İçeriğe atla

Çözünürlük (kütle spektrometrisi)

Kütle spektrometrisinde çözünürlük, bir kütle spektrumunda birbirine yakınkütle-yük oranları (aradaki farkı ΔM olan) olan iki tepe noktasını ayırt etme yeteneğinin bir ölçüsüdür.

Çözünürlük ve çözme gücü

Kütle spektrometrisinde çözünürlük ve çözme gücünün iki farklı tanımı vardır.

IUPAC tanımı

Kütle spektrometrisinde çözünürlük için IUPAC tanımı şöyledir:

Resolution: Çözünürlük, Resolving power: Çözme gücü, Mass of the second peak: Tepenin (ikinci) kütlesi

Daha büyük bir çözünürlük, tepe noktalarının daha iyi ayrılabildiğini gösterir. Bu tanım, bir dizi kütle spektrometresi metninde kullanılmaktadır.[1][2][3][4][5][6][7][8][9] Bu kullanım, "yüksek çözünürlüklü kütle spektrometresi" terimiyle de ifade edilmektedir.[10]

Tepelerin iyi ayrılmasına karşılık gelen yüksek çözünürlük değeri, kromatografide kullanılan konvansiyona benzerdir ancak tanımların aynı olmadığına dikkat etmek önemlidir.[11] Daha iyi tepe ayrımını gösteren yüksek çözünürlük, iyon hareketlilik spektrometresinde de kullanılır.[12]

Çözme gücü tanımı

Bazı kütle spektrometristleri, fizik ve kimyanın diğer bazı alanlarında kullanılan tanımlara benzer tanımı kullanır. Bu durumda çözme gücü şu şekilde tanımlanır:

İki iyon türünü ayırt etmeye izin veren minimum tepe ayrımı ΔM daha sonra şöyle adlandırılır:

Bu şekilde tanımlandığında çözünürlük ve çözme gücü, mikroskopi, optik spektroskopi ve iyon mikroskobu (SIMS) için IUPAC önerileriyle tutarlıdır ancak gaz kromatografisi için değildir. Bu tanım, bazı kütle spektrometresi metinlerinde de yer almaktadır.[13][14][15]

Ayrıca bakınız

  • Çözünürlük (elektron yoğunluğu)
  • Görüntü çözünürlüğü

Kaynakça

  1. ^ Mass Spectrometry: Organic Chemical Applications. New York: McGraw-Hill. 1962. s. 13. ISBN 0-07-005235-2. 
  2. ^ Interpretation of mass spectra. Sausalito, Calif: University Science Books. 1993. ISBN 0-935702-25-3. 
  3. ^ Introduction to mass spectrometry. Philadelphia: Lippincott-Raven. 1997. ISBN 0-397-51688-6. 
  4. ^ Ionization methods in organic mass spectrometry. Cambridge, Eng: Royal Society of Chemistry. 1997. ISBN 0-85404-570-8. 
  5. ^ Mass Spectrometry: A Textbook. Berlin: Springer-Verlag. 2004. ISBN 3-540-40739-1. 
  6. ^ Quadrupole ion trap mass spectrometry. New York: Wiley-Interscience. 2005. ISBN 0-471-48888-7. 
  7. ^ The Expanding Role of Mass Spectrometry in Biotechnology, Second Edition. MCC Press. 2006. ISBN 0-9742451-2-7. 
  8. ^ Mass spectrometry: principles and applications. Londra: J. Wiley. 2007. ISBN 978-0-470-03310-4. 
  9. ^ Computational methods for mass spectrometry proteomics. Chichester: John Wiley & Sons. 2007. ISBN 978-0-470-51297-5. 
  10. ^ "Biochemical aspects of high-resolution mass spectrometry". Annu. Rev. Biochem. 38: 289-322. 1969. doi:10.1146/annurev.bi.38.070169.001445. PMID 4896241. 
  11. ^ "Metrics of separation in chromatography". J Chromatogr A. 933 (1–2): 1-11. Kasım 2001. doi:10.1016/S0021-9673(01)01256-0. PMID 11758739. 
  12. ^ Ion mobility spectrometry. Boca Raton: CRC Press. 2005. ISBN 0-8493-2247-2. 
  13. ^ Mass Spectrometry Desk Reference. Pittsburgh: Global View Pub. 2006. ISBN 0-9660813-9-0. 
  14. ^ Introduction to mass spectrometry: instrumentation, applications and strategies for data interpretation. Chichester: John Wiley & Sons. 2007. ISBN 978-0-470-51634-8. 
  15. ^ Fundamentals of contemporary mass spectrometry. Chichester: John Wiley & Sons. 2007. ISBN 978-0-471-68229-5. 

İlgili Araştırma Makaleleri

Sarsım, fizikte ivmenin değişme oranı, yani ivmenin zamana göre türevi, hızın zamana göre ikinci türevi ve konumun zamana göre üçüncü türevidir. Sarsım aşağıdaki gibi ifade edilebilir:

ivme,
hız,
konum
zamana karşılık gelir.
<span class="mw-page-title-main">Enerji biçimleri</span>

Enerji biçimleri, iki ana grubu ayrılabilir: kinetik enerji ve potansiyel enerji. Diğer enerji türleri bu iki enerji türünün karışımdan elde edilir.

Kimyada kimyasal enerji, pil, ampul ve hücre gibi bir kimyasal maddenin tepkime esnasındaki değişiminin potansiyelidir. Kimyasal bağ kurma veya koparma sonucu enerji açığa çıkar. Bu enerji bir kimyasal sistem tarafından ya emilir ya da yayılır.

Ekserji verimi, termodinamiğin ikinci kanununa göre verimliliği hesaplar. Bir tesisin, mekanizmanın veya sistemin oluşturduğu ve faydalı iş için gereken toplam ekserjilerin, yine aynı sistemdeki kütle akışı veya enerji kaynaklarının potansiyel ekserjilerinin toplamına oranını ifade eder.

Einstein-Hilbert etkisi genel görelilikte en küçük eylem ilkesi boyunca Einstein alan denklemleri üretir. Hilbert etkisi genel görelilikte yerçekiminin dinamiğini tarifleyen fonksiyonel işlemdir. metrik işaretiyle, etkinin çekimsel kısmı,

<span class="mw-page-title-main">Kütle spektrometrisi</span> Kütle ölçer

Kütle spektrometrisi, İngilizce: Mass spectrometry (MS), kimyasal türleri iyonize edip oluşan iyonları Kütle-yük oranını esas alarak sıralayan bir analitik teknik. Daha basit terimler ile, bir kütle spektrumu bir numunen içindeki kütleleri ölçer. Kütle spektrometrisi birçok farklı alanda kullanılır ve kompleks karışımlara uygulandığı kadar saf numunelere de uygulanır.

<span class="mw-page-title-main">Elektrosprey iyonizasyon</span> İyon üretmek için kullanılan bir teknik

Elektrosprey iyonizasyon, bir aerosol oluşturmak için bir sıvıya yüksek voltajın uygulandığı bir elektrosprey kullanarak iyon üretmek için kütle spektrometresinde kullanılan bir tekniktir. Özellikle makromoleküllerden iyon üretiminde faydalıdır çünkü iyonize edildiğinde bu moleküllerin parçalanma eğiliminin üstesinden gelir.

Sıvı kromatografi-kütle spektrometrisi, sıvı kromatografinin fiziksel ayırma yeteneklerini kütle spektrometrisinin (MS) kütle analizi yetenekleriyle birleştiren analitik bir kimya tekniğidir. Birleştirilmiş kromatografi - MS sistemleri, kimyasal analizde popülerdir çünkü her tekniğin bireysel yetenekleri sinerjik olarak geliştirilmiştir. Sıvı kromatografi, birden çok bileşenli karışımları ayırırken, kütle spektrometresi, yüksek moleküler özgüllük ve algılama hassasiyeti ile ayrı bileşenlerin yapısal kimliğini sağlar. Bu ikili teknik, çevresel ve biyolojik kaynaklı karmaşık örneklerde yaygın olarak bulunan biyokimyasal, organik ve inorganik bileşikleri analiz etmek için kullanılabilir. Bu nedenle, LC-MS, biyoteknoloji, çevre izleme, gıda işleme ve ilaç, tarım kimyası ve kozmetik endüstrileri dahil olmak üzere çok çeşitli sektörlerde uygulanabilir.

<span class="mw-page-title-main">Alan desorpsiyonu</span> Alan desorpsiyonu ile ilgili sonuçlar burada

Alan desorpsiyonu (Field desorption-FD) bir tıraş bıçağı gibi keskin bir yüzeye sahip bir yayıcıya veya daha yaygın olarak bir filamana yüksek potansiyelli bir elektrik alanının uygulandığı kütle spektrometrisinde (MS) kullanılan bir iyon oluşturma yöntemidir. Alan desorpsiyonu, analitin gaz halindeki moleküllerinin iyonlaşmasına neden olabilecek yüksek bir elektrik alanı ile sonuçlanır. FD tarafından üretilen kütle spektrumları çok az veya hiç parçalanmaya neden olmaz çünkü FD yumuşak bir iyonizasyon yöntemidir. Moleküler radikal katyonlar arasında genelde M+ ve daha az sıklıkla protonlanmış moleküller baskındır. Teknik ilk olarak 1969'da Beckey tarafından bildirildi. Aynı zamanda uçucu olmayan ve termal olarak kararsız bileşikleri iyonize eden ilk iyonizasyon yöntemidir. FD' nin diğer iyonizasyon yöntemlerinden önemli bir farkı, bir numuneyi bombardıman etmek için birincil ışına ihtiyaç duymamasıdır.

<span class="mw-page-title-main">Atmosferik basınçta kimyasal iyonizasyon</span>

Atmosferik basınçta kimyasal iyonizasyon (Atmospheric pressure chemical ionization-APCI), atmosferik basınçta (105 Pa) gaz fazı iyon molekülü reaksiyonlarını kullanan kütle spektrometrisinde kullanılan bir iyonizasyon yöntemidir. Yaygın olarak yüksek performanslı sıvı kromatografisi (high performance liquid chromatography-HPLC) ile kombine edilir. APCI, birincil iyonların bir çözücü sprey üzerinde üretildiği kimyasal iyonizasyona benzer bir yumuşak iyonizasyon yöntemidir. APCI'nin ana kullanımı, 1500 Da'dan daha düşük moleküler ağırlığa sahip polar ve nispeten daha az polar termal olarak kararlı bileşikler içindir.

<span class="mw-page-title-main">İkincil iyon kütle spektrometrisi</span>

İkincil iyon kütle spektrometrisi, numunenin yüzeyini odaklanmış bir birincil iyon ışınıyla püskürterek ve ortaya çıkan ikincil iyonları toplayıp analiz ederek katı yüzeylerin ve ince filmlerin bileşimini analiz etmek için kullanılan bir tekniktir. İkincil iyonların kütle/yük oranları bir kütle spektrometresi ile ölçülürek yüzeyin temel, izotopik veya moleküler bileşimini 1 ila 2 nm derinliğe kadar belirlenebilir. SIMS, ppm'den ppb'ye kadar değişen temel algılama sınırlarıyla en hassas yüzey analizi tekniğidir.

<span class="mw-page-title-main">Uçuş süresi kütle spektrometrisi</span>

Uçuş zamanı kütle spektrometrisi (TOFMS), bir iyonun kütle-yük oranının bir uçuş zamanı ölçümüyle belirlendiği bir kütle spektrometresi yöntemidir. İyonlar, gücü bilinen bir elektrik alanı tarafından hızlandırılır. İyonun hızı, kütle-yük oranına bağlıdır. İyonun bilinen bir mesafede bir detektöre ulaşması için geçen süre ölçülür. Bu süre iyonun hızına bağlı olacaktır ve bu nedenle, iyonun kütle-yük oranının bir ölçüsüdür. Bu oran ve bilinen deneysel parametrelerden iyon tanımlanabilir.

<span class="mw-page-title-main">Ardışık kütle spektrometrisi</span>

MS/MS veya MS2 olarak da bilinen ardışık kütle spektrometresi, kimyasal numuneleri analiz etme yeteneklerini artırmak için iki veya daha fazla kütle analizörünün ek bir reaksiyon adımı kullanılarak birbirine bağlandığı enstrümantal analiz tekniğidir. Ardışık -MS'nin yaygın bir kullanımı, proteinler ve peptitler gibi biyomoleküllerin analizidir.

<span class="mw-page-title-main">Reflektron</span> İyonların kütle-zamana göre eşitlenmesi

Bir reflektron, darbeli bir iyon kaynağı, alansız bölge, iyon aynası ve iyon dedektörü içeren ve içine giren iyonların hareket yönünü tersine çevirmek için iyon aynasında bulunan statik veya zamana bağlı bir elektrik alanı kullanan bir uçuş zamanı kütle spektrometresidir.

<span class="mw-page-title-main">Nano ölçekli ikincil iyon kütle spektrometrisi</span>

Nano ölçekli ikincil iyon kütle spektrometrisi, bir sektör kütle spektrometresi kullanarak bir materyalin temel ve izotopik bileşiminin nano ölçekli çözünürlük ölçümlerini toplamak için kullanılan analitik bir tekniktir. Nano ölçekli ikincil iyon kütle spektrometresi, ikincil iyon kütle spektrometrisine dayanmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Seçilmiş reaksiyon izleme</span>

Seçilen reaksiyon izleme (Selected reaction monitoring-SRM) ardışık kütle spektrometrisinde kullanılan iki aşammalı bir yöntemdir. İlk aşamada belirli bir kütlenin bir iyonu seçilir. İkinci aşamada öncü iyonun bir parçalanma reaksiyonunun bir iyon ürünü seçilir.

Hızlandırıcı kütle spektrometrisi, kütle analizinden önce iyonları olağanüstü yüksek kinetik enerjilere hızlandıran bir kütle spektrometresi biçimidir. AMS'nin kütle spektrometrik yöntemler arasındaki özel gücü, nadir bir izotopu komşu bir kütleden ayırma gücüdür. Yöntem moleküler izobarları tamamen bastırır ve birçok durumda atomik izobarları da ayırabilir. Bu, 10Be, 36Cl, 26Al ve 14C gibi doğal olarak oluşan, uzun ömürlü radyo izotoplarının tespitini mümkün kılar. AMS, yarılanma ömrü yeterince uzun olan tüm izotoplar için bozunma sayma tekniğinden daha iyi performans gösterebilir.

Termodinamik ve akışkanlar mekaniği gibi bilim dallarında kullanım alanı bulan iki çeşit Bejan sayısı (Be) bulunmaktadır. Bu sayılar, Adrian Bejan'ın adını taşımaktadır.

Akışkanlar mekaniğinde, Rayleigh sayısı (Ra, Lord Rayleigh'e ithafen) bir akışkan için kaldırma kuvveti ilişkili bir boyutsuz sayıdır. Bu sayı, akışkanın akış rejimini karakterize eder: belirli bir alt aralıkta bir değer laminer akışı belirtirken, daha yüksek bir aralıktaki değer türbülanslı akışı belirtir. Belirli bir kritik değerin altında, akışkan hareketi olmaz ve ısı transferi konveksiyon yerine ısı iletimi ile gerçekleşir. Çoğu mühendislik uygulaması için Rayleigh sayısı büyük olup, yaklaşık 106 ile 108 arasında bir değerdedir.

Stanton sayısı (St), bir akışkana aktarılan ısının akışkanın ısı kapasitesine oranını ölçen bir boyutsuz sayıdır. Stanton sayısı, Thomas Stanton (mühendis)'in (1865–1931) adına ithafen verilmiştir. Bu sayı, zorlanmış konveksiyon akışlarındaki ısı transferini karakterize etmek için kullanılır.