İçeriğe atla

Çekim eki

Çekim ekleri, gerek isim soylu gerekse fiil soylu kelimelerin sonuna eklenerek cümle içinde diğer kelimelerle anlam bağlantısı kurmalarını sağlayan ekler. Kendi başlarına bir anlam ifade etmezler.

Çekim ekleri kelimelerin cümle içinde zaman, yön, aitlik, tekil ya da çoğulluk gibi anlamları üstlenmelerini sağlar.

Çoğul ekleri

Çoğul ekleri cümlede bahsi geçen varlıkların birden fazla sayıda olduğunu belirtirler. Türkçedeki çoğul ekleri "-ler" ve "-lar"'dır.

  • ağaçlar, çocuklar, öğrenciler.

Ancak bahsi geçen varlığın miktarı belirtilmişse çoğul eki kullanılmaz:

  • Dolaptan üç elma aldım.
  • Elmaları lavaboda yıkadım.

İsim hal ekleri

Türkçede ismin başlıca beş hâli vardır: yalın hâl (eksiz), belirtme hâli (-i), yönelme hâli (-e), bulunma hâli (-de), ayrılma hâli (-den).

  • Buzdolabı bozulmuş. (yalın)
  • Şu defteri verir misin? (belirtme)
  • Üzümleri sepete koydum. (yönelme)
  • Kalemliğim sende kalmış. (bulunma)
  • Evden geliyorum. (ayrılma)

Bunların haricinde eşitlik eki "-ce" ve vasıta eki "-le" de bazı kaynaklarda hâl eki olarak adlandırılır.

İyelik (tamlanan) ekleri

İsminin sonuna eklendiği varlıkların kime ait olduğunu ifade eder:

  • Kitabım,kitabın, kitabı, kitabımız, kitabınız, kitapları

İyelik ekleri, ismin önüne benim, onun, bizim, sizin, onların zamirleri getirilerek bulunabilir:

  • benim okulum

İyelik ekleri isim tamlamalarında tamlanan kelimeye eklendikleri için "tamlanan eki" olarak da bilinirler:

  • Ahmet Bey'in ceketi (isim tamlaması)

İlgi (tamlayan) eki

İlgi ekleri "ın, in, un, ün" biçimindedir. Belirtili isim tamlaması kurarken, tamlayan görevindeki kelimeye eklenirler.

  • kapının kolu
  • müdürün odası
  • bebeğin beşiği
  • sarayın bekçisi

Eşitlik eki

-ce biçimindedir.

"-e göre" anlamı katar:

  • Sence bu doğru mu?

"Gibi, benzer şekilde" anlamı katar:

  • Çocukça davranma.
  • Akıllıca yatırımlar yapıyorsun.
  • Elime büyükçe bir taş aldım.

"Birliktelik, beraberlik" anlamı katar:

  • Okulca geziye gittik.

Miktarları vurgulamak için kullanılır:

  • Babam bu fabrikada yıllarca çalıştı.
  • Onlarca ülke gezdim.

Eşitlik eki olan -ce, isimden isim yapan yapım eki -ce ile karıştırılmamalıdır:

  • Arkadaşça davrandı. ("gibi" anlamında eşitlik çekim eki)
  • Türkçe öğreniyorum. (Türk özel isminden yeni bir isim türeten yapım eki)

Vasıta eki

Vasıta eki olan -le, "ile" edatının kelimeye birleşik yazılan hâlidir. "vasıta, durum ve birliktelik" anlamları katar:

  • Küçük kardeşim renkli kalemlerle duvarları boyamış. (vasıta)
  • Yarın annemle alışverişe çıkacağız. (birliktelik)
  • Müdür hızla odadan çıktı. (durum)

Haber (bildirme) kipi ekleri

Yükleme zaman anlamı katan -r, -yor, -mekte, -di, -miş ve -ecek ekleridir:

  • Her gece yatmadan önce kitap okurum. (geniş zaman)
  • Amcamlar bize geldiler. (bilinen geçmiş zaman)
  • Buğday fiyatları artmış. (öğrenilen geçmiş zaman)
  • Kardeşim mutfakta bulaşıkları yıkıyor. (şimdiki zaman)
  • Belediyemiz sorunların üzerine kararlılıkla gitmektedir. (şimdiki zaman)
  • Yarın müzeye gideceğiz. (gelecek zaman)

Dilek kipi ekleri

Konuşmacının cümlenin eylemi ile ilgili duygu ve düşüncelerini bildiren gereklilik, dilek-şart ve istek kipi ekleridir (Emir kipinin eki yoktur.):

  • Yarın erken kalkmalıyım. (gereklilik)
  • Keşke sen de bizimle gelsen. (dilek-şart)
  • Sofrayı toplayayım. (istek)

Ek-fiiller

Ek-fiiller, İsim cümlelerinde yüklem yapma görevinde kullanılan -idi, -imiş, -ise ve -dir ekleridir. Bunun yanı sıra basit zamanlı fiillerden bileşik zamanlı fiil yapmaya yararlar.

  • Bugün hava ne kadar da güzelmiş. (isim soylu sözcükten yüklem yapmış)
  • Geçen sene bu vakitte evlenmiş'tik. (bileşik zamanlı fiil oluşturmuş)
  • Bir varmış bir yokmuş (isim soylu sözcükten yüklem yapmış)

Ayrıca bakınız

Yapım eki

İlgili Araştırma Makaleleri

Cümlenin ögeleri, cümlede yüklem ile görev ve anlam yönünden yükleme eşlik eden diğer parçalardan her biri. Cümlenin ögeleri tek bir sözcükten veya sözcük grubundan oluşabilir. Ögeler anlamlı ve doğru cümleler kurulabilmesini sağlar. Türkçede cümlenin ögeleri şunlardır:

  1. Yüklemler
  2. Yapım ekleri
  3. Çekim ekleri
  4. Nesneler
  5. Bağlaçlar
  6. Dolaylı tümleçler
  7. Zarf tümleçleri
  8. Edat tümleçleri
  9. Özneler
  10. Noktalama işaretleri

Özne ya da fâil, bir cümlede yüklem ile bildirilen işi, eylemi ya da oluşu yerine getiren veya yüklem aracılığıyla hakkında bilgi verilen ögedir. Özne, yükleme sorulan "kim" ve "ne" sorularıyla bulunur.

Zarf veya belirteç; bir fiilin, fiilimsinin, sıfatın veya başka bir zarfın anlamını yer, zaman, durum ve miktar bakımından niteler. Zarflar, fiile yöneltilen neden, ne zaman, nereye, ne kadar ve nasıl sorularının cevaplarını oluşturur. Aşağı, yukarı, nazikçe, çok, az, fevkalâde, en, ileri, geri, şimdi, geç gibi kelimeler cümle içerisinde zarf olarak kullanılabilir.

Zamir veya adıl, cümlede varlıkların adları yerine kullanılabilen ve adların yerine getirdiği bütün işlevleri yerine getirebilen ad soylu sözcük. Ben, sen, o, biz, siz, onlar; kendim, kendin, kendi, kendimiz, kendiniz, kendileri; bu, şu, o; kim, ne ve biri gibi kelimeler, sıklıkla zamir olarak kullanılır. Türkçede herhangi bir sözcüğü zamir olarak adlandırmak yanlış olur çünkü pek çok ad soylu sözcük gibi zamirler de cümlede ayrı görevlerde kullanılabilir:

Cümle veya tümce; bir ifade, soru, ünlem veya emiri dile getiren; kendi başına anlamlı sözcükler dizisi. Çoğunlukla özne, tümleç ve yüklemden meydana gelir. Bazen yan cümleciklerle anlamı pekiştirilir veya genişletilir.

İyelik ekleri veya sahiplik ekleri, isimlere ve isim görevinde kullanılan sözcüklere eklenerek kime veya neye ait olduğunu bildiren ekler.

Sıfat ya da ön ad; isimlerin ya da diğer sıfatların önüne gelerek onları miktar, sıra, konum, renk, biçim, bıraktığı izlenim gibi çeşitli yönlerden tanımlayan, tarif eden kelime türüdür. Sıfat ile nitelediği veya belirttiği ismin oluşturduğu kelime grubuna "Sıfat Tamlaması" denir. Her sıfat, bir Sıfat Tamlaması kurar. Sıfatın olduğu heryerde aynı zamanda Sıfat Tamlaması'ndan da sözedilir. Sıfat Tamlaması'nın çeşitleri yoktur.

Türkçede ekler, yapım eki ve çekim eki olmak üzere ikiye ayrılır. Türkçe sondan eklemeli bir dil olduğu için ekler Türkçedeki en önemli dil yapılarındandır. Yabancı kökenli bazı sözcükler hariç, Türkçede ön ek bulunmaz. Türkçede sözcük köklerine getirilen ekler, cümlede sözcükler arasında geçici anlam ilişkileri kurmak veya yeni sözcükler türetmek amacıyla kullanılır.

Türkçede ismin hâlleri ; kelimeleri belirtme (yükleme), yönelme, bulunma ve ayrılma açısından tanımlayan, sözcüğün yalın hâl ile hâl eki almış durumlarından her biridir. Türkçede ismin beş farklı hâlleri vardır:

İsim cümlesi veya ad cümlesi; yüklemi bir fiil olmayan cümle. İsim cümlelerinde fiil soylu kelimeler bulunabilir ancak yüklem isim görevinde olmak zorundadır. İsim cümlelerinde isim soylu kelimeler, ek-fiiller kullanılarak yükleme dönüştürülürler. Aşağıdaki cümlelerin hepsi isim cümlelerine örnektir:

Ek-fiil, ek-eylem veya cevher fiil, Türkçede isimlerin sonuna eklenerek onları yüklem haline getiren bir ektir. Bu ek Eski Türkçe "ér- : olgunlaşmak, yetişmek, tamam olmak" fiilinden evrilip zaman içinde "i-mek" haline gelmiş ve zamanla kökünün de erimesiyle bugün sadece “şu veya bu durumda bulunmak” manalarını cümleye katan (i)-di, (i)-miş, (i)-se ve (i)-dir halleri kalmıştır. Diğer dillerden muadil olarak İngilizce "to be",Latince "esse" fiilleri örnek verilebilir.

Dilek kipleri veya tasarlama kipleri; Türkçede fiillerin gereklilik, istek, dilek, şart veya emir bildiren hallerinden her biri. Optatif olarak da bilinir. Bu kiplerde "zaman" ifadesi yoktur. Türkçede dört dilek kipi vardır:

İsim tamlaması; aralarında anlamca ilgi bulunan, biri diğerini iyelik (sahiplik) yönünden bütünleyen, en az iki farklı isimden meydana gelmiş kelime grubu. İsim tamlamalarında birinci sözcük grubuna tamlayan, ikinci sözcük grubuna tamlanan denir. Aşağıdaki tabloda isim tamlamalarına çeşitli örnekler verilmiştir:

Bildirme eki veya bildirme koşacı, Türkçede yükleme kesinlik, belirsizlik, ihtimal gibi anlamlar katan -dir eki. Türkçedeki dört ek-fiilden biridir. Eklendiği kelimedeki ses kurallarına uyarak -dır, -dur, -dür, -tir, -tır, -tur ve -tür hâllerine dönüşebilir:

Şahıs eki veya kişi eki, yüklemin kişisini (özneyi) belirten ek. Fiil kiplerine veya ek-fiillere eklenerek işin veya oluşun kim tarafından gerçekleştirildiğinin anlaşılmasını sağlayan eklerdir.

İlgi eki veya tamlayan eki, dil bilgisinde bir varlığın kime ait olduğunu bildiren bu ek, Türkiye Türkçesinde ünsüzle biten ad kök ve gövdelerine {+In} "-ın, -in, -un, -ün" ve ünlüyle bitenlerden sonra {+nIn} "-nın, -nin, -nun, -nün" şekillerine sahiptir. Bu ek, sözcüklerin genitif hâlini oluşturmakta kullanılır. Sadece "ben" ve "biz" zamirlerine eklendiğinde -im şekline dönüşür. Belirtili isim tamlamalarında ilk sözcüğe (tamlayana) eklendiği için tamlayan eki olarak da bilinir. "i" harfi, büyük ve küçük ünlü uyumuna uyacak şekilde dar ünlülerden birine dönüşebilir:

Eşitlik eki, eşitlik hâl eki veya ekvatif; Türkçede kelimelere eşitlik, benzerlik, birliktelik gibi anlamlar katan bir çekim eki. -ce şeklindedir. Ünsüz sertleşmesi kuralı sebebiyle c harfi ç'ye, büyük ünlü uyumu nedeniyle e harfi a'ya dönüşebilir. Birkaç farklı görevde kullanılır.

Vasıta eki veya vasıta hâl eki, "ile" edatının kelimeye birleşik yazılan şeklidir. Kelimelerin araç (instrumental) hâlini belirtir. Ünsüz ile biten kelimelere -le şeklinde eklenir. Ünlü ile biten kelimelere eklendiğinde ise -yle hâline dönüşür. Vasıta eki başlıca olarak şu üç görevde kullanılır:

Sorani dilbilgisi, Irak ve İran'da konuşulan bir Kürtçe lehçesi olan Soranicenin dilbilgisidir.

Esperanto dilbilgisi, kuralları aşırı şekilde düzenli olması için tasarlanmıştır. Eklemeli bir dil olan Esperanto'nun kelime dağarcığı Hint-Avrupa dil ailesi, özellikle de Latin, Slav ve Germen dilleri esas alınarak hazırlanmıştır. Esperanto serbest cümle dizimine sahiptir, cümledeki ögelerin yerleri değiştirildiğinde cümlenin anlamı değişmez.