı olduğuna inanılmaktadır.

Kore içecekler listesi, Kore'ye özgü veya Kore ile yakından özdeşleşmiş geleneksel veya modern içecekleri içerir.

Bugak Kore mutfağına özgü birtakım vejetaryen twigim'leri kapsar. Bu tür yemekler genel olarak, kurutulmuş sebze ya da chapssal-pul ile kaplanmış yosunlar kullanılarak yapılır. Sonrasında derin yağda kızartma yöntemi ile pişirilip tekrar kurutulur. Banchan veya anju olarak yenir. Bunlardaki ortak malzemeler; yeşil acı biber, perilla yaprakları, çiçekler, kamelya yaprakları, kasımpatı yaprakları, dulavrat otu yaprakları, kokar ağaç filizleri, patatesler, gim (laver) ve dasima'dır (yosun). Perilla yağı veya soya fasulyesi yağı gibi bitkisel yağlar tipik olarak kızartma için kullanılır.

<span class="mw-page-title-main">Neolitik mimarisi</span>

Neolitik mimari, Neolitik dönem olan MÖ 10.000 ila 2.000 yılları arasında konut ve barınmayı kapsayan yapıları ifade etmektedir. Güneybatı Asya'da, Neolitik kültürler M.Ö 10.000'den kısa bir süre sonra, başlangıçta Levant'ta ve oradan doğu ve batıya doğru ortaya çıkmaktadır. MÖ 6.500'e kadar Güneydoğu Avrupa'da ilk kez ortaya çıkan tarım toplumları ile MÖ 8.000'de Güneydoğu Anadolu, Suriye ve Irak'ta ve MÖ 5.500 civarı orta Avrupa'da erken Neolitik yapılar ve yapılar bulunabilmektedir..

<span class="mw-page-title-main">Hemudu kültürü</span>

Hemudu kültürü, Çin'in Zhejiang eyaletinde Hangzhou Körfezi'nin güneyinde MÖ 5500'den 3300'e kadar var olan bir Neolitik kültürdü. Kültür, sırasıyla MÖ 4000 öncesi ve sonrası olmak üzere erken ve geç evrelere ayrılmaktadır. Ningbo'nun 22 km kuzeybatısındaki Hemudu'daki yerleşim 1973'te keşfedilmiş olup Hemudu bölgeleri de Yuyao kentindeki Tianluoshan'da ve Zhoushan adalarında keşfedildi.

<span class="mw-page-title-main">Tambo sanatı</span>

Tambo sanatı, Japonya'da çeltik tarlalarında görüntü oluşturmak için çeşitli tür ve renklerde pirinç ekilerek yapılan bir sanattır.

<span class="mw-page-title-main">Tarla</span> tarım amaçlı kullanılan arazi alanı

Tarla, ekin yetiştirmek veya hayvancılık için kullanılan arazi alanıdır. Tarla, nadasa bırakılan veya ekilebilir arazi olarak bırakılan bir alan olarak da kullanılabilir.

Japon dillerinin sınıflandırılması ve diğer dillerle ilişkileri belirsizdir ve bu konuda dilbilimciler tarafından ortaya atılmış onlarca teori mevcuttur. Dilbilimciler geleneksel olarak Japon dillerinin bağımsız bir aileye ait olduğunu düşünürler; gerçekten de, Ryukyuucanın Japon lehçesi olmak yerine Japon dil ailesi içinde ayrı bir dil olarak sınıflandırılmasına kadar, Japonca izole edilmiş bir dil olarak kabul ediliyordu.

<span class="mw-page-title-main">Pirinç-balık sistemi</span>

Pirinç-balık sistemi, pirinç tarımıyla tatlı su balıklarını aynı ekosistemde bir arada bulunduran bir tarım yöntemidir. Bu sistem, pirinç ve balık arasındaki mutual ilişkiye dayanır ve her iki türün de ortak yaşamını destekler. 2002 yılında GTÖ tarafından Küresel Önemli Tarımsal Miras Sistemlerinden biri olarak tanınmıştır.